ตอนที่ 77 กลิ่นจันทน์คนสวย

“กลิ่นจันทน์ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวข้าจัดการเอง”

พูดจบหัวหน้าไทก็เดินออกจากห้องไปอีกคน เขาไปติดต่อขอซื้อกลิ่นจันทน์คืนมาจากผู้ดูแลหอร้อยบุปผา

ช่างน่าแปลก ปกติไม่ควรง่ายดายเช่นนี้ ใช้เวลาเพียงไม่นานการเจรจาตกลงก็สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี กลิ่นจันทน์ถูกซื้อกลับคืนไปในราคา 1,000 เหรียญเงิน ด้วยการช่วยเหลือลับๆจากสมุทร

คืนนั้นพวกเขาได้ใช้เวลาสำเริงสำราญอยู่ที่หอร้อยบุปผาจนดึกดื่น จากนั้นค่อยพากันกลับไปนอนพักที่ชั้นบนของร้านผ้าไหมของสมุทร ส่วนกลิ่นจันทน์นั้นก็จำต้องติดตามมาด้วย เพราะหัวหน้าไทมีแผนการในใจแล้วว่าจะนำพวกเด็กๆไปส่งถึงโรงเรียนเซนต์อมตะก่อน จากนั้นค่อยกลับหมู่บ้านแร่ห้าสี ดังนั้นกลิ่นจันทน์จึงจำเป็นต้องเดินทางไปกับพวกเขาด้วย

หัวหน้าไทและทุกคนตกลงกันว่าจะใช้เวลาอยู่ในเมืองโกงกางอีก 1 วัน เพื่อให้สมุทรได้มีเวลาเตรียมการในเรื่องสินค้า จากนั้นพวกเขาทุกคนก็จะได้เดินทางไปพร้อมกับขบวนสินค้าของสมุทรเลย ยิงปืนครั้งเดียวได้นกสองตัว สมุทรได้ฮันเตอร์มาร่วมคุ้มกันขบวนสินค้าเพิ่ม ส่วนทีมหัวหน้าไท เหนือภพและสาวๆก็จะได้มีรถลากไว้นั่งสบายๆ แม้จะถึงเมืองหลวงล่าช้ากว่ากำหนด แต่ก็นับว่าสะดวกสบายกว่าเดิมไม่น้อย

ณ ห้องรับรองแขกบนชั้นสามของร้านผ้าไหม

“ฟ้า พวกเราต้องนอนรวมกับของพวกนี้จริงๆหรอ”

กลิ่นจันทน์กระซิบถามเหนือฟ้าที่นอนอยู่ข้างกัน รอบกายของพวกเธอนั้นรายล้อมไปด้วยข้าวของของเหนือภพ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องครัว เครื่องปรุง เครื่องมือ ซากพรายอสูรตากแห้ง เกล็ดอสูรกริม ขนปีกไนท์อาว เนื้อไนท์อาวรมควัน และสมุนไพรอีกหลายอย่างที่เหนือภพเก็บมาระหว่างทาง ขาดแต่กระเป๋าเงินเท่านั้นที่เหนือภพจะเก็บติดตัวตลอดเวลา

“ใช่ พี่ภพเขาไม่ยอมเอาไปเก็บในห้องเก็บของเหมือนคนอื่นหรอก”

เหนือฟ้าพูดไปยิ้มไป ยามที่เธอนึกถึงวีรกรรมความงกของพี่ชายขึ้นมาเมื่อใด เธอก็มักจะมีรอยยิ้มแห่งความขำขันและความสุข พี่ชายไม่ได้งกอย่างไร้เหตุผล แต่พี่ชายงกเพื่อคนข้างหลังอย่างเธอเสมอ

“เจ้าโชคดีจังเลยนะที่มีพี่ชายดีๆอย่างพี่ภพ ข้าเอง ก็อยากมีพี่ชายที่คอยปกป้องข้าแบบนี้บ้าง”

กลิ่นจันทน์นอนซบหมอนด้วยใบหน้าหมองเศร้า แต่นั่นกลับทำให้ใบหน้าของเธอดูหวานละมุนมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มสลวยแผ่เต็มหมอนน้อยๆ ขนตายาวงอนของเธอกระพือขึ้นลงเพื่อขับไล่หยาดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นออกจากดวงตากลมโตสีน้ำตาลเหลือบอำพันคู่นั้น

“ใช่แล้ว ข้าน่ะโชคดีมากเลย แต่พี่น่าจะโชคดีกว่าข้า...”

เหนือฟ้าพูดไม่ทันจบก็สังเกตเห็นใบหน้าเศร้าของพี่กลิ่นจันทน์พอดี นั่นทำให้เหนือฟ้าไม่สบายใจตามไปด้วย เธออยากให้พี่กลิ่นจันทน์แสนสวยสดใสขึ้น

“พี่กลิ่นจันทน์ง่วงรึยังคะ อยากฟังเรื่องราวการเดินทางของข้ามั้ย ตื่นเต้นมากเลยล่ะ”

“อยากฟังสิ”

จากนั้นสองสาวน้อยก็นอนพูดคุยกะหนุงกะหนิงอยู่อย่างนั้นจนค่อนคืนโดยไร้เงาของเหนือภพ

กลางแสงจันทร์นวลผ่อง อสูรนกน้อยที่บินหากินตอนกลางคืนกำลังเกาะกิ่งไม้พลางสังเกตการณ์เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังก่อกองไฟย่างวัตถุดิบลับของเขา

“ดีนะเนี่ยที่ข้าไม่ต้องเสียเวลานอนมากอย่างคนอื่น ไม่งั้นคงหาโอกาสดีๆแบบนี้ไม่ได้”

เหนือภพรีบย่างอย่างรวดเร็วก่อนที่จะมีคนมาเห็น เขาลงทุนวิ่งอ้อมเมืองมาตั้งไกล เพื่อที่จะหามุมลับๆติดกำแพงเมืองด้านหนึ่ง พื้นที่แถบนี้เหมือนจะเป็นโกดังเก็บของอะไรสักอย่าง มันจึงปลอดคนยามค่ำคืน

คืนนี้เหนือภพตัดใจซื้อวัตถุดิบราคาแพงในตลาดออนไลน์ เขาไม่มีทางเลือกแล้ว หากไม่รีบซื้อ เขาอาจจะพลาดวัตถุดิบที่มีประโยชน์ไปอีกหลายวันก็ได้ ใครจะรู้

สินค้าที่เหนือภพซื้อในคืนนี้ก็คือ

สินค้า : หัวใจอสูรลิงยักษ์

ที่มา : ตรอกชาวคาราวาน

สรรพคุณ : เพิ่มความหนาแน่นของมวลกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกาย

คุณภาพ : ต่ำ

ราคา : 1,700,000 พ้อย

เหนือภพรีบกินอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็เตะกองไฟ ลบร่องรอยทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้วก็รีบวิ่งกลับไปหาน้องสาวของเขา

เช้าวันต่อมาท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่น ผู้คนคลาคล่ำเต็มตลาดกลางเมืองโกงกาง เหล่าฮันเตอร์ทีมของหัวหน้าไทก็ต่างพากันออกมาเดินเที่ยวตลาดด้วยเช่นกัน

“พี่ภพ พี่จะไปไหนหรอ แล้วเหนือฟ้าล่ะ”

กลิ่นจันทน์เดินกระแซะเข้ามาถามเหนือภพอย่างสงสัย เธอเฝ้ามองท่าทางประหลาดของเหนือภพมาตั้งแต่เช้ามืดแล้ว เธอนึกว่าเหนือภพจะออกเดินทางข้ามเมืองไปคนเดียวเสียแล้ว ด้วยการหอบข้าวของมากมายติดตัวมาด้วย ห้อยซ้ายขวาหน้าหลัง ทั้งตัวของเขาแทบไม่เหลือที่ว่าง

“ฟ้าไปหาซื้อดอกไม้กับอรุณ ส่วนข้ากำลังคิดอยู่ว่าจะหาเงินที่นี่ได้ยังไง”

เหนือภพตอบกลับกลิ่นจันทน์ด้วยน้ำเสียงปกติ แม้เขากับเธอจะไม่ได้สนิทกันมากนัก แต่เขาก็ไม่เคยรังเกียจเธอ

“เอ่อ ไม่เห็นยากเลย ทำไมพี่ไม่เอาของที่พี่แบกมาไปขายล่ะ”

“นั่นสินะ แต่ไม่รู้จะไปขายที่ไหนนี่สิ ของพวกนี้เป็นของหายากทั้งนั้นเลยด้วย”

“เอาไปประมูลมั๊ย”

กลิ่นจันทน์เสนอความคิดขึ้นมาในทันใด เธอมาอยู่เมืองใหญ่นานกว่าเหนือภพ จึงมีประสบการณ์ที่เหนือกว่า และหากจะพูดตามความจริงก็คือ กลิ่นจันทน์นั้นมีความฉลาดเฉลียวมากกว่าเหนือภพ

“ประมูลคืออะไร”

“ประมูลก็คือให้ลูกค้ามาแย่งซื้อของของพี่ ใครให้ราคาสูงที่สุดคนนั้นก็จะได้ของไปไง มาทางนี้ข้าจะพาพี่ไปดู”

จากนั้นกลิ่นจันทน์ก็ลากแขนเหนือภพไปทางร้านประมูลสิ่งของอย่างมีความสุข ในที่สุดเธอก็หาโอกาสสัมผัสแขนตึงแน่นของชายที่แอบชอบได้สักที