ตอนที่ 15 กระบี่จันทรา

ขณะที่สัตว์เทพทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด ชนผนังถ้ำไปมาจนผนังสะเทือนหวั่นไหว ทันใดนั้นเศษหินก้อนเล็กก้อนหนึ่งได้กระเด็นมาทางลี่หลินอย่างรวดเร็ว หรงจวิ้นหลานที่สังเกตรอบด้านมาตลอดมองเห็นเข้า จึงร้องเตือนนาง

“ระวัง!”

ลี่หลินที่ตื่นตกใจไหนเลยจะขยับได้ทัน เธอตัดสินใจใช้ท่อนแขนทั้งสองปิดบังใบหน้าเอาไว้ เศษหินก้อนนั้นจึงกระทบแขนข้างหนึ่งของเธอ เนื่องจากเศษหินก้อนนั้นเล็กมากจึงไม่ได้ทำอันตรายเธอมากนัก แค่ฟกซ้ำและเลือดออกนิดหน่อยเท่านั้น

อูย ได้แผลอีกแล้วฉัน ลี่หลินสูดปากด้วยความเจ็บ ก่อนจะควานหาผ้ามาเช็ดเลือด

ทันใดนั้นจิ้งจอกน้อยที่กำลังต่อสู้อยู่ได้กลิ่นเลือดอันหอมหวานถึงกับหยุดชะงัก ก่อนจะหันมามองลี่หลินด้วยดวงตาเป็นประกาย จากนั้นก็พุ่งตัวมาทางนางด้วยความเร็วแสง

หรงจวิ้นหลานที่เห็นดังนั้นรีบร้องตะโกนออกมาด้วยความร้อนใจ

“หยุดเดี๋ยวนี้ พยัคฆ์เพลิงรีบหยุดมันไว้!”

พยัคฆ์เพลิงที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ได้ยินคำสั่งก็รีบเร่งสกัดไว้ แต่เนื่องจากจิ้งจอกเทพสวรรค์ตัวเล็กมากจึงหลบหลีกมันได้ทัน แล้วพุ่งเข้าหาลี่หลินอย่างหยุดไว้ไม่ได้

ลี่หลินที่กำลังจะนำเศษเสื้อมาเช็ดเลือดถึงกับตกใจเบิกตากว้าง ไม่ทันได้ขยับหนี จิ้งจอกน้อยก็มาถึงตัวเธอแล้ว มันแลบลิ้นออกมาเลียบาดแผลของเธอในทันที

หรงจวิ้นหลานที่เร่งความเร็วมาหานางไม่ทัน เมื่อเห็นภาพนี้ถึงกับหยุดชะงักด้วยท่ายื่นมือออกมากำลังจะดึงนางมาทางตน หลังจากได้สติคืนมาเขาได้แต่เอามือมาตบหน้าผากตัวเองด้วยความผิดหวัง

จบกัน ไม่ทันซะแล้ว!

ลี่หลินรู้สึกมึนงง ก่อนจะรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาคล้ายกระแสไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่างของเธอ แต่ก็เป็นความรู้สึกเพียงชั่วครู่จากนั้นเธอเองก็กลับมาเป็นปกติ ท่อนแขนที่บาดเจ็บก็หายไปเหมือนไม่มีบาดแผลอยู่ตรงนั้นมาก่อน

ลี่หลินแปลกใจ ก่อนจะหันไปมองเจ้าจิ้งจอกน้อยที่กระโดดเข้ามาในอ้อมอกเธอหลังจากเลียแผลเสร็จ และตอนนี้มันกำลังแหงนหน้ามองเธอด้วยสายตาไร้เดียงสาเหมือนเดิม

เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย! เธอหันไปมองหรงจวิ้นหลานเพื่อขอคำอธิบายกลับเห็นเขาเอามือกุมหน้าผากพร้อมกับสายหัวไปมาใบหน้าก็ฉายความรู้สึกผิดหวังออกมาอย่างชัดเจน ลี่หลินจึงถามออกไปด้วยความรู้สึกมึนงง

“ท่านเป็นอะไรไป และอีกอย่างช่วยบอกข้าด้วยว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น”

หรงจวิ้นหลานเงยหน้ามองนางอย่างพูดไม่ออก เป็นนางจริงหรือนี่ เขารู้สึกไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“จิ้งจอกเทพสวรรค์ได้ทำพันธสัญญากับเจ้าแล้ว จากนี้ไปเจ้าจะเป็นนายของมัน”

เขาช้าเกินไป ถ้าเกิดจิ้งจอกเทพสวรรค์ทำพันธสัญญากับเขา เขาก็จะได้ครอบครองทั้งกระบี่เทพและสัตว์เทพแต่เพียงผู้เดียว แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือจิ้งจอกเทพสวรรค์นั้นได้เลือกนายด้วยตัวเอง เพราะที่ผ่านมาส่วนมากคนที่ได้ครอบครองสัตว์เทพนั้นต้องเอาชนะมันให้ได้เท่านั้นถึงจะครอบครองมันได้ แต่นี่มันกลับ...

“หือ มันเลือกข้าอย่างนั้นหรือ เพราะอะไรกัน”ลี่หลินแปลกใจ แต่ก่อนที่เธอจะได้คิดอะไรมากกว่านี้ จู่ๆก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาตรงหน้าเธอ เธอรีบหลับตาแน่นเพราะแสงส่องตา แต่หลังจากแสงสว่างจ้านั้นหายไปเธอจึงค่อยๆลืมตาขึ้น สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำให้เธอตกตะลึงอีกครั้ง

สิ่งที่ลอยอยู่ตรงหน้าของเธอนั้น คือกระบี่เล่มหนึ่ง มันเปล่งแสงเป็นประกายสีขาวนวลคล้ายแสงจันทร์ ด้ามจับและตัวฝักมีลวดลายสีขาวคล้ายเถาวัลย์เลื้อยพันไปมาดูสวยงามยิ่งนัก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นกระบี่จันทราที่เล่าขานมาอย่างแน่นอน

“สวยจังเลย”ลี่หลินยื่นมือไปจับตรงด้ามมัน ตัวกระบี่พอจับแล้วรู้สึกถึงความเย็นสบายขุมหนึ่งแล่นไปทั่วร่างของนาง จนนางเผลอถอนหายใจออกมาด้วยความสบายตัว

กระบี่พออยู่ในมือของลี่หลินแล้ว ตัวมันสั่นไหวเบาๆคล้ายกับรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่ได้พบกับเจ้านายของมัน มันหยุดลอยตัวทิ้งตัวลงในอุ้งมือของนาง ก่อนที่แสงรอบกระบี่จะค่อยๆหายไปกลายเป็นกระบี่สภาพปกติ

หรงจวิ้นหลานที่เห็นดังนั้น สายตาพลันเปล่งประกายอันตรายออกมา ก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว

แต่ลี่หลินที่หันไปสังเกตเห็นเข้าพอดี จึงก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว พร้อมมองเขาด้วยสายตาหวาดระแวง

“ท่านจะทำอะไร จะฆ่าข้าแล้วชิงกระบี่ไปอย่างนั้นหรือ”

หืม หรงจวิ้นหลานรู้สึกสนใจ ที่เด็กสาวอย่างนางรู้สึกถึงอันตรายได้อย่างว่องไว แถมยังรู้จักระแวดระวังตัวอีกด้วย เขาหรี่ตาตอบออกไปด้วยความรู้สึกนึกสนุก

“เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า”

ลี่หลินที่ได้ยินอย่างนั้นเบิกตากว้าง ก่อนจะก้าวถอยหลังไปอีกหลายก้าว

ไม่นะ เธอยังไม่อยากตายตอนนี้!