ทันทีที่รถตู้กลับขึ้นไปถนนเย่ชิงก็เปลี่ยนเป็นเกียร์ต่ำสุดและเหยียบคันเร่งอย่างแรง ฟังจากเสียงคำรามแล้วเครื่องยนต์ก็กลับมามีชีวิตอีกครั้งและรถตู้ของเย่ชิงก็กลายเป็นแทรคเตอร์ แล่นออกจากทุ่งไปอย่างรวดเร็ว

เอาล่ะ เมื่อคุณวางกับดักทั่วสนามเพลาะแล้วผมจะขับวนไปรอบ ๆ คุณคงไม่สามารถวางกับดักไปทั่วหรอกใช่ไหม?

หลังจากขับสำรวจเส้นทางในทุ่งข้าวสาลีเรียบร้อยแล้ว สถานการณ์บนถนนในบริเวณใกล้เคียงก็ค่อยๆดีขึ้นเช่นกัน ในที่สุดเขาก็มีเวลาว่างเสียที เย่ชิงดึงโทรศัพท์ออกมาดู [อัปเดต ...... 25%]

ในขณะที่กำลังจะกลับไปที่ถนนสายหลักอีกครั้งเขาได้ยินเสียงไซเรนจากรถฉุกเฉินจากที่ไกลๆ เมื่อมองไปตามทิศของเสียง รถดับเพลิงสีแดงหลายคันก็ขับมาถึงอย่างรวดเร็ว

*ติ๊ดๆ ~ ติ๊ดๆ ~* เมื่อที่รถสองคันกำลังจะชนกัน รถดับเพลิงที่อยู่ด้านหน้าก็บีบแตรอย่างไร้ความปรานี หมายจะให้รถตู้โฆษณานี้ออกไปให้พ้นทาง

เสียงบีบแตรอย่างเอาเป็นเอาตายยังคงดำเนินต่อไป แต่เย่ชิงนั้นเหมือนตายแล้ว เขาไม่เคลื่อนไหวและยังเข้าร่วมในการประกวดบีบแตรนี้ด้วย

ถนนเส้นนี้แคบเกินไปสำหรับรถสองคันที่จะขับแซงกัน ดังนั้นรถดับเพลิงจึงถูกบังคับให้หยุดอยู่หน้ารถตู้ของเย่ชิง

"บ้าไปแล้วหรือไง?"

ใครบางคนที่ใส่ชุดนักดับเพลิงเต็มยศยื่นหัวออกมาแล้วคำรามอย่างกระวนกระวายใจใส่เย่ชิง “มีอุบัติเหตุรถชนบนทางหลวงหมายเลข 104 ที่ปิดการสัญจรทั้งถนน เรากำลังมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อช่วยชีวิตคนแล้วคุณมาปิดถนนที่นี่ทำไม?”

รถดับเพลิงที่ตามหลังมาหยุดรถอย่างรวดเร็ว นักดับเพลิงหลายคนกระโดดออกมาจากรถ

พวกเขากังวลและโกรธอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ดูลักษณะแล้วมีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะเบียดรถตู้ของเย่ชิงออกไปให้พ้นทางหากเขาไม่รีบขยับ

“เฮ้ เพื่อน!” เยิงชิงโผล่หัวออกมาจากหน้าต่างแล้วตะโกน “ถ้าผมไม่ปิดทางคุณ คุณจะหยุดเหรอ?”

“มีหลุมที่ไม่สามารถขับผ่านได้ข้างหน้าอยู่หลายหลุม คุณต้องอ้อมเข้าไปในทุ่งใกล้ๆเพื่อให้ผ่านไปได้”

“หืม?”

นักดับเพลิงต่างก็ตกตะลึง แม้แต่คนงี่เง่าก็รู้ว่าจะต้องไปทางอ้อม จะให้บอกย้ำทำไมวะ?

“ใครบางคนโรยเหล็กแหลมไว้เต็มทุ่งข้าวสาลี ยางรถผมเพิ่งจะถูกเหล็กนั่นทิ่มมา”

เย่ชิงยังคงพูดต่อไป “พวกคุณต้องระวัง ต้องใช้ทางอ้อมยาวๆนั่นก่อนจะกลับไปบนถนน”

“เวร ......” นักดับเพลิงทั้งหมดดูตกใจ พวกเขาคุ้นเคยกับการทำให้ยางของคนอื่นรั่วเนื่องจากตะปูฟันฉลาม พวกเขาได้ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อจับพวกคนที่หนีการตรวจสอบ แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าสักวันหนึ่งจะได้พบกับของสิ่งนี้เสียเอง

เจ้าของทุ่งข้าวสาลีนี้มีความแค้นฝังหุ่น ใครจะคิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้เพื่อป้องกันไม่ให้คนมาทำลายทุ่งของตนเอง

“ขอบใจเพื่อน! คุณทำถูกแล้วที่ปิดถนนไว้ การกระทำของคุณสมควรได้รับการสรรเสริญ”

คนขับรถดับเพลิงโบกมือขอบคุณเมื่อพวกเขาขับผ่าน หากเย่ชิงไม่ได้หยุดพวกเขา พวกเขาก็คงจะต้องติดอยู่ในทุ่งข้าวสาลีเหมือนคนโง่

รถดับเพลิงมี 10 ล้อ แต่มีล้อสำรองเพียงล้อเดียว หากไม่สามารถไปถึงที่เกิดเหตุได้ทัน มันก็ถือว่าเป็นความผิดของพวกเขาที่ทำให้ชีวิตของผู้บาดเจ็บเหล่านั้นเป็นอันตรายหรือไม่?

เมื่อการเตือนของเขาสำเร็จแล้ว เย่ชิงก็ขับรถตู้ออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อเคลียร์ทาง

นักดับเพลงไม่มีเวลาที่จะขอบคุณ พวกเขาวิ่งด้วยความเร็วดั่งสายฟ้ากลับไปที่รถและขับออกไป เวลามีค่า พวกเขาไม่มีเวลาให้เสียแม้แต่วินาทีเดียวในสถานการณ์แบบนี้

ไม่นานนัก รถพยาบาลก็ส่งเสียงหวอตามมาเช่นกัน เย่ชิงยังไปเปิดทางอยู่เช่นเดิม

เวลา 10 นาฬิกา รถตู้เชิงพาณิชย์ก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาลในเมือง

เมื่อจอดรถ เย่ชิงไม่ได้สนใจที่จะมองมือถือด้วยซ้ำ ได้แต่รีบไปที่ตู้เอทีเอ็มที่ใกล้ที่สุดเพราะเขาต้องการเอาเงินออมทั้งหมดไปใช้เป็นค่ารักษาพยาบาล

เมื่อมาถึงที่ห้องผ่าตัดบนชั้นสาม ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เย่ชิงก็เกือบจะถูกผู้คนที่ขวางทางเดินในห้องโถงวิ่งชนจนล้ม

ครอบครัวและญาติของคนงานที่บาดเจ็บที่สวมเสื้อผ้าพื้นๆได้รวมตัวกันรอบสวีหลันเพื่อรอคำตอบ มิฉะนั้นพวกเขาจะเริ่มดำเนินการฟ้องเป็นทางการ

คนงานคนอื่น ๆ ของโรงงานก็อยู่ที่นี่เช่นกัน พวกเขามาที่นี่เพื่อรับฟังผลการผ่าตัดของลู่เสี่ยวเจินและเฉียนตงตง แล้วก็ช่วยปลอบโยนญาติของทั้งสองเช่นกัน

เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารระดับภูมิภาคหลายคนและตำรวจหลายนายอยู่ในพื้นที่เพื่อทำการบันทึกเหตุการณ์

แม้ว่าผางรุ่ยเฟิงจะหน้าซีดเซียวแต่ความตั้งใจของเขาก็ยังแข็งเหมือนเหล็ก เขายืนยันว่าปัญหาทั้งหมดเกิดจากคอนโทรลเลอร์ผิดพลาด พูดว่าระบบถูกใช้งานนานเกินไป จำเป็นต้องเปลี่ยนใหม่จริงๆ

เขามาทำงานที่โรงงานเพียง 4 เดือนเท่านั้น ใครจะรู้ว่าเขายืนยันได้อย่างไรว่าเครื่องควบคุมถึงขีดจำกัดของมันแล้ว เมื่อเข้าใจถึงสาเหตุของเหตุการณ์นี้แล้ว เย่ชิงก็อยากให้วิ่งเข้าใส่ผางรุ่ยเฟิงแล้วทุบตีให้เขาสิ้นสติไปเสีย

สวีหลัน แม่ของเขาปาดน้ำตาออกอย่างรวดเร็วและเรียกให้เย่ชิงไปดูแลเย่เจียงหนิงเป็นอันดับแรก เธอจะจัดการเรื่องตรงนี้เอง

เย่ชิงขอหมายเลขเตียงนอนของพ่ออย่างเงียบๆ แล้วพยักหน้ารับเป็นการตอบรับ เย่เจียงหนิงอยู่บนชั้นห้าของโรงพยาบาล เย่ชิงยัดเงิน 10,000 หยวนใส่ในมือของแม่ก่อนที่จะวิ่งขึ้นบันไดไป

ที่หน้าห้อง เย่ชิงสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อสะกดอารมณ์ของเขาก่อนเข้าไป

ในห้องมีคนไข้อยู่ 3 คน สองคนกำลังนั่งอยู่บนเตียงและพูดคุยกับครอบครัว

ของพวกเขา ส่วนคนที่อยู่ตรงกลางนอนอยู่บนเตียงคนเดียว

ผ้าพันแผลที่หน้าอก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ......

ทันใดนั้นน้ำตาของเย่ชิงก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ เขาเดินไปข้างหน้าและเรียก แต่เย่เจียงหนิงไม่ตอบกลับ

“เขาเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ยาชายังไม่ได้หมดฤทธิ์หรอก พยาบาลบอกว่าเขาจะหลับไปสองสามชั่วโมง”

คุณป้าที่ปอกแอปเปิ้ลอยู่ถามว่า “หนูเป็นลูกชายของเขาใช่ไหม พยาบาลบอกว่าคุณพ่อหนูถูกซ้อม หนูรู้เรื่องนี้ไหม?”

เย่ชิงเช็ดน้ำตาและพยักหน้า

ป้าถอนหายใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เย่ชิงขอให้ป้าช่วยดูแลพ่อสักพักหนึ่งแล้วว่าเขาจะกลับมาในไม่ช้า

เมื่อออกจากห้องไปเย่ชิงก็ตรงไปที่เคาน์เตอร์พยาบาลเพื่อสอบถามเกี่ยวกับอาการของพ่อ แพทย์เวรดึงแผ่นเอ็กซ์เรย์ออกมาแล้ววางลงบนจอ LED

“อาการบาดเจ็บของผู้ป่วยไม่มีอะไรร้ายแรงนะครับ มีกระดูกหักอยู่สองสามท่อนซึ่งก็ได้ผ่าตัดใช้เหล็กดามไว้แล้ว ให้ผู้ป่วยนอนพักจะดีที่สุด อย่าปล่อยให้เขางอตัวหรือเคลื่อนไหวมากเกินไป ไม่อย่างนั้นเหล็กอาจหลุดออกมาได้”

“โอ๊ะ จริงด้วย ค่าผ่าตัดของผู้ป่วยได้ชำระไปแล้ว คุณสามารถไปจ่ายค่าธรรมเนียมโรงพยาบาลและค่ารักษาได้ที่ชั้นหนึ่งนะครับ”

ได้ยินการวินิจฉัยแล้วเย่ชิงก็โล่งใจ เมื่อขอบคุณหมอเสร็จเขาก็กลับไปที่ห้องแล้วเริ่มนึกถึงปัญหาอีกข้อหนึ่ง ปัญหาค่ารักษาพยาบาล

แม่และพ่อของเขามีพี่น้องไม่กี่คน พี่สะใภ้ ลุงและน้องสะใภ้ แต่พวกเขาทั้งหมดอาศัยอยู่อีกมณฑล

สถานการณ์ความเป็นอยู่ของพวกเขาไม่ได้เลวร้าย เงินหลายหมื่นนั้นสามารถขอยืมได้แต่ก็ยังไม่เพียงพอ

เย่ชิงดึงมือถือออกมา เขาจะโทรหาพี่เขย แต่คำว่า [กำลังอัพเดท ...... 63%] ทำให้เขาแทบจะทุบมือถือทิ้ง

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด