บทที่ 16. ไร้ถ้อยคำใดจะเอ่ย
บทที่ 16. ไร้ถ้อยคำใดจะเอ่ย เการุ่ยเฉียงก้าวเท้าเร็วๆ มาที่ห้องของเสิ่นฉางซี มือกร้านผลักบานประตูเข้าไปทันทีโดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องจะอนุญาตหรือไม่ เสิ่นฉางซีที่กำลังนั่งเย็บถุงหอมอยู่สะดุ้งตกใจจนเผลอแทงเข็มเข้าปลายนิ้วตัวเอง เลือดสีสดไหลออกมา นางรีบชักมือกลับไม่ให้เลือดหยดลงบนถุงหอม “คุณชาย เอ่อ พี...