ตอนที่ 58 เด็กคลั่งมาแล้ว

เมื่อเหล่าฮันเตอร์บนแพของมีนาและพยัคฆ์คีรีไร้ซึ่งพลังอาคมสำหรับต่อสู้ เหล่าคนไร้พรสวรรค์ที่มีหน้าที่พายเรือเข้าฝั่งก็ไร้การปกป้อง พวกเขาจึงถูกพรายอสูรลากลงไปในน้ำอย่างไร้การต่อต้านคนแล้วคนเหล่า

“พี่ภพ พี่มีนาแย่แล้ว”

เหนือฟ้าร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก เมื่อเธอเห็นแพของมีนาที่อยู่รั้งท้ายกำลังถูกฝูงพรายอสูรโจมตีอย่างหนัก ในสายของเธอนั้นพี่มีนาก็เหมือนพี่สาวอีกคน สำคัญไม่น้อยไปกว่าพี่ภพเลย จึงทำให้เหนือฟ้าอดห่วงไม่ได้

เหนือภพขมวดคิ้วมองตามที่เหนือฟ้าชี้ไป หากเป็นคนอื่นเขาคงมองข้ามไม่สนใจ แต่นี่คือมีนา ผู้หญิงเงียบขรึมที่ไม่ค่อยแยแสอะไร แต่ก็ใจดีและช่วยดูแลน้องสาวของเขาเป็นอย่างดี หากนางเป็นอะไรเหนือฟ้าคงต้องเสียใจมากแน่ๆ

เหนือภพกัดฟันตัดสินใจ

‘เอาก็เอาวะ’

“พี่พล ลุงไท ข้าฝากน้องสาวด้วย”

“ได้ เจ้าไม่ต้องกังวล แต่เจ้าไปคนเดียวไม่ดีแน่ อรุณเจ้าไปกับเหนือภพหน่อย ปราณอาคมของเจ้าน่าจะช่วยเหนือภพได้”

หัวหน้าไทสั่งการอย่างเฉียบขาด

เหนือภพถอยหลัง พยายามสร้างระยะวิ่งเพื่อเสริมแรงกระโดด แพของเขามีความยาวกว่า 4 เมตร ระยะการวิ่งจึงมีไม่มากนัก แต่ยังไงก็ดีกว่าว่ายน้ำลงไปปะทะกับสัตว์อสูรโดยตรง

เหนือภพออกตัววิ่ง เมื่อใกล้จะถึงสุดปลายแพเขาก็ย่อตัวดีดตัวกระโดดขึ้นสุดแรง การกระทำนั้นทำให้แพยุบฮวบลงในทันที

“ว๊าย!”

“เฮ้ย!”

คนบนแพแม้จะรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่ก็ยังอดเสียววาบไม่ได้ เพราะเรี่ยวแรงของเหนือภพมันสูงเกินกว่าที่เด็กคนหนึ่งจะมี และแล้วหนึ่งคนก็กระโดดจากไป ทิ้งไว้เพียงแพลำเดิมและผู้คนที่เปียกปอนจนถึงช่วงอก ส่วนเหนือฟ้านั้น ด้วยความไม่ทันระวังตัว การที่แพยุบฮวบนั้นทำเธอถึงกับเปียกไปทั้งหัวเลยทีเดียว

เหนือภพพุ่งเป็นวงโค้งบนท้องฟ้า มุ่งไปทางแพของมีนาอย่างรวดเร็ว ขณะที่อรุณตามติดเหนือภพไปติดๆ เขาควงหอกคู่กายพุ่งทะยานเหยียบย่ำผิวน้ำอย่างพลิ้วไหว พลางฟาดฟันพรายอสูรซ้ายขวาอย่างคล่องแคล่ว

อรุณนั้นเป็นถึงฮันเตอร์แรงค์ E แม้จะไม่ใช่ฮันเตอร์ที่โดดเด่น แต่เขาก็มีทักษะการต่อสู้เหนือกว่าฮันเตอร์แรงค์ F มากนัก ดังนั้นจึงเกิดภาพครึ่งคนครึ่งหัวจิ้งจอกที่มีพวงหางสวยงามวิ่งฉิวอยู่บนผืนน้ำ หากเขาวิ่งผ่านที่ใด ที่นั่นก็จะปรากฏซากพรายอสูรลอยเป็นแพบนน้ำสีม่วงที่ข้นคลั่ก

“นั่น เหนือภพหรอ”

“คุ้นๆนะ เจ้านั่นมันเด็กคลั่งพันเหรียญรึเปล่า”

“เฮ้ ทางนี้ มาช่วยพวกเราด้วย”

“โอ้ กระโดดได้สุดยอดอะไรยังงี้”

มีนาและคนบนแพของเธอต่างจับจ้องไปที่เหนือภพเป็นสายตาเดียวกัน เด็กหนุ่มที่ลอยอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าย่อมดึงดูดสายตาผู้คนได้ง่ายดายอยู่แล้ว แต่ทว่ามีคนหนึ่งกลับเห็นต่าง

“เฮ้ ข้าอยู่นี่แล้วไง ไม่มีใครเห็นข้าเลยหรอ”

อรุณยืนหน้ามุ่ยอยู่ข้างแพของมีนา เขามาถึงก่อนเหนือภพเสียอีก แล้วลีลาการฆ่าสุดอหังการของเขาไม่มีใครสนใจเลยหรือไง

“เฮ้อ เจ้าเด็กบ้าแย่งซีนข้าหมด”

“ข้ามาแล้วมีนา พวกพรายอสูรจงตายซะ!”

แรงดีดจากกำลังขาของเหนือภพคงจะมีมากเกินไป ทำให้เขากะระยะกระโดดพลาดไปนิด

“เย้ยย!!”

เหนือภพไม่ได้ตกลงบนแพของมีนา แต่กลับพุ่งเลยต่อไป จุดที่เขากำลังจะตกลงนั้นกลับกลายเป็นแพฝูงพรายอสูรนับร้อยยั้วเยี้ยเบียดเสียดแน่นจนน่าขนลุก

เหนือภพต้องตัดสินใจในฉับพลัน หากเขาตกไปตามปกติไม่วายคงต้องตกเป็นอาหารของพวกมันแน่ เหนือภพจึงย่อขาตัวเองกลางอากาศก่อนจะดีดออกไปในทันทีก่อนที่จะกระทบผิวน้ำเพียงเสี้ยววินาที

แรงกระทืบของเหนือภพก่อเกิดเป็นแรงกระแทกอากาศเข้าปะทะกับพรายอสูรที่ลอยอยู่แถวๆผิวน้ำ

แอ็ก! ซูม!!

พรายอสูรหลายสิบตัวในบริเวณนั้นถูกกระแทกจนยุบลงไปอย่างกะทันหันพร้อมกับผิวน้ำที่ยุบตัวตามลงไปเป็นรัศมีกว่า 3 เมตร

เพียงเสี้ยววินาทีน้ำในบริเวณนั้นก็ดันตัวออกพุ่งสู่ฟ้าเกิดเป็นฝนตกขนาดย่อมๆ ในละแวกนั้น ก่อเกิดเป็นแรงกระเพื่อมบนผิวน้ำเป็นระลอก พัฒนาไปเป็นคลื่นรุนแรงที่ซัดแพของมีนาลอยเข้าไปทางชายฝั่งด้วยความบังเอิญ

ทางด้านเหนือภพนั้น เมื่อเขาตกลงไปในน้ำเขาก็รีบตะเกียกตะกายด้วยท่าทางอเนจอนาถ ลำขาถีบยันพรายอสูรที่อยู่ใกล้เป็นพัลวัน ส่วนมือข้างที่ยังดีอยู่ก็ตะกายปีนป่ายขึ้นกล่องสัมภาระไม้ที่อยู่ใกล้ๆด้วยความตื่นกลัว ราวกับหัวใจจะวาย

เหนือภพอยากจะร้องไห้ยิ่งนัก เขามาช่วยคนอื่นแท้ๆ แต่ตัวเองกลับต้องมาลอยเคว้งคว้างอยู่ในทะเลสาบ ขณะที่คนอื่นๆก็เริ่มขึ้นฝั่งจวนจะหมดแล้ว

“โอ๊ย สวรรค์ พอข้าจะเป็นคนดีบ้างก็ดันมาเป็นแบบนี้ เจ้าพวกนี้นี่ก็ นี่แหนะ นี่แหนะ”

เหนือภพทั้งเศร้าและหงุดหงิด ขณะฟาดเตะพรายอสูรที่พยายามบุกเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่ง

ฮันเตอร์ที่เพิ่งขึ้นถึงฝั่งบางคนที่เคยไปชมสังเวียนเถื่อนที่หมู่บ้านธารบรรจบมาก่อน เมื่อหันมองไปทางเด็กหนุ่มที่กำลังต่อกรกับฝูงพรายอสูรอย่างบ้าคลั่ง พวกเขาก็จดจำได้ทันที ท่าทางการต่อสู้การเคลื่อนไหวอันมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครเช่นนี้มีอยู่คนเดียวเท่านั้น

“นะ นั่น นั่นมันเด็กคลั่งพันเหรียญนี่!!”

“ไหนๆ นั่นน่ะหรอ”

“ใช่เขาจริงๆด้วย”

เมื่อมีคนหนึ่งพูดขึ้นมา ก็มีคนอื่นๆให้ความสนใจกับเหนือภพมากขึ้น พวกเขาบางคนแม้ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์วันนั้น แต่ก็เคยได้ยินชื่อ พิภพ เด็กคลั่งพันเหรียญผ่านหูมาบ้างแล้ว ตอนนั้นพวกเขาไม่อยากเชื่อ แต่พอได้มาเห็นกับตา พวกเขาก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก

คำร่ำลือของเด็กไร้พรสวรรค์ที่โหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ได้ประจักษ์แก่สายตาของพวกเขาแล้ว เมื่อได้เห็นเด็กตัวเล็กคนหนึ่งจับหัวของพรายอสูรกระแทกกับหัวเข่า กำปั้นที่ดูไร้แบบแผนตรงเข้าหน้าท้องของพรายอสูร แม้พรายอสูรจะไม่ตายแต่มันก็สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวไประยะเวลาหนึ่ง

เมื่อพรายอสูรตัวหนึ่งชะงักไป อีกสิบตัวก็พุ่งเข้ามาแทน เด็กคลั่งพันเหรียญคนนี้จึงจำเป็นต้องเคลื่อนไหวอย่างคลุ้มคลั่งอยู่กลางทะเลสาบสมฉายาของตัวเอง