บทที่ 28.มิอาจลืมเลือน
บทที่ 28.มิอาจลืมเลือน “เจ้าเด็กไม่มีพ่อ!” “เจ้าเด็กไม่มีพ่อ!” เสียงตะโกนใส่ร่างของเด็กชายวัยเจ็ดขวบเดินผ่าน เด็กชายหอบสมุดคัดอักษรอย่างหวงแหน เขาไม่ได้สนใจเสียงตะโกนยั่วโทสะเหล่านั้นนัก จนกระทั้ง… “ลูกนางโลม!” หยางหยางชะงักเท้า คราแรกเขาไม่คิดจะหันกลับไปสนใจนัก เขาหยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินต่อ ทว...