ใต้ร่มเงาไม้ [One Shot] (END)
@มหาวิทยาลัย R
12:07
บี : “เฮ้อ อาจารย์เลิกช้าจริง ๆ วันนี้ ให้ตายเถอะ คาบบ่ายมีสอบอีก ไปอ่านหนังสือที่ใต้ต้นไม้ดีกว่า อ่า”
กุญแจฟา : “คะ ?”
บี : “ขอโทษนะ ขอฉันนั่งอ่านหนังสือด้วยได้ไหม”
กุญแจฟา : “อ๋อ ได้ ๆ ตามสบายนะ”
บี : “เธออยู่ปีอะไรหรือ”
กุญแจฟา : “ปี 3 แล้วนายล่ะ”
บี : “ปี 3 เหมือนกัน ฉันเรียนเศรษฐศาสตร์ แล้วเธอล่ะ”
กุญแจฟา : “บัญชี”
บี : “ที่แท้ก็สาวบัญชีนี่เอง”
กุญแจฟา : “ประมาณนั้น ฮ่า ๆ”
บี : “เธอหอบหนังสือมาอ่านเยอะจัง”
กุญแจฟา : “แน่ล่ะสิ เรียนบัญชีก็ต้องอ่านนี่”
บี : “อืม ฉันถามอะไรโง่ ๆ เองแหละ โทษที”
กุญแจฟา : “ไม่หรอก ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นคำถามที่แปลกตรงไหน”
บี : “ขอบใจ ฉันเห็นเธอหอบหนังสือมาเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่ไปอ่านที่หอสมุดล่ะ ที่นั่นนั่งสบายกว่าตั้งเยอะ”
กุญแจฟา : “ฉันชอบความร่มรื่นของธรรมชาติมากกว่า มันทำให้ฉันหัวแล่นกว่านั่งอ่านในห้องแอร์อีกนะ”
บี : “จริงหรือ”
กุญแจฟา : “จริง ไม่เชื่อนายลองเงียบแล้วตั้งใจอ่าน”
บี : “นี่หลอกด่าฉันพูดมากหรือเปล่าเนี่ย”
กุญแจฟา : “เปล๊าา”
บี : “ฮ่า ๆ ฉันชื่อ บี นะ”
กุญแจฟา : “ฉัน กุญแจฟา”
บี : “อืม เธอมานั่งอ่านหนังสือที่นี่ทุกวันเลยหรือ”
กุญแจฟา : “รู้ได้อย่างไร”
บี : “เหมือนฉันจะเคยเห็นเธอแวบ ๆ น่ะสิ”
กุญแจฟา : “นี่คนนะไม่ใช่ผี ถึงจะเห็นแวบ ๆ”
บี : “เข้าใจมีอารมณ์ขันดีเนอะ”
กุญแจฟา : “ก็แน่ซิ หนอนหนังสือไม่จำเป็นต้องเครียดเสมอไป”
บี : “โอเค ๆ อย่างนั้นฉันจะอ่านไปเงียบ ๆ”
กุญแจฟา : “…ไม่เห็นจะเงียบเลย ฉันได้ยินเสียงปากกาเน้นข้อความของนาย ขีดเส้นรุนแรงไปหรือเปล่า”
บี : “หา ? ฉันขีดเสียงดังขนาดนั้นเลยหรือ”
กุญแจฟา : “จริ๊งง”
บี : “เธอโม้ล่ะสิ”
กุญแจฟา : “ไม่โม้นะ ท่าทางจะขีดมันมาก เน้นข้อความหรือเน้นประโยคเนี่ย”
บี : “เน้นข้อความสิ”
กุญแจฟา : “แต่นายขีดทั้งหน้า”
บี : “เอ้า ใครใช้ให้เธอชะโงกมาดู”
กุญแจฟา : “ก็นายทำฉันเสียสมาธิ ฉันก็ต้องดู”
บี : “ฟังไม่ขึ้นเลยนะเออ”
กุญแจฟา : “แล้วจะจำได้ไหมเนี่ย เล่นเน้นเสียทุกตัวอักษร”
บี : “ช่างฉันเถอะน่าา”
กุญแจฟา : “หึหึ”
บี : “เธอก็อ่านเล่มของเธอไป ฉันก็อ่านเล่มของฉัน”
กุญแจฟา : “ได้ ๆ แน่นอน~”
บี : “นี่ พรุ่งนี้เธอจะมาที่นี่อีกไหม”
กุญแจฟา : “มาทุกวันแหละ หมายถึง ทุกวันที่มามหา'ลัยนะ”
บี : “ก็แหงสิ วันหยุดใครจะมา”
กุญแจฟา : “ฮ่า ๆ”
บี : “ฮ่า ๆ”
กุญแจฟา : “นายนี่ช่างสังเกตเนอะ จำฉันได้แม่นเชียว”
บี : “ฉันเก่งไง”
กุญแจฟา : “หรืออ”
บี : “ฉันเก่ง”
กุญแจฟา : “โอเค ๆ นายเก่ง จำแม่น บ่ายโมงแล้วฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่”
บี : “ได้ ไว้เจอกันใหม่”
กุญแจฟา : “บ๊ายบายบี J”
บี : “บาย กุญแจฟา J”
(Beneath the Tree ใต้ร่มเงาไม้)
-จบ-
