ตอนที่ 37 ปราณศรไตรลักษณ์

“ข้าล่อ เจ้ายิง”

เหนือภพพูดสั้นๆเพียงเท่านั้น ก่อนจะวิ่งตีวงโค้งเข้าไปหาหนูถ้ำ เขายกกำปั้นแกร่งขึ้นสูง ง้างจนสุดแขน แล้วกระโดดต่อยหน้าหนูถ้ำดื้อๆโดยไม่มีท่วงท่าสวยงามอะไรเลย ทำให้หนูถ้ำที่เพิ่งจะหายมึนจากหมัดแรกกลับต้องมาถูกกำปั้นของเหนือภพซ้ำสองจนหัวของหนูถ้ำกระแทกกับพื้นถ้ำจนทะลุเข้าไปในคูหาข้างๆ

“เอาเลย”

เหนือภพส่งสัญญาณขณะที่ถอยห่างออกไปตั้งท่าพร้อมโจมตีหนูถ้ำอีกครั้ง ถ้าหากมันลุกขึ้นมาได้

สมุทรตั้งท่ายิง ขณะที่ภายในใจเริ่มร่ายอาคม ปราณอาคมภายในร่างกายก็หล่อหลอมจนเกิดเป็นลูกธนูสีทอง ส่วนธนูเหล็กไหลห้าร้อยปีในมือนั้นกลับปรากฏสายขึ้นมาให้ดึงรั้งอย่างประหลาด

‘ปราณศรไตรลักษณ์ เคล็ดการยิงธนูขั้นที่ 3 ศรพรหมาสตร์ ’ คำอาคมถูกร่ายจบในใจ

ศรแสงสีทองขนาดใหญ่ที่ถูกปล่อยจากคันธนูก็หมุนบิดเป็นเกลียวหมุนคว้าง ขยายใหญ่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเพิ่มความเร็วสูงขึ้น มันมุ่งตรงเข้าหาหนูถ้ำ แต่พอศรเข้าใกล้หนูถ้ำมันกลับเบนไปทางเหนือภพซะอย่างนั้น

“เห้ย”

เหนือภพร้องเสียงหลงขณะกระโจนหนี รัศมีการระเบิดของศรพรหมาสตร์ของสมุทรนั้นรุนแรงอย่างเหลือเชื่อ แม้แต่เหนือภพที่คิดว่าหลบพ้นรัศมีของมันแล้ว ยังถูกคลื่นความร้อนของมันเผาหลังจนเสื้อผ้าขาดไหม้

เขากระเด็นไปกระแทกหน้าทิ่มพื้น ผนังถ้ำเหมืองแตกกระจุยจนถ้ำเหมืองสั่นคลอน แร่หลายชนิดร่วงกราว ทำเอาเหนือภพตาลุกวาวเลยทีเดียว

แต่รัศมีการระเบิดนั้นกว้างพอที่จะทำให้หนูถ้ำบาดเจ็บจนผิวหนังแถบหนึ่งเหม็นไหม้ มันยังไม่ตาย หนำซ้ำท่าทางของหนูถ้ำเริ่มเปลี่ยนไป ออร่าสีม่วงของมันเริ่มเปล่งออกมา รูปร่างหน้าตาของมันเปลี่ยนไป

มีเพียงแค่สมุทรเท่านั้นที่มองเห็นความเปลี่ยนแปลงได้ชัดเจน ปราณอาคมชั่วร้ายที่สัตว์อสูรแผ่ออกมานั้นหนาแน่นมาก ทำให้สมุทรถึงกับรู้สึกกลัว

แต่เหนือภพไม่เป็นเช่นนั้น การที่เขาสัมผัสไม่ได้ก็นับเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของเหนือภพ เพราะไม่ว่าสัตว์อสูรจะเป็นแรงค์ไหนในสายตาของเหนือภพก็รู้สึกว่าพวกมันป่าเถื่อนโหดร้ายเหมือนๆกัน ไม่ควรประมาท และไม่ควรเปิดโอกาสให้มันได้ตั้งหลัก

กำปั้นของเหนือภพที่กระโดดต่อยไปอย่างซื่อๆนั้น ทำให้หน้าของหนูถ้ำทิ่มดินจนดินยุบลงไปเป็นหลุม การขัดจังหวะนี้ระงับการเปลี่ยนร่างกายของมันไปอย่างสิ้นเชิง ทำให้สมุทรเริ่มได้สติ

เหนือภพคิดว่าเมื่อครู่ สมุทรอาจจะตื่นเต้นไปสักหน่อยทำให้เกิดการยิงผิดพลาดได้ ครั้งนี้เมื่อเหนือภพอัดหนูถ้ำซ้ำๆ จนแน่ใจว่ามันจะไม่ฟื้นขึ้นมาในเร็วๆนี้ เขาจึงส่งสัญญาณให้สมุทรยิงอีกครั้ง

“เอาเลย”

สมุทรสูดลมหายใจลึกเข้าปอด เขาตั้งท่าขึ้นสายยิงอีกครั้ง แววตามุ่งมั่นเต็มไปด้วยสมาธิ

‘ปราณศรไตรลักษณ์ เคล็ดการยิงธนูขั้นที่ 3 ศรพรหมาสตร์ ’

ตูม!!!

ลูกศรดังกล่าวพุ่งเฉี่ยวเหนือภพไปอีกแล้ว สมุทรถึงกับหน้าเสีย รีบเอ่ยขอโทษอย่างรู้สึกผิด

“ข้ามีความจริงจะบอก ข้ามีปัญหากับการใช้ปราณอาคมมาตั้งแต่เด็กๆ ข้าไม่เคยยิงเข้าเป้าเลยสักครั้ง”

“ห่ะ”

คำสารภาพของสมุทรทำเอาเหนือภพถึงกับร้องลั่น ขณะที่เหนือภพยังคงกระโดดต่อยหนูถ้ำที่กำลังลุกขึ้นมาให้ล้มหมอบลงไปอีกครั้ง

“ทำไมเจ้าไม่บอกให้เร็วกว่านี้”

แม้จะรู้สึกผิดหวัง แต่มันช่วยไม่ได้ เพราะในตอนนี้นอกจากสมุทรแล้วก็ไม่มีใครใช้ปราณอาคมได้เลย

“แล้วปกติเจ้าฆ่าสัตว์อสูรยังไง”

เหนือภพถามขณะเตะเสยปลายคางของหนูถ้ำ จนหลังๆมานี้หนูถ้ำคงรู้สึกปลง มันยื่นหน้าให้เหนือภพเตะอย่าว่าง่าย หนีไปก็รังแต่จะเจ็บมากขึ้นซะเปล่าๆ

“ก็ทำแบบนี้ไง”

สมุทรพูดจบก็ใช้ปราณอาคมเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ และเมื่อเข้าใกล้หนูถ้ำ ลูกศรปราณอาคมสีทองก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือขวาของสมุทร จากนั้นเขาก็ปักมันลงบนหัวของหนูถ้ำ แทงทะลุทีเดียวตายคาที่

“เอิ่ม” เหนือภพมองบน

ก่อนที่พวกเขาจะออกจากถ้ำ เหนือภพก็เก็บกวาดแร่ที่ร่วงลงมาจนหมด ไม่ให้เหลือแม้แต่เศษเสี้ยว จากนั้นก็ลากหนูถ้ำออกจากเหมืองท่ามกลางสีหน้าแปลกใจของเหล่าฮันเตอร์และนักขุดเหมืองขาประจำทั้งหลาย

ปกติแล้วพวกเขาจะเห็นแต่ภาพเหนือภพแบกตระกร้าแร่ แต่วันนี้กลับทั้งแบกตระกร้าแร่และลากสัตว์อสูรออกมาด้วย ทำให้พวกเขายิ้มพลางหวนคิดถึงอดีตลูกหมาตัวน้อยที่วันๆเอาแต่ขุดแร่อย่างเอาเป็นเอาตาย มาวันนี้ลูกหมากลับกลายเป็นลูกพยัคห์ที่ดูองอาจ มันทำให้พวกเขาที่เคยเฝ้ามองการเจริญเติบโตของเหนือภพมาโดยตลอดนั้นดีใจกันอย่างถ้วนหน้า

เพื่อเป็นการฉลองการจากลาของสมุทรและเหนือฟ้า คืนสุดท้ายก่อนออกเดินทางเหนือภพจึงกัดฟันเลี้ยงอาหารชุดใหญ่ โดยการเชิญ หัวหน้าไท พี่พล น้าเพ็ญ พี่อ้วนเพื่อนบ้านที่ไปมาหาสู่กันบ่อยๆมาร่วมงานเลี้ยงฉลองด้วย

เหนือภพจัดเตรียมพื้นที่โดยการไปยืมเสื่อที่โรงฝึกมาปูเรียงต่อๆกันที่ลานหน้าบ้านของเขาเอง เรียบง่ายและประหยัดดี

เนื้อสัตว์อสูรหนูถ้ำถูกแบ่งไปทำเป็นเมนูอาหารหลากหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็น เนื้อหนูตุ๋นรากสมุนไพร เนื้อหนูผัดผักรวมมิตร เนื้อหนูย่างซอสเข้มข้น รวมทั้งเมนูปลาเผา ปลาอบเกลือ ที่เหนือภพทุ่มทุนจับมาเลี้ยงทุกคน โชคดีที่หัวหน้าไทรับเป็นเจ้าภาพเครื่องดื่ม ดังนั้นงานเลี้ยงจึงมีครบองค์ประกอบแห่งความอิ่มหนำ

งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างชื่นมื่น อาหารส่วนใหญ่ถูกพี่พลกับลุงไทกวาดซะเรียบ สร้างความขุ่นเคืองใจให้กับเหนือภพไม่น้อย แต่ถ้าท่าทางขี้งกแบบนั้นกลับทำให้คนทั้งบ้านมีความสุข สนุกสนาน หยอกล้อกันไปมา จนกระทั่งช่วงเวลาแห่งความสุขได้ผ่านพ้นไป

ทุกคนหลับกันหมดแล้วเว้นแต่เหนือภพที่กำลังค่อยๆย่องออกมาตอนดึก พลางจ้องมองเวลาที่อยู่ภายในเครื่องแท็บแล็ตอย่างใจจดใจจ่อ อยากให้เวลาผ่านพ้นเที่ยงคืนไปเร็วๆ

ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้มันก็ยังไม่มากพอ เขาพบว่าการใช้กำลังนั้นแม้จะได้ผลดีและรุนแรง แต่ก็กินพลังงานในร่างกายอย่างมาก มันทำให้เขาเหนื่อยหอบเร็วขึ้น หากใช้กำลังเพียงไม่นานก็พอได้ แต่หากการต่อสู้ติดพันไปนานๆนั้น มันจะแสดงข้อเสียออกมาอย่างเด่นชัด เขาหวังว่าวันนี้จะมีของดีๆที่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น

ตอนนี้เงินเก็บที่เขาสามารถเอามาใช้ได้มีแค่ 30 เหรียญเงินเท่านั้น ส่วนที่เหลือเขาตั้งใจจะเก็บไว้ให้แม่ใช้จ่ายขณะที่เขาไม่อยู่ อีกทั้งยังเก็บเอาไว้ให้เหนือฟ้าไว้ใช้ภายในโรงเรียน เหนือฟ้าจะได้ไม่ต้องอายใคร

เหนือภพเลื่อนดูตลาดออนไลน์ทันทีเมื่อถึงเวลา สิ่งของภายในร้านค้าถูกสับเปลี่ยนทั้งหมด แต่ช่างน่าผิดหวัง สินค้าภายในงบ 100,000พ้อยนั้นมีแต่ของที่เขาไม่รู้ว่ามันใช้ทำอะไร แม้จะอ่านจากคำอธิบายแล้วก็ยังไม่เข้าใจ

เหนือภพไม่สนใจ เขาเลื่อนดูต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่ง….

สินค้า : เนื้อหัวใจเต่าอสูรเกราะเกล็ด

ที่มา : ใต้ทะเลลึก ณ จุดชีพจร

สรรพคุณ : เพิ่มความแข็งแกร่งให้ผิวหนังดุจกระดองของเต่าอสูรเกราะเกล็ด จะเห็นผลมากขึ้นเมื่อกินสด

คุณภาพ : ต่ำ

ราคา : 450,000 พ้อย

ราคา 450,000 พ้อย! สรรพคุณของมันดีอย่างมากแต่ว่าราคาของมันกลับเกินงบที่เขาตั้งไว้มากเช่นกัน เหนือภพนับนิ้วคำนวนอย่างจริงจัง หากเขาหักลบค่ากินของตัวเองออกไปสักหลายวันเขาก็จะสามารถซื้อเจ้าสิ่งนี้ได้

แต่ว่ามันก็ต้องแลกมาด้วยการอดอยากตลอดการเดินทาง จะว่าไปเขาก็ไม่กังวลเท่าไหร่นัก

‘หากหัวหน้าไทไปด้วย มีหรือเขาจะยอมให้ข้าอด’

เหนือภพตัดใจควักเงินเพิ่ม อีก 15 เหรียญเงิน เพื่อเติมเข้าสู่ระบบทั้งสิ้น 45 เหรียญเงิน น้ำตาลไหลออกมาจากหางตา ราวกับว่าเพิ่งเสียคนรักไป เขาสะอื้นอยู่พักใหญ่ ตั้งแต่เขาเกิดเขายังไม่เคยสูญเสียเงินมากขนาดนนี้มาก่อน ดูท่าหลังจากนี้ชีวิตของเขาคงต้องลำบากขึ้นกว่านี้แน่

เหนือภพรอรับเนื้อหัวใจเต่าอสูรเกราะเกล็ดจากนกเค้าแมวที่บินผ่าน ก่อนจะกลั้นใจกินอย่างช่วยไม่ได้ เพราะคำแนะนำ บอกว่ามันจะเห็นผลมากขึ้นหากกินมันสดๆ กลิ่นคาวฉุนนั้นทำให้เหนือภพแทบจะอาเจียนออกมา

แต่ก็ทำได้แค่กลั้นลมหายใจแล้ว ฝืนกลืนลงไปทั้งอย่างนั้น ก่อนจะทำความสะอาดเนื้อตัวแล้วกลับไปนอนต่อ เขาต้องพักผ่อนให้เพียงพอ เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับการเดินทางในตอนเช้า