DND.1281 - เลือดยักษ์
ซือหยูแอบส่ายหัว นางผู้นี้แสร้งทำเป็นฉลาด ดูอ่อนแอ แต่ก็มิใช่คนหยิ่งผยอง “เพราะเจ้ายังเห็นไม่มากพอ...” ซือหยูพูดเบา ๆ และก้าวพริบตาออกไป เขาหายตัวไปจากสวน ใบหน้าน่ารักใต้ผ้าคลุมขาวของปี้หวังชิงไม่พอใจนัก ริมฝีปากแดงเผยอ นางพูดด้วยความใจเย็น “นี่คือต้นตอแห่งความโกลาหลที่ท่านอาจารย์ให้ข้าติดตามหรือ? เ...
