บทที่ 6 นี่มันตัวอะไรกันแน่!
บทที่ 6 นี่มันตัวอะไรกันแน่!
ในห้องโถงใหญ่ภายในสำนักลิขิตสวรรค์ ยามนี้เต็มไปด้วยเหล่าผู้อาวุโสระดับสูงของสำนัก และบุคคลระดับสูงมากมายต่างกำลังหารือเรื่องการแข่งขันสานสัมพันธ์อยู่
“การแข่งขันจะเริ่มในอีก 15 วันข้างหน้าแล้ว ตัวแทนที่เราจะส่งไปทั้ง 10 คนนั้น ล้วนได้รับการทดสอบแล้ว เพียงแต่ว่าบุตรของท่านเจ้าสำนักอายุยังน้อยอยู่ทำให้ระดับพลังน้อยตามไปด้วย แม้จะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม แต่เวลายังน้อยเกินไป และจนตอนนี้ผ่านมา 3 ปีแล้วยังไม่ออกมาจากการหลับไหลเลย ไม่ทราบว่านายน้อยจะตื่นมาเมื่อใด?”
ชายชราในอาภรณ์สีฟ้าผมครึ่งขาวครึ่งดำ กล่าวขึ้นมาด้วยความกังวล
“ท่านซือจง อย่าได้กังวลเลย การแข่งขันในรอบที่ 3 นั้น ข้าได้ยินมาว่าผู้สืบทอดของผู้ปกครองทวีป มีรุ่นเยาว์อายุมากสุดเพียงแค่ 20 ปี และส่วนมากก็มีอายุแค่ 15-18 ปีเท่านั้น มีส่วนน้อยที่มากกว่านั้น แล้วข้าก็มั่นใจว่า บุตรชายของข้ากุนจวินอย่างน้อยต้องติด 1 ใน 10 อันดับแรกอย่างแน่นอน”
กุนจวินตอบกลับไปด้วยความมั่นใจ เขามีความเชื่อมั่นว่าบุตรชายของตนต้องไม่อาจคาดเดาได้แน่ในสามปีมานี้ ระดับพลังของเด็กหนุ่มต้องน่าสะพรึงกลัวอย่างแน่นอน!
“แต่ทว่า..ข้าน้อยได้ยินมาว่าผู้สืบทอดของทวีปสวรรค์ลับแลที่มีอายุเพียง 20 ปี แต่กลับสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับสร้างรากฐานได้แล้ว แถมยังอยู่จุดสูงสุดของขั้นร่างกายแล้วด้วย ส่วนผู้สืบทอดอายุน้อยจากทวีปอื่นนั้นมีอายุราว 17-19 ปี ก็อยู่ระดับพลังมนุษย์ ขั้น 9-12 กันทั้งสิ้น!”
ผู้อาวุโสอาภรณ์สีฟ้าท่านหนึ่งกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ถูกต้อง การแข่งขัน 2 รอบแรกมันไม่สำคัญเท่ารอบที่ 3 คือตัวตัดสินผู้ปกครองทวีปในอนาคต หากนายน้อยอ่อนแอ อาจจะทำให้การแต่งตั้งขึ้นเป็นผู้นำรุ่นต่อไปมีปัญหาในอนาคตได้ ถึงแม้ว่านายน้อยจะตื่นขึ้นมา แล้วมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ทำให้นายน้อยสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับพลังมนุษย์ ขั้น 10 ได้ก็ตาม แต่ประสบการณ์ในการต่อสู้ของนายน้อยยังไม่มีเลย”
ชายวัยกลางคนในอาภรณ์สีม่วงกล่าวเสริม เมื่อได้ยินสิ่งชายผู้นั้นกล่าว ทุกคนในห้องโถงต่างพยักหน้าเห็นด้วยทันที บางส่วนยังมีความเคลือบแคลงในความสามารถของกุนไท่ แต่ก็ยังมีบางส่วนที่ยังมีความมั่นใจอยู่ในตัวของกุนไท่อยู่บ้าง
แม้ศักยภาพของเด็กหนุ่มจะดี แต่อายุยังน้อยเกินไปทำให้เมล็ดพันธุ์ยังไม่เติบโตได้เต็มที่ มีแต่ต้องใช้ระยะเวลาเท่านั้น จึงจะทำให้พืชพันธุ์เติบโตได้อย่างพอสมควร
“เอาเป็นว่า รอให้ไท่เอ่อร์ตื่นขึ้นมาก่อน แล้วพวกเราค่อยหารือกันอีกครั้ง!”
กุนจวินถอดถอนหายใจก่อนจะกล่าวกลับไป เขาเข้าใจว่าทุกคนต่างคาดหวังกับผู้สืบทอดของเขาอย่างมาก มีแต่ต้องให้เด็กหนุ่มแสดงความสามารถออกมาเท่านั้น จึงจะทำให้ใครหลายคนยอมรับในตัวเขาได้
ขอแค่เขาติดหนึ่งในสิบก็เพียงพอแล้ว แต่การจะติดหนึ่งในสิบได้นั้นมิใช่เรื่องง่าย มีผู้สืบทอดทั้งหมดห้าสิบคนที่เข้าร่วม แต่ละคนก็เป็นความหวังของแต่ละทวีปที่จะเป็นผู้ปกครองคนต่อไป
พวกเขาล้วนมีความสามารถเหนือธรรมดา และความพิเศษติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด การได้อันดับดีๆในการแข่งขันแบบนี้นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย!
การนอนหลับของกุนไท่นั้นไม่สามารถรบกวนได้ เคยมีศิษย์อายุน้อยกลุ่มหนึ่งเข้ามาในตำหนักของกุนไท่ขณะที่กำลังหลับอยู่ คนกลุ่มนั้นได้รบกวนการนอนของเขาจนทำให้เด็กหนุ่มตื่นขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ
แล้วจากนั้นศิษย์อายุน้อยกลุ่มนั้นก็นอนหลับไป ผ่านจนถึงวันนี้มาห้าปีแล้ว แต่พวกเขายังไม่ตื่นเลย ตั้งแต่นั้นมาที่พำนักของกุนไท่ก็กลายเป็นเขตหวงห้าม หากสามารถปลุกให้ตื่นได้ เขาจะส่งคนไปปลุกตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว และก็คงไม่ต้องมานั่งหารือกับผู้อาวุโสท่านอื่นให้เมื่อยปากหรอก
“คาราวะท่านพ่อ คาราวะผู้อาวุโสทุกท่าน!”
เสียงกล่าวพลางหาวฃวนคิดถึงที่ฟังแล้วรู้สึกชวนง่วงตาม ดังขึ้นมาจากหน้าประตูห้องโถง พร้อมกับร่างของชายหนุ่มก้าวเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า
เหล่าผู้อาวุโสแต่ละคนต่างยินดี โดยเฉพาะเจ้าสำนักกุนจวินที่ยิ้มออกมาอย่างออกหน้าออกตาอย่างเห็นได้ชัด เพราะผู้ที่มาถึงมิใช่ใครอื่นนอกกุนไท่ ผู้สืบทอดเพียงผู้เดียวของทวีปอรุณเบิกฟ้า และสำนักลิขิตสวรรค์
“ขออภัยในความไร้มารยาทของข้าน้อยที่ทำให้พวกท่านต้องรอคอย!”
กุนไท่กล่าวขึ้นอีกครั้ง เมื่อเดินเข้ามาพร้อมกับบรรยากาศที่เคลิบเคลิ้มสบายชวนให้หลับไหลอย่างสงบ
แต่เนื่องจากทุกคนที่ยืนที่นี่ต่างเป็นผู้มีระดับบ่มเพาะที่สูงส่ง ทำให้ไม่มีผลกับพวกเขา แต่หากเป็นพวกระดับพลังมนุษย์ เพียงแค่ได้กลิ่นอายก็ทำให้สลบเหมือด หรือนอนหลับได้ทันที
เมื่อเหล่าผู้อาวุโสที่สัมผัสได้ถึงพลังปราณที่ออกมาจากร่างของเด็กหนุ่ม พลันทำให้พวกเขาตกตะลึงในทันที บางคนถึงขนาดร่างกายสั่นสะท้านด้วยความไม่อยากเชื่อ ชั่วชีวิตของพวกเขานั้นได้พบเจอสิ่งแปลกใหม่มามากมาย แต่สิ่งแปลกใหม่นี้ทำให้พวกเขารู้สึกจุกที่หน้าอก นี่เป็นครั้งแรกในช่วงชีวิตของพวกเขา ความรู้สึกที่คิดว่าการบ่มเพาะตอนวัยเยาว์ของพวกเขานั้นช่างเสียเปล่า!
พลังปราณที่ออกมานั้นอยู่ในระดับพลังมนุษย์ ขั้น 12 ขาดอีกเพียงนิดเดียวก็จะไปถึงระดับสร้างรากฐาน และที่สำคัญเด็กหนุ่มอายุเพียงสิบห้าปีเท่านั้น นี่มันอาจจะกลายเป็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของอัจฉริยะทุกคนที่เกิดมาตั้งแต่สมัยอดีตจนถึงปัจจุบัน!
พวกเขาคิดแค่ว่าอย่างมาก เด็กหนุ่มคงอยู่ที่ขั้น 9 แต่ถ้ามีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นถึงขั้นที่ให้พวกเขาต้องทำอะไรไม่ถูกก็คือขั้นที่ 10 แต่ใครจะไปคิดละว่า เด็กหนุ่มที่มีนามว่ากุนไท่ที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขานั้นจะมาถึงจุดสูงสุดของระดับพลังมนุษย์ขั้นที่ 12 นี่มันเป็นตัวอะไรกันแน่!
