บทที่ 181 สร้างรากฐาน

บทที่ 181 สร้างรากฐาน

ผู้แปล loop

ในเช้าวันอาทิตย์.

ยูเฉินซี โทรหา ดงซูบิน และบอกดงซูบินว่าเขาออกคำสั่งการโอนของลวนเสี่ยวปิงแล้ว เธอสามารถไปรายงานได้ที่โรงเรียนมัธยมแห่งที่ 1 ของมณฑลในวันจันทร์ ดงซูบินเองก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินเช่นนี้ เขาเรียกหัวหน้าสถาณีหลิวมา และขอให้เขาปล่อยตัวหยูเว่ย และเพื่อนของพวกเขาหลังจากวางสายไป แต่หยูเว่ยก็ไม่ได้ถูกปล่อยออกมาอย่างง่ายดาย เขากับถูกรีดไถ่เพิ่มขึ้นไปอีก โดยปกติแล้วด้วยเคสนี้จะมีค่าปรับ 2,000 หยวนนั้นถือเป็นเรื่องที่โหดร้ายแล้วของนักพนัน แต่ดงซูบินขอให้มีการปรับ 10,000 หยวน!

“ทำไมนายถึงย้ายแม่ของ ดงซูบิน ไปที่โรงเรียนเรียนมัธยมอันดับต้นๆของประเทศ?” หัวหน้าหู โทรหายูเฉินซี ทันทีหลังจากเขาได้ยินข่าวเรื่องนี้

ยูเฉินซีตอบว่า“ผมกลัวว่าหลานเสี่ยวเหว่ยจะปากสว่างและที่นี้พวกเราจะเดือดร้อนกันหมด…”

หัวหน้าหูตะโกน “สิ่งที่หมอนั้นทำได้มากที่สุดคือการจับกลุ่มและไม่ใช่แจ้งความผิดทางอาญา!ให้กับ สถานีตำรวจสามารถกักหลานชายไว้ได้เพียง 24 ชั่วโมงและเขาจะถูกปล่อยตัว! ทำไมนายถึงได้ตื่นตระหนก?”

ยูเฉินซินคิดในใจว่า ฉันจะไม่ตื่นตระหนกได้อย่างไร จากเหตุการณ์นี้เขารู้ว่าดงซูบินไม่ใช่คนที่เขาสามารถเข้าไปยุ่วยุได้ แม้ว่านี้จะเป็นการถูกจับครั้งแรกของหลานชายอย่างเสี่ยวเหว่ยแต่มันก็จะมีครั้งต่อไปหรือหลังจากนั้นอย่างแน่นอน ยูเฉินซิงยังมีเพื่อนและญาติหลายคนและเขาไม่สามารถเสียค่าปรับให้กับทุกคนได้ ถ้าเป็นสมัยก่อนหัวหน้าหูจะช่วยเขาได้ในเรื่องนี้แต่สำหรับดงซูบินแล้วนั้นมันไม่ใช่ อีกทั้งลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างหัวหน้าหูยังไม่สามารถทำอะไรกับดงซูบินได้อีก

หัวหน้าหู ทนต่อไปไม่ได้ที่จะคุยกับยูเฉินซินต่อและวางสายโทรศัพท์ด้วยความโกรธ

ตอนนี้มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ แต่หลายคนในสำนักความปลอดภัยสาธารณะของมณฑลรู้เรื่องนี้และกำลังรอการอัปเดตข่าวล่าสุด รองหัวหน้าสำนักฉินหยงผู้อำนวยการสำนักงานฮูเสี่ยวหลานและเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่น ๆ เคยได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ เจ้าหน้าที่ได้ทำงานในพื้นที่นี้มานานหลายปีและมีแหล่งข้อมูลของตัวเอง ทุกคนรู้ว่าหัวหน้าหูเป็นคนที่ห้ามไม่ให้แม่ของดงซูบินย้ายโรงเรียนไปในเมืองและหัวหน้าหูเองก็น่าจะมีอำนาจมากกว่าดงซูบินและเป็นคนท้องถิ่น เขามีข้อได้เปรียบหลายอย่างกว่าดงซูบินและทุกคนคิดว่าดงซูบินจะแพ้ในศึกครั้งนี้ด้วย แต่ผลลัพธ์มันออกมาแบบไม่คาดคิด เพียงหนึ่งวันต่อมายูเฉินซินได้ช่วยเหลือแม่ของดงซูบินให้ย้ายไปสอนที่โรงเรียนในเมืองได้ในที่สุด มันยังเป็นโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดอีกด้วย!

หลังจากเหตุการณ์นี้หลายคนเห็น ดงซูบินแตกต่างออกไป!

เกิดอะไรขึ้นกับหัวหน้าดงซูบิน!แล้วทำไมหัวหน้าหูถึงแพ้สองถึงครั้งสองคร่าวเมื่อต้องปะทะกับหัวหน้าซูบิน !!

……

ณ ครอบครัวลวน

ดงซูบินบอกกับแม่เกี่ยวกับการโอนย้ายของเธอ “แม่การโอนย้ายของแม่สำเร็จแล้วนะ เตรียมกระเป๋าแล้วเราจะย้ายไปอยู่ในเมืองกัน”

ลวนเสี่ยวปิงผู้เป็นแม่ ป้าและลุงของดงซูบินตกตะลึง "โรงเรียนไหน?"

ดงซูบินหัวเราะ “โรงเรียนมัธยมแห่งที่ 1 ของมณฑล”

ภรรยาของลุงอุทานขึ้นมาว่า:“ โรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในมณฑล?

ลวนเสี่ยวปิง อ้าปากค้าง “ลูกประสบการณ์ของแม่ไม่เพียงพอที่จะสอนนักเรียนในโรงเรียนนั้น”

“ฮ่าฮ่าประสบการณ์หรือโรงเรียนไม่สำคัญ แค่สอนพวกเขาในแบบที่แม่สอนมาตลอดหลายปีนี้” ดงซูบินนั่งข้างแม่ของเขาแล้วเทชาให้เธอ “อดทนหน่อยนะ ในอนาคตผมจะช่วยให้คแม่ก้าวขึ้นเป็นหนึ่งในผู้อำนวยการโรงเรียนและแม่ไม่ต้องสอนอีกต่อไป”

ลวนเสี่ยวปิง มองดู ดงซูบิน “ผู้อำนวยการคนนั้น…ตกลงเห็นด้วยกับการโอนย้ายในครั้งนี้ใช่ไหม”

ดงซูบินตอบกลับ "แน่นอน. เขาเป็นคนที่จัดการโอนของแม่”

ภรรยาของลุงหัวเราะและช่วยดงซูบินเทน้ำหนึ่งแก้ว “ฉันขอพูดอะไรหน่อย หลานซูบินของเรามีหนทางของเขาและไม่มีทางที่ผู้อำนวยการยูสามารถชนะเขาได้! ผู้อำนวยการยูก็ป็นแค่คนโง่คนหนึ่งเท่านั้น!”

ป้าคนแรกของดงซูบินมองลวนเสี่ยวปิงด้วยแววตาที่อิจฉาเพราะเธอมีลูกชายที่มีความสามารถ

ลวนเสี่ยวปิง ไม่เคยฝันเลยแม้แต่น้อยเธอคิดจะย้ายไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในมณฑล ทันใดนั้นโทรศัพท์ที่บ้านก็ดังขึ้น มันเป็นโทนรศัพท์ของอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนหมู่บ้านขอให้ลวนเสี่ยวปิงกลับไปโรงเรียนเพื่อทำขั้นตอนการโอนย้ายและส่งมอบงาน

ในตอนบ่ายโทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น มันเป็นเบอร์ของเสี่ยวหลาน!

ดงซูบินเดินออกจากห้องแม่ของเขาเพื่อรับสาย “สวัสดีครับพี่เสี่ยว”

เสียวหลาน หัวเราะคิกคัก “ดงซูบิน คิดถึงฉันไหม?”

ดงซูบิน เขินและตอบกลับอย่างอาย "…ครับ."

"คุณคิดถึงฉัน? ทำไมคุณไม่โทรหาฉันหลายวันเลย? ฮะ? ตอนนี้เรากำลังคบกันอยู่และเราควรโทรหากับอาทิตย์ละครั้งก็ยังดี”

“ครับ…” ดงซูบินคิดถึงเธอจริงๆ แต่มีหลายสิ่งที่เขาไม่สามารถพูดกับเธอได้ ในที่สุดเขาก็รู้ว่าสามีของเจ้าหญิงรู้สึกอย่างไรในสมัยโบราณ

“ฮ่าฮ่าฮ่า…งานของคุณเป็นอย่างไร? ฉันบอกให้คุณเก็บโปรไฟล์ไว้คุณได้ทำมันหรือยัง”

“เอ่อ…” ดงซูบิน ตอบด้วยความเขินอาย นี่คือเหตุผลที่เขาไม่ได้โทรหาเสี่ยวหลาน “เอ่อ…ผม…ผมต้องการเก็บประวัติส่วนตัวไว้และผมก็ทำไปสองสามวันแรก แต่บางคนไม่ให้ความเคารพผมเลย0และถ้าฉันยังคงทำเช่นนี้อยู่ผมจะสูญเสียความเคารพจากทุกคน ดังนั้น……”

“ฉันรู้ว่าคุณไม่สามารถอยู่ได้”

ดงซูบิน บอกกับ เสี่ยวหลาน ว่าเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่วันที่เขาเข้าสำนักงาน

หลังจากฟัง ดงซูบิน แล้วเสี่ยวหลานกล่าว "ใช่. สิ่งที่คุณทำไม่ผิด แต่คุณอย่าเร่งรีบเกินไป ถ้ารีบมีปัญหากับคนมากมายและอนาคตคุณจะอยู่ยังไง”

ดงซูบินไม่กลัวที่จะมีปัญหากับใคร “ถ้าผมต้องการทำบางสิ่งเพื่อผู้คนที่นี่ ผมก็ไม่สามารถกลัวคนอื่นที่ทำผิดกฎหมายได้”

“ฮ่าฮ่า…คุณแน่ใจหรือว่าคุณทำเพื่อคนที่นั่น”

“อืม…นี่คือสิ่งที่ผมจะทำในอนาคต”

“…จริงเหรอ?”

"ใช่."

เสี่ยวหลาน หัวเราะ "ตกลง. ฉันไม่คัดค้านวิธีปฏิบัติของคุณแล้ว เมื่อคุณอยู่ในสำนักงานกิจการทั่วไปงานของคุณบังคับให้คุณสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้นำทั้งหมดและนี่เป็นข้อกำหนดสำหรับคุณในการเลื่อนระดับ แต่ในฐานะรองหัวหน้าสำนักระดับรากหญ้าคุณจะไม่ได้ใช้วิธีนี้ คุณต้องแก้ไขบางกรณีและทำบางอย่างเพื่อช่วยเหลือผู้คนที่นั่น นั่นเป็นวิธีที่ถูกต้องในการเลื่อนอันดับ ด้วยความสามารถของคุณฉันมั่นใจว่าคุณสามารถทำได้ อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”

คำพูดของเสี่ยวหลานยืนยันถึงเป้าหมายของดงซูบิน รากฐานของเขาไม่มั่นคงและขยับอันดับขึ้นเร็วเกินไป มันเป็นเหมือนอาคาร หากรากฐานของอาคารไม่มั่นคงมันจะพังไม่ช้าก็เร็วดงซูบินต้องการเป็นคนที่มีทักษะและผลลัพธ์ที่แท้จริง นี่เป็นโอกาสของเขาที่จะสร้างรากฐานที่แข็งแกร่งให้กับตัวเอง!