Chapter 10

หลังจากที่ปลาวาฬขึ้นมาในห้องและอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเธอก็หยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความหาเฮียภูของเธอทันทีอย่างไม่รอช้า

'ถึงรึยังคะเฮีย'

เธอกดส่งข้อความในช่องแชทเพียงแค่ไม่ถึงนาทีชายหนุ่มก็กดอ่านและส่งข้อความกลับมาทันที

'ถึงแล้ว อาบน้ำยัง'

'อาบแล้วค่ะเพิ่งเสร็จเลย เฮียถึงแล้วก็อาบน้ำนอนนะคะ ฝันดีนะเฮียภูของปลาวาฬ'

หญิงสาวพิมพ์ไปเขินไปก่อนจะกดส่งไปแล้วจิกหมอนกรี๊ดลั่นห้องอย่างเขินอายสุดๆ ทำไมพักหลังๆมานี้ตัวเธอเองนั้นรุกชายหนุ่มหนักมากอาจจะเพราะเขาไม่มีท่าทีรังเกียจเธอรึเปล่าเธอถึงได้ใจกล้าขึ้นเรื่อยๆแบบนี้

'รีบนอนไปไหนทำอะไรอยู่'

หญิงสาวก้มหน้าอ่านข้อความก่อนจะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง พ่อกำนันของเธอนั้นเองที่มาหาเธอในเวลาแบบนี้

แอ๊ดดดดดดดดดด

"ว่าไงจ๊ะพ่อมาหาเวลาแบบนี้มีอะไรรึเปล่า"

สาวน้อยปลาวาฬกอดเอวพ่อเธอไว้ก่อนจะยิ้มหวานเอ่ยถามออกมา ท่าทางจะมีเรื่องอะไรอยากจะคุยรึเปล่าปกติพ่อจะไม่มาหาเวลาแบบนี้หรอกถ้าไม่สำคัญจริงๆ

"เอ็งเป็นยังไงบ้าง"

"หมายถึงอะไรอ่ะ กับเฮียภูเหรอจ๊ะ"

พ่อกำนันพยักหน้าเบาๆพร้อมกับยื่นมือไปลูบผมลูกสาวอย่างรักใคร่ เขามีลูกสาวเพียงคนเดียวและเขารักเธอมากที่สุดอะไรที่ทำให้ลูกสาวของเธอต้องเจ็บปวดและเสียใจเขาพยายามจะเลี่ยงมัน ตั้งแต่ภรรยาเสียชีวิตเขาไม่เคยคิดจะมีภรรยาใหม่เลยเพราะกลัวลูกจะรู้สึกขาดความรักก็มีแค่จิตตรีเพื่อนบ้านของเขาเท่านั้นที่ลูกสาวเขาอยู่ด้วยมาตั้งแต่เด็กๆช่วยเขาเลี้ยงจนโตมาขนาดนี้เธอมีบุญคุณกับเขามากจริงๆ

"อืม เขาดีกับเอ็งมั้ย"

"เขาก็ดีกับปลาวาฬอยู่แล้วจ๊ะพ่อก็รู้ว่าเฮียภูเขาใจดีจะตาย"

"จำไว้นะปลาวาฬถ้าวันหนึ่งเขามีแฟนเราควรจะทิ้งระยะห่างกับเขา จะทำสนิทสนมกับเขาแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ เอ็งกับคุณภูอายุห่างกันหลายปีและเขาก็ไม่ได้มีรสนิยมชอบเด็กอย่างเช่นเอ็ง เพราะฉะนั้นถ้าวันหนึ่งเขาอยากจะมีครอบครัวมีชีวิตเป็นของตัวเองเอ็งต้องตัดใจให้ได้"

ปลาวาฬมองพ่อตัวเองก่อนจะยิ้มออกมา เธอรู้ว่าที่พ่อกำนันของเธอพูดออกมาทุกอย่างเพราะเขาเป็นห่วงเธอ

"ปลาวาฬรู้จ๊ะว่าพ่อเป็นห่วงปลาวาฬ แต่ตอนนี้พ่อห่วงตัวเองก่อนดีมั้ย พ่อกับน้าจิตตรีรู้จักกันมาตั้งแต่ปลาวาฬยังเด็กไม่คิดจะตกลงปลงใจกับน้าเขาเหรอจ๊ะ"

ปลาวาฬเอ่ยออกมายิ้มๆนั้นทำให้พ่อกำนันของเธอทำตาโตอย่างตกใจ ยัยเด็กคนนี้มันพูดอะไรเลอะเทอะอีกแล้วจะเป็นไปได้ยังไงกันหละ

"เลอะเทอะมากเลยนะไอ้ปลาวาฬ พ่อกับน้าจิตตรีไม่ได้รู้สึกอะไรกับแบบนั้นซะหน่อย พ่อรักเอ็งและจะอยู่แบบนี้แหละมีความสุขดีอยู่แล้ว"

ปลาวาฬรับรู้มาตลอดว่าพ่อเขาไม่ยอมที่จะคบใครใหม่คงเพราะติดอยู่ที่ลูกสาวแบบเธอคนนี้ จริงๆแล้วถ้าพ่อจะแต่งงานใหม่เธอไม่เคยคิดห้ามยิ่งถ้าเป็นน้าจิตตรีแล้วละก็เธอยินดีเสียด้วยซ้ำน้าเขาเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กๆดูแลเธอเหมือนลูกและเธอก็คิดว่าหล่อนเป็นแม่ของเธอไปแล้ว

"ก็ดีแล้วที่พ่อกำนันไม่ได้คิดอะไรกับน้าจิตตรี พ่อรู้ป่ะว่าเมื่อเช้าอ่ะตอนที่ปลาวาฬไปหาเฮียภูแล้วปลาวาฬปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านของน้าจิตตรีปลาวาฬเห็นผู้ใหญ่บ้านข้างๆมาหาน้าจิตตรีสงสัยว่ามาจีบแน่นอนเลย ถ้าพ่อไม่ได้คิดอะไรก็ดีแล้วปลาวาฬจะได้ไปบอกให้น้าเขาคุยกับผู้ชายคนนั้นไปเลยจะได้มีครอบครัวมีความสุข พ่อคิดว่าไง"

เธอร่าวยาวไปสารพัดเพื่อให้พ่อกำนันของเธอรู้ใจของตัวเองสักที เธอคิดมาตลอดว่าพ่อกำนันของเธอนั้นชอบพออยู่กับน้าจิตตรีแน่นอนเธอมั่นใจเพราะเธอมองออกแต่พ่อของเธอปากแข็งและคงกลัวว่าเธอจะรับไม่ได้ที่พ่อจะต้องแบ่งความรักไปให้ใครอีกคนก็เลยครองตัวเป็นโสดจนถึงทุกวันนี้ และเหมือนว่ามันจะได้ผลพ่อกำนันของเธอเริ่มมีสีหน้ากังวลขึ้นถ้าน้าจิตตรีจะมีแฟนจริงๆพ่อฉันเนี้ยแหละที่จะบอบช้ำอกหักซะเอง

"ก็เรื่องของเขาสิวะ เอ็งจะไปสนใจทำไมกัน"

พ่อกำนันทำเมินไม่สนใจทั้งๆที่สีหน้าของเขาในตอนนี้เริ่มจะไม่โอเคแล้ว ปลาวาฬจับมือพ่อของเธอไว้แน่นก่อนจะยิ้มให้ท่านอย่างอ่อนโยน

"ฟังปลาวาฬนะพ่อ ถ้าวันหนึ่งปลาวาฬต้องแต่งงานมีครอบครัวหรือต้องไปทำงานที่ไหนไกลๆแล้วพ่อจะต้องอยู่คนเดียวปลาวาฬก็ไม่กล้าที่จะไปไหนหรอก ถ้าพ่อมีใครสักคนที่อยู่เคียงข้างพ่อในเวลาที่ปลาวาฬไม่อยู่ คอยดูแลพ่อกำนันของปลาวาฬคนนี้หนูจะมีความสุขมากๆเลยนะและจะได้ทำอะไรตามที่ตัวเองต้องการโดยที่ไม่ต้องห่วงพ่อว่าจะต้องอยู่คนเดียว"

พ่อกำนันยื่นมือไปลูบผมลูกสาวของเขาเบาๆ ตอนแรกเขากังวลมาตลอดว่าลูกสาวของเธอยังเด็กยังอ่อนต่อโลกมากนัก เขาจึงเป็นห่วงเธอตลอดไม่ว่าเธอจะไปทำอะไรแต่ตอนนี้เขากลับมองลูกสาวเปลี่ยนไปเธอโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากและยังมีความคิดที่โตขึ้นจนน่าตกใจ

"นี่ลูกสาวพ่อกำนันโตเป็นสาวแล้วเหรอเนี่ย ^^"

"แหม่! ยี่สิบสามจะยี่สิบสี่แล้วจ๊ะพ่อถ้าเป็นคนอื่นมีลูกมีผัวกันหมดแล้ว"

"ฮ่าๆๆ เอ็งนี่มันจริงๆเลยเชียว เอ็งชอบน้าจิตตรีเหรอไอ้ปลาวาฬ"

พ่อกำนันเอ่ยถามตรงๆ เพราะถ้าลูกสาวเขารักและถูกใจเขาก็ยินดีที่จะให้จิตตรีมาเป็นคู่ชีวิตของเขา เพราะตั้งแต่ลูกสาวเขายังเล็กๆจนมาถึงตอนนี้จิตตรีอยู่เคียงข้างเขามาตลอดและเธอไม่เคยมีใครอื่นเลยเท่าที่เขารู้มาตลอด

"ไม่ได้ชอบแต่ว่ารักเลยแหละรักเหมือนแม่แท้ๆคนหนึ่งเลย เวลาปลาวาฬโกรธพ่อนะก็มีน้าจิตตรีเนี้ยแหละที่คอยให้ท้ายปลาวาฬตลอดไม่ให้รักได้ยังไงจริงมั้ย คิกคิก"

พ่อกำนันเอามือเคกหัวลูกสาวจอมแสบของเขาหนึ่งทีจนยับแสบของเขาร้องโอ๊ยออกมาอย่างน่าเอ็นดู

"พ่ออ่าปลาวาฬเจ็บมากนะ ชิ!"

"ขอบคุณเอ็งนะปลาวาฬที่พูดกับพ่อวันนี้"

"พรุ่งนี้รีบไปรวบรัดน้าจิตตรีเลยนะเข้าใจมั้ย ขอแต่งงานด้วยล่ะปลาวาฬอยากใส่ชุดสวยๆเป็นเพื่อนเจ้าสาว นะๆ"

พ่อของเขาส่ายหน้ายิ้มๆอย่างเอ็นดูลูกสาวของเขา เขาโชคดีมากเลยใช่มั้ยที่มีลูกสาวอย่างไอ้ปลาวาฬคนนี้ ไม่เคยทำให้ผิดหวังเรียนก็เก่งจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง และที่สำคัญตลอดเวลาที่เรียนเขาแทบจะไม่ได้ส่งเสียอะไรเลย รายนั้นเขาหาเงินเองได้ไม่รู้เหมือนกันว่าทำงานอะไรแต่บางทีเขาก็แอบเห็นลูกสาวเขาทำงานหน้าจอคอมยิกๆแต่เขาไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากนักหรอกเรื่องพวกนั้นแต่ถ้าลูกสาวเขาพอใจจะอยู่แบบนี้เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรมันเป็นความสุขของเธอนี่

"พ่อจะไปนอนละเอ็งก็นอนเถอะอย่ากดคอมจนดึกดื่นล่ะเข้าใจมั้ย"

"ก็บอกอยู่ว่าทำงานน้อก็ไม่มีใครเชื่อเลยซักคน เห้ออออออ"

ปลาวาฬตัดพ้อออกมาพ่อกำนันหยีหัวเธอไปมาก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องของลูกสาวเธอ ปลาวาฬหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพราะก่อนหน้านี้เธอคุยกับเฮียภูของเธออยู่ และก็ต้องตกใจที่เขาส่งข้อความมาโดยที่เธอกดอ่านแต่ว่าไม่ได้ตอบ

'เงียบทำไมถามว่าทำอะไรอยู่'

'อ่านทำไมไม่ตอบกำลังกวนประสาทเฮียอยู่หรือไง'

'ปลาวาฬตอบเฮียเดี๋ยวนี้!!!'

'แอบคุยกับใครทำไมถึงไม่ตอบ จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย!!!'

'ได้!! พรุ่งนี้ไม่ต้องมาหาแล้วนะ'

เธอเกาหัวอย่างงงๆก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับเขาไปทันทีอย่างไม่รอช้า ก็แค่คุยกับพ่อเองนะเฮียเขาจะโกรธทำไมเนี้ย

'ปลาวาฬคุยกับพ่อกำนันอยู่จ๊ะแล้วโทรศัพท์มันเปิดจอทิ้งไว้นี่นาขอโทษน้า'

เขากดอ่านทันทีก่อนจะโทรศัพท์เข้ามาหาเธอ เธอกดรับสายอย่างไม่รอช้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจที่จะได้ยินเสียงเขา

"เฮีย..."

(คุยกับพ่อเหรอ)

"ค่ะ เฮียยังไม่นอนเหรอ"

(ยังต้องทำงานอยู่)

จากนั้นเขาสองคนก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยยิ่งเป็นปลาวาฬหญิงสาวที่ใครๆก็อยากจะคุยด้วยเพราะเธอเป็นคนคุยสนุกและหาเรื่องมาคุยได้ไม่หยุดทำให้เขาเผลอคุยกับเธอเพลินไปเลยจนไม่เป็นอันทำงานรู้ตัวอีกทีก็ผ่านไปชั่วโมงกว่าแล้ว

(ปลาวาฬไปนอนได้แล้วเฮียจะทำงาน)

"ก็ได้ค่ะงั้นพรุ่งนี้เจอกันนะคะ ฝันถึงปลาวาฬนะ ^///^"

"ทำไมต้องฝันถึงปลาวาฬ"

"ก็ฝันดีไงคะเฮีย คิกคิก วางแล้วนะ "

หญิงสาวรีบกดวางสายทันทีก่อนจะมองจอโทรศัพท์อย่างมีความสุข นี่เป็นครั้งแรกเลยรู้มั้ยที่เธอกับเขาคุยกันนานขนาดนี้เธอมีความรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังเปิดใจให้เธออยู่

"ปลาวาฬจะทำให้เฮียภูรักปลาวาฬให้ได้เลย "

เธอเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจว่าต้องมีสักวันที่เขาจะมองเธอเช่นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอวางโทรศัพท์ลงก่อนจะเปิดเมลดูงานใหม่ของธอที่ได้รับมอบหมายมา

"ท่าทางคืนนี้จะยาวแหะ เห้อออออ ทำงานจ้า >///<"