บทที่ 18.‘ตกนรกทั้งเป็น’
บทที่ 18.‘ตกนรกทั้งเป็น’ ‘ตกนรกทั้งเป็น’ ‘ท่านแม่ เหตุใดท่านกล่าวเช่นนั้นขอรับ’ ‘อยู่กับคนที่มิได้รัก เท่ากับตกนรกทั้งเป็น’ มือที่เคยเรียวงามมาบัดนี้ผ่ายผอมราวกับกิ่งไม้แห้งเหี่ยว ทว่าเมื่อยื่นมาสัมผัสศีรษะของเด็กชายกลับแฝงความอ่อนโยนมากมายนัก ‘ท่านแม่’ ‘หรานเอ๋อร์ จำไว้ อย่าทำร้ายใครให้ทุกข์ทรมานเ...
