บทที่ 434 ข้าชอบผู้หญิงที่ยิ้มให้ข้า

บทที่ 434 ข้าชอบผู้หญิงที่ยิ้มให้ข้า

สายตาของเฟยหยานั้นพิเศษ

แค่เห็นฉื่อหยานพุ่งไปหนึ่งร้อยเมตรในทันที นางก็ได้รู้ว่าเขาไม่ได้เปิดเผยระดับที่แท้จรืง เขาไม่ได้แสดงให้เห็นถึงพลังของเขาเลย

นางตระหนักว่า เมื่อฉื่อหยาน เจอกับพวกนาง เขาไม่ได้แสดงความกลัวใด ๆออกมาเลย ซึ่งนั่นหมายความว่า เขาไม่มีสิ่งใดต้องเกรง

นางยังรู้ว่าชื่อเสียงของเผ่าพวกนางเองก็ไม่ดี ตราบเท่าที่นักรบมนุษย์ธรรมดาเจอพวกนาง พวกเขาทั้งหมดจะอยู่ห่าง และไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้

แต่เมื่อฉื่อหยานเห็นพวกเขา เขากลับไม่ได้หลีกเลี่ยงพวกนาง และเขายังมีใบหน้าสงบนิ่งในขณะที่พูดคุยกับพวกนางอย่างเป็นธรรมชาติ เขาไม่ได้กลัวพวกนางเลย

เพราะการแสดงออกเช่นนี้ นางจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามกับฉื่อหยาน เมื่อปลาไหลอัศนีเขาเงิน ปรากฏ ฉื่อหยานก็หายตัวไปและอยู่ห่างหนึ่งร้อยเมตรทันที ซึ่งนี่ทำให้นางยิ่งมั่นใจว่าระดับการบ่มเพาะที่แท้จริงของฉืิ่อหยานจะต้องยอดเยี่ยมเป็นแน่ นั่นคือเหตุผลที่นางตัดสินใจที่จะเรียกให้เขาช่วย

อย่างไรก็ตาม ฉื่อหยาน กลับปฏิเสธ

เผ่าเงือกมีชื่อเสียงเรื่องการจดจำความเกลียดชัง ตลอดจนความกตัญญู ตราบใดที่คนเผ่าเงือกติดหนี้ใครเขาจะตอบแทนคนผู้นั้นอย่างดร

การได้มัความสัมพันธ์ที่ดีกับเผ่าเงือกคือความฝันของเหล่านักรบมนุษย์

เฟยย่าวันนี้ได้แสดงออกตามที่นางเข้าใจความคิดของนักรบมนุษย์ นางรู้สึกว่าฉื่อหยานจะต้องช่วยนางฆ่าปลาไหลอัศนีเขาเงินโดยไม่ลังเลใด ๆแน่นอน เพราะเขาต้องการสิ่งตอบแทนจากพวกนนาง

อย่างไรก็ตาม ฉื่อหยาน กลับส่ายหัวปฏิเสธการร้องขอโดยไม่ลังเลใด ๆ นี่เป็นเรื่องยากสำหรับ เฟยหยาที่จะยอมรับได้

" เจ้า ! " เฟยหยาตะโกนเผยให้เห็นใบหน้าที่่มืดมนและทันทีนางก็ขว้างหอกสีเงินไปบนร่างของปลาไหล ' ดูเหมือนนางกำลังระบายความโกรธของนาง

ระดับการบ่มเพาะของนางนั้นแตกต่างจากคนทั่วไป และดังนั้น มันจึงไม่ยากสำหรับนางที่จะจัดการกับปลาไหลอัศนีเขาเงิน .

อีกห้าคนที่ตกอยู่ภายใต้การโจมตีของปลาไหลอัศนีเขาเงินอีกตัวก็กำลังดิ้นรนขัดขืน

กลุ่มของสายฟ้ากระจายออกไปอย่างรวดเร็ว , สร้างเป็นตาข่ายสายฟ้าปกคลุมพวกเขาทั้งห้าคน ด้วยการบ่มเพาะระดับปฐพี เมื่อพวกเขายกหอกขึ้น สายฟ้าทันทีก็ผ่าลที่พวกเขาและกลายเป็นปั่นป่วนทันที พวกเขาแสดงสีหน้าเจ็บปวด

ปลาไหลอัศนีเขาเงินเป็นสัตว์อสูรระดับหกที่ มันมีพลังแข็งแกร่งมันไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลย มันปล่อยสายฟ้าที่แหลมคมกว่าปลาไหลอีกตัวออกมา

ภายใต้การโจมตีของปลาไหลอัศนีเขาเงิน , เผ่าเงือกทั้งห้าคนค่อยๆกลายเป็นไม่สามารถรับได้

พวกเขาคนหนึ่งถูกสายฟ้าฟาดจรไหม้เกรียม เพราะสายฟ้าการเคลื่อนไหวของพวกเขาจึงช้าลง และดังนั้น เขาจึงถูกฆ่าตายคนแรก

“เจ้าต้องการอะไร ?”เฟยหยาก็กังวลในใจ นางไม่รู้หรอกว่า ฉื่อหยานต้องการอะไร " ตราบใดที่เจ้าช่วยเราจัดการกับปลาไหลอัศนีเขาเงิน เราจะตอบสนองความต้องการของเจ้า .”

มนุษย์นั้นหน้าด้าน พวกเขาปล้น และฆ่า นั่นคือสิ่งที่พวกเขาทำ สิ่งนี้ปรากฏอยู่ในใจของนาง เฟยหยาแอบนางนอนกัดฟัน เปลวไฟของความโกรธก็เผาขึ้นในใจของนาง นางเสียใจที่นางไม่ได้จัดการกับเขาก่อน

" ข้าต้องการอะไร ? " จากหนึ่งร้อยเมตร , ฉื่อหยาน ลังเลเล็กน้อยแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม " ถ้าทัศนคติของเจ้าดีกว่า ก่อนหน้านี้ ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหยาง และเผ่าเงือก ข้าคงจะช่วยเจ้าจัดการกับสองปลาไหลอัศนีเขาเงินไปแล้ว”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะ ฉื่อหยานก็มองไปรอบ ๆและพูดต่อเนื่อง " ข้ารู้สึกไม่ชอบเท่าใดนัก ข้าไม่ได้ต้องการอะไรจากเจ้า และข้าก็ไม่อยากช่วย ข้าไม่พอใจกับทัศนคติของเจ้า ถึงแม้ว่าตระกูลหยางตะอยู่ในความยากลำบาก อนาคตของพวกเขาก็ยังคงรุ่งเรืองในทะเลไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ดี เผ่าเงือกมีวิสัยทัศน์ที่แสนสั้นนัก พวกเจ้าไม่อยากสานต่อความสัมพันธ์กับตระกูลหยางเอง ถ้างั้น ข้าขอดูอยู่ห่างๆ "

เฟยหยาโกรธถึงจุดที่นางอยากจะกระออกมาเป็นเลือด

เมื่อฉื่อหยาน พูดแบบนั้น แปลว่าเขามีความมั่นใจว่าสามารถจัดการกับปลาไหลอัศนีเขาเงินได้ . แต่เขาไม่อยากลงมือทำอะไร เขาเอาแต่ยืนเฉยและเหน็บแนมนาง ซึ่งนี่ทำให้นางโกรธจนแทบอยากฆ่าเขาให้ตาย

ภายใต้การโจมตีของปลาไหลอัศนีเขาเงินอีกตัว เผ่านาคทั้งห้าคนก็ไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป

หนึ่งในนั้นก็ถูกไฟช๊อตและหางก็บิดเบี้ยว ร่างของเขาสั่นตลอดเวลา การเคลื่อนไหวของเขาดูไร้เรี่ยวแรง ถ้าสถานการณ์นี้ยังคงเป็นเช่นนี้ อีกไม่นานเขาคงถูกฆ่าตาย

" เจ้าต้องให้หาทำเช่นไรเจ้าถึงจะพอใจ ?" เฟยหยกัดฟันด้วยความเกลียดชังในจิตใจของนาง แต่ต้องยับยั้งความรู้สึกของนาง นางมองฉื่อหยาน และขอร้องเขา

" ไม่รู้สิ " ฉื่อหยานหัวเราะโดยไม่มีความกังวลใด ๆและไม่มีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือพวกเขา

" ข้าขอโทษ เราไม่ควรทำกับเจ้าเช่นนั้นก่อนหน้านี้ ข้าสัญญาว่าหลังจากนี้ข้าจะมองเจ้าในฐานะสหายของเผ่าเงือก และจะไม่ยอมให้มีอะไรอเช่นนี้เกิดขึ้นอีก "

เห็นพวกของนางตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เฟยหยา ก็ไม่สามารถช่วยได้ที่จะก้มศีรษะขอร้องเขา

ฉื่อหยานลากรอยยิ้มออกมาจากปากของเขา เผยให้เห็นใบหน้าที่มีความสุข

" เจ้าแสดงความจริงใจให้มากกว่านี้และเสแสร้งให้น้อยลงได้หรือไม่ ? "

เฟยหยาก็โกรธ แต่ก็ไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมา นางพยายามยับยั้งความโกรธของนางและแสดงให้เขาเห็นใบหน้าที่สดใส " ช่วยเราด้วย ข้าขอร้อง ข้าสัญญาว่าข้าจะตอบแทนเจ้า "

" ตกลง " ฉื่อหยาน ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยหน้าตาสดชื่น แล้วพูดดังๆว่า " ข้าชอบหญิงสาวที่ยิ้มให้ข้า ข้าไม่ชอบคนที่เย็นชาและเย่อหยิ่ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าเจ้าทำดีกับข้าก่อนหน้านี้ เราก็คงจะไม่ต้องเข้าใจผิดกันเช่นนี้และเจ้าก็จะไม่ต้องทนอึดอีดด้วย อืม ผู้หญิงทุกคนก็เหมือนกัน ถ้าไม่ตกอยู่สถานการณ์ยากลำบาก  พวกนางก็ยังคงทัศนคติที่น่ารังเกียจ "

หลังจากคุยกัน เขาค่อยๆเคลื่อนไหวไปหาเผ่าเงือกทั้งห้าคน

พวกเขาอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย และถ้าฉื่อหยาน ล่าช้า นั่นอาจจะทำให้พวกเขายากลำบาก

หนึ่งในห้าถูกไฟช็อต ร่างกายของเขาหด ไม่หลงเหลือพลังใดๆและลอยเคว้งอยู่ในทะเล

ปลาไหลอัศนีเขาเงินก็บุกไปข้างหน้า เปิดปาก ซึ่งเหมือนกับหลุมเลือด ดูเหมือนมันกำลังจะกลืนกินเผ่าเงือกทั้งห้าคน

ตอนนั้นเอง ฉื่อหยานก็ปรากฏอยู่ในด้านหน้าของปลาไหลอัศนีเขาเงินทันที

เขากุมมือและฝ่ามือของเขาก็เต็มไปด้วยแสงส่องประกาย พวงแสงดวงดาสก็ส่องออกมา และใต้ฝ่ามือของเขา แสงดาวก็ค่อยๆอัดแน่นลงกลายเป็นลูกศรดาวเหนือ

กลุ่มของดวงดาวก็อัดแน่นอยู่ในลูกศรในขณะที่ส่องแสงดาวประกายแวววับ และพลังของมันก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

พวงแสงดวงดาวที่เป็นลูกศรก็พุ่งออกไป

ลูกศรที่แหลมคมพุ่งออกไป เป็นเหมือนกับดาวตกทั้งเจ็ดดวง ที่ส่องแสงประกายดวงดาว เต็มไปด้วยพลังอำนาจที่แข็งแกร่ง

ลูกศรนี้คมเป็นอย่างมาก มันสามารถทำลายก้อนหินและพุ่งผ่านทะเลไปต่อwfh

บูม

กลุ่มลูกศรก็พุ่งออกไปทางปลาไหลอัศนีเขาเงิน พวงแสงเหล่านี้ทันทีก็เข้าไปในปลาไหลอัศนีเขาเงิน หัว

ของปลาไหลอัศนีเขาเงินก็ไม่มีปฏิกิริยาอีกต่อไป ร่างสูงสิบเมตรของมันก็จมลงไปในทะเล

หลังจากนั้น จุดแสงดวงดาวก็หายไป แสงดาวค่อยๆเจาะออกมาจากหัวของปลาไหลเหมือนกับคมดาบ และส่องแสงระยิบระยับด้วยดวงดาวมากมาย

แสงดาวค่อยๆเคลื่อนที่เหมือนกับการโคจรของดวงดาว

พราวแสงดาวพุ่งผ่านร่างของปลาไหล ทันทีร่างของมันก็แยกกันไป พร้อมกับเลือดที่สาดไปทั่ว

เมื่อกลุ่มของลูกศรดาเหนือทิ่มแทงปลาไหลอัศนีเขาเงิน , พลังแห่งดวงดาวก็ย่อยสลายร่างกายของสัตว์อสูนนั่น

แก่นแท้เจตจำนงที่ยู่ในลูกศรดาวเหนือ อย่างต่อเนื่องก็ควบแน่นและลอยออกมาจากที่ร่างกายปลาไหลอัศนีเขาเงินและย่อยสลายร่างของมัน

จุดแสงดวงดาวบินออกมาจากปลาไหลและส่องประกายชัดเจนอีกครั้ง

กลุ่มของลูกศรดาวเหนือก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

พลังดวงดาวก็รวมตัวกันและแก่นแท้เจตจำนงก็ปรากฏ ลูกศรดาวเหนือปรากฏขึ้นอีกครั้งและพุ่งออกไป

ในตอนนี้เอง ลูกศรดาวเหนือก็พุ่งไปหาปลาไหลอีกตัว

ไม่มีความหวังใดเหลืออยู่สำหรับมัน

ปลาไหลอัศนีเขาเงินไม่ทันทได้หลบหนีแต่อย่างใด ลูกศรดาวเหนือก็ปักอยู่ที่กลางหัวของมัน หลังจากลูกซรเข้าไปในหัวของมันพลังดวงดาวทันทีก็กระจายออกมาและฆ่าปลาไหลอัศนีเขาเงินนี้ทันที

ในเวลาเพียงห้าวินาที , ปลสไหลอัศนีเขาเงินสองตัวที่เป็นสัตว์อสูรระดับหกก็ถูกฆ่าตาย โดยฉื่อหยาน ลูกศรดาวเหนือที่เต็มไปด้วยแก่นแท้เจตจำนง พวกมันก็หายไปพร้อมกับเลือดที่ไหลไปทั่ว

เฟยหยาและอีกห้าคนก็ตกตะลึง ในขณะที่สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว

" ถ้าเจ้ามีทัศนคติดีๆตั้งแต่แรก เจ้าก็ไม่ต้องเสียเวลามากมายเช่นนี้หลอก" ฉื่อหยานยิ้มบางๆ และกล่าวอย่างใจเย็น " มันก็แค่ปลาไหลอัศนีเขาเงินสองตัวเท่านั้น ข้าสามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย"

เฟยหยาอยากถามฉื่อหยาน แต่ตอนนี้นางรู้สึกคอแห้งเหมือนถูกบีบคอ นางล้มเลิกความตั้งใจนั้นแล้วก็เงียบมองเขาลังเลอยู่สักพักก่อนที่จะถาม " ระดับการบ่มเพาะของเจ้าแท้จริงอยู่ที่ระดับใด ?

" ระดับนภา"

ใบหน้าของเฟยหยาเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว

เผ่าเงือกอีกห้าคนก็ตกใจ พวกเขาถืออาวุธในมือของพวกเขาไว้ในและดูเหมือนจะระมัดระวังมากยิ่งขึ้น

" หึ พวกเจ้าคิดจะทำอะไร ? "ฉื่อหยานส่ายหน้าและพูดโผงผาง " ข้ากลัวว่าเพียงพวกเจ้าแค่หกคนคงไม่เพียงพอจะรับมือกับข้าได้ แม้ว่าเผ่าเงือกมีนักรบระดับสูงมากมายในทะเล แต่ผู้ที่มีระดับการบ่มเพาะกว่าระดับนภาไม่ควรทำอะไรหยาบคาย มิเช่นนั้นจะต้องประสบความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่”

" อย่างที่ข้าบอกว่า เจ้าเป็น สหายของเผ่าเงือกเรา " เฟยยากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง " พวกเราจะดูแลเจ้าในฐานะสหาย และจะซื่อสัตย์กับเจ้า เราจะไม่ทำร้ายสหายของเรา”

อีกห้าคนพยักหน้าและสายตาของพวกเขาก็ดูจริงจังกว่าเดิม

ฉื่อหยานยิ้มและพยักหน้ากับพวกเขา . " พวกเจ้าต้องการผลึกและเขาสีเงินของปลาเหล่านั้นหรือไม่ ? พวกมันกำลังจมไปใต้ทะเลแล้ว  เหตุใดพวกเจ้าจึงไม่ไปนำมาหละ เชิญตามสบายเลย "

" เจ้าเป็นคนฆ่าปลาไหลอัศนีเขาเงินสองตัวนี้ . ดังนั้น เขาสีเงินและผลึกอสูรเป็นของเจ้า" เฟยหยา กล่าว

" ข้าไม่ต้องการพวกมัน . " ฉื่อหยานส่ายหัวแล้วโบกมือ " พวกเจ้าเอาไปเถอะ มิฉะนั้น เมื่อพวกมันทั้งหมดจมลงไปไกลกว่านี้ มันลำบากพวกเขาเจ้ามากขึ้นนะ . "

สายตาของพวกเขาทั้งหกก็ส่องประกาย

" เจ้าพูดจริงรึ ? " เฟยหยาถาม

ฉื่อหยานยิ้มและพยักหน้า

เฟยยาลังเลอยู่สักพัก แล้วเผยรอยยิ้มจริงใจ " . จริงๆแล้วเจ้าก็ไม่ใช่คนเลวหนิ ."

_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1394 แล้วนะคะ มี 30 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา  >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ