ตอนที่ 32 เหล็กไหลเชียวนะ

สมุทรไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอาวุธเลือกเจ้าของได้ด้วย

ส่วนเหนือภพที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆเขานั้นยังคงทำหน้าขึงขังจ้องหน้าพี่อรไม่เลิกราตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินคำว่า 1 เหรียญทองแล้ว เขาไม่เคยคิดเลยว่าพี่อรจะใจร้าย ขูดรีดเด็กได้ลงคอ แต่ที่เหนือภพเข้าใจผิดนั่นก็เพราะเขาไม่สามารถสัมผัสพลังอาคมใดใดได้เลย เขาจึงไม่สามารถวิเคราะห์คุณค่าที่แท้จริงของอาวุธได้อย่างสมุทร

“เจ้าคิดว่ามันไม่คู่ควรกับเจ้าหรอ อาวุธที่ถูกสร้างขึ้นจากเหล็กไหล 500 ปี 100% ไม่มีการเจือปนใดๆ ข้าคิดว่า 1 เหรียญทองยังถูกเกินไปด้วยซ้ำ”

พี่อรยังคงพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย เธอเจอลูกค้าประเภทนี้มานักต่อนักแล้ว ประเภทที่มักข้องใจในคำพูดของเธอ แต่เธอก็ไม่หวั่นเกรงอะไรทั้งนั้น เพราะเธอถือคติเรื่องซื่อสัตย์กับลูกค้าอยู่แล้ว

พอสมุทรได้ยินดังนั้นเขาก็สงบสติอารมณ์ได้

‘เหล็กไหล 500 ปีเลยหรอ แค่ราคาของตัวเหล็กไหลเองอาจจะเป็นพันเหรียญทองด้วยซ้ำ แต่นี่ได้ผ่านการหลอมตีเป็นคันธนูแล้ว ราคาของมันอาจจะประเมินค่าไม่ได้’

สมุทรครุ่นคิดกับตัวเองในใจ ในขณะที่เขายังไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรนั้นเหนือภพก็ชิงพูดขึ้นมาอย่างเห็นใจว่า

“ไม่เป็นไร ไม่มีเงินก็ช่างเถอะ วันหน้ามีเงินค่อยกลับมาซื้อก็ได้”

“ไม่ล่ะ ข้าซื้อ”

คันธนูนี้ไม่เพียงสร้างจากเหล็กไหลอายุกว่า 500 ปี มันยังมีจิตวิญญาณสถิตย์อยู่อีกด้วย หากเขาพลาดโอกาสนี้ไปแล้ว ก็ไม่รู้จะมีโอกาสเจอของดีๆแบบนี้อีกเมื่อไหร่

และในขณะที่สมุทรกำลังจะจ่ายเงินนั้นเขาก็นึกขึ้นได้

“อ้อ เหนือภพ เจ้าไม่ซื้ออาวุธของตัวเองและน้องสาวบ้างหรอ มาซื้อพร้อมกันสิเผื่อจะได้ส่วนลด”

แม้ว่าสมุทรจะเป็นคนร่ำรวยแต่ประสบการณ์นอกบ้านนั้นหล่อหลอมฝึกให้เขารู้จักใช้เงิน นอกจากเรื่องเงินแล้วสมุทรยังคาดเดาได้ว่าเด็กที่มีพรสวรรค์อย่างเหนือฟ้าต้องถูกทาบทามไปเรียนในที่ดีๆอย่างแน่นอน ชีวิตของเธอแม้จะยังไม่เป็นฮันเตอร์แต่ก็เหมือนว่าขาข้างหนึ่งได้ก้าวสู่เส้นทางอันแสนอันตรายของฮันเตอร์เรียบร้อยแล้ว

“อืม ก็น่าจะดีนะ ถ้ามันไม่แพงจนเกินไป” เหนือภพเองก็เห็นด้วยเช่นเดียวกัน

พี่อรยืนนิ่งฟังทั้งสองคุยกันด้วยอาการนิ่งสงบ เมื่อเหนือภพหันมามองหน้าเธอด้วยแววตาเว้าวอน เธอก็ยกมือขึ้นขวางเป็นเชิงห้ามปรามในทันที

“ที่นี่ไม่มีอาวุธสำหรับเจ้าหรอก เหนือภพ”

“เอ๋?”

เหนือภพและสมุทรต่างเอียงคอมองเข้าไปในร้านอย่างพร้อมเพรียงกัน อาวุธกองทับกันจนจะล้นทะลักออกมานอกร้านอยู่แล้วจะพูดว่าไม่มีได้ยังไงกัน

“ทำไม...”

“ไม่มีก็คือไม่มี” พี่อรยังคงยืนกรานเช่นเดิม

“แล้วอาวุธของน้องสาวข้าล่ะ มีมั๊ยพี่อร” เหนือภพยังคงถามตื๊อ

พี่อรหรี่ตาลงชั่วครู่ เธอรู้ว่าน้องสาวของเหนือภพเป็นใคร และก็รู้เรื่องราวสะเทือนหมู่บ้านเมื่อวันก่อนด้วย

“น่าเสียดายที่นางไม่ได้มาที่นี่ด้วย ถ้าไม่มาเอง ข้าไม่ขาย”

“ว้า”

แต่เมื่อพี่อรเห็นท่าทางผิดหวังของเหนือภพ เธอก็ถอนหายใจหนึ่งที ยังไงซะเหนือภพก็พาลูกค้ามาซื้อของที่ร้านเธอ เธอจึงยื่นของสิ่งหนึ่งให้เหนือภพเป็นการตอบแทน

“อ่ะ ข้าให้นี่เป็นของขวัญของเหนือฟ้า”

พี่อรยื่นรองเท้าบูทสั้นขนาดเล็กสำหรับเด็กผู้หญิงให้ 1 คู่ มันเป็นรองเท้าที่ทำมาจากหนังสัตว์อสูรงูเขียวที่มีหนังสวยงามเปล่งประกาย เหมาะแก่การสวมใส่เพื่อความสวยงาม รองเท้านี้แม้ไม่เลิศเลอนัก แต่มันก็ถือว่าทนทานในระดับหนึ่ง

“ขอบคุณครับ”

เหนือภพรับรองเท้ามาอย่างดีใจ

“เอาล่ะ รวมทั้งหมด 1 เหรียญทอง จ่ายมาแล้วพวกเจ้าก็กลับไปได้แล้ว”

สมุทรยื่นเงิน 1 เหรียญทองให้พี่อรอย่างไม่เสียดาย ภาพนั้นทำให้เหนือภพตกตะลึง นี่จะเป็นครั้งแรกของเขาที่ได้เห็นเหรียญทองของจริง

‘เจ้าบ้านี่รวยแค่ไหนกันนะ โอ้ว สวยงาม’

ทันทีที่เหนือภพเห็นแสงสีทองแวววาวสะท้อนเข้าตา เขาก็กระอักเลือกออกมาในทันที สุดท้ายก็ต้องลำบากให้สมุทรแบกร่างของเขาไปส่งโรงหมอ

เรื่องนี้ทำให้หมอแผนถึงกับกัดฟันกรอด

‘จ๊ะ เจ้า เจ้าเหนือภพ เจ้าไม่คิดจะดูตัวเองบ้างหรือไง ยาของข้ามันจะหมดไปกับเจ้าคนเดียวแล้ว ข้าจะไปรักษาใครได้อีก’

สำหรับคนเป็นหมอนั้นเรื่องเงินไม่ได้สำคัญ เรื่องรักษาคนเจ็บก็เป็นเรื่องสมควร แต่การรักษาคนป่วยที่บาดเจ็บซ้ำซากกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องนั้นทำให้ผู้เป็นหมอรู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก ทันทีเหนือภพออกจากโรงหมอ หมอแผนก็เรียกเหล่าหมอในเรือนมาประชุม

พวกเราจะเพิ่มค่ารักษากัน โดยจะเพิ่มเฉพาะคนป่วยที่มีชื่อว่า เหนือภพ เท่านั้น!!!

ไม่นานเรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเหนือฟ้าก็แพร่กระจายออกไปนอกหมู่บ้าน ทำให้ผู้มีอำนาจตามเมืองต่างๆที่กำลังสืบข่าวอยู่ก็ได้รับรู้ความจริงว่า เด็กสาวอายุ 6 ขวบที่มีพรสวรรค์ระดับเกินกว่าที่แท่นจ้าวอาคมจะประเมินได้นั้นอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านแร่ห้าสีในเขตปกครองของเมืองอมตะนคร

ไม่เพียงแต่ทำให้วงการฮันเตอร์สั่นสะเทือน เรื่องนี้ยังสร้างความหนักใจให้กับหัวหน้าไทเป็นอย่างมาก เมื่อมีจดหมายนับไม่ถ้วนส่งตรงมาที่เขา จดหมายแต่ละฉบับต่างยื่นข้อเสนอสารพัดเพื่อให้เหนือฟ้าได้เข้าไปอยู่ในสังกัดของตนเอง พวกเขาพร้อมที่จะสนับสนุนทรัพยากรและการศึกษาให้กับเหนือฟ้าอย่างเต็มที่ พวกเขาต่างรับปากรับคำมั่นเหมาะว่าเด็กสาวคนนี้จะมีอนาคตยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน