ตอนที่แล้วUnlimited Power – The Arcane Path - บทที่ 1 ฟรี
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปUnlimited Power – The Arcane Path - บทที่ 3 ฟรี

Unlimited Power – The Arcane Path - บทที่ 2 ฟรี


บทที่ 2

“อั๊กกก! เชี้ยเอ้ย! ให้ตายเถอะ!”

__________________________________________________

ขอแสดงความยินดี! สกิลบ้าคลั่งได้เพิ่มระดับขึ้น

คุณได้รับ 1 ค่าสถานะ

ขอแสดงความยินดี! สกิลบ้าคลั่งได้เพิ่มระดับขึ้น

คุณได้รับ 1 ค่าสถานะ

ขอแสดงความยินดี! สกิลบ้าคลั่งได้เพิ่มระดับขึ้น

คุณได้รับ 1 ค่าสถานะ

ขอแสดงความยินดี! สกิลต้านทานความเจ็บปวดได้เพิ่มระดับขึ้น

คุณได้รับ 1 ค่าสถานะ

ขอแสดงความยินดี! สกิลต้านทานความเจ็บปวดได้เพิ่มระดับขึ้น

คุณได้รับ 1 ค่าสถานะ

__________________________________________________

ในตอนนี้ไม่มีทางอื่นแล้ว ลีออนต้องทำให้ข้อต่อกระดูกต่อกลับเข้าที่โดยใช้น้ำหนักของร่างกายตัวเอง หลังจากนั้นข้อต่อที่ไหล่ขวาของเขาก็ต่อเข้าหากันทำให้ตอนนี้สามารถขยับแขนขวาได้แล้ว แต่กว่าจะต่อกลับได้เขานั้นต้องทนต่อความเจ็บปวดเป็นอย่างมากมันเจ็บจนเขารู้สึกชา ไม่เพียงแค่นั้นลีอนนยังสังเกตุเห็นได้อีกว่าหลังจากต่อข้อต่อเข้าด้วยกันแล้วเลือดของเขานั้นลดลงไปจากเดิม แต่ยังไงเขาก็ต้องต่อให้ทั้งแขนและขากลับมาเข้าที่และในตอนนี้ลีอนนพบว่าที่แขนขวาตั้งแต่ศอกไปถึงมือกระดูกของเขานั้นแตกไปหมดเลยเหลือเพียงแค่ส่วนไหล่ไปจนถึงศอกที่ยังไม่แตกมันเพียงแค่หลุดเท้านั้น

ลีออนกัดฟันแล้วอดทนทำมันอีกครั้งและอีกครั้งความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้นี้มันทำให้เขาสั่นไปทั้งตัวแต่คราวนี้เขาไม่เห็นการแจ้งเตือนใด ๆ เด้งขึ้นมาเหมือนก่อนหน้านี้เลย เขาได้รับความเสียหายจากความเจ็บปวดและวิสัยทัศน์ของเขาก็เริ่มมืดครึ้มอีกครั้ง แต่ลีออนยังคงต้องต่อข้อต่อขาของเขาต่อไปซึ่งต่อได้สักข้างหนึ่งก็ยังดีเพราะเขานั้นต้องรีบลุกออกไปจากชายฝั่งตรงนี้

ลีออนพยายามขยับขาเพียงเล็กน้อยเพื่อดูก่อนว่าขาของเขาในตอนนี้นั้นเป็นอย่างไร ทันทีเมื่อเขาขยับขาความเจ็บปวดที่จี๊ดขึ้นมาจากหัวเข่าของเขามันทำให้เขาสั่นอีกครั้ง

“เยี่ยมมาก … เข่าทั้งสองข้างของฉันแตกไปเรียบร้อยแล้วสินะ”

ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนเดียวที่เสียหายหนักมากที่สุด ลีออนจึงกลั้นใจใช้ความพยายามครั้งสุดท้ายต่อให้มันจะเจ็บปวดเหมือนนรก แต่เขาต้องทำ ลีอนนนำค่าสถานะที่ได้มาทั้งหมด 4 ค่าสถานะลงไปที่การฟื้นฟูและจากนั้นก็หมุนร่างกายของเขาทั้งหมด ก่อนที่จะหมดสติไปอีกครั้ง ลีออนรู้สึกถึงความเจ็บปวดอีกครั้งที่แทรกเข้ามา กลิ่นเลือดและได้ยินเสียงเนื้อหนังที่ถูกกระดูกแทงทะลุออกมา

__________________________________________________

ขอแสดงความยินดี! สกิลต้านทานความเจ็บปวดได้เพิ่มระดับขึ้น

คุณได้รับ 1 ค่าสถานะ

__________________________________________________

เมื่อลีออนตื่นขึ้นมาก็พบว่าความเจ็บปวดในร่างกายส่วนบนของเขาได้หายไป ดูเหมือนว่ากระดูกส่วนคอและแขนของเขาจะไม่ได้เสียหายหนักอะไรมากจึงสามารถฟื้นฟูจากความเสียหายได้รับได้ แต่อย่างไรก็ตามลีออนต้องตกใจจนตัวแข็งทื่อและเริ่มรู้สึกหวิวเมื่อได้เห็นสภาพหัวเข่าของเขาอีกครั้งหลังจากตื่นขึ้นมา ขาของเขายังอยู่ดีแต่เข่าของเขา ... เข่าทั้งสองของเขาพังยับเยินเพราะเขาสามารถมองเห็นกระดูกที่แทงทะลุหนังออกมาได้ด้วยตาของเขาเอง ต่อให้ลีออนจะไม่ได้เป็นหมอแต่เขาก็ู้ได้ในมันทีว่าการผ่าตัดก็คงจะไม่สามารถรักษาให้หายกลับมาได้อย่างสมบูรณ์แน่นอน

“... ไม่นะ ฉันจะต้องไม่เป็นอะไร ... ฉันจะต้องหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ให้ได้”

ลีออนหายสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อยู่หลายครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์และพูดปลอบตัวเองว่ามันจะต้องมีวิธีรักษามันกลับมาเป็นปกติได้เขาจะไม่ยอมหล่อยให้ขาเป็นอยู่อย่างนี้ไปตลอดหรอก ไม่มีทางแน่นอน ลีออนเริ่มคิดในขณะที่กำลังมองตรวจสอบร่างกายของเขา แม้ว่าเสื้อผ้าของเขาขาดไปหมดจนเหมือนผ้าขี้ริ้วและเต็มไปด้วยเลือดมากมาย แต่ในตอนนี้โดยรวมเขาหายดีแล้วจนดูไม่เหมือนว่าเขานั้นพึ่งตกลงมาจากเครื่องบินเลยทุกส่วนของร่างกายเขากลับมาหายดีแล้วยกเว้นแต่ที่เขาของเขาลงไปที่ยังไม่สามารถใช้งานได้แม้แต่จะขยับเท้าก็ยังไม่สามารถที่จะขยับได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“แปลกแหะ … ตอนแรกฉันคิดว่าการฟื้นฟูจะรักษาร่างกายของฉันจนกลับมาสมบูรณ์ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

ลีออนนับจากหนึ่งถึงหกร้อย แต่เขาก็ไม่รู้สึกเหมือนร่างกายของเขากลับมาอยู่ในสภาพที่เต็มร้อยถึงแม้ว่าเขาจะดูหน้าจอสถานะแล้วเห็นว่าเลือดของเขาฟื้นฟูกลับมาจนเต็มแล้วก็ตามซึ่งมันอธิบายได้ทางเดียวเท่านั้นร่างกายของลีออนจะยังไม่รักษาให้หายอย่างสมบูรณ์หากยังมีโอกาสที่จะทำให้ร่างกายได้รับความเสียหายอย่างมากอยู่

“ฉันสามารถทำสิ่งนี้ได้นี่นา ... ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่บ้าและมหัศจรรย์กำลังเกิดขึ้นแน่นอน ฉันแน่ใจว่าฉันสามารถหาวิธีรักษาเข่าของฉันได้แล้ว”

ลีออนมองไปรอบ ๆ และยืนยันว่าเขานั้นยังอยู่บนชายหาดของเกาะเขตร้อนแน่นอนและดูเหมือนว่ามันจะค่อนข้างกว้างใหญ่พอตัวเลยหล่ะ แต่ลีออนจำไม่ได้ว่ามีเกาะแบบนี้รอเขาอยู่ข้างล่างด้วยเหรอ ดังนั้นมันจึงสรุปได้ว่าเขานั้นถูกคลื่นทะเลพัดมาไกลจากจุดที่ตกจากเครื่องบินมากเพราะไม่มีแม้แต่ชิ้นส่วนของเครื่องหรือผู้โดยสารคนอื่น ๆ มาติดที่เกาะนี้เหมือนกับเขาเลย

“ถ้าฉันสามารถหายาที่สามารถนำมาบรรเทาความเจ็บปวดได้ ... ฉันสามารถใช้มันแทนยาชาและทำให้กระดูกของฉันกลับไปอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องได้”

ในตอนนี้มันเป็นเพียงทางเดียวที่เขานั้นคิดออกและมันก็ดูมีเหตุผล แต่เมื่อพิจารณาถึงสิ่งที่ไร้เหตุผลที่เขาสามารถทำได้นั่นคือเขาสามารถใช้สกิลได้เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาได้เรียนรู้สกิลเหล่านั้น ดังนั้นมันจึงมีโอกาสที่เขาจะสามารถเรียนรู้สกิลที่ใช้ในการรักษาบาดแผลก็ได้

" ฉันต้องบ้าไปแล้ว ... ทำไมฉันถึงคิดอะไรที่ดูโง่เขลาแบบนี้นะ ... แต่ฉันรอดจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกได้ฉันก็น่าจะเรียนรู้สกิลได้ "

มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย แต่ ณ เวลานั้น ลีออนเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรที่สมเหตุสมผลและอะไรที่มันไม่สมเหตุสมผลได้เลย แต่แล้วเขาก็ตัดสินใจที่จะใช้แขนเดินแทนเท้าแล้วสำรวจเกาะแทนที่จะทำอะไรที่พิลึกแบบนั้นหรือการมานั่งร่ายสกิล

__________________________________________________

ขอแสดงความยินดี! คุณได้เรียนรู้สกิล: สตรองอาร์ม 

คุณได้รับ 1 ค่าสถานะ

__________________________________________________

ในที่สุดลีออนก็ได้เรียนรู้สกิลที่สามารถใช้งานได้สกิลแรกของเขา มันเป็นสกิลที่ได้เรียนรู้มาอย่างแปลก ๆ เพราะสิ่งเดียวที่เขาทำจริง ๆ คือแค่พยายามใช้แขนเดินแทนเท้าเหมือนกับการคลานไปเรื่อยเท่านั้นเอง แต่ก็ยังดีที่เขานั้นไม่ต้องไปนั่งทำอะไรโง่ ๆ อย่างการต้องมานั่งเรียกชื่อสกิลเพื่อให้สกิลเปิดใช้งาน แต่มันสามารถเปิดใช้งานได้โดยเขาเพียงแค่คิดเอาเท่านั้นและเมื่อได้เรียนรู้สกิลนี้มามันทำให้เขาใช้แขนเดินแทนเท้าได้ง่ายกว่าเดิมไม่ต้องออกแรงเยอะเหมือนในตอนแรก แต่อย่างไรก็ตามทุก ๆ สิบวินาทีเขาจะสูญเสียความแข็งแกร่งและนั่นจะเป็นตัวที่ทำให้เขารู้สึกเหนื่อย

“มันคงไม่สำคัญอะไรหรอก … เพราะฉันแค่ต้องรอให้การฟื้นฟูทำหน้าที่ของมันไปก็พอ”

เมื่อเขาคลานออกไปจากชายหาดและเริ่มคลานไปบนหญ้าสีเขียวอ่อนก็ได้มีป่ารออยู่ตรงหน้าเขานี่จะเป็นโอกาสที่ดีในการเข้าไปหาอาหารและสมุนไพร แต่ปัญหาคือลีออนไม่รู้จักสมุนไพรหรือพืชสมุนไพรอะไรเลยสักอย่างเดียว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด