บทที่ 369 ทะเลสาบ
บทที่ 369 ทะเลสาบ
กลุ่มของอายหยาและไชอี้ เคลื่อนไหวตรงไปยังเกาะเล็ก ๆ
บอค ลั่วหลี่ ลั่วหลัน และ ไชอี้ ใบหน้าก็จริงจริงพวกเขาปดลปล่อยจิตสังหารออกมา. พวกเขาเห็นได้ชัดว่าไม่ดีมีเจตนาดี
ฉื่อหยานตามหลังพวกเขาไป อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้รีบ เขาได้ยินเสียงการต่อสู้ดังมาจากเกาะเล็ก ๆ ขณะที่เขากำลังเดินมาด้วยความเร็วปานกลางด้วบลักษณะสบาย
เมื่อมาถึงทะเลสาบ เขาก็เห็นสามนักรบหยุดหายใจไปแล้ว
พวกเขาห้าคนยืนล้อมสามนักรบอย่างระมัดระวัง ค้นศพของพวกเขาและเอาแหวนออกมาจากนิ้วมือของพวกเขา
อายหยาเช็คร่างกายของนักรบนภาที่สองระดับรู้แจ้ง ส่วน ไชอี้ และ บอคตรวจสอบนักรบในนภาแรกระดับรู้แจ้งร่างหนึ่ง ส่วนสองพี่น้อง ลั่วหลันก็ค้นคนสุดท้าย พวกเขาค้นศพอย่างระมัดระวังราวกับว่าพวกเขาจะปล้นให้ไม่เหลือแม้แต่หินสักก้อน
ฉื่อหยาน เดินเข้าไปแต่ก็เว้นระยะห่างจากพวกเขา และไม่พูดอะไรเลยสักคำ
กลิ่นอายพลังของศพทั้งสามก็ลอยมาที่ ค่อยๆเจาะเข้าไปในจุดชีพจรของเขา ทำให้จิตใจของเขารู้สึกสบาย เขาไม่ได้เป็นคนต่อสู้หรือลงมือกับนักรบทั้งสาม กลิ่นอายพลังของพวกเขาทั้งสามนั้น ล้ำค่าเสียยิ่งกว่าผลึกอสูรในแหวนพวกเขาเสียอีก
ในหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬ พลังปราณลึกลับนั้นมีค่าเป็นอย่างมากและเป็นสิ่งที่จำเป็นที่สุด
ถ้าเขาเสียพลังของเขาในการต่อสู้กับนักรบระดับรู้แจ้งสามคนนี้ เขาเชื่อว่า พวกเขาสามคนไม่รอดแน่นอน อย่างไรก็ตาม การฆ่าทั้งสามคน เขาจะต้องใช้พลังที่แสนสำคัญของเขาไปพอสมควร และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาอาจจะเปิดเผยพลังที่แท้จริงของเขา นั่นมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
โดยไม่ต้องสูญเสียพลังปราณลึกลับใดๆ เขาก็สามารถเก็บเกี่ยวกลิ่นอายพลังจากนักรบทั้งสามนี้ได้ ไม่ว่าจะคิดอย่างไรมันก็นับได้ว่าเป็นประโยชน์ที่คุ้มค่าที่สุดของเขา
มองทั้งห้าคนค้นศพในขณะที่รู้สึกไปยังกลิ่นอายพลังที่ไหลเข้าไปในร่างของเขา , ฉื่อหยาน ค่อนข้างปลื้มปิติ
ตอนนี้เองเขาก็เชื่อในคำพูดของบอค
อายหยาไม่ได้เป็นคนดีนัก ก่อนหน้านี้ , ที่ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ฆ่าเขา และเสนอชิ้นส่วนผลึกอสูรให้เขา นั่นก็ชัดเจนแล้ว
เมื่อนำมันมาเชื่อมโยงกับสิ่งที่บอคบอก เขาก็เชื่อว่าอายหยาจริงๆแล้วทำไมมีแผน
ในสายตาของคนเช่น อายหยา และ ไชอี้ ทะเลไม่มีสิ้นสุดเป็นดินแดนกันดาร และนักรบในทะเลไม่มีสิ้นสุดก็นับได้ว่าไร้ความสามารถเมื่อมาอยู่ที่หมอกแม่เหล็กพิษทมิฬเพราะพวกเขาไม่มีสมบัติที่แข็งแกร่ง นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงไม่อยากจะเสียพลังปราณลึกลับเพื่อฆ่าเขา
แต่คราวนี้มันต่างกัน
นักรบกลุ่มนี้มีมากกว่าหนึ่งคน ยิ่งไปกว่านั้น พวกมันได้ฆ่าอีกนักรบอีกสองคนใกล้ๆทะเลสาบ ดังนั้นมันชัดเจนแล้วว่าพวกเขาได้ฆ่าและปล้นศพเหล่านั้น ในสายตาของอายหยา และ ไชอี้ ทั้งสามคนนี้ไม่มีค่าให้พิจารณาและสิ่งเดียวที่พวกมันจะได้รับคือความตาย
กลุ่มของอายหยา ไชอี้ และคนอื่น ค้นศพทั้งสามอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ สองพี่น้อง ลั่วหลันและลั่วหลี่ หัวเราะออกมาเล็กน้อย แสดงสีหน้ามีความสุข พวกเขาดูเหมือนจะพอใจกับการเก็บเกี่ยวในครั้งนี้
อายหยาและ ไชอี้ สีหน้ายังคงปกติ ดังนั้น , ฉื่อหยาน เดาได้ว่าพวกนางคงไม่ได้โชคดีนัก
บอคสาปแช่งภายใต้ลมหายใจของเขา รู้เลยว่าเขานั้นไม่ได้อะไรเลย และบอคเองก็อยู่กลุ่มเดียวกับไชอี้ ฉื่อหยานเดาได้เลยว่าบอคคงเก็บเกี่ยวอะไรไม่ได้ ถึงแม้จะสาปแช่งอยู่ในใจใบหน้าของ ไชอี้ กับบอคก็ไม่ได้เปลี่ยนไป
หลังจากที่สังเกตอยู่สักพัก เขาก็ได้ดูดซับกลิ่นอายพลังทั้งหมดจากนักรบทั้งหมด
ฉื่อหยาน แอบรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวภายในจุดชีพจร และเขาก็รู้สึกมั่นใจหลังจากได้รับกลิ่นอายพลังจากนักรบทั้งสาม . จากนั้นเขาก็ยังมองไปที่ห้าคน
" ฉื่อหยาน นำศพเหล่านี้ออกไปจากที่นี่ มันไม่ง่ายที่จะหาทะเลสาบ เราต้องกราอาบน้ำ " ไชอี้ ยิ้มหวานมองเขา ขอให้เขาจัดการกับศพ
อายหยาขมวดคิ้วในขณะที่สายตาของนางส่องประกายขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนนางจก็ะตั้งใจอาบน้ำเช่นกัน
เป็นธรรมดาที่หญิงสาวจะ รักความสะอาด โดยเฉพาะหญิงสาวที่งดงามเช่น อายหยา และ ไชอี้ . ถ้าพวกนางไม่ได้มายังหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬเหล่านี้ สองสาวคงจะอาบน้ำและดูแลร่างของตัวเองทุกวัน ตอนนี้ มีทะเลสาบอยู่ที่นี่ ไม่สงสัยว่าทำไมพวกนางทั้งคู่ถึงดูตื่นเต้นๆ
" อืม " ฉื่อหยาน ยิ้มอ่อน เดินไปยังศพทั้งสามที่เลือดท่วมอุ้มศพพวกเขาและบินไปอย่างรวดเร็ว
กลิ่นอายพลังในศพทั้งสามทั้งหมดถูกดูดซับโดยฉื่อหยาน , มันแห้งเหี่ยวอย่างรวดเร็ว . เขาเพียงแค่คิดวิธีที่จะปกปิดสถานการณ์นี้ ดังนั้น สิ่งที่ ไชอี้ ขอให้เขาทำจึงเป็นสิ่งที่เขาต้องการพอดี ดังนั้น เขาก็ยินดีที่จะทำหน้าที่นี้
ไชอี้ พอใจกับ ฉื่อหยาน ที่ทำงานอย่างหนัก หลังจากที่เขาจากไป นางก็เผยรอยยิ้มหวาน และกล่าวว่า " มีคนในทีมที่ยอมตายเพื่อเรา ขณะตกอยู่ในอันตรายในยามคับขัน และดูแลเรื่องเบ็ดเตล็ดในเวลาอื่น ๆ ไม่เลวเลยจริงๆ .
ในขณะที่พูด ไชอี้ ก็มองไปทางอายหยา แต่อายหยาก็ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาแะไร นางจึงสูดลมหายในเข้าและจ้องบอคกับพี่ร้องลั่วหลั่นอย่างไม่แยแส , และกล่าวว่า , " พวกเราต้องการที่จะอาบน้ำ พวกเจ้าเป็นผู้ชายจะอยู่อีกรึ ? "
สองพี่น้องลั่วหลี่ก็ยิ้มสดใสขณะที่ พยักหน้าและเดินออกไป
บอค ตะลึงเล็กน้อย , แล้วก็ช่วยไม่ได้ที่จะหันไปมองอายหยาแล้วพูด " พี่สาว ท่านไม่รอจนฟื้นฟูพลังปราณลึกลับสมบูรณ์ก่อนหรือค่อยอาบน้ำ ? "
" มันนานมากแล้วที่ข้าได้อาบน้ำ การพบเจอทะเลสาปเพื่อทำความสะอาดนั้นหาได้ยากมาก ข้ารอไม่ไหวแล้ว " หลังจากพูด ไชอี้ ก็หันมามองแล้วพูด " แล้วเจ้ารออะไร ?"
อสยหยาพยักหน้าอย่างเฉยเมยมองบอคด้วยคิ้วที่ขมวด และกล่าวว่า " เจ้ายังไม่ไปอีกรึ ? "
บอค โน้มศีรษะของเขาหันหน้าไปและพึมพัมออกมา แล้วก็ไป
ฉื่อหยาน ลากสามศพ ไปที่ภูเขาที่อยู่ค่อนข้างไกลจากทะเลสาป
หลังจากโยนศพทั้งสามออกไป เขาก็นั่งลง สัมพัสไปถึงกระบวนการกลั่นที่อยู่ในจุดชีพจร ของเขา
หลังจากเข้าสู่นภาที่สองระดับรู้แจ้ง , กลิ่นอายพลังของนักรบที่อยู่ใระดับเดียวกับเขาก็ไม่มากมายสำหรับเขาอีกต่อไป ตอนนี้จิตวิญญานต่อสู้ลึกลับใช้เวลากลั่นไม่นานนัก
เมื่อเขายังอยู่ในทะเลเหิงลั่ว , เขาได้ฆ่านักรบระดับรู้แจ้งไปมากพอสมควร ดังนั้น เขาจึงเข้าใจดีถึงการทำงานของจิตวิญญานลึกลับ
เขารู้ว่า กลิ่นอายพลังของนักรบทั้งสามที่ตายจะถูกกลั่นให้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์หลังจากผ่านไปไม่เกินสองชั่วโทง
เขาเชื่อว่า อารมณ์เชิงลบที่มาพร้อมกับกลิ่นอายพลังของพวกเขาจะไม่ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขา แล้วทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ร้ายแรง
เพราะความมั่นใจนี้ เขาจึงไม่ได้รับร้อนอะไรและรอคอยอย่างเงียบๆแทน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
เสียงตะโกรของ บอค และพี่น้องลั่วหลี่ก็ดังขึ้นจากทะเลสาบ
ฉื่อหยาน ขมวดคิ้วเข้าหากัน ลุกขึ้นยืนด้วยความสงสัยแล้วรีบบินไป
ไม่นานหลังจากที่เขามาถึงทะเลสาบ เขาก็เห็นคนทั้งสาม บอค , ลั่วหลี่และลั่วหลัน เดินรอบทะเลสาบ และบอคยังตะโกน " พี่สาว "
สองพี่น้อง ลั่วหลี่ ลั่วหลัน ก็ขมวดคิ้วของตนเอง และรีบถามเมื่อเห็น ฉื่อหยาน , " เจ้าเห็นอายหยาและไชอี้หรือไม่ ? "
ฉื่อหยาน ส่ายศีรษะด้วยความประหลาดใจ " พวกนางไม่อาบน้ำในทะเลสาบรึ เกิดอะไรขึ้น ? พวกนางหายตัวไปได้ยังไง ?"
" ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้ว " บอคพูดด้วยใบหน้าเศร้า " ข้ารอนางอยู่สักพัก และรู้สึกได้ว่ามันนานจึงมาเรียกพวกนาง แต่พวกนางก็ไม่ตอบ ข้าเกรงว่าพวกนางอาจได้รับอุบัติเหตุบางอย่าง อย่างไรก็ตาม หลังจากตรวจสอบรอบ ๆทะเลสาบ ข้าก็ไม่พบพี่สาวหรืออายหยาเลย " .
" เป็นไปได้ยังไง ? " ฉื่อหยาน ก็แปลกใจ มองหน้าเขาและพูด " ข้าเพิ่งเอาศพทั้งห้าไปทิ้งและก็พักผ่อนเล็กน้อย แต่ก็ไม่เห็นมีใครมาหรือจะจากไป อายหยา และไชอี้ แน่นอนว่าไม่ได้มาทางข้าแน่ๆ " .
ใบหน้าของบอคก็เปลี่ยนไป เขากล่าวว่า " นอกจากทิศทางของเจ้าแล้ว เราได้ค้นหาทิศอื่นหมดแล้ว แล้วพวกนางจะออกไปจากเกาะนี้ได้ยังไง ? "
" เป็นไปไม่ได้ " ลั่วหลี่ ลั่วหลัน สั่นศีรษะของพวกเขาพร้อมกัน
" พวกนางเพิ่งอาบน้ำในทะเลสาบ ถ้าหากพวกนางหายไป ความเป็นไปได้คือ . . . . . . . อยู่ใต้น้ำ ? "ฉื่อหยาน ชี้ไปที่ทะเลสาบ
บอค , ลั่วหลี่ และลั่วหลั่น ทุกคนตกใจ หลี่ตาของพวกเขามองทะเลสาบที่ชัดเจน และก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
พวกเขาไม่มีใครขยับ พวกเขาอยู่ในอาการงุนงงไปสักพัก แล้วมองไปที่เขา
ฉื่อหยาน สาปแช่งในใจของเขา ทันทีเขาก็นึกขึ้นได้ ถึงแม้ว่าทั้งสามคนมองจะเป็นมิตรกับเขา พวกเขาทั้งหมดก็มีวัตถุประสงค์ของพวกเขาเอง เห็นได้ชัดว่า การที่อายหยา และ ไชอี้ หายไปนั้นเกี่ยวข้องกับทะเลสาปนี้ แต่พวกเขาก็กลัวสิ่งที่อยู่ทะเลสาบ และดังนั้น พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะลงไปค้นหา
ฉื่อหยานยิ้มหัวเราะบางๆในใจโดยไม่แสดงสีหน้า เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็นสายตาของพวกเขาและเดินไปที่ทะเลสาบ เขาขมวดคิ้ว และก้มลงไปยื่นมือซ้ายลงไปในทะเลสาป เพื่อดูว่ามีอะไรผิดปกติอยู่ภายในนั้น
แม้ว่า บอค , ลั่วหลี่ และ ลั่วหลัน จะอยู่ในนภาที่สาองระดับรู้แจ้ง เขาก็ไม่กลัวพวกเขา เขาต้องการที่จะเห็นความผิดปกติของทะเลสาบ เขากำลังตัดสินใจว่าจะฆ่าพวกเขาทั้งสามก่อน หรือจะลงไปในทะเลสาปเพื่อตรวจสอบก่อนดี
เค้าค่อยๆ เหยียดมือของเขาลงไปในทะเลสาบอย่างเงียบๆค้นหาความผันผวนที่ผิดปกติในทะเลสาบ อยู่ๆก็มีพลังมหาศาลทะลักมาจากใต้ทะเลสาปลึก พลังที่แข็งแกร่งนี้เมื่อมาใกล้กับเขา ฉื่อหยานท่าทีก็เปลี่ยนไป เขาต้องการที่จะถอนมือของเขา แต่มันก็สายเกินไป
เหมือนมีปีศาจบางชนิดที่อยู่ใต้ทะเลดึงแขนของเขาและลากเขาลงไปในน้ำ
" ซูมมมมม "
ร่องรอยของความหวาดกลัวก็ปรากฏบนใบหน้าฉื่อหยาน เมื่อเขาตกลงไปในทะเลสาบอย่างรวดเร็ว เขาก็หายไปโดยไม่มีร่องรอยอะไรเลย
_______________________________________
ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1394 แล้วนะคะ มี 30 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
