บทที่ 15. แท้จริงชีวิตคนเราจะต้องการอะไรไปมากมายนักเล่า?
บทที่ 15. แท้จริงชีวิตคนเราจะต้องการอะไรไปมากมายนักเล่า? เสิ่นฉางซีมองประตูหน้าจวนสกุลสวินอย่างเหม่อลอย นางเผลอเม้มริมฝีปากแน่นแล้วเดินเลยไปยังประตูด้านหลังซึ่งเป็นเส้นทางที่นางคุ้นเคย นางเอ่ยกับคนเฝ้าประตูเช่นทุกครั้ง เดินเข้าไปหาแม่ครัวหนวนพร้อมยื่นห่อสมุนไพรห่อใหญ่ให้ “เจ้าว่าอะไรนะ จะไม่มาที่นี่...