บทที่ 373 บทลงโทษ
บทที่ 373 บทลงโทษ
พลังงานลึกลับไหลเข้าไปในต้นไม้พลังปราณลึกลับโบราณ ด้วยพลังที่แข็งแกร่งทำให้ผลึกส่องประกายอย่างชัดเจน
ฉื่อหยาน หลับตา รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของต้นไม้พลังปราณลึกลับโบราณ เขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับความรู้สึกที่ว่าเขาแข็งแกร่งขึ้น ด้วยความรู้ความเข้าใจเกี่ยววิญญานของเขา เขาจะสามารถบรรลุผ่านเข้าสู่นภาที่สามได้เพียงอีกก้าวเดียว
การเข้ามายังหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬครั้งนี้ วัตถุประสงค์หลักของเขา คือ เพื่อตัวของเขาเอง เขาต้องการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเขากลับไปที่ทะเลไม่มีสิ้นสุด เขาก็จะแก้แค้นเผ่าอสูรและเหล่าขุมกำลังที่ทำร้ายเขา
การตายของ ลินดา และเซี่ยเสินชวนทำให้เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่า การได้ครอบครองพลังอันยิ่งใหญ่เท่านั้น ที่จะทำให้เขาได้ทุกอย่างบนโลกใบนี้ แทนที่จะถูกเหยียบย่ำ เขาจะต้องเหยียบย่ำพวกเขาเพื่อให้ตนแข็งแกร่งเสียก่อน
การเปลี่ยนแปลงของประกายพลังปราณลึกลับ ทำให้เขามีความสุขมาก มันคือหนึ่งในขั้นตอนที่จะทำให้เขาประสบความสำเร็ตตามเป้าหมาย
ในเวลานี้ พลังในร่างกาย ไชอี้ ก็ค่อยๆสงบลงและกลับสู่ปกติ ขนตาของนางริบหรี่ลงเล็กน้อย จากนั้นนางก็ตื่นขึ้นมาจากการหมดสติ
ทันทีที่ ไชอี้ เปิดตา นางก็เห็นใบหน้าที่เย็นชาของ ฉื่อหยาน ตาของเขาปิดอยู่ ไชอี้ด้วยสัญชาจญานก็กำลังจะร้องออกมา แต่ทันทีที่นางนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ นางก็รีบระงับอารมณ์ของนาง และ พิจารณาสถานการณ์อย่างสงบ
นางนอนเปลือยกายอยู่บนต้นขาของฉื่อหยาน ในขณะที่มือใหญ่ของเขายังจับไปมาเหนือแผ่นหลังที่ละเอียดอ่อนและบั้นท้ายของนาง
ในขณะที่มือของฉื่อหยานกำลังลูบคลำ ไชอี้ ก็รู้สึกได้ถึงกระแสไฟฟ้าที่ไหลซ่านไปทั่วแผ่นหลังของนาง ทำให้นาง รู้สึกอาย นางไม่เคยอับอายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
เห็น ฉื่อหยาน ทำสมาธิหลับตาและรู้สึกได้ถึงมือที่กอดรัดนาง ไชอี้ ก็แถบจะหายใจออกมาเป็นไฟและแทบจะระงับความโกรธของนางไม่ได้ ดังนั้น นางขึงแอบรวบรวมพลังของนาง แล้วอยู่ๆแขนข้างที่มีหยกอยู่ก็ขยับไปตรงหน้าอกฉื่อหยาน
" ผันแปรสลายตัว " ไชอี้ ตะโกนออกมา
แสงสีเหลือง และสีแดงไหลออกมาจากศูนย์กลางของฝ่ามือนาง สองแสงประหลาดลอยออกมา กลายเป็นพลังที่แข็งแกร่งกระแทกไปยังหน้าอกฉื่อหยาน .
พลังที่แข็งแกร่งก็ระเบิดออกมาจากหน้าอก เส้นแสงสีแดงเหลืองนับร้องแตกต่างกันทันทีก็ทะลวงเข้าไปในหน้าอก ฉื่อหยาน ราวกับว่าพวกมันต้องการที่จะแยกปอดและหัวใจออกจากกัน
" ตูม ! "
เสียงระเบิดดังขึ้น ฉื่อหยานหลังก็กระแทกกับผนังหินที่แข็งแรง . . . ทำให้เศษหินตกไปทั่วทุกที่ เหตุการณ์นี้ทำให้หินถ้ำแตกออก ก้อนหินที่อยู่เหนือหัวก็ตกลงมา
ไชอี้ ก็ฉวยโอกาสนี้ลงมือ นางกลายเป็นเหมือนกับสัตว์อสูรสาวที่ดวงตาดุร้าย แหวนมากมายจากแขนขาวจั๊วะของนางก็บินออกมาทันที นางดูเหมือนต้องการจะฆ่าเขา
ในขณะที่กำลังสังเกตุการเปลี่ยนแปลงของต้นไม้พลังปราณลึกลับโบราณ ฉื่อหยานก็ถูกจู่โจมโดยไชอี้ ซึ่งทำให้หน้าอกของเขารู้สึกปวด พลังแปลกประหลาดในเส้นใยกล้ามเนื้อในหน้าอกของเขาก็ตอบสนองและกลายเป็นจิตวิญญานกายาแข็ง ในขณะที่ไชอี้โจมตีไปอย่างรุนแรง ผิวของฉื่อหยานก็กลายเป็นสีม่วง และพลังป้องกันที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากก็สลายการโจมตี
พลังเส้นแสงสีแดงเหลืองที่ไหลเข้าไปในหน้าอก ฉื่อหยาน ก็ถูกสลายด้วยพลังลึกลับในเส้นใยกล้ามเนื้อของเขา พลังสีแดงเหลืองเหล่านั้นไม่สามารถเจาะกล้ามเนื้อแข็งแกร่งบนหน้าอกของเขาและบดขยี้หัวใจและปอดของเขาได้
ร่างกายของ ฉื่อหยาน สั่นสะท้านอย่างรุนแรง จู่ๆเขาก็ตื่นขึ้นมาและมองไปที่ไชอี้อย่างเย็นชา. อยู่ๆเขา ก็แสยะยิ้ม และไม่ได้สนใจการโจมตีของไชอี้ เขาเปิดใช้ก้าวอัศนี และพุ่งมาบนร่างกายของไชอี้
" บูม "
ไชอี้ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเหวี่ยงแขนขาวจั๊วะของนาง และสร้อยบนแขนของนางก็กระทบกัน ก่อนที่นางจะเริ่มลงมือต่อ , ฉื่อหยานก็กระแทกนางกระเด็นไปยังทะเลวาปแล้ว
ฉื่อหยาน แสยะยิ้ม ด้วยใบหน้าเย็นชาเขาพุ่งออกไปและมุ่งไปที่ ไชอี้ ที่เพิ่งกระเด็นออกมา เขายืดมือซ้ายของเขา คว้าคอขาวจั๊วะของนาง ในขณะที่อีกมือหนึ่งอุ่มร่างของนางแล้วพานางกลับเข้าไปในหินถ้ำ
การโต้กลับของ ฉื่อหยาน นั้นโหดร้ายมาก พลังที่รุนแรงของเขาไหลออกมาจากเส้นใยกล้ามเนื้อของเขา
หลังจากจิตวิญญานกายาแข็งอยู่ในขั้นสูงสุด ร่างกายของเขากลายเป็นเหมือนกับอาวุธที่น่ากลัว เขาไม่จำเป็นต้องโคจรพลังปราณลึกลับของเขา เขาแค่อาศัยพลังในร่างกายของเขาที่ระเบิดออกมาและโจมตีไปที่ไชอี้
เมื่อ ไชอี้ จมอยู่ใต้น้ำ นางก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากปลาหมึกพันมือ และพลังปราณลึกลับของนางก็ถูกใช้เป็นจำนวน ดังนั้น ก่อนที่จะหมดสติไป พลังของนางก็ได้ลดลงไปเป็นอย่างมากแล้ว นอกจากนี้ นางยังไม่ถนัดการต่อสู้ตัวต่อตัว ดังนั้น การซุ่มโจมตี ฉื่อหยาน ในถ้ำหินเล็กๆนับได้ว่าเป็นการลงมือที่ฉลาด
คอขาวของนางถูกจัยด้วยมือซ้ายของฉื่อหยาน ไชอี้ดวงตาก็เต็มไปด้วยความกลัว นางอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ แต่ก็ตระหนักได้ว่า คอนางนั้นถูกล็อคไว้ และนางก็ไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้แม้แต่เสียงเดียว
มันเป็นเช่นนั้น ด้วยมือของฉื่อหยานที่จับอยู่ที่คอของนาง หัวใจของไชอี้ตกวูบอย่างรวดเร็ว พลังที่ระเบิดออกมาจากแขนซ้ายของเขาทำให้นางกลัว นางรู้ว่า ถ้านางเคลื่อนไหวอีก , ฉื่อหยาน จะต้องขยี้ลำคอของนางแน่
ดังนั้น ไชอี้ที่ตกใจก็มอง ฉื่อหยาน ด้วยความเงียบ นางไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวใดๆ นางยังคงสั่นและในที่สุดนางก็หยุดและไม่แสดงท่าทีใดๆ
ฉื่อหยาน อุ้มนางและนั่งลงอีกครั้งในหินถ้ำ ดวงตาที่ลุกโชนของเขาจ้องไปยังร่างเปลือยเปล่าที่น่าหลงใหล ของนาง มุมปากของเขาขยับเล็กน้อย ร่องรอยของกิเลสปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา
ไชอี้ ก็ตกใจ ดวงตาคู่สวยของนางมอง ฉื่อหยาน อย่างรวดเร็วขณะที่นางไม่อาจรู้ได้เลยว่าเขาจะทำสิ่งใด
ฉื่อหยาน ไม่ได้พูดสักคำ มือของเขาจับคอของนาง อุ้มนางขึ้นไปในอากาศ เขามองนางอย่างเย็นชาและพิจารณาอย่างครุ่นคิด
เขาตั้งใจจะโจมตีไชอี้และ ฆ่านางเพื่อขโมยผลึกอสูรในแหวนเก็บของ ของนาง หลังจากนั้น เขาก็จะทิ้งนางลงที่ทะเลสาบและไปพบกับคนอื่น ๆ . อย่างไรก็ตาม เขาก็คิดเกี่ยวกับมันอีกครั้ง ตอนนี้ พลังปราณลึกลับของเขาได้ฟื้นฟูจนอยู่ในจุดสูงสุดแล้ว ถ้าเขาฆ่าไชอี้ เขาอาจจะได้พลังของนางมาเพื่อเพิ่มพลังให้กับตัวเอง แต่มันก็คงไม่มากนักและการฆ่านาง ก็นับได้ว่าเสัยของ
นอกจากนี้ ถ้า ไชอี้ ตายในทะเลสาบในขณะที่เขาสามารถออกจากทะเลสาบได้ทั้งๆที่มีชีวิตอยู่ คนอื่นจะรู้ถึงพลังที่แท้จริงของเขา จะมองเขาเป็นศัตรู และระวังเขามากกว่าเดิม
ผลึกอสูรระดับ 7มีค่ามากในสายตาของพวกเขา ถ้า ไชอี้ ตาย เขาจะกลายเป็นเป้าหมายของพวกเขา ถ้าอายหยา บอค ลั่วหลัน และ ลั่วหลี่ ร่วมมือกัน เขาก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะชนะได้
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่คุ้นกับหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬ เขายังคงต้องการที่จะยืมความรู้ของคนเหล่านี้เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับความลับของมันมากกว่านี้ ดังนั้น ก่อนที่เขาจะเข้าใจทุกอย่างเกี่ยวกับหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬ เขายังไม่อยากให้พวกเขาทั้งสี่หักหลังเขา
ถ้า ไชอี้ ไม่ตายหรืออยู่ภายใต้การควบคุมของเขา เขาอาจจะยังซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาไว่ได้ โดยโยนความตายของปลาหมึกพันแขนว่าเป็นฝีมือของไชอี้ ไชอี้ เขาควรจะควบคุมไชอี้ เพื่อป้องกันอายหยาและเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความลึกลับของหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬและสถานการณ์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ผ่านไชอี้
ด้วยความคิดนี้ ฉื่อหยานก็ตัดสินใจ
ดวงตาที่เย็นชาของเขาและดวงตาที่กำลังหวาดกลัวของไชอี้ก็จ้องกัน ฉื่อหยานตะโกนออกมาเบาๆ และตาที่สามในห้วงจิตสำนึกของวิญญานหลักก็ส่องประกายขึ้น จากนั้นเขาก็ควบึถมจิตสำนึกวิญญานของเขาให้กลายเป็นเส้นแสง และสั่งให้มันแทรกซึมเข้ามาในหัวของ ไชอี้ .
" เปิดห้วงจิตสำนึกของเจ้าซะ ไม่งั้นข้าจะฆ่าเจ้า !" ฉื่อหยานก็จ้องไปที่ไชอี้อย่างเย็นชา และข่มขู่นาง
ไชอี้ ที่กลัวสุดขั้วหัวใจ ดวงตาที่สวยงามของนางก็เต็มไปด้วยความกลัว นางเอาแต่สั่นหัวของนางขณะที่นางอยากจะปฏิเสธ
" ถ้าเจ้าปฏิเสธ ข้าจะฆ่าเจ้า แต่ถ้าเจ้ายอมทำตาม ข้าจะลบสัญลักษณ์ออกจากวิญญานหลักของเจ้าให้ ตราบใดที่เจ้าเชื่อฟังข้าตั้งแต่บัดนี้จนกว่าข้าจะทำธุระในหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬเสร็จ ข้าจะเอารูปแบบวิญญานนี้ออกจากร่างเจ้า . " ฉื่อหยาน เหมือนกัยปีศาจที่ทั้งข่มขู่และหลอกล่อในเวลาเดียวกัน
ตอนนี้ ไชอี้ก็มอง ฉื่อหยาน ด้วยความกลัวที่ฝังลึกไปในหัวใจ ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่า ฉื่อหยาน , ผู้ที่นางไม่เคยเห็นในสายตามาก่อน จะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม เขาเก็บซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาไว้และเก็บซ่อนความคิดชั่วร้ายไว้
ตอนนี้ นางได้เห็นความโหดร้ายของฉื่อหยานต่อหน้า นางไม่คิดเลยว่าการกระทำเหล่านั้นจะทำให้เกิดสิ่งนี้ขึ้น นางจำได้ว่านางไม่พอใจที่ปลาหมึกพันมือไม่ได้ฆ่าเขาเมื่อตอนที่อยู่ในทะเลสาบ นางยังพยายามใช้ชีวิตของเขาเพื่อความสบายของตัวเองก่อนหน้านี้อีก
เพียงเพราะตัวเองเป็นคนลงมือทำเรื่องชั่วร้ายกับคนอื่น ก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องโหดร้ายสำรหับตัวเอง นี่เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์โลก และ ไชอี้ ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
"ข้าจะนับถึงสาม 1 , 2 , . . . . . . . " ฉื่อหยาน จ้องมองอย่างเยือกเย็นและโหดร้ายแสดงให้นางเห็นว่าเขาไม่สามารถทนได้อีก . เขาเริ่มที่จะนับโดยไม่รอ ไชอี้ ตอบสนองใดๆ
ไชอี้ จ้อง ฉื่อหยาน , และตอนนี้นางก็มั่นใจว่า ฉื่อหยาน เป็นคนโหดเหี้ยม ไม่อ่อนโยนกับใคร ดังนั้น ไชอี้ จึงพยักหน้าทันที ก่อนที่ ฉื่อหยาน จะนับเสร็จ ในที่สุด นางก็เปิดห้วงจิรสำนึก ของนางให้ จิตสำนึกวิญญานของฉื่อหยาน
ในจิตสำนึกวิญญาน แม้เขาจะอยู่เพียงระดับรู้แจ้งแต่ระดับการบ่มเพาะวิญญานของเขานั้นมีมากกว่านักรบรัดับนภาทั่วไป
รูปแบบวิญญานต่างๆในคัมภีร์เคล็ดวิชาของเผ่าเสียงอสูรนั้นลึกซึ้งเป็นอย่างมาก ในดินแดนรกร้าง เขาได้ใช้กลุ่มของพานโจวเพื่อทดลองจิตสำนึกวิญญาน และคราวนี้วิญญานหลักของเขาและเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญานได้หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ดังนั้นเหตุการณ์ครั้งนี้จึงเหมือนกับ เป็นโจรยังไงก็ยังเป็นโจรวันยังค่ำ "
หลังจากจิตสำนึกวิญญาณของเขาได้เข้าไปในหัวของ ไชอี้ เขาก็ใช้เคล็ดวิชาวิญญานของเผ่าเสียงอสูร . หลังจากที่ส่งจิตสำนึกเข้าไป เขาก็ฝังเมล็ดควบคุมวิญญานไปที่วิญญานหลักของไชอี้ , ฉื่อหยาน ค่อยๆสำรวจทุกอย่าง และเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นปกติ เขาก็ดึงจิตสำนึกวิญญานของเขาออกมา ภายใต้ การจ้องมองอย่างหวาดกลัวของไชอี้ ฉื่อหยาน ก็ยิ้มจนเห็นฟันสาดไปข้างหน้าด้วยตาที่ชั่วร้าย และก็จูบริมฝีปากแดงของนาง
" อื้มม…. "
ไชอี้ ดวงตาสวยก็ส่องประกาบร่องรอยของความอัปยศ นางพยายามที่จะต่อสู้แต่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ร่างกายของนางตกอยู่ในการควบคุมของฉื่อหยาน
เขาจูบนางอย่างไร้ความปราณี ลิ้นของเขาเคลื่อนไหวไปทั่วลิ้นของไชอี้ พวกมันพันเกลียวจนเลือดไหลออกมาจากปากของนาง
ในที่สุด มือที่จับอยู่ตรงคอของไชอี้ก็ถูกปล่อย และฉื่อหยานก็ปล่อยนาง มองดูหญิงงามที่มีเลือดไหลซิบออกมา เขาก็จมไปกับความแค้นในใจของเขา เขาพูดเยาะเย้ย " เจ้าควรจะตายในทะเลสาบไปแล้ว แต่ข้าช่วยเจ้าไว้ แต่ก่อนหน้านี้ เจ้ากลับตอบแทนข้าด้วยความชั่วร้าย แน่นอน ข้าจะต้องสั่งสอนเจ้า ดังนั้น นี่คือบทลงโทษ . "
" เจ้ามันทุเรศยิ่งกว่า อายหยาเสียอีก " หน้าตา ไชอี้ ก็เต็มไปด้วยความแค้น นางจ้องไปที่ ฉื่อหยานอย่างโหดร้าย และสาปแช่งเขา
ฉื่อหยาน ก็ระเบิดหัวเราะ " พวกเราก็เหมือนๆกันนั่นแหละ "
_______________________________________
ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1394 แล้วนะคะ มี 30 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
