ภาค2บทที่40 ยังมีคนอื่นในโรงเรียนนี้อีกเหรอ (ฟรี)

ภาค2บทที่40 ยังมีคนอื่นในโรงเรียนนี้อีกเหรอ

 

“ถ้าอย่างนั้น ดูเหมือนว่างาน”เทศกาลจ้าวมนตรา“คราวนี้จะน่าสนใจมากๆเลยนะนี่”

เหล่าผอ.ต่างพยักหน้าให้กับคำพูดของโนเอลด้วยความมั่นใจ

เทศกาลจ้าวมนตรานั้นเป็นเทศกาลที่จัดขึ้นทุกๆสองปีเพื่อเป็นการสรรเสริญอาชีพในตำนานอย่าง จ้าวมนตรา

มันจะจัดขึ้นตอนสิ้นปี และปีนี้ก็เป็นปีที่มันจะจัด และทางเมืองเองก็ได้จัดเตรียมสิ่งต่างๆเรียบร้อยแล้วเช่นกัน

การแข่งขันของสถาบันทั้งหกนั้นที่ถูกจัดขึ้นโดยทั้งหกสถาบัน ก็เป็นหนึ่งในจุดเด่นของงานนี้เช่นกัน เหล่าครูอาจารย์และนักเรียนของแต่ละสถาบันก็จะได้เข้าร่วมและแข่งขันกันด้วยเวทของตน

เนื่องจากว่าเงินบำรุงสำหรับปีหน้านั้น ที่กำลังคุยกันอยู่ตอนนี้ มักจะตัดสินกันในผลการแข่งขัน ทำให้ทั้งหกสถาบันต่างสู้กันเอาเป็นเอาตาย

และนั่นก็ทำให้เป็นจุดที่น่าตื่นใจของงานนี้นั่นเอง

“และนี่ก็คือเงินสำนับสนุนที่พวกเราตัดสินกันสำหรับปีหน้าครับ”

เมื่อเขาพูด โนเอลก็ยื่นเอกสารไปให้เหล่าผอ.

นี่คือวิธีปกติที่ใช้ในการเริ่มและจบการถกเถียงกันเกี่ยวกับงบประมาณ อย่างไรก็ตามสำหรับปีนี้ที่จะมีงานเทศกาล ส่วนมากแล้วมันจะเป็นงบประมาณชั่วคราว และจะรอจนจบการแข่งขันเพื่อที่จะได้ตัดสินกันในตอนนั้น

เหล่าผอ.ที่อ่านเอกสารที่ได้รับจากโนเอลก็ไม่ได้ถกเถียงกันเหมือนปกติ พวกเขานั้นดูจะมั่นใจมากๆในการแข่งขันคราวนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ทุกๆสถาบันนั้นต่างได้รับส่วนแบ่งมากกว่าปกติ

ไม่สิ มีเพียงคนเดียวที่อ่านใบเอกสารและตัวสั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว ต่างจากเงินทุนที่ทั้งห้าสถาบันได้รับมากขึ้น มีเพียงสถาบันเดียวที่ถูกลดไปอย่างมหาศาล

ผอ.ของสถาบันเวทย์ดำ แบรก-ลาคุโระ

“นะ นะ นี่มันอะไรกัน...? ทะ ทะ ทำไมมันถึงลดลงล่ะ.... มากกว่า40เปอร์เซ็นต์...ของปีที่แล้วอีก...?”

แบรกจ้องไปที่โนเอลด้วยดวงตาที่ลอดผ่านผมยาวปิดหน้าของเขา มันทำให้บรรยากาศแทบจะกลายเป็นเหมือนการขู่ฆ่ายังไงยังงั้น

โนเอลพูดออกมาเนิบๆ แม้ว่าจะถูกกดดัน

“อันที่จริงแล้วมันยังมากเกินไปด้วยซ้ำครับ สถาบันเวทดำนั้นมีพนักงาน นักเรียน และประโยชน์กับเมืองน้อยกว่าสถาบันอื่นถึงสิบกว่าเท่าเสียอีกครับ พวกเราได้รับคำร้องเรียนมาจากสถาบันอื่นตลอดเลยว่าคุณได้มากเกินไป และให้ลดลงไปอีกคงจะดีกว่า”

ผอ.ทั้งห้าคนนอกเหนือจากแบรกพยักหน้า

“ถ้างั้น ปีหน้า พวกเราจะแบ่งเงินประมาณนี้กันนะครับ”

“มะ ไม่มีทาง... งะ เงินแค่นี้.... กะ การวิจัย ทะ ทำไม่ได้หรอก...”

ทั้งเสียงและร่างกายของเขาสั่น แบรกคัดค้าน

“เฮ้ยเฮ้ย เจ้าได้ทำงานวิจัยอะไรที่เป็นตัวเป็นตนมาด้วยงั้นเหรอ? ทุกๆครั้งเลย ทำไมในหัวเจ้าถึงมีแต่เวทอะไรโง่ๆปัญญาอ่อนนั่นกันล่ะ?”

“วะ วะ เวทดำ... อย่า อย่ามาว่า มัน นะ....!”

แบรกตะโกนเสียงสูง

“เวทดำนั้นเป็นเวทที่อันตรายแล้วก็ถูกห้ามในบางประเทศ บางทีพวกเราอาจจะต้องคิดสำหรับเมืองนี้เหมือนกันล่ะนะ”

ฮไวท์พูด เธอเป็นนักเวทขาว ที่ไม่ชอบเวทดำ ซึ่งเป็นด้านตรงข้ามของเวทเธอ

“วะ เวทดำ จะ จะ จะถูกสั่งห้ามเหรอ...?!?”

“ก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้น ไม่สิ ตอนนี้มันก็เป็นข้อคิดเห็นล่ะนะคะ ....แค่ตอนนี้แหละ”

โนเอลกระแอมไอด้วย “รอยยิ้ม” กว้าง เพื่อที่จะเปลี่ยนบรรยากาศน่ากลัวออกไป

“เอาเถอะ ก็ยังไม่มีแผนที่จะคุยกันเรื่องนี้ตอนนี้ล่ะนะครับ”

“ตายจริง นั่นสินะคะ ขอโทษจริงๆที่พูดอะไรเกินไปหน่อย”

“....ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ยังเป็นชั่วคราวอยู่ แต่ว่าตกลงกับแผนเดิมรึเปล่าครับ? แน่นอนว่ามันจะขึ้นอยู่กับผลของการแข่งขันครั้งนี้”

“ไม่คัดค้าน”

ทุกๆคนพยักหน้า แน่นอนว่าแบรกจ้องหน้าโนเอล และพูดว่าไม่ยุติธรรม

“ไม่ไม่ ท่านผอ.แบรก อย่างที่ผมพูดไป ยังมีการแข่งขันเวทอยู่ ขึ้นอยู่กับผลที่ออกมาของสถาบันเวทดำ มันยังมีโอกาสอยู่ที่เงินของปีนี้จะเป็นเหมือนเก่านะครับ”

โนเอลพูด แต่ผอ.ทุกคนต่างคิดกันว่าเป็นไปไม่ได้

อย่างไรก็ตาม สถาบันเวทดำนั้นเล็กลงไปทุกๆปี แต่แบรกก็ไม่ได้ทำอะไร และเขาก็ทำอะไรไม่ได้กับการบูรนะมัน

ในที่สุดการประชุมก็จบลง และทุกๆคนก็ต่างเดินทางกลับไปยังสถาบันของตนโดยไม่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น

แบรกก็เดินทางกลับสถาบันเวทดำด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวด้วยเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม นี่ยังแค่เริ่มต้น การเดินโซซัดโซเซของเขาเริ่มไวขึ้น

“พึมพำพึมพำ....”

ดูเหมือนเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ และเขาก็เดินไปพร้อมกับส่งเสียงที่น่าขนลุกนั่น คนที่ผ่านไปมาต่างหันมามอง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่รู้สึกถึงตัวเขา

เมื่อเขากลับมาถึงสถาบัน ที่เป็นอาคารโทรมๆ เขาก็แทบจะวิ่งเลยทีเดียว

ในระหว่างทาง เขาชนกับใครซักคนและล้มลงไป แต่เขาก็เดินไปทางแล็บของเขาโดยไม่สนใจใดๆ

“หืม?? ยังมีคนอื่นในสถาบันนี้อยู่อีกเหรอ”

“....ไม่คุยกับมนุษย์”

“พูดว่าอะไรเหรอแมตตี้?”

“ไม่มีอะไรหรอกขอรับนายท่าน”

เมื่อมาถึงแล็บของเขา ดวงตาของเขานั้นไม่ได้เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง กลับกัน มันเป็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

“คุๆ คุๆๆๆ คุๆๆๆๆๆๆๆๆ... ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ! แค่กๆๆ...”

เขาไอเพราะว่าการหัวเราะของเขาเอง

“...จะ เจ้าสิ่งนี่จะได้ผล ไอ้พวกโง่นั่นจะได้ลิ้มรสของพลังแห่งเวทดำที่พวกแกดูถูก.... ข้า ข้าจะแสดงให้ดูเอง....”

◆ ◇ ◈ ◇ ◆