ตอนที่ 36 ข้าจะเลี้ยงส่งเจ้า

เหนือภพแอบแว่บไปทำอาหารที่บ้านพี่พลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เหนือภพไม่ได้แบ่งเนื้อสัตว์อสูรนี้ให้กับใคร เขาแอบกินคนเดียวทั้งหมด เพราะเขาจำเป็นต้องเพิ่มพละกำลังให้ตัวเองและไม่ให้ทุกคนผิดสังเกตมากเกินไป

เพื่อบรรเทาความรู้สึกผิดที่ไม่ได้แบ่งปันสิ่งดีๆร่วมกับครอบครัว ก่อนกลับเข้าบ้านเหนือภพจึงพยายามมองหาอะไรสักอย่างในตลาดออนไลน์ อันที่เหมาะสมกับน้องหรือแม่เขา จนในที่สุดเขาก็พบมัน

สินค้า : ผลแตงกวาบุปผา

ที่มา : ซอกหินลึกลับในเขตป่าทมิฬ

สรรพคุณ : เผยผิวนุ่มชุ่มชื่น กระจ่างใส คืนความอ่อนเยาว์

คุณภาพ : ต่ำ

ราคา : 240,000 พ้อย

เหนือภพกดซื้อมันอย่างใจป้ำ น้องสาวของเขาจะต้องได้เป็นดาวเด่นของโรงเรียน พวกคนชั้นสูงที่เคยดูถูกจะต้องอิจฉาจนตัวสั่น ส่วนพวกเด็กผู้ชายก็จะต้องร่ำร้องโหยหาสาวงามที่ไม่มีวันได้แตะต้อง ส่วนแม่ของเขาก็จะได้กลับมามีความสุขตามประสาสาวๆอีกครั้ง

‘หึหึ ข้านี่แหละลูกที่แสนดี’

เหนือภพคิดจะหาซื้อของบำรุงความงามให้น้องสาวเพิ่มอีก แต่ราคาของมันก็แพงเกินกว่าที่เขาจะซื้อได้ และต่อให้เขามีเงินพอก็จะต้องรอวันพรุ่งนี้อยู่ดี

จากที่เขาสังเกตตลาดในแท็บแล็ตนี้ มันจะมีสินค้าขายที่อยู่ในขอบเขตแน่นอน นั่นก็คือ ช่วงราคาขาย 1-100,000 พ้อย จะมีสินค้าขายอยู่เพียงหนึ่งรายการ และช่วงราคาขาย 100,000-200,000 พ้อย ก็จะมีสินค้าขายอยู่เพียงหนึ่งรายการเช่นกัน

อธิบายง่ายๆ คือช่วงราคาทุกๆหนึ่งแสนพ้อย จะมีสินค้าอยู่หนึ่งรายการเสมอ และราคานั้นก็จะสุ่มออกมาไม่แน่นอนระหว่าง 1-100,000 พ้อย หากเขาดูตลาดออนไลน์อย่างสม่ำเสมอในทุกๆวัน เขาก็มีโอกาสลุ้นว่าเขาจะได้สินค้าราคาถูกมากๆ

อีกทั้งราคาของสินค้าก็อยู่กับคุณภาพอีกด้วย เท่าที่เขาเห็นในตลาดมีคุณภาพของสินค้าอยู่แค่สามระดับเท่านั้นคือ ระดับต่ำ ระดับดี และระดับเยี่ยม ซึ่งความแตกต่างของระดับนั้นทำให้ราคาของสินค้ามากขึ้นเป็นสิบๆเท่าของระดับก่อนหน้า ซึ่งในตอนนี้เขามีปัญญาซื้อได้แค่ของระดับต่ำที่ถูกที่สุด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงระดับดีและระดับเยี่ยมราคาของมันคงเรียกได้ว่าแม้แต่จะกดเข้าไปดูในตลาดเขาก็ยังไม่กล้าเลย

บ่ายวันนั้นเหนือภพพาสมุทรไปขุดแร่ด้วยกัน ระหว่างขุดแร่พวกเขาก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระทั่วไป จนกระทั่งสมุทรสงสัยเกี่ยวกับปราณอาคมของเหนือภพ พวกเขาจึงลองต่อสู้กัน แม้จะเป็นการต่อสู้แบบไม่จริงจังนักแต่สมุทรก็ยังประหลาดใจ

“เหนือภพ เจ้าก็เป็นฮันเตอร์เหมือนกับข้า แต่ทำไมข้าถึงสัมผัสปราณอาคมในร่างกายเจ้าไม่ได้เลย”

สมุทรสงสัยเพราะการต่อสู้ของเหนือภพนั้นเป็นท่วงท่าชกต่อยแบบง่ายๆ เด็กเล็กตีกันก็คงใช้ท่าแบบนี้ แต่ว่าในความง่ายนั้นกลับทรงพลังอย่างที่สมุทรก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ทุกการโจมตีของเหนือภพนั้นเพียงพอที่จะทำให้หินก้อนใหญ่ร้าว ต้นไม้สั่นสะเทือนปริแตกได้เลยทีเดียว

“เจ้าใช้รูปแบบปราณอาคมแบบไหน”

เหนือภพยิ้มขณะตอบว่า

“ข้าเองก็ไม่รู้ ตระกูลข้าไม่ได้มีปราณอาคมสืบทอดเป็นแบบเฉพาะ ดังนั้นมันก็เลยดูแปลกๆอย่างงี้ล่ะ”

สมุทรเองพอได้ฟังก็คิดว่าไม่ถูกต้อง แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร บางทีเหนือภพอาจพยายามเก็บงำฝีมือของตัวเองก็ได้ เพราะจากที่สังเกตข้อมือเหนือภพมีสัญลักษณ์รูปเหรียญ เป็นสัญลักษณ์ของเงินตรา บางทีความแข็งแกร่งของเหนือภพอาจขึ้นอยู่กับเงินสะสมภายในตัวก็ได้ ยิ่งมีมาก พลังการต่อสู้ก็ยิ่งแข็งแกร่ง มิน่าเวลาที่เหนือภพเสียเงินถึงดูหงุดหงิดนัก แต่พอได้รับเงินก็มีอาการดีใจจนเลือดลมพลุ่งพล่าน สมุทรแอบลอบประเมินอยู่ในใจ

จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเรื่องพูด กลายเป็นประโยคบอกลาที่แสนเศร้าสร้อยแต่แฝงแววจริงจังอยู่หลายส่วน

“พรุ่งนี้ข้าคงต้องไปแล้ว ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่ข้าจะได้พบเจอเจ้าอีก ข้ามีความสุขจริงๆที่ได้อยู่กับเจ้าหลายวันมานี้”

“เจ้าจะไปไหน” เหนือภพอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวิวๆในใจ

“ความจริงแล้วข้าไม่ได้ออกมาหาประสบการณ์หรอก ข้าแค่หนีออกจากบ้านมา พี่ข้าต้องการให้ข้าไปเรียนที่เมืองหลวง แต่ข้าไม่อยากไป แต่ตอนนี้พี่ข้ารู้แล้วว่าข้าอยู่ที่นี่ หากข้าดื้อรั้นต่อไปเกรงว่าจะทำให้เจ้าเดือดร้อน”

เหนือภพพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

“จะไปยังไง”

“จริงๆข้าสมควรไปตั้งแต่วันนี้ แต่ข้าเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้เช้า จะมีคนมารอรับข้า เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง”

“ใครเป็นห่วงเจ้ากัน”

เหนือภพเอ่ยขึ้นก่อนจะเลิกขุดแร่ เขาเก็บแร่ไร้สีที่ขุดได้ในวันนี้ใส่ตระกร้าแบกขึ้นหลัง

“มาเถอะไหนๆเจ้าก็จะกลับแล้ว หากข้าไม่เลี้ยงส่งเจ้าสักหน่อยเวลาเจ้ากลับไปเล่าให้พี่เจ้าฟัง จะหาว่าข้าเป็นเจ้าบ้านที่แย่”

สมุทรยิ้มกว้างรีบพยักหน้าอย่างดีใจ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ณ มุมมืดแห่งหนึ่งของเหมือง

“อ๊ากกก!!! เพื่อนกันเขาเลี้ยงส่งกันอย่างนี้หรอฮะ”

สมุทรร้องเสียงหลงขณะถูกสัตว์อสูรหนูถ้ำ ซึ่งมีขนาดพอๆกับม้าไล่ตามหลัง เหนือภพเองก็มีสภาพไม่ต่างกัน

“ใครจะไปคิดว่า เจ้าหนูบ้านี่จะหนังเหนียวแบบนี้เล่า ข้าแค่เจตนาดีอยากเลี้ยงเนื้อสัตว์อสูรดีๆให้เจ้าเท่านั้นเอง..”

เหนือภพตอบไปด้วยขณะเหวี่ยงกำปั้นจนสุดกำลัง พร้อมกับหันหลังไปชกส่วนใบหน้าของสัตว์อสูรหนูถ้ำจนหน้ามันยับยู่กระเด็นกระดอนไปกระแทกเข้ากับผนังถ้ำเหมือง

นี่คือพละกำลังของกระทิง มันทรงอนุภาพพอสมควร แต่ว่ามันไม่สามารถฆ่าสัตว์อสูรที่มีระดับ E ขึ้นไปได้ สัตว์อสูรระดับนี้จำเป็นต้องใช้อาวุธที่มีส่วนผสมของเหล็กไหลและปราณอาคมเท่านั้นจึงจะเจาะเกราะป้องกันของมันได้

เหนือภพพอจะรู้ขีดจำกัดของเขา ในเมื่อฆ่ามันไม่ได้แต่เขาไล่ทุบตีมันจนน่วมได้นี่นา