Chapter 8

ปลาวาฬกอดแขนเฮียภูของเธอแน่นไม่ยอมปล่อยตลอดทางถ้ามีหญิงใดมองเขาก็จะถลึงตาใส่ผู้หญิงพวกนั้นทันที ชายหนุ่มก็แอบเห็นเธอไม่พอใจทุกคนที่มองเขามองๆไปก็น่ารักดีแหะ :)

"ตกลงจะกินร้านไหน"

เขาเอ่ยถามยัยจอมแสบที่ไม่สนใจของกินตรงหน้าเลยเอาแต่กอดแขนเขาแน่นเหมือนกลัวว่าจะมีคนมาแย่งไปอย่างนั้นแหละ

"แล้วแต่เฮียเลยค่ะ"

"เฮียให้เราเลือกอย่ามัวสนใจอย่างอื่นสิ"

เขากอดไหล่ดึงตัวปลาวาฬให้เลิกสนใจคนรอบข้างแล้วหันมาสนใจร้านอาหารตรงหน้า นี่มันก็เย็นแล้วปลาวาฬอาจจะหิวข้าวก็ได้เขาควรจะพาเธอไปหาอะไรทานก่อนแล้วค่อยทานของหวานตามทีหลัง

"ทานข้าวก่อนมั้ยหิวรึเปล่า"

"หิวค่ะ งั้นทานบุฟเฟต์ดีมั้ยปลาวาฬอยากกินร้านนี้อ่ะ"

สาวน้อยปลาวาฬชี้นิ้วไปยังร้านบุฟเฟต์ทะเลตรงหน้า เขาพยักหน้าโอเคก่อนจะลากจอมแสบเข้าไปในร้านแล้วเลือกมุมที่ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ อาจจะเช้าอยู่สำหรับร้านบุฟเฟต์คนก็เลยไม่ได้เยอะมากนัก

"สวัสดีครับคุณลูกค้า กี่ท่านครับ"

"สองคนครับนั่งโต๊ะแปดแล้วกัน"

เขาชี้ไปยังโต๊ะมุมระเบียงพนักงานพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินแยกออกไป ส่วนเขานั้นพาปลาวาฬไปเลือกเมนูตรงกลางร้าน ปลาวาฬเดินไปดูตรงอาหารทะเลสิ่งแรกที่เธอหยิบมาเลยคือปลาหมึกของโปรดของเฮียภูของเธอ

"เฮียภูทานเยอะมั้ย หิวเลเวลระดับไหนปลาวาฬจะได้เอาไปถูก"

สาวน้อยเอ่ยถามเขาเสียงใส ชายหนุ่มหันไปมองที่มือของเธอก่อนจะทำท่านึกคิดซักแปป

"อืมมม หิวระดับกลางๆอ่ะ :)"

"งั้นเอาไปก่อนสองจาน ^///^"

ปลาวาฬเธอเลือกที่จะตักอาหารของโปรดของเขาก่อนที่จะเลือกของตัวเองทุกครั้งเธอจะนึกถึงเขาก่อนตัวเองเสมอก็คนมันรักอ่ะเนาะส่วนเฮียภูเขาก็ไม่ได้น้อยหน้าเขาเดินไปหยิบกุ้งตัวใหญ่หลายตัวแล้วเอาไปเผาที่เตาใหญ่ไม่ใช่ว่าเขาชอบทานแต่ผู้หญิงที่มาด้วยกับเขาชอบทานต่างหากละ ไม่ต้องถามว่าทำไมเขาถึงเลือกจะหยิบและเผาให้เธอเพราะเธอชอบทานกุ้งมากแต่ไม่ชอบแกะถ้าเขาไม่ทำเธอก็จะไม่กิน

"เฮียภูทำอะไรอ่ะ"

"เผากุ้งให้เด็กกิน :)"

"อร๊ายยย น่ารักที่สุดเลยปลาวาฬชอบมากับเฮียภูเพราะเฮียภูเป็นคนเดียวที่ยอมแกะกุ้งให้ปลาวาฬ ^///^"

หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ยังพอนึกถึงเธออยู่บ้างเพราะถ้าเขาไม่เอามาหล่อนก็ไม่กินเด็ดขาดเพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งเธอแกะเองแล้วหนวดกุ้งแทงมือจนเลือดไหลจากนั้นเธอก็ไม่กินทั้งๆที่ยังไม่ได้แกะอีก

"ไปนั่งรอที่โต๊ะเลยเดี๋ยวเฮียเอาไปให้"

"งั้นปลาวาฬไปเอาน้ำอัดลมให้เฮียภูน้า เป๊ปซี่เย็นๆถูกใจเฮีย คิคิ"

ชายหนุ่มมองเด็บแสบของเขายิ้มๆมีอะไรบ้างที่แม่เด็กคนนี้จำเกี่ยวกับเขาไม่ได้เท่าที่เขารู้มานั้นเธอรู้แทบทุกอย่างบางทีรู้มากกว่าตัวเขาเองอีก ปลาวาฬเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วหยิบแก้วน้ำไปใส่น้ำแล้วมานั่งรอเฮียภูของเธอที่โต๊ะ ระหว่างที่รอเขาย่างกุ้งอยู่เธอก็ลวกปลาหมึกให้เขาไปพลางๆ

"ขอโทษนะครับคือคุณผู้ชายโต๊ะนั้นฝากมาให้ครับ"

ปลาวาฬรับกระดาษจากพนักงานมาถือไว้ก่อนจะเปิดอ่านมันเป็นการ์ดใบหนึ่งที่ผู้ชายคนนั้นเขียนข้อความให้เธอในกระดาษแผ่นนั้นมีประโยคเขียนไว้ว่า

'คุณสวยมากถ้าไม่รังเกียจผมขอเบอร์ติดต่อทำความรู้จักกับคุณได้มั้ยครับ'

เธอเงยหน้ามองเขาที่เท้าคางมองหน้าอยู่ก่อนแล้วแถมยังยิ้มไม่หยุดอีก เธอถอนหายใจออกมาเบาๆคือว่านี่ไม่ใช่เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำกับเธอแบบนี้ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยจนถึงปัจจุบันไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็จะมีคนอยากจะคุยด้วยและขอเบอร์แบบนี้ตลอดแต่ตัวเธอนั้นมีคนที่เธอรักเพียงคนเดียวเท่านั้นถึงเขาจะไม่เคยมองเธอมากกว่าสถานะน้องสาวก็เถอะแต่เธอเปิดใจให้คนอื่นไม่ได้จริงๆมันทำไม่ได้

"ฝากบอกเขาทีว่าปลาวาฬมากับแฟนค่ะ ^///^"

เธอให้พนักงานไปบอกผู้ชายคนนั้นขออนุญาตยืมเฮียไปหลอกเขาซักแปปนะเพราะถ้าไม่พูดแบบนั้นไม่มีใครเชื่อเด็ดขาด ใครๆก็มองว่าเราสองคนเป็นพี่ชายน้องสาวมากกว่าด้วยอายุของเธอกับเฮียภูเราสองคนห่างกันมาก ฉัน ยี่สิบสามปี ส่วนเฮียเขาสามสิบเอ็ดปีแล้ว ห่างกันแปดปีไม่มีใครจะมองว่าเป็นแฟนกันได้หรอก

"ได้ครับ"

พนักงานเดินไปกระซิบบอกผู้ชายคนนั้น เขาทำหน้าเสียดายแล้วหันมามองเธอตาละห้อย เธอรีบเบือนหน้าหนีก่อนจะคีบปลาหมึกออกจากเตาและเป็นเวลาที่เฮียภูของเธอเดินกลับมาพอดี

"มาแล้วเหรอคะ"

"อืม เดี๋ยวเฮียแกะกุ้งให้ตอนนี้มันยังร้อนอยู่รออีกซักแปปแล้วกัน"

ปลาวาฬพยักหน้ายิ้มหวานก่อนจะหยิบตะเกียบคีบปลาหมึกในจานจิ้มน้ำจิ้มซีฟู้ดแล้วยื่นไปตรงหน้าเขาเพื่อป้อน เขาทำหน้างงๆว่าเธอคิดจะทำอะไร

"อั้มๆค่ะเฮียปลาวาฬป้อน"

"เฮียกินเองได้น่าไม่ต้องมาป้อนอย่างกับเด็กๆหรอก กินไปเลย"

เขาไม่อ้าปากรับปลาหมึกของเธอแถมยังยกน้ำขึ้นดื่มแทนปลาวาฬหันไปมองหน้าผู้ชายคนนั้นเขามองเธอยิ้มๆมองเราสองคนอยู่ตลอด

"เฮียอ่ะกินเถอะ นะๆ"

ปลาวาฬขะยั้นขะยอให้เฮียภูของเธอกินคงเพราะอยากจะให้ผู้ชายคนนั้นเห็นด้วยจะได้เลิกมองและสนใจเธอซักที เขาอ้าปากกลืนปลาหมึกลงคอก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย

"มีอะไรรึเปล่าทำไมถึงทำตัวแปลกๆ"

เขาถามพร้อมกับค่อยๆแกะกุ้งตรงหน้าไปพลางๆ ด้วยความที่มันร้อนเขาจึงแกะไวมากไม่ได้

"เมื่อกี้มีผู้ชายมาขอเบอร์ปลาวาฬด้วย"

เขาเงยหน้าขึ้นมองปลาวาฬทันทีก่อนจะเอ่ยถามอย่างไวด้วยอารมณ์ไม่พอใจจนสีหน้าออกชัดเจน

"ใคร คนไหน!! ..แล้วให้มั้ย?"

"เปล่าค่ะ ปลาวาฬบอกว่ามากับแฟนก็คือเฮียเพราะฉะนั้นเฮียช่วยเออออไปกับปลาวาฬหน่อย นะๆ"

เขาหันไปรอบๆสบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่มองปลาวาฬอย่างไม่วางตาก็รับรู้ได้ว่าคนนี้แน่นอนและคงจะสังเกตดูว่าที่เธอบอกว่ามากับแฟนนั้นเป็นเรื่องจริงรึเปล่าล่ะมั่ง คนสมัยนี้น่ากลัวจริงๆขนาดบอกว่ามีแฟนแล้วแท้ๆยังไม่ยอมเลิกราแถมยังจะสืบนั้นสืบนี่อีกน่ากลัวจริงๆ

"อ่ะอ้าปาก"

ปลาวาฬมองเฮียภูที่อยู่ๆก็เอากุ้งจิ้มน้ำจิ้มซีฟู้ดแล้วยื่นมาตรงหน้าของเธอถึงเธอจะงงๆแต่ว่าถ้าเขาป้อนเธอก็ต้องทานอยู่แล้ว ><

"อ้ำ... อร่อยจังเลยกุ้งที่เฮียป้อนเนี่ยอร่อยที่สุดในโลกแล้ว ^///^"

ปลาวาฬยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่อยู่ๆเขาก็ทำดีกับเธอเสียอย่างนั้นเหมือนเป็นแฟนกันเลยส่วนอีกคนที่แกะกุ้งพร้อมป้อนให้เธอมีแค่เหตุผลเดียวเท่านั้นคือทำให้ผู้ชายคนอื่นเห็นว่าเขาสองคนเป็นแฟนกันจริงๆเพราะเขาก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่มีคนมาสนใจเด็กแสบตรงหน้าคงด้วยเหตุผลที่เธอยังเด็กอย่างเช่นเคย

"อร่อยก็กินเยอะๆ นี่เฮียกำลังเล่นบทเป็นแฟนปลาวาฬอยู่นะเข้าใจป่ะ"

"ว้านึกว่าเป็นแฟนกันจริงๆซะอีกที่ไหนได้แค่ช่วยเองเหรอ T^T"

"พูดมากกินเข้าไป :)"

เขายัดกุ้งใส่ปากยัยแสบเพื่อไม่ให้พูดอะไรไร้สาระออกมาอีก ปลาวาฬนั่งยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดในโลกเพียงเพราะเขาเล่นบทเป็นแฟนกำมะลอของเธอในวันนี้

'แค่นี้ก็ดีมากแล้วสำหรับเธอในวันนี้ ^///^'