ตอนที่ 52 เรื่องเล่าเทพนักขุด

ณ ลานรับประทานอาหาร

ท่ามกลางกลุ่มโต๊ะมากมายมีฮันเตอร์สาวสวยนั่งจ้องหน้ากันอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่ง พวกเธอถูกล้อมรอบไปด้วยฮันเตอร์ชายที่มีสีหน้าลุ้นระทึกอีก 4 คน

“ทำไมคุณหนู นี่ท่านไม่เชื่อข้างั้นเหรอ ข้าพูดจริงๆนะ”

ฮันเตอร์สาวห้าวในชุดผ้าฝ้ายสีครีมเอ่ยถามคุณหนูของเธอด้วยเสียงดังก้อง ข้างตัวของเธอมีหอกชั้นดีเอนพิงตัวเธอไว้อยู่

ก่อนหน้านี้เธอได้เล่าเรื่องที่เธอรับงานของเจ้าของร้านอาหารเพิ่มทรัพย์ แล้วเกิดปะทะกันขึ้น หญิงสาวใช้หอกผู้นี้เล่าเหตุการณ์อย่างระเอียดถี่ยิบให้คุณหนูผู้สูงศักดิ์ฟัง ยกเว้นเรื่องที่เธอปลอมตัวเป็นน้องสาวของเหนือภพ

“ผกา เรารู้ว่าเจ้าเป็นคนเช่นไร ด้วยนิสัยอย่างเจ้าคงรับงานสกปรกไปหลอกลวงผู้อื่นด้วยความสามารถของเจ้าอีกตามเคย หากไม่เช่นนั้น แค่การเจรจาธรรมดาคงไม่ทำให้เกิดต่อสู้ขึ้น จนไม่ทำให้ดาบชั้นเยี่ยมของนิรกาลหักแน่”

คุณหนูผู้เลอโฉมวิเคราะห์ออกมาตรงทุกจุด ทำให้สีหน้าสาวห้าวอย่างผกาหันหน้าหนีออกไปทางอื่น ขณะที่พวกผู้ชายหัวเราะคิกคัก

“ในคำพูดทั้งหมดของเจ้า เราเชื่อเพียงว่าเด็กคนนั้นน่าจะมีพละกำลังมากจริงๆ บางทีเขาอาจเกี่ยวข้องกับตระกูลเทพนักขุดที่เรากำลังตามหา เจ้ามั่นใจใช่ไหมว่าเขาทำงานอยู่ที่นี่”

คุณหนูถามอย่างเยือกเย็นและนิ่มนวลอย่างผู้ที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี

“ข้ามั่นใจ แต่ข้าไม่เข้าใจท่านจริงๆ คุณหนูออกจากเมืองหลวงมาตั้งหลายปี แถมยังให้พวกเรากระจายตัวออกไปเพื่อตามหาตระกูลเทพนักขุดอะไรนั่น เมื่อไหร่คุณหนูจะเล่าให้ข้าฟังสักทีว่าเทพนักขุดอะไรนั้นมันสำคัญยังไง”

ฮันเตอร์หนุ่ม 3 ใน 4 คนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย พวกเขาก็อยากรู้เช่นกัน

“เวนไตย เจ้าช่วยเล่าแทนข้าหน่อยได้มั๊ย”

“ครับคุณหนู”

แล้วฮันเตอร์เวนไตยผู้ติดตามใกล้ชิดของคุณหนูก็เล่าเรื่องออกมาอย่างได้อรรถรส

“ในสมัยก่อนมีจักรพรรดิองค์หนึ่ง เขาก่อตั้งสถาปนาแผ่นดินใหม่ขึ้นมาแล้วยกตัวเองขึ้นปกครอง โดยมีตระกูลขุนนางคอยสนับสนุน ตระกูลขุนนางเหล่านั้นคือเหล่าผู้ไร้พรสวรรค์ พวกเขาเป็นตระกูลที่มีความสามารถในการขุดแร่ หน้าที่หลักๆของพวกเขาคือการหาแร่มีสีให้องค์จักรพรรดิ เพื่อให้องค์จักรพรรดิแข็งแกร่งขึ้น

พวกเจ้าคงรู้ดีว่าแร่ยิ่งมีสีมากเท่าไหร่ ปราณอาคมที่อยู่ภายในนั้นก็จะอบอวลหนาแน่น แร่มีสีเป็นแร่ที่ใช้ประโยชน์ได้หลากหลายไม่ว่าจะใช้เป็นส่วนประกอบเสริมความแข็งแรงของเครื่องมือโลหะ เสริมความแข็งแรง ความแหลมคมของอาวุธ อีกทั้งยังใช้เป็นส่วนประกอบพิเศษของเครื่องประดับ เครื่องแต่งกายประเภทโลหะ แต่นี่เป็นเรื่องทั่วไปที่คนส่วนใหญ่รู้ ความจริงแล้วแร่มีสีมีประโยชน์ที่สำคัญที่สุดคือ มันช่วยเพิ่มปราณอาคมภายในร่างกายของผู้มีพรสวรรค์ได้

แต่เงื่อนไขในการใช้มันนั้น มีข้อจำกัดบางอย่างอยู่ อีกทั้งการขุดหาแร่มีสีจำเป็นต้องถูกขุดโดยผู้ไร้พรสวรรค์เท่านั้น ดังนั้นหลายร้อยปีต่อมาเมื่อแผ่นดินผลัดเปลี่ยนราชวงศ์ ความลับเกี่ยวกับการขุดแร่นี้ก็สาบสูญไปพร้อมกับตระกูลเทพนักขุดที่ถูกกวาดล้างโดยกลุ่มขุนนางผู้มีพรสวรรค์

หลังจากนั้นแผ่นดินเงาสุริยันที่เราอยู่ตอนนี้ก็เริ่มเสื่อมถอยลงอย่างมาก แผ่นดินแตกแยกออกเป็นหลายแคว้น ตระกูลเทพนักขุดส่วนใหญ่หายสาบสูญ คนที่เราสามารถหาเจอได้ก็ล้วนปฏิเสธที่จะร่วมมือกับใครอีก เพราะเรื่องในอดีตทำให้ตระกูลเทพนักขุดไม่ไว้วางใจผู้มีพรสวรรค์อีกเลย”

เวนไตยจบเรื่องเล่าด้วยท่าทางเยี่ยงนักเล่านิทานมืออาชีพ จากนั้นก็มีเสียงปรบมือจากรอบด้านดังก้อง เขาไม่คิดเลยว่าผู้คนจะชื่นชอบเรื่องเล่าของเขาขนาดนี้ ตอนนี้คนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้องโดยรอบต่างก็หันมาสนใจพวกเขากันหมดแล้ว

“ว้าว สนุกจังเลย”

“โห ข้าไม่เคยฟังนิทานเรื่องนี้มาก่อนเลยอ่ะ”

“..........................”

กลุ่มฮันเตอร์ของคุณหนูต่างก็หันมองกันและกันอย่างจนปัญญา ตอนนี้ทุกคนก็ได้ยินกันหมดแล้วสินะ โชคดีที่คนส่วนใหญ่คิดว่ามันเป็นนิทาน

“พี่สาวข้ามีเรื่องสงสัย”

เหนือฟ้ายกมือถามเสียงใส เธอมานั่งจุมปุ๊กฟังอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่มีใครทราบ

“ทำไมแร่ที่มีหลายสีถึงต้องถูกขุดผู้ที่ไม่มีพรสวรรค์คะ”

“ก็เป็นเพราะว่ายิ่งแร่มีเฉดสีเยอะ ก็จะมีจิตวิญญาณเป็นของตัวเอง จิตวิญญาณเหล่านั้นมีชีวิตและจะมีปฏิกิริยากับปราณอาคม แร่มีสีที่มีจิตวิญญาณสถิตย์อยู่นั้นจะตื่นตกใจได้ง่ายเมื่อสัมผัสได้ถึงปราณอาคมชนิดอื่น

หากเป็นแร่ที่มีเฉดสีน้อยก็ไม่เป็นไร แต่แร่ที่มีเฉดสีมากกว่าสามสีขึ้นไปนั้น หากมันสัมผัสได้ถึงปราณอาคมของผู้มีพรสวรรค์ล่ะก็ มันจะตกใจแล้วเคลื่อนที่หนีแทรกตัวลงไปในดินในทันที”

คุณหนูเล่าให้เด็กน้อยตรงหน้าฟังอย่างใจดี

“อ๋อ หนูเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณพี่สาวที่เหล่าให้หนูฟังนะคะ”

เหนือฟ้าตอบด้วยท่าทางสดใส ทำให้คุณหนูยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู

“อ้าว พี่ภพ หนูอยู่ตรงนี้”

เหนือฟ้ายืดตัวขึ้นพลางโบกมือไปมา และนั่นก็ทำให้คนทั้งกลุ่มหันหน้ามองไปในทางเดียวกัน

คุณหนูหรี่ตามองเหนือภพอย่างพินิจพิเคราะห์

‘พิภพ เป็นเขางั้นหรอ’

จากนั้นคุณหนูก็หันไปสบตากับผกา เมื่อผกาพยักหน้าเบาๆเป็นนัยว่าเจ้าเด็กคนนี้แหละที่เธอมีเรื่องด้วย

เหนือภพเข้ามากอดน้องสาวตามปกติก่อนจะเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

“อยู่กับพี่มีนาแล้วเจ้าเป็นยังไงบ้าง พี่มีนาให้เจ้ากินอิ่มหรือเปล่า รังแกเจ้าไหม ดูสิพุงน้อยๆของเจ้าหายไปตั้งเยอะเลย พี่มีนานี่ขี้งกจริงๆ”

มีนาเหลือบตามองเหนือภพเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้า ไม่รู้จะพูดยังไงกับไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนี้ดี