บาทที่ 63

บาทที่ 63

หงเซียวครุ่นคิดถึงปัญหานี้ไม่นานนัก ระหว่างทางกลับที่พักเขาก็บอกเหล่าหญิงสาวว่า “พี่ชายจะทดลองขึ้นไปเหนือชั้นบรรยากาศนอกโลก พี่ชายกำลังคิดอะไรสักอย่าง”

คำพูดของเขาสร้างความแปลกใจให้กับเหล่าหญิงสาวเป็นอันมาก พวกเธอพากันกล่าวว่าจะติดตามไปด้วย

“การออกไปนอกบรรยากาศโลกนั้นอันตรายมากนัก ดังนั้นพี่ชายต้องการให้มีคนคอยอยู่คอยช่วยเหลือพี่ชายหากว่าหมดสภาพไปในสภาพบรรยากาศนั้น”

“อันตรายมากเช่นนั้นเลยเหรอ พี่ชาย” จินหลินกล่าวอย่างเป็นกังวล

“นอกบรรยากาศโลก แสงอาทิตย์ไม่มีอะไรป้องกันจะร้อนอยู่บ้างในขณะเดียวกันด้านตรงข้ามกับแสงก็จะหนาวสุดขั้ว ไม่มีอากาศ ไม่มีน้ำหนัก ก้าวอนุภาคใช้ที่นั่นไม่ได้ และก็น่าจะไม่มีพลังเซียนด้วย” หงเซียวกล่าว

“แล้วพี่ชายจะออกไปทำไม” เหมยเหมยถาม

“พี่ต้องการจะทดสอบอะไรบางอย่าง ซึ่งถ้าสำเร็จก็น่าจะทำให้พวกเราสามารถช่วยนาคินินทร์ได้ง่ายขึ้นและสามารถจัดการกับมารในทวีปนี้ได้ง่ายขึ้นด้วย” หงเซียวตอบ

“แล้วพวกเราจะช่วยอะไรพี่ชายได้บ้าง” ชิวเยว่ถามขึ้นบ้า

“ใช้เชือกเซียนดึงตัวพี่ชายกลับมาจากห้วงอวกาศถ้าพี่ชายไม่ตอบอะไร” หงเซียวกล่าว

“เช่นนั้นก็ได้” จินหลินกล่าว แม้ว่าทุกคนจะเป็นห่วง แต่เมื่อเห็นจินหลินพูดเช่นนั้น ทุกคนก็ได้แต่พยักหน้ารับ

แผนของพวกเขาก็คือซีซี่จะสร้างหิ่งห้อยยักษ์ด้วยคาถาของวิชาเซียนคุณไสย และบินไปจนสูงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ก่อนที่หิ่งห้อยยักษ์จะไม่สามารถรับความแปรปรวนของอากาศได้ และจะคอยตั้งเป็นสถานีช่วยเหลือที่นั่น คนที่เหลือจะติดตามหงเซียวไป จนสุดระยะของเชือกเซียนที่จะสามารถส่งต่อไปถึงและจะต่อเชือกเซียนติดตามกันไปให้ยาวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

และพวกเธออนุญาตให้หงเซียวไปได้ไกลสุดแค่สุดปลายเชือกเซียนเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเชือกเซียนของพวกเขาในตอนนี้สามารถใช้ได้ไกลเท่ากับอาณาเขต หรือก็คือหนึ่งพันกิโลเมตร

พวกเขาค่อยบินขึ้นไปอย่างช้าๆ ขณะที่อุณหภูมิก็ค่อยลดต่ำลงอย่างช้าๆ ในที่สุดพวกเขาก็ต้องใช้ใช้ร่างวิญญาณของวิชาเซียนภูตวิญญาณ และโคจรพลังปราณเสือหิมะ เมื่อพบว่าอุณหภูมิลดต่ำลงติดลบ

“พี่ชาย มันหนาวลงเรื่อยๆแล้ว บรื๋อออ” ห้าสาวต่างพากันโถมเข้ากอดเขา จนร่างวิญญาณกลายเป็นก้อนไอหิมะ ทั้งที่ใช้ปราณเสือหิมะพวกเธอก็ยังรู้สึกว่าเย็น ขณะเดียวกันหิ่งห้อยยักษ์ที่พวกเขาพักอยู่บนหลังมันนั้นก็มีน้ำแข็งเกาะ

พวกเขาบินขึ้นไปเหนือความสูงสิบกิโลเมตรจากพื้นและก็พบว่าอุณหภูมิก็ค่อยเพิ่มสูงขึ้น

“หนาวน้อยลงแล้ว” พวกเธอต่างพากันแปลกใจ “แต่หายใจลำบากขึ้นเรื่อยๆ”

“อากาศเบาบางลงก็เป็นอย่างนี้แหละ” หงเซียวกล่าว เขาเก็บข้อมูลมาเรื่อยๆ กระทั่งทดสอบถึงพลังเซียนที่มีในบรรยากาศด้วย และเขาก็พบว่ามันเบาบางไปตามอากาศด้วยเช่นกัน ซึ่งก็อาจจะเป็นเพราะว่ายิ่งสูงจากโลก มันก็ยิ่งห่างไกลจากรากเซียนไปเรื่อยๆก็เป็นได้

“อากาศบริเวณนี้เริ่มเป็นพิษแล้ว กลั้นหายใจไว้” จากที่เขาเคยเรียนรู้มาในอดีต ชั้นอากาศจะมีช่วงหนึ่งที่มีโอโซนจำนวนมากซึ่งเป็นพิษ

พวกเขาต่างพากั้นหายใจเหมือนตอนที่อยู่ในน้ำ ตอนที่อยู่ในน้ำนั้นพวกเขากลั้นหายใจได้เป็นวัน และที่นี่ก็ไม่แตกต่างกัน

“มันหนาวมาอีกแล้วพี่ชาย” พวกเธอส่งเสียงผ่านจิตสัมผัสแทนการพูดด้วยปาก เพราะพวกเธอพบว่าหากเปิดปากพูด อากาศที่อยู่ในปอดจะถูกดึงออกมา ตอนนี้พวกเธอใช้ร่างวิญญาณปกป้องตนเองอย่างเต็มที่ ทำให้ร่างวิญญาณของพวกเขาที่ควรจะมีขนาดใหญ่เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสิบเมตรกลายเป็นร่างวิญญาณขนาดร้อยเมตรในทันใด

เมื่อพวกเธอผ่านไปได้ถึงระยะประมาณร้อยกิโลเมตรจากพื้น หงเซียวก็กล่าวว่า “พี่ชายจะเริ่มขึ้นไปต่อจากตรงนี้ ฝากด้วยนะ”

หญิงสาวทั้งสี่คนใช้เชือกเซียนของวิชาเซียนวิถีไร้ลักษณ์เกาะหงเซียวไว้ ขณะที่ซีชี่ก็ใช้เชือกเซียนของตนเองผูกหญิงสาวทั้งสี่และหงเซียวเอาไว้

พวกเขาลอยตัวขึ้นไปโดยใช้พลังเซียนของตนเอง โดยให้ซีชี่คุมสถานการณ์ทั้งหมดบนหลังหิ่งห้อยอยู่ตรงนั้น

เมื่อขึ้นไปจนถึงระยะหนึ่งร้อยห้าสิบกิโลเมตรจากพื้น เหมยเหมยก็หยุดยั้งอยู่ที่ตรงนั้นเมื่อหงเซียวเอ่ยว่า “นับจากนี้ไปอุณหภูมิจะสูงขึ้นเรื่อยๆและอากาศจะลดน้อยลงไปเรื่อยๆ พี่ต้องการให้มีคนอยู่คุมตรงนี้อีกคนหนึ่ง”

ซีชี่และเหมยเหมยสามารถตรวจจับหงเซียวได้ตลอดเวลาจากบริเวณนั้น อุณหภูมิที่หงเซียวและสามสาวที่เหลือลอยตัวขึ้นไปค่อยอุ่นขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นร้อน พวกเขาต้องเปลี่ยนการโคจรปราณเป็นวิชาเพลิงสังหาร

แรงกดอากาศยิ่งน้อยลงไปเรื่อยๆ ทำให้ร่างวิญญาณของพวกเขาขยายตัวขึ้นไปจนมีเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่กว่าห้าร้อยเมตร แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็พบว่าอุณหภูมิด้านที่ไม่โดนแสงนั้นลดลงไปเรื่อยๆจนต้องรีบเปลี่ยนกลับไปเป็นวิชาปราณเสือหิมะอีกครั้ง

“นี่มันหนาวสุดๆไปเลย” จินหลินส่งกระแสความคิดออกไป ตอนนี้พวกเขาพบว่า พวกเขาทั้งหมดอยู่ในห้วงอวกาศแล้ว

พวกเขาเคลื่อนตัวออกไปอีก แต่ก็พบว่าพวกเขาไม่มีวิธีที่จะออกไปได้ไกลกว่านั้น ไม่มีคาถาไหนที่ช่วยผลักพวกเขาออกไปได้ และพลังเซียนก็ไม่มีในระดับความสูงนี้เช่นเดียวกับบรรยากาศ

พวกเขาไม่มีอันตราย แต่ก็ควบคุมตนเองให้เคลื่อนที่ไปตามต้องการไม่ได้

“ไม่น่าเชื่อว่าพื้นที่พวกเราอยู่ก็เป็นดาวเหมือนกัน” ชิ่วจูอุทานออกมา จนหญิงสาวคนอื่นต่างก็พากันหันกลับไปมอง

ที่พวกเขาต่างพากันตกตะลึงก็คือ โลกเป็นสีหลากสี สีเขียว สีฟ้า สีขาว สีเหลือง พวกเธอเห็นหน้าตาของทวีปต่างๆได้อย่างชัดเจน มันมีรูปทรงที่ชัดเจน ขณะที่เมฆสีขาวนั้นเคลื่อนไหวไม่แน่นอน บางพื้นที่ก็หมุนวนเป็นวง ทั้งหมดนี้ล้วนอยู่บนพื้นผิวของดาวดวงนี้

“พี่ชายจะขอตั้งชื่อดาวที่พวกเราอาศัยอยู่นี้ว่า ดาวเซียน” หงเซียวกล่าว เขาพบว่ายังไม่มีใครตั้งชื่อดาวที่ตนเองอยู่นี้เลยแม้สักครั้ง

“พี่ชาย น้องอยากไปบ้าง” ซีชี่ส่งกระแสความคิดมา

“ถ้างั้นเดี๋ยวส่งใครสักคนไปเปลี่ยนนะ” หงเซียวกล่าว ถึงจะพูดเช่นนั้น แต่การที่จะนำพวกเขาลงไปนั้นต้องอาศัยความช่วยเหลือของซีชี่และเหมยเหมยที่ยังอยู่ในชั้นบรรยากาศ

วันนั้นทั้งวันหญิงสาวทั้งห้าต่างผลัดกันขึ้นไปอยู่ในระดับชั้นอวกาศนอกโลก แต่ก็ไม่มีใครสามารถไปได้ไกลกว่านั้น เพราะว่าไม่มีวิธีการเดินทางที่ดีในอวกาศ หรือไม่มีที่หยั่งให้พวกเขาสามารถเหยียบย่ำพุ่งต่อไปได้

หงเซียวนึกถึงการควบคุมยานในอวกาศในโลกเดิมของเขา เขาทดลองสร้างความร้อนที่ด้านหนึ่ง แต่ก็ไม่เป็นผล เนื่องจากว่ามีแต่ความร้อน ไม่มีอนุภาคให้ผลักดัน

เมื่อนึกขึ้นได้เช่นนี้ เขาจึงให้ภูษาเซียนห้าธาตุสร้างก้อนน้ำขึ้นแล้วเปลี่ยนก้อนน้ำนี้ให้กลายเป็นไอน้ำร้อนจัดก่อนจะบังคับมันให้พุ่งออกไปในทิศทางหนึ่งจากตัวของเขา ผลก็คือตัวเขาพุ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามอย่างรวดเร็ว

“พี่ชายทำยังไง พี่ชายเคลื่อนที่ไปได้อย่างไร” บรรดาหญิงสาวต่างพากันกล่าวอย่างตกตะลึง

หงเซียวยิ้มกริ่มกล่าวว่า “นี่ พี่ชายจะทำให้ดู”

เขาให้ภูษาเซียนห้าธาตุสร้างก้อนน้ำที่ใต้อุ้งเท้าแล้วเปลี่ยนก้อนน้ำนั้นให้กลายเป็นก้อนไอน้ำร้อนจัด ก่อนบังคับให้มันพวยพุ่งออกไปส่งตัวเขาพุ่งไปในท่าเหาะ

อย่างไรก็ตามเขาก็พบว่าพลังเซียนในร่างลดลงไปเรื่อยๆ จากการเปลี่ยนมันให้กลายเป็นไอน้ำส่งร่างออกไป ซึ่งไอน้ำนี้เมื่อพุ่งไปได้ระยะหนึ่งจนพ้นการควบคุมบังคับของเขาแล้วมันก็สลายกลับไปเป็นพลังเซียนดังเดิม

ไม่นานนักหญิงสาวทุกคนก็สามารถร่อนไปมาในอวกาศได้ อย่างไรก็ตามในอวกาศอันเวิ้งว้างนี้ พวกเขาไม่กล้าไปไกลมากนัก และสุดท้ายหงเซียวก็ชักชวนพวกเธอกลับ

“กลับกันเถอะ พี่ชายได้ข้อมูลเพียงพอแล้ว” หงเซียวกล่าว ขณะใช้ไอน้ำบังคับตัวเองให้ลดตัวลงสู่ชั้นบรรยากาศโลก

“หวา พวกเรากำลังสนุกอยู่เลย” เหล่าหญิงสาวกล่าว ตอนนี้ผู้ที่ใช้เชือกเซียนคอยดูแลพวกเขาก็คือผึ้งเซียน

แต่อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ค่อยลดตัวลงสู่บรรยากาศติดตามหงเซียวไป

พี่ชายจะคิดค้นอะไรใหม่กันแน่นะ มันสามารถที่จะใช้ครองโลกได้จริงหรือ