บทที่ 28.รักษา
บทที่ 28.รักษา กัวจื่อหรานคว้าข้อมือของกัวอี้เซียวแล้วเดินลากแขนของเด็กหนุ่มออกมาทันที กัวอี้เซียวแม้จะเห็นพี่ใหญ่ของตนเป็นดังเทพเซียน แต่ยามนี้เขาหวาดกลัวโทสะของอีกฝ่ายไม่น้อย จนเมื่อทั้งสองเดินพ้นคุกของสกุลกัว กัวอี้เซียวจึงเอ่ยเบาๆ อย่างขลาดกลัว “พี่ใหญ่” “อืม” กัวจื่อหรานปรับน้ำเสียงให้นุ่มนวลลง...