บทที่ 29.มิอาจลืมเลือน
บทที่ 29.มิอาจลืมเลือน หยางหยางขมวดคิ้ว “มารดาไม่พูดถึงบอกแค่ว่าบิดาข้าเป็นคนดี ข้าไม่อยากทำให้ท่านแม่ลำบากใจเลยไม่เคยเอ่ยถาม ข้าเคยเห็นเด็กกำพร้าและคนเร่ร่อนมาเยอะ คนเหล่านั้นไม่มีบิดามารดาก็ยังมีชีวิตอยู่ได้ แม้ข้ามีเพียงมารดาผู้เดียว แต่มารดาของข้าดีที่สุด นางรักข้ามาก จับมือข้าเขียนชื่อตนเอง สอน...