ตอนที่ 66 มิติรังกำเนิด

“มิติรังกำเนิดคืออะไรคะ พี่ภพ”

เหนือฟ้าเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยขณะนอนหงายอยู่ข้างพี่ชายของตนภายในกระโจมที่พัก เพราะจากที่ฟังหัวหน้าไทพูดตอนประชุมแล้วมันดูเป็นเรื่องอันตรายอย่างมาก ขนาดฮันเตอร์หลายคนพอได้ยินก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป

เหนือภพได้ยินแบบนั้นก็ลูบหัวน้องสาวของตัวเอง ก่อนเอ่ยขึ้นอย่างมีความรู้ว่า

“มิติรังกำเนิด จริงๆมันก็คือก็รังสัตว์อสูรทั่วๆไปนั่นละ แต่ว่ามันมีข้อแตกต่างตรงที่ มิติรังกำเนิดจะถูกซ่อนอยู่ภายในมิติที่ทับซ้อนอยู่กับความเป็นจริง ภายในมีนางพญาอาศัยอยู่ นางพญามีหน้าที่ให้กำเนิดสัตว์อสูร ตราบใดที่นางพญายังมีชีวิตอยู่ มันก็สามารถให้กำเนิดสัตว์อสูรได้เรื่อยๆ”

“แล้วเราจะสู้พวกมันได้หรอคะ น่าจะมีเยอะน่าดู”

“ได้สิ แค่เราฆ่าตัวนางพญาของมัน มิติรังอสูรก็จะสลายหายไป เมื่อรังถูกทำลาย ก็จะไม่มีสัตว์อสูรตัวใหม่ๆออกมาอีกไงล่ะจ๊ะ”

“นางพญานี่เหมือนพวกผึ้งรึเปล่าคะ”

เหนือฟ้าเอียงคอถามอย่างน่าเอ็นดู ผมสีดำเงาของเธอพาดสยายอยู่บนตักของเหนือภพ

เหนือภพครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง คำถามนั้นอยู่นอกเหนือสิ่งที่เขาได้ยินมาจากพี่พล เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ายืนยันว่า

“ใช่ น่าจะมีโครงสร้างคล้ายๆกัน”

“พี่ภพ ของหนูเก่งที่สุดเล้ย”

เหนือฟ้ายิ้มกว้างขณะพูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา เหนือภพได้ยินแบบนั้นก็ยิ้ม ขยับผ้าห่มคลุมหน้าอกของน้องสาวให้มิดชิด ก่อนจะลูบหัวเบาๆกล่อมน้องสาวให้หลับ

เหนือภพนอนนิ่งอยู่ข้างๆน้องสาวที่หลับปุ๋ย ดวงตาของเขายังคงใสแป๋วไม่มีความอ่อนล้าอยู่ภายในนั้นแม้เล็กน้อย แม้ว่าวันนี้เขาจะใช้แรงกายไปอย่างมากกับการทำอาหารขายทั้งวัน แต่ร่างกายของเขากลับยังตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาอย่างประหลาด

เหนือภพเรียกเอาแท็บแล็ตออกมาจากตราประทับฮันเตอร์ ในใจเขาก็อยากไปเยือนมิติรังอสูรสักครั้ง ดังนั้นเขาจะต้องเตรียมตัวให้พร้อม มันต้องมีอะไรสักอย่างที่เขาพอจะใช้ได้

เหนือภพเปิดร้านค้าออนไลน์อย่างคุ้นชิน ก่อนจะเลื่อนดูสินค้าภายในระบบ เขาใช้นิ้วเลื่อนรายการสินค้าไปเรื่อยๆ ขณะที่ภายในใจก็รู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นรายการสินค้าแต่ละชนิดที่มีราคาแพงขูดเลือดขูดเนื้อ แถมยังหาประโยชน์อะไรไม่ได้อีกต่างหาก เหนือภพเลื่อนไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพบเข้ากับรูปเนื้อสัตว์อสูรชนิดหนึ่งที่มีสีเขียว เป็นปล้องๆ

สินค้า : น่องขาตั๊กแตนฟ้า

ที่มา : ทุ่งหญ้าพิศวง

สรรพคุณ : กระตุ้นการทำงานของกล้ามเนื้อขา เพิ่มประสิทธิภาพในการกระโดด

คุณภาพ : ต่ำ

ราคา : 700,000 พ้อย

ดวงตาของเหนือภพเป็นประกาย แม้ในใจจะเจ็บปวดเมื่อเห็นราคา แต่ด้วยเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้เขารู้ดีว่าตัวเองยังคงอ่อนแอ เส้นทางของฮันเตอร์หาเงินได้มากก็จริง แต่ก็มีฮันเตอร์ไม่น้อยที่ต้องตกตายไปทั้งที่ยังไม่ได้ใช้เงินที่หามา แน่นอนว่าเขาจะต้องไม่เป็นแบบนั้น เขาต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อใช้เงินที่หามาได้

ดังนั้นภาพถัดมาของเหนือภพคือการนั่งข้างกองไฟกลางค่ายพักแล้วย่างเนื้อน่องขาตั๊กแตนฟ้ากับซอส กลิ่นหอมอบอวลกระจายไปทั่วบริเวณ ดึงความสนใจแก่เวรยามกะกลางคืนไม่น้อย เขาจึงตรงดิ่งเข้ามาหาเหนือภพ หวังว่าจะขอซื้ออาหารตามตามปกติ

“ภพ เจ้าพอจะมีเหลือให้ข้าสักที่รึเปล่า”

ฮันเตอร์หนุ่มเอ่ยขณะมองเหนือภพที่กำลังพลิกเนื้อย่างเสียบไม้ที่ปักเสียบเอียงเข้าหากองไฟ ด้วยความอยากกินน้ำลายไหลย้อย

เหนือภพรู้ดีว่าหากเขาทำอาหารคงต้องเกิดเรื่องแบบนี้ ก็เลยเตรียมอาหารไว้พร้อมกันหลายอย่าง เพื่อไม่ให้วัตถุดิบลับของเขาดูน่าสงสัยเกินไป

“แน่นอนพี่ชาย”

เขาหยิบยื่นน่องขากวางไพรย่างซอสให้กับฮันเตอร์หนุ่มโดยไม่ได้คิดเงิน ก่อนตัวเองจะเอาเนื้อน่องขาตั๊กแตนฟ้ามาถือไว้แล้วกัดกิน แล้วเรียกฮันเตอร์หนุ่มคนนั้นมานั่งกินด้วยกัน เขามีเรื่องมากมายหลายอย่างอยากรู้เกี่ยวกับฮันเตอร์

เหนือภพจึงใช้น่องขากวางไพรย่างซอสเป็นของแลกเปลี่ยนในการดึงตัวฮันเตอร์ไว้สอบถาม และแล้วพวกเขาก็นั่งคุยกันจนกระทั่งแสงแรกยามเช้าได้มาเยือนค่ายกระโจม

หลังจากทุกคนจัดการธุระยามเช้าเสร็จหัวหน้าไทก็เรียกฮันเตอร์ทุกคนมาประชุมกันอีกครั้ง เพื่อสอบถามเป็นครั้งสุดท้ายว่าใครสนใจไปกวาดล้างรังสัตว์อสูรบ้าง

ใช้เวลาไม่นานก็ได้ข้อสรุป มีฮันเตอร์ที่สนใจเข้าร่วมเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ส่วนอีกครึ่งที่เหลือพวกเขามีภารกิจสำคัญ แม้อยากจะช่วยแต่ก็ไม่มีเวลามากพอ จึงขอตัวเก็บข้าวของแยกตัวออกไป จำนวนคนที่เหลืออยู่กับหัวหน้าไทจึงมีเพียงแค่ 20 กว่าคน

ครึ่งชั่วโมงต่อมาหัวหน้าไทได้นำทุกคนมาถึงจุดที่เขาพบปากทางเข้าของมิติรังกำเนิดที่อยู่บนต้นไม้ หัวหน้าไทเป็นหัวหน้าทีมในการจัดลำดับ ฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งจะถูกแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกจะเดินนำขบวน ส่วนที่สองให้เดินปิดท้ายขบวน ส่วนผู้ที่อ่อนแอกว่ารวมถึงเหนือฟ้าให้อยู่ตรงกลาง

เมื่อหัวหน้าไทนำทีมมุดลอดผ่านปากรังเข้ามา พวกเขาก็ต้องกะพริบปรับสายตากันไปตามๆกัน เนื่องจากที่ที่พวกเขาจากมานั้นเป็นเวลากลางวัน แสงแดดเจิดจ้า แต่แค่มุดผ่านปากรังมาก็ต้องพบเจอกับป่าที่มืดมิดดั่งกลางคืนเดือนมืด

มิติรังกำเนิดแห่งนี้มีสภาพเหมือนป่าด้านนอกทุกประการ ต่างกันเพียงแค่ที่นี่มีบรรยากาศมืดมิดตลอดเวลา

กลุ่มฮันเตอร์เดินสำรวจไปอย่างระมัดระวัง ขอเพียงพวกเขาหาที่อยู่ของราชินีเจอและจัดการฆ่าราชินีไนท์อาวซะแค่นี้ก็ทำลายรังอสูรได้แล้ว

“มืดจังเลยหัวหน้า”

เหนือภพพยายามหรี่ตามองผ่านความมืด เขาเห็นแต่ต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้ที่โบกสะบัดตามสายลมหนาว

“บรรยากาศแบบนี้มันเหมือนในโรงละครตอนที่ผีจะออกมาเลย บรื๋อ”

อรุณลูบขนแขนที่กำลังลุกชันอยู่ใต้ชุดเกราะจิ้งจอก เขาต้องการแสงสว่างจึงยกคทา หนึ่งในอาวุธที่เขาเก็บมาหมายจะใช้มันร่ายเวทย์แห่งแสงสว่าง

แต่หัวหน้าไทกลับรั้งมือของอรุณไว้ พลางหันกลับมากระซิบบอกทุกคนในกลุ่มว่า

“ห้ามมีแสงสว่าง ห้ามเสียงดัง พวกเราต้องเงียบ เคลื่อนไหวให้เร็ว และอย่าสร้างความสนใจใดใด ไม่งั้นพวกมันจะรู้ตัวแล้วเข้ามาโจมตี”

คนทั้งกลุ่มได้ยินเช่นนั้นก็พากันพยักหน้าหงึกหงักโดยไม่เปล่งเสียงอะไรออกมา