บทที่ 9

ชั่วน้ำเดือดแก่นพลังปราณจำนวนมหาศาลที่อยู่ในบ่อทั้งหมดก็พุ่งเข้ามาในแหวนสีดำของเนี่ยฟง เนี่ยฟงถึงกับตื่นตกใจจ้องมองลุ่ยกงด้วยความสงสัยไม่นานแก่นพลังปราณจำนวนมหาศาลที่อยู่ในบ่อก็หายไปเหลือเพียงบ่อที่เหลือแต่โครงกระดูก

“ข้ายกทั้งหมดให้เจ้าเด็กน้อย”

เนี่ยฟงถึงกับยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออกจ้องมองแหวนสีดำในมือด้วยความตกใจ ลุ่ยกงกล่าวกับเนี่ยฟงอีกครั้ง

“เด็กน้อยเจ้าเดินทางขึ้นไปบนเขาลูกนั้น จะมีถ้ำอยู่ตรงหน้าผา ข้าจะสั่งสอนวิธีการปรุงยาและอักขระศักดิ์สิทธิ์ให้แก่เจ้า เมื่อเจ้าฝึกถึงระดับผลิดอกเมื่อไหร่ ข้าถึงจะวางใจให้เจ้ากลับออกไปจากป่าแห่งนี้ นั้นเพราะเส้นทางที่เจ้าจะต้องเดินลำบากกว่าผู้อื่นมากนัก”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงลุ่ยกงก็กลายเป็นแสงสีฟ้าพุ่งเข้าไปทางด้านหลังของเนี่ยฟง เนี่ยฟงกระโดดไปมาขึ้นไปจากบ่อ เนี่ยฟงมุ่งหน้าขึ้นเหนือไปตามทิศทางที่ลุ่ยกงชี้ ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วยามเนี่ยฟงก็มาถึงเขาลูกใหญ่ มองจากด้านล่างขึ้นไปเป็นเขาขนาดใหญ่สูงเสียดฟ้า เนี่ยฟงจึงเอ่ยถามลุ่ยกงด้วยความสงสัย

“ท่านลุ่ยกงขอรับ ข้ามองไม่เห็นหน้าผาที่ท่านกล่าวเลย”

“เจ้าต้องเดินขึ้นเขาไป ระหว่างทางก็หาเก็บสมุนไพรไปด้วยก็แล้วกัน”

เมื่อเป็นทางเดียวที่จะขึ้นเขาไปได้ เด็กหนุ่มจึงค่อยๆเดินขึ้นเขาไป ระหว่างทางลุ่ยกงก็สอนเด็กหนุ่มเกี่ยวกับการเก็บสมุนไพร ผ่านไปสองวันเด็กหนุ่มก็เดินขึ้นเขามาจนพบกับหน้าผาที่ลุ่ยกงกล่าวเด็กหนุ่มเดินสำรวจพบถ้ำขนาดไม่ใหญ่มาก แต่เมื่อพยายามที่จะเดินเข้าไปในถ้ำแห่งนั้น กลับมีอะไรบางอย่างขวางกันอยู่

“ท่านลุ่ยกง เหตุใดข้าถึงเข้าไปในถ้ำแห่งนี้ไม่ได้ขอรับ”

“นั้นเพราะมีอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่ข้าได้วางไว้ เจ้าเพียงแก้ไขอักขระศักดิ์สิทธิ์ด้านหน้าทางเข้าให้ได้ก็พอ”

เนี่ยฟงโบกสะบัดมือขวาไปมาพร้อมกับส่งพลังปราณออกไป เป็นประกายสายฟ้าขนาดเล็กออกมาจากมือขวาของเนี่ยฟง ไม่นานก็มีรูปร่างของอักขระศักดิ์สิทธิ์วงกลมสีแดงปรากฏออกมามีตัวอักษรแปลกๆอยู่เต็มไปหมด

“รูปแบบที่เจ้าเห็นเป็นรูปแบบอักขระศักดิ์สิทธิ์ประเภทเขตแดนและปิดกั้นวิธีสร้างและแก้ไขล้วนอยู่ในคัมภีร์ที่เจ้าได้รับมา เจ้าทดลองแก้ไขมันดูก็แล้วกัน”

เนี่ยฟงจ้องมองอักขระศักดิ์สิทธิ์ด้านหน้าอยู่นานเมื่อจำได้ขึ้นใจแล้ว หลังจากนั้นก็นั่งลงทำสมาธิผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยามเนี่ยฟงก็ลืมตาขึ้นมา เนี่ยฟงลุกขึ้นเดินไปด้านหน้าของถ้ำโบกสะบัดมือขวาอีกครั้งส่งพลังปราณที่เป็นสายฟ้าเข้าไปที่อักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงที่อยู่ด้านหน้า เนี่ยฟงใช้สมาธิบังคับอักษรที่อยู่ด้านในวงกลมสีแดงสลับกันไปมา ไม่นานจากอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีฟ้า ทันทีที่เปลี่ยนเป็นสีฟ้าทั้งหมด เนี่ยฟงก็ไร้ซึ่งสติลงไปนอนกับพื้นด้วยความอ่อนแรง

รุ่งเช้าเนี่ยฟงตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองยังคงนอนอยู่ด้านหน้าถ้ำเช่นเดิม เนี่ยฟงเดินเข้าไปในถ้ำเมื่อเดินเข้าไปได้ในนานก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย สภาพด้านในถ้ำแปลกประหลาดเพราะมีขนาดกว้างกว่าปกติมากนัก รอบด้านมีสวนสมุนไพร มีบ่อน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางมองเข้าไปด้านในพบกระท่อมไม้ไผ่มีแคร่ไม้ไผ่วางอยู่ด้านหน้ากระท่อม เมื่อมองขึ้นไปด้านบนพบว่ามีแสงแดดส่องลงมา ไม่นานลุ่ยกงปรากฏกายอยู่ด้านหน้าของเนี่ยฟงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

“เอาละในเมื่อเจ้าเข้ามาด้านในถ้ำได้แล้ว ข้าจะเริ่มสอนเจ้าเกี่ยวกับวิธีการเลือกสมุนไพรและวิธีการปรุงยาก็แล้วกัน ส่วนพวกอักขระศักดิ์สิทธิ์ข้าจะสอนเจ้าวันพรุ่งนี้สลับกันไป”

“ขอรับท่านลุ่ยกง”

“เช่นนั้นเจ้าก็ติดตามข้ามาที่สวนสมุนไพรด้านนี้ก็แล้วกัน”

เมื่อกล่าวจบลุ่ยกงก็พาเนี่ยฟงเดินมาที่ส่วนสมุนไพรด้านซ้าย มากกว่าพันชนิดทั้งหมดล้วนแล้วแต่ปลูกในกระถาง ไม่นานลุ่ยกงก็สอนเนี่ยฟงรู้จักกับสมุนไพรต้นแรกลำต้นมีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่สูงเพียงหนึ่งศอกถูกดัดกิ่งก้านเป็นทรงสวยงาม ใบมีขนาดเป็นฝ่ามือมีรอยหยักเจ็ดแฉกรอบใบ ด้านบนแต่ละกิ่งเป็นดอกช่อขนาดใหญ่มีสีส้มส่งกลิ่นหอม

“ฝั่งนี้จะเป็นสมุนไพรในเขตเมืองร้อนทั้งหมด ต้นสมุนไพรด้านหน้าเจ้าเรียกว่า เล็บมือมังกรแดง ช่อและดอกสามารถนำมาสกัดเป็นน้ำมันสำหรับเป็นส่วนผสมปรุงยาข้ามระดับสีส้มขึ้นไป”