จตุรบท ชัยชนะ?

จตุรบท ชัยชนะ?

ประธานาธิบดีแจ้งข่าวพวกเขามาว่า ตอนนี้ป้อมปืนทั้งห้ากระบอกนั้นกำลังเดินทางไปยังพื้นที่ของมารชั้นปัจฉิมเซียนอีกตนหนึ่ง ส่วนอาณาเขตของมารชั้นปัจฉิมเซียนที่สิ้นชีวิตไปนั้นกำลังถูกยึดครองอย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะเตรียมตัวยึดครองทั้งทวีปอย่างแท้จริงแล้ว

หงเซียวได้รับฟังข่าวนั้นเป็นข่าวสุดท้ายก่อนที่เขาจะออกตัวไปยังกลางทะเลจุดหนึ่งซึ่งนาคินินทร์และนาคาในสังกัดของเธออ้างว่าเป็นดินแดนนาคา

เดินทางบนผิวน้ำมานานถึงเจ็ดวัน ในที่สุดนาคินินทร์ก็พาพวกเขาดำดิ่งลงไปสู่ใต้ทะเลเบื้องล่าง

ทุกระยะที่พวกเขาดำดิ่งลงไประยะการตรวจจับที่ไปได้ไกลกว่าหนึ่งพันกิโลเมตรก็ค่อยลดลงจนเหลือเพียงหนึ่งร้อยกิโลเมตรที่ความลึกหนึ่งพันเมตร

แต่ว่าพวกเขาไม่ได้หยุดแค่นั้น พวกเขาดิ่งลึกลงไปจนถึงระยะห้าพันเมตรจึงถึงก้นทะเล ที่นี่ความสามารถในการตรวจจับของพวกเขาเหลือเพียงห้ากิโลเมตร

ก้นทะเลที่นี่มีลักษณะเป็นทางชันเฉียงลงไปยังด้านล่าง

พวกเขาส่งกระแสความคิดสื่อถึงกันว่า “ดูท่าพวกเราจะทนความดันที่นี่ได้ไม่นาน หากเป็นเช่นนี้ต่อไปความสามารถในการกลั้นลมหายใจของพวกเราคงถึงขีดจำกัด” หงเซียวส่งกระแสความคิดไปหานาคินินทร์

“แล้วพวกเราจะกอบกู้อาณาจักรได้อย่างไรถ้าท่านช่วยไม่ได้” นาคินินทร์กล่าว

“ตอนนี้ข้ากำลังคิดจะสร้างภูษาเซียนผืนใหม่ เป็นภูษาเซียนที่ออกแบบไว้สำหรับรับมือกับสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสมโดยเฉพาะ รอข้าสักหน่อยได้ไหม” หงเซียวกล่าว

“พวกเรารอมานานแล้ว รออีกสักหน่อยจะเป็นไรไป” นาคินินทร์กล่าว

เมื่อพวกเขาตกลงกันได้แล้ว พวกเขาก็พากันขึ้นสู่ผิวน้ำ

“น้องสาว ช่วยสร้างยานอะไรก็ได้ให้พวกเราสามารถอยู่บนผิวน้ำตรงนี้สักหน่อยสิ” หงเซียวกล่าว เขาขัดสมาธิกลางผิวน้ำและเริ่มทำการครุ่นคิด

ด้วยความสามารถของภูษาเซียนสร้างสรรค์ที่พวกเธอทุกคนมี ไม่นานยานที่คล้ายๆกับเรือก็ลอยอยู่บนผิวน้ำ ทุกคนก็พากันเข้าไปในเรือนั้นรวมทั้งหงเซียวด้วย

เขาเก็บตัวคิดค้นภูษาเซียนใหม่อยู่ในนั้น

ท่ามกลางเมฆหมอก พายุฝนฟ้าคะนอง คลื่นสูง ยานของบรรดาหญิงสาวยังคงตระหง่านอยู่ตรงนั้น

วันนี้หงเซียวเดินออกมาจากห้อง บนไหล่ของเขามีเกราะไหล่หน้าตาแปลกๆที่คล้ายกับหัวของสัตว์ชนิดหนึ่ง

“นี่คือภูษาเซียนชีวจักรกล เป็นภูษาเซียนที่คล้ายกับภูษาเซียนสร้างสรรค์ แต่ว่ามันมีเพียงความสามารถในการรวมองค์ประกอบหลายอย่างให้ใช้งานร่วมกันได้เป็นหนึ่งเดียว” เขาแนะนำ

ทุกคนทำหน้าสงสัย ไม่เข้าใจ

“ดูนี่” หงเซียวกล่าว

ทันใดนั้นภูษาเซียนสร้างสรรค์ก็ผลิตป้ายยันต์หลากหลายแบบขึ้นมา ภูษาเซียนห้าธาตุก็ปล่อยพลังธาตุต่างๆออกมา ทั้งภูษาเซียนคุณไสยก็ใช้คาถาร่างแมลงสร้างร่างแมลงออกมาสวมใส่

ภูษาเซียนชีวจักรกลเปลี่ยนร่างตนเองให้เป็นตัวตน มันมีลักษณะคล้ายกับโกเล็มศิลา มันใช้มือหยิบเอาป้ายยันต์ที่ภูษาเซียนสร้างสรรค์ผลิตขึ้นมาจ่อไปที่พลังธาตุที่ภูษาเซียนห้าธาตุปลดปล่อยออกมา ป้ายยันต์นั้นก็พลันดูดพลังธาตุนั้นเข้าไป จากนั้นมันก็นำไปแปะบนร่างแมลงบนผิวของภูษาเซียนคุณไสย ป้ายยันต์เหล่านั้นคล้ายกับน้ำที่หยดลงไปในแม่น้ำ มันรวมเข้ากับร่างแมลงหายไปในทันที

มันทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนในที่สุดมันก็หยุดแล้วแหวกร่างแมลงดึงเอาร่างแมลงนั้นออกมาพ้นจากภูษาเซียนคุณไสย

“เอ๋” ทุกคนต่างพากันตะลึง เพราะว่าร่างแมลงนั้นทุกคนต่างรู้ว่าเป็นร่างคาถาที่สร้างขึ้นเพื่อสวมใส่บนร่างเป็นการชั่วคราว เมื่อยกเลิกแล้วมันจะหายไป ไม่สามารถแยกออกจากตัวผู้สวมได้ แต่นี่กลับแยกออกมาและกลายเป็นก้อนที่มีรูปทรงแปลกๆ

“ลองสวมดูสิ” หงเซียวกล่าว ยื่นส่งก้อนรูปทรงแปลกๆนี้ให้กับจินหลิน

“สวมยังไงล่ะพี่ชาย” เธอกล่าว คิดสงสัย

“ใช้มือแตะไปที่ปุ่มที่อยู่ตรงกลางนั้น” ก้อนรูปทรงแปลกๆนั้นมีปุ่มขนาดใหญ่กลมเหมือนกับลูกบอลใหญ่เท่ากับกำปั้นฝังอยู่ครึ่งหนึ่ง

จินหลินใช้มือแตะลงไปบนปุ่มทันที

พรึบ มันมีเส้นสายยื่นออกมาจากก้อนนั้นเข้ารัดพันจินหลินทั้งตัวในทันที แล้วค่อยเปลี่ยนเป็นชุดเกราะหุ้มร่างเธออีกชั้นหนึ่ง มีหน้าตาเหมือนกับการใช้คาถาร่างแมลงทุกอย่าง และเพราะว่าร่างแมลงที่ภูษาเซียนใช้นั้นเป็นด้วงดิ่ง มันจีงมีรูปทรงกึ่งด้วงและกึ่งหญิงสาว

จินหลินที่อยู่ภายในนั้นพลันได้รับข้อมูลวิธีการใช้ชุดเกราะนี้อย่างละเอียด

“สุดยอดมากเลยพี่ชาย” เธอกล่าวอย่างตื่นเต้น

ที่ด้านหลังของเธอพลันมีปีกใสๆยื่นออกมาภายใต้ปีกแข็งที่ปิดหลังเธออยู่ พริบตาเดียวเธอก็ลอยอยู่บนฟ้า

“หวา สนุกจังเลย” เธอตะโกนดังลั่น “นี่ทั้งเพิ่มพละกำลังให้อีกหนึ่งร้อยเท่า ความสามารถในการเก็บอากาศไว้หายใจใต้น้ำนานหนึ่งเดือน ความสามารถในการว่ายน้ำพิเศษเฉพาะตัวของด้วง และมีอย่างอื่นอีก”

หงเซียวยิ้ม เขาให้ชีวจักรกลสร้างชุดชิ้นต่อไป ไม่นานทุกคนก็ได้ชุดจนครบทุกคน ชุดด้วงดิ่ง รวมถึงตัวเขาเองด้วย

เมื่อทุกคนสวมชุดด้วงดิ่งแล้ว พวกหญิงสาวก็ทำการสลายยานที่อยู่มานับเดือนนี้ทิ้งเพื่อเก็บวัตถุดิบไว้ใช้ทำอย่างอื่นต่อไป ก่อนจะพากันดำดิ่งลงไปใต้น้ำอีกครั้ง

ด้วยความสามารถของชุด พวกเขาไม่ต้องใช้พลังเซียนในการปกป้องตนเองจากน้ำ พวกเขาเพียงทำตัวเหมือนกับคนธรรมดา ดำน้ำลงไปธรรมดา แต่ว่าชุดนั้นจะทำการตอบสนองพวกเขาอย่างสมบูรณ์

มันช่วยทำให้พวกเขาว่ายน้ำเร็วขึ้น ดำน้ำได้ลึกโดยไม่รู้สึกถึงแรงกดดัน หายใจได้เหมือนปกติอยู่บนบก ไม่นานนักพวกเขาก็กลับไปยังจุดเดิมที่ความลึกห้าพันเมตรอีกครั้ง

พวกเขาว่ายตามนาคินินทร์ไปตามความลาดเอียงของพื้น ปะการัง สัตว์ทะเล พืชทะเลมากมายปรากฏอยู่จนสุดเขตรับรู้ของพวกเขาที่ตอนนี้ยืดขยายออกไปไกลถึงห้าสิบกิโลเมตรหลังจากสวมชุดนี้

ไม่นานพวกเขาก็มายืนอยู่เหนือโพรงถ้ำดำมืด มีความกว้างปากโพรงประมาณหนึ่งกิโลเมตร ถ้าพวกเขาไม่มีสัมผัสรับรู้ พวกเขาก็คงไม่คิดว่านี่เป็นโพรงอย่างแน่นอน

นาคินินทร์และนาคาตนอื่นไม่รีรอ พวกเธอมุดลงไปในช่องโพรงถ้ำดำมืดนั้นทันที

ความมืดไม่เป็นอุปสรรคของพวกเขา หงเซียวและหญิงสาวทั้งห้าต่างพากันติดตามนาคินินทร์ไปอย่างรวดเร็ว

ลงไปได้ประมาณหนึ่งร้อยเมตร พวกเขาก็พบว่าช่องโพรงเบื้องหน้าขยายตัวออกไปสู่ความเวิ้งว้าง

ลงต่อไปอีก จนพวกเขารู้สึกว่าตอนนี้ทุกทิศทางมีแต่น้ำและไม่มีแผ่นดินแผ่นฟ้าอะไรทั้งสิ้น ไม่รู้ว่าด้านไหนบนและล่าง ได้แต่ติดตามนาคินินทร์ลงไปเรื่อยๆ

สุดท้ายความรู้สึกของพวกเขาก็พบว่าเบื้องหน้านั้นเป็นแผ่นดิน และบนแผ่นดินนั้นเหมือนกับมีสิ่งปลูกสร้างตั้งอยู่

พวกเขาลงไปจนสัมผัสกับแผ่นดิน ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังสิ่งปลูกสร้างนั้น

สิ่งปลูกสร้างนั้นเมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้ มันมีลักษณะคล้ายกับฝาหอยแครงหนึ่งฝาขนาดใหญ่ที่ครอบอยู่บนพื้น มีขนาดเท่ากับกระท่อมชาวนาหนึ่งหลัง มีช่องทางเข้าออกใต้ครอบนั้น

ในนั้นมีนาคาที่มีเพียงสองแขนอยู่สามตน

ผู้แต่ง: ชุดด้วงดิ่งของหงเซียวนั้นก็คล้ายๆกับ ไฮเปอร์โซอานอยด์ ในมังงะกับอนิเมะญี่ปุ่นเรื่อง กายเวอร์ มนุษย์เกราะชีวะ นะครับ ถ้านึกไม่ออก