บทที่ 2

ผู้คนมากมายที่มาชมการคัดเลือกพรสวรรค์ของเด็กน้อยทั้งสิบต่างยืนลุ้นกันว่าใครจะได้ระดับไหน ไม่นานผู้อาวุโลลู่ชวงก็เรียกให้เด็กน้อยทั้งสิบเข้ามาทำการทดสอบ

“เอาละข้าจะเรียกพวกเจ้ามาทดสอบทีละคน คนแรก โม่โฉว”

โม่โฉวเดินออกมายืนที่หน้าแท่นหิน

“ไม่ต้องตื่นเต้นไปเด็กน้อย เจ้าเพียงใช้มือข้างที่ถนัดแตะไปที่ลูกแก้วตรงกลางแทนก็พอ”

โม่โฉวใช้มือซ้ายแตะไปที่ลูกแก้วหลังจากนั้นลูกแก้วเกิดแสงสว่างสีต่างๆสลับกันไปมา สีขาว สีเทา สีเขียว สีน้ำเงิน สีม่วง สีน้ำตาล สีส้ม สีแดง สีดำ จนโม่โฉวต้องหลับตาเพราะแสงที่มันสว่างจ้าเกินไป ไม่นานแสงในลูกค่อยๆช้าลงจนหยุดลงที่แสงสีเทา ทันทีที่โม่โฉวลืมตาขึ้นก็ทำได้เพียงแต่ก้มหน้านิ่งเดินออกไปยืนด้านข้าง

“พรสวรรค์ระดับสีเทา อย่าเสียใจไปเด็กน้อย เอาละคนต่อไปจินเฟย”

จินเฟยเดินออกมายืนที่แท่นใช้มือซ้ายแตะไปที่ลูกแก้วหลังจากนั้นลูกแก้วเกิดแสงสว่างสีต่างๆสลับกันไปมา สีขาว สีเทา สีเขียว สีน้ำเงิน สีม่วง สีน้ำตาล สีส้ม สีแดง สีดำ จนจินเฟยต้องหลับตาเพราะแสงที่มันสว่างจ้าเกินไป ไม่นานแสงในลูกค่อยๆช้าลงจนหยุดลงที่แสงสีเทา ทันทีที่จินเฟยลืมตาขึ้นก็เดินออกไปยืนด้านข้างๆโม่โหว

“พรสวรรค์ระดับสีเทา”

ผู้อาวุโสลู่ชวงเรียกเด็กน้อยผ่านไปถึงเจ็ดคนทุกคนล้วนแล้วแต่ลูกแก้วหยุดที่แสงสีเทาทั้งสิ้นไม่นานก็เรียกคนที่แปด

“คนต่อไปเนี่ยเหวิน”

ไม่รอช้าเนี่ยเหวินเดินออกมายืนที่แทนใช้มือขวาแตะไปที่ลูกแก้วหลังจากนั้นลูกแก้วเกิดแสงสว่างสีต่างๆสลับกันไปมา สีขาว สีเทา สีเขียว สีน้ำเงิน สีม่วง สีน้ำตาล สีส้ม สีแดง สีดำ จนเนี่ยเหวินต้องหลับตาเพราะแสงที่มันสว่างจ้าเกินไป ไม่นานแสงในลูกค่อยๆช้าลงจนหยุดลงที่แสงสีเขียว ทันทีที่เนี่ยเหวินลืมตาขึ้นมาเมื่อเห็นแสงสีเขียวในลูกแก้วก็ตะโกนเสียงดังโดยความดีใจ หันมามองหัวหน้าตระกูลเนี่ย

“ท่านพ่อข้าทำสำเร็จแล้ว”

“พรสวรรค์ระดับสีเขียว เอาละเจ้าออกไปยืนข้างๆผู้อาวุโสลู่ช๋วง”

เนี่ยเหวินรับเดินไปยืนข้างๆผู้อาวุโสลู่ช๋วงอย่างว่าง่าย

“คนต่อไปชูหนิง”

ชูหนิงเดินออกมายืนที่แทนใช้มือขวาแตะไปที่ลูกแก้ว หลังจากนั้นลูกแก้วเกิดแสงสว่างสีต่างๆสลับกันไปมา สีขาว สีเทา สีเขียว สีน้ำเงิน สีม่วง สีน้ำตาล สีส้ม สีแดง สีดำ จนชูหนิงต้องหลับตาเพราะแสงที่มันสว่างจ้าเกินไป ไม่นานแสงในลูกค่อยๆช้าลงจนหยุดลงที่แสงสีน้ำเงิน ทันทีที่ชูหนิงลืมตาขึ้นเมื่อเห็นแสงสีน้ำเงินก็ยกยิ้มดีใจหันมาเนี่ยฟง

“ท่านต้องทำได้พี่ชายเนี่ยฟง”

“แน่นอนน้องซูหนิง”

“พรสวรรค์ระดับสีน้ำเงิน”

ซูหนิงรีบเดินไปยืนข้างๆกับเนี่ยเหวิน

“เอาละเหลือเพียงคนสุดท้ายแล้วเนี่ยฟง”

เนี่ยฟงเดินออกมายืนที่แทนใช้มือขวาแตะไปที่ลูกแก้ว หลังจากนั้นลูกแก้วเกิดแสงสว่างสีต่างๆสลับกันไปมา สีขาว สีเทา สีเขียว สีน้ำเงิน สีม่วง สีน้ำตาล สีส้ม สีแดง สีดำ เนี่ยฟงต้องหลับตาเพราะแสงที่มันสว่างจ้าเกินไป ไม่นานแสงในลูกค่อยๆช้าลงจนหยุดลงแต่น่าแปลกกลับลูกแก้วไม่มีแสงใดๆสว่างขึ้นมาผู้คนที่เฝ้ามองต่างมองหน้ากันอย่างงุนงง ทันทีที่เนี่ยฟงลืมตาขึ้นเมื่อเห็นว่าลูกแก้วไม่มีแสงใดๆสว่างออกมาก็หันไปมองผู้อาวุโสลู่ชวน แน่นอนเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและอีกอย่างการคัดเลือกพรสวรรค์สามารถทำได้เพียงครั้งเดียว ด้วยความที่ไม่อยากเสียหน้าผู้อาวุโสลู่ชวนจึงประกาศออกไปเสียงดัง

“พรสวรรค์ระดับสีขาว”

เมื่อประกาศเสร็จก็โบกมือเก็บแท่นวัดระดับพรสวรรค์เก็บไว้ที่แหวนที่สวมไว้ที่นิ้วนางข้างขวา เดินเข้าไปหาเนี่ยเหวินและซูหนิง ส่วนเนี่ยฟงหาได้ทำสิ่งใดยืนแน่นิ่งอยู่ที่เดิม ผู้คนมากมายต่างจ้องมองเนี่ยฟงด้วยสายตาดูถูกเพราะในหมู่บ้านเมฆหมอกหรือแม้แต่เขตดินแดนสายลมก็หาได้มีผู้ใดที่มีพรสวรรค์ระดับสีขาว มีเนี่ยฟงเป็นคนแรกที่ได้ระดับสีขาว เนี่ยฟงหาได้ทำสิ่งใดต่อไปเดินกลับตระกูลเนี่ยแต่เพียงผู้เดียว ซูหนิงเมื่อเห็นเนี่ยฟงที่เป็นแบบนั้นพยายามจะเดินเข้าไปปลอบแต่ถูกเนี่ยเหวินดึงแขนไว้เสียก่อน