บทที่ 354 บ้าคลั่ง
บทที่ 354 บ้าคลั่ง
ในปีนั้นที่หลุมฝังศพที่ 93 , ฉื่อหยาน ก็ได้ประทับผนึกแห่งชีวิตไปที่ศพนภาทั้งสอง ทำให้พวกมันกลายพันธุ์ มันเป็นเหมือนการกระตุ้นวิญญานของพวกเขาทำให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นกับศพทั้งสอง
หลังจากนั้น เขาต้องคิดอยู่นาน ถึงจะรู้ถึงพลังลึกลับของผนึกแห่งชีวิต รวมทั้งเหตุผลที่เขาสามารถเชื่อมต่อกับศพนภาทั้งสองได้ นั้นเป็นเพราะ ผนึกแห่งชีวิต
เห็นศพนภาทั้งสองนี้อีกครั้งหลังจากผ่านมาหลายปี เขาก็กระตุ้นชีวิตพวกเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันแตกต่างจากเมื่อก่อน เพราะตอนนี้ผนึกแห่งชีวิตได้รับพลังจากการหลอมรวมของรูปแบบชีวิตทั้งสามและพลังปราณลึกลับของเขา นี่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและศพนภาทั้งสองแข็งแกร่งขึ้น .
2 ศพนภายืนอยู่ต่อหน้าเขา ดวงตาพร่ามัวค่อยๆปรากฏความรู้สึก มันมองเขาด้วยความประหลาดใจ เหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง
ยอดเยี่ยม !
ฉื่อหยาน มีความรู้สึกว่าเขาสามารถสั่งศพนภาทั้งสองได้ เขาพยายามที่จะปล่อยกระแสจิตสำนึกเข้าไป และขึงมือชี้ไปที่กลุ่มของสาวกดินแดนหยินหยางมหัศจรรย์
สองศพนภาก็กลายเป็นเหมือนสองสัตว์ดุร้ายพุ่งไปทันที รีบตรงไปที่สาวกดินแดนหยินหยางมหัศจรรย์ . กลิ่นอายความตายก็ทะลักออกมากลายเป็นแรงกดดันมหาศาล
ฉื่อหยาน ก็มีความสุขเหลือล้น เมื่อเขาเข้าไปในวงหมุนแรงโน้มถ่วง ,แรงบดของหลุมแรงโน้มถ่วงนี้ไม่มีผลใดๆเมื่อเขาเข้าไป หยินไห่ก็ยังลอยอยู่รอบๆ จากนั้นกลิ่นอายพลังของหยินไห่ก็ถูกดูด แต่เพราะการมีอยู่ของหลุมแรงโน้มถ่วงร่างกายของหยินไห่จึงยังคงลอยอยู่รอบ ๆอยู่ข้างหลังเขา
แม้ว่าหลุมแรงโน้มถ่วงจะยังอยู่ มันก็ไม่สามารถมองห็นได้ด้วยตาเปล่า ดังนั้น ในสายตาของสาวก ดินแดนหยินหยางมหัศจรรย์ , ร่างกายหยินไห่จึงดูเหมือนลอยไปมาอย่างประหลาด ทำให้ผู้มองรู้สึกหวาดกลัว
ยังอยู่ในวงหมุนแรงโน้มถ่วง ฉื่อหยาน บินไปยังภูเขาที่อยู่ตรงข้าม เขาใช้ประโยชน์จากรูปแบบวงหมุนในร่างกายของเขาอีกครั้ง เขารู้สึกได้ถึงพลังไหลพล่านในร่างกายของเขา เขาก็เปลี่ยนใจและก็ส่งจิตสำนึกของเขาไปที่แหวนสายโลหิต
" ออก,k ! "
ความแข็งแกร่งของร่างกาย ฉื่อหยานก็ทะลักออกมากลายเป็นแรงกดดันมหาศาล
เขาต้องการที่จะใช้ข้อมูลที่เขาได้รวบรวมตลอดเวลาที่ผ่านมาเรียกดาบยักษ์ ถ้าเขาต้องการจะทำอย่างนั้น เขจะต้องใช้พลังที่แข็งแกร่งจะเรียกมัน
แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
เมื่อเขารวบรวมมาได้ถึงระดับหนึ่งแล้ว เส้นเอ็นในร่างกายของเขาเริ่มที่จะรู้สึกเจ็บปวด ดาบยักษ์ลึกลับก็ลอยออกจากแหวนสายโลหิต
ด้วยมือข้างหนึ่งที่ถือดาบ แรงดูดที่รุนแรงก็ดูดพลังในร่างกายของเขา ทันทีดวงตาประหลาดที่อยู่บนดาบก็เปิดออก
เมื่อดวงตาเปิดออกกลิ่นอายชั่วร้ายก็กระจายออกมาจากดาบมากขึ้น มันเป็นเหมือนกับยักษ์โบราณที่ถูกขังมานานนับพันล้านปีทะลักออกมาจากวงหมุนแรงโน้มถ่วงอย่างบ้าคลั่ง
ในขณะที่ ฉื่อหยาน ถือดาบยักษ์ วิญญานหลักของเขาก็สั่นสะท้าน และห้วงจิตสำนึกของเขาก็ใสเหมือนกระจก ประกายแสงเล็กๆเคลื่อนไปวเป็นพลังผันผวนอยู่รอบตัวเขา
แต่ละประกายแสงในจิตสำนึกวิญญานภายในห้วงจิตสำนึกก็เป็นเหมือนกระจกเงา โดยไม่ปลดปล่อยจิตสำนึกวิญญานออกไป เขาก็ยังคงรู้สึกได้ถึงพลังที่ผันผวนของนักรบรอบๆตัวเขา
การเคลื่อนไหวของพลังในร่างของนักรบรอบๆก็เด่นชัดมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นวิชาใด ตราบใดที่พวกมันออกมาจากพลังของพวกเขา เขาจะสามารถรับรู้ได้ทันที
ฉื่อหยาน ดวงตาก็สดใสเหมือนดวงดาวและมีชีวิตชีวา
ในสายตาของเขา โลกตอนนี้มันแตกต่างจากเมื่อก่อน กลิ่นอายท้องฟ้าที่บอบบางและกลิ่นอายศพจากใต้ภูเขาก็รอยอยู่รอบๆตัวเขา รวมถึงกลิ่นอายของพืช และพลังที่อยู่ในสิ่งต่างๆ ดูเหมือนจะเด่นชัดขึ้นมาแม้ตาเปล่าจะเห็นมัน
ยอดเยี่ยม !
ถือดาบยักษ์และดวงตาบบนดาบก็เปิด เขาสามารถมองเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งต่างๆได้ ซึ่งเป็นเหมือนกับแสงจันทร์ที่เด่นชัดขึ้น หลังจากที่หมอกจางลง
ในขณะเดียวกัน กระแสของกลิ่นอายชั่วร้ายจากดาบในห้วงจิตสำนึกของเขา ก็หลอมรวมกับวิญญานหลัก ความปรารถนาที่จะทำลายสิ่งมีชีวิตทั้งหมดก็ถูกกระตุ้นขึ้นจากส่วนลึกภายในจิตสำนึกของเขา มันไม่สามารถควบคุมได้ และไม่สามารถทำสิ่งใด . ถ้าผู้คนที่นี่ไม่ตายจนหมด , ฉื่อหยาน ก็คงจะไม่สามารถหยุดความปรารถนานี้
ดวงตาสีแดงของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งกระหายเลือด . ภายใต้ความปรารถนาชั่วร้ายที่ถูกกระตุ้น , ฉื่อหยาน ก็ช่วยไม่ได้ ที่จะจับใบหน้าตัวเองและคำรามขึ้นเหมือนปีศาจจากนรกที่ชไร้ความปราณี
ชิงหมิงหน้าก็เปลี่ยนไป
ฟานเซียงหยุนก็ตะลึง นางรีบโยนทุกภาพลวงตาวิญญานทั้งไปที่ฉื่อหยาน ผลักพวกมันเข้าไปในหัวของเขา
อย่างไรก็ตาม เคล็ดวิชาภาพลวงตาของดินแดนหยินหยางมหัศจรรย์ ทันทีก็หมดพลังอำนาจเมื่อเข้าไปใกล้ฉื่อหยาน ภาพลวงตาทุกอย่างถูกทำลาย
ฟานเซีบงหยุนก็ตกตะลึง . นางเกิดมาพร้อมกับจิตวิญญานต่อูสู้วิญญาน , ซึ่งไม่เพียง แต่ช่วยให้นางเคล็ดวิชาทุกอย่างของดินแดนหยินหยางมหัศจรรย์ แต่มันยังเพิ่มพลังให้กับนางหลายเท่า
กว่าหลายปี ด้วยความรู้ความเข้าใจของจิตวิญญานต่อสู้วิญญานและพลังของเคล็ดวิชาจากดินแดนหยินหยางมหัศจรรน์ นักรบมากมายกลายเป็นต้องคุกเข่าให้นาง
อย่างไรก็ตามนักรบระดับรู้แจ้งเช่น ฉื่อหยาน กลับทำลายภาพลวงตาของนางอย่างไม่คาดคิด เมื่อเขาถือดาบยักษ์ลึกลับในมือของเขา วิญญาณของเขาดูเหมือนถูกชำระ เกิดเป็นภูมิคุ้มกันไม่ให้ได้รับผลกระทบทางวิญญานใดๆ
สีหน้าก็เปลี่ยนไป ฟานเซียงหยุนก็หวาดกลัวเป็นอย่างมาก นางสูญเสียเรี่ยวแรงทันที ความเจ็บปวดที่นางมีก็ระเบิดออกมา ดังนั้นหากนางต้องการจะสู้กับฉื่อหยาน นางต้องใช้เวลารวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดถึงจะทำได้
กษัตริย์ปฐพีก็ตกตะลึง เขารีบลุกขึ้นยืน มือที่ถือพัดสีขาวก็พลิก ,ทันทีที่ก็ปรากฏ นกบินไปรอบ ๆและ ดาบทองสวยงามปรากฏขึ้นในฝ่ามือของเขา
ดาบสีทองยาวหนึ่งร้อยเมตร ระเบิดแสงออกมาและกลายเป็นราชามังกรตัวยาว นกบินทะลวงเข้ามาในร่างของมังกร พลังของนกก็หลอมรวมอยู่ที่เดียวกัน
ราชามังกร บิดไปท่และเปลี่ยนไป กล็ดบนลำตัวส่องประกายหลากสีสันออกมา ราชามังกรก็บินไปที่ ฉื่อหยาน ด้วยลักษณะของความสง่างามและหยิ่งผยอง
ในเวลาเดียวกัน , ชิงหมิงก็ออกคำสั่งศพราชันย์
ศพราชันย์สุงสามเมตรก็ปรากฏขึ้น มันปลดปล่อยเสียงคำรามออกมาจนแผ่นดินสั่นสะเทือน แม้แต่ภูเขาก็สั่นสะทเ่น
ท่ามกลางเสียงคำราม , ศพราชันย์ก็กระโดดขึ้นในขณะที่ปากของมันอ้าออกปรากฏเป็นกลุ่มก้อนแสงทั้งห้า ห้าแสงขนาดใหญ่หดลงกลางอากาศ กลายเป็นประกายแสงห้าธาตุ ที่สามารถพันธนาการสิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้ เส้นแสงธาตุทั้งห้านี้ก้เริ่มจับไปที่ขาของฉื่อหยาน
ทันทีที่ราชามังกร และเส้นแสงห้าธาตุ ก็ปรากฏ เกาะร้างทันที ก็เกิดเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เมฆดำซึ่งเคยอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา ก็ถูกดลงมราวกับว่าท้องฟ้ากำลังถล่ม
ฉื่อหยาน ถือดาบยักษ์ในมือ ยกหัวขึ้นมามอง เมฆดำเหนือหัวของเขาและตระหนักได้ว่าแมลงซากศพนับไม่ถ้วนที่มักจะปรากฏขึ้นบนร่างของซพ มันกำลังรวมกันและดูดซับกลิ่นอายศพที่ลอยขึ้นมาจากด้านล่าง แมลงซากศพเหล่านั้นถูกควบคุมโดยศพราชันย์ มันฉีกกระฉากและกินกันเองจนมีขนาดใหญ่ขึ้นและพลังก็พุ่งสูงขึ้น แมลงซากศพแต่ละตัวมีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าก่อนหน้านี้สิบเท่าและพลังของพวกมันก็เพิ่มมากขึ้น
แมลงซากศพนับล้านก็ดินไปมา ,กลืนกินกันเอง และกลายเป็นแมลงซากศพหมื่นตัวที่มีขนาดใหญ่และมีสีขาวราวกับหิมะ ในร่างกายของพวกมันก็มีของเหลวสีขาวอยู่ ซึ่งดูน่าสะอิดสะเอียนเป็นอย่างมาก
อยู่ภายในวงหมุนแรงโน้มถ่วง ฉื่อหยาน ที่ยืนอยู่นิ่งๆก็ระเบิดพลังทุกประเภทออกมา และถ่ายทอดมีนเข้าไปในดาบ .
เมื่อดวงตาบนดาบหนึ่งในดวงลืมขึ้น มันหยุดดูดพลังจากร่างกายของเขา
ตอนนั้นเอง ฉื่อหยาน ก็กวัดแกว่งดาบฟันฟันหัวของมังกร
" แกร๊กก แกร๊กก "
เมื่อดาบยักษ์ถูกเหวี่ยง ช่องว่างก็เริ่มแยกออกจากกัน มันเหมือนกับว่าดวงตาที่แสนชั่วร้ายพวกนี้ได้สร้างพื้นที่ใหม่ขึ้นมา ด้วยพลังชั่วร้ายที่ไหลซึมออกมาจากดาบ
ดาบยักษ์ลึกลับก็ปลดปล่อยเลือดสีแดงอ่อนออกมา เปลี่ยนท้องฟ้าเหนือเกาะร้างให้เป็นทะเลเลือด หนึ่งในสามของจำนวนดวงตาที่เปิดก็กลายเป็นสีชมพู
โดยมีดาบยักษ์เป็นศูนย์กลาง , กลิ่นอายชั่วร้ายและกลิ่นอายทำลายล้างก็กลายเป็นกลุ่มก้อนเลือดเหนียวข้นสาดแสงและส่องประกายไปทั่วทิศทาง
เลือดที่ไหลสว่างออกมาราวกับว่ามันมีชีวิตของมันเอง มันลอยไปที่ถ้ำที่มีสาวกของนิกายซากศพและดินแดนหยินหยางมหัศจรรย์อยู่ภายใน
เมื่อเลือดเหล่านี้ไหลเข้าสู่ร่างของพวกเขา , สาวกของทั้งสองนิกายต่างกก็รีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช ร่างกายของพวกเขาละลายกลายเป็นบ่อเลือดอย่างรวดเร็ว
นักรบระดับรู้แจ้งสามารถต้านทานได้เพียงเวลาสั้นๆ แต่จะต้องแบกรับความเจ็บปวดที่รุนแรง พวกเขาจะต้องมองเลือดที่ค่อยๆกัดเซาะร่างกายของพวกเขาและเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นแอ่งเลือด
นักรบระดับนภานั้นมีปฏิกิริยาเร็วกว่าคนอื่นๆ ทันทีที่พวกเขาเห็นเลือดแสงเข้ามา พวกเขาก็รีบหันหลังวิ่งหนี จากหายนะนี่
ถ้านักรบโดนเลือดแสง เขาจะต้องกลายเป็นแอ่งเลือด ไม่ช้าก็เร็ว แต่กลิ่นอายพลังของเขานั้นจะยังไม่หายไป มันจะถูกดูดซับเข้าไปในร่างของฉื่อหยานด้วยจิตวิญญานลึกลับของเขา
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! " ฉื่อหยานก็แหงนใบหน้าของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้า และหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะของเขาดังเป็นอย่างมากเหมือนกัยสัตว์ป่าที่ดุร้าย เขารู้สึกได้ถึงพลังที่ไหลเข้ามาในร่างกายของเขา เขาเหวี่ยงดาบยักษ์ลึกลับเล็กน้อย เป็นดังเลือดที่ไหลออกมาคมแสงทันทีก็พุ่งออกมาและฟัน ราชามังกร นกครึ่งหนึ่งที่อยู่ในมังกรก็บินออกมา แต่เลือดแสงที่ชั่วร้ายก็ยังคงกระจายอย่างรวดเร็วและกัดกินมังกรและนกเป็นชิ้นๆ ดังนั้น พลังของกษัตริย์ปฐพีจึงลูกลบล้างไปอย่างสมบูรณ์
นกก็หายไปเหมือนกับควันระเหย
ฉื่อหยาน ก็เหวี่ยงดาบของเขาอีกครั้ง ดาบที่โหดร้ายเฉือดเฉือนขึ้นท้องฟ้า ราวกับว่ามันต้องกานถอนรากถอนโคนแมลงซากศพที่ซ่อนอยู่ในเมฆดำ แสงคมดาบก็หายเข้าไปในกลุ่มเมฆดำ ก่อนที่พวกมันจะแสดงอำนาจของตน จากนั้นเหล่าแมลงซากศพก็เริ่มหายไปอย่างสมบูรณ์
" นี่เป็นพลังของข้า ข้ารู้สึกดีนัก รู้สึกดีจริงๆ !" ฉื่อหยานหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับถือดาบลึกลับในมือโยกศีรษะเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจ เขาดูเหมือนจะเริ่มบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ
สามนักรบระดับพระเจ้า ชิงหมิง กษัตริย์ปฐพี และ ราชินีนภามองดู ฉื่อหยานด้วยความตกตะลึงสุดขีด ในขณะที่พวกเขารู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ
_______________________________________
ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1394 แล้วนะคะ มี 30 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
