TB:บทที่ 12 การนัดหมาย

TB:บทที่ 12 การนัดหมาย

"ไม่มีปัญหา ฉันจะไปปฏิเสธคำเชื้อเชิญของสาวสวยได้ยังไงล่ะ" เฉินหลงตอบตกลง

เฉินหลงเคยดูหนังมามากมายหลายเรื่องแล้ว เขาเคยเห็นฉากที่วิเศษที่เกิดขึ้นหลังจากที่หญิงสาวได้เชื้อเชิญชายหนุ่มไปทานดินเนอร์แล้ว เพราะฉะนั้นเรื่องนี้เขาจะต้องไม่พลาดมันไปแน่นอน

"ดี ตอนเย็นไว้ฉันจะโทรหานายใหม่ก็แล้วกัน" จี้โม่ซีกล่าว

"โอเค แล้วเจอกันตอนเย็นนะ" เมื่อเฉินหลงพูดจบ เขาก็จากไป

หลังจากซื้อบ้านเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ต่อไปก็ถึงเวลาของการซื้อรถ

ในทุกวันนี้ เนื่องจากกาลเวลาที่ได้ผ่านมาแล้วหลายยุคสมัยและได้การพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ทำให้รถยนต์เป็นสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวันสำหรับมนุษยชาติ

ไม่ว่าคุณจะไปช็อปปิ้งหรือทำอะไร คุณสามารถใช้สองเท้าเดินไปได้หากสถานที่นั้นอยู่ใกล้ แต่ถ้าหากว่าสถานที่นั้นอยู่ไกลออกไป แน่นอนว่าคุณจำเป็นต้องใช้รถยนต์แทนการเดินเท้า

รถแท็กซี่และรถเมล์เองต่างก็เป็นยานพาหนะที่ขาดไม่ได้ในการขนส่งเช่นกัน

แน่นอนว่า คนส่วนใหญ่จะซื้อรถยนต์ส่วนตัวเมื่อภาวะเศรษฐกิจนั้นเป็นที่น่าพอใจ

ด้วยเหตุนี้ ในเมืองใหญ่บางแห่งจึงมีรถยนต์มากเกินไป ดังนั้นเราจึงทำได้เพียงดำเนินไปตามระบอบสังคมเท่านั้น

แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ได้จำกัดความต้องการของผู้คนในการซื้อรถยนต์อยู่ดี

เมื่อวานเฉินหลงได้ทำการตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่าเขาจะซื้อรถยนต์รุ่นไหน

หลังจากที่ลงจากรถแท็กซื่ เฉินหลงก็ได้มาถึง แลนด์โรเวอร์ โฟร์เอส สโตร์ เป็นที่เรียบร้อย เมื่อวานนี้เฉินหลงตัดสินใจว่าเขาจะซื้อรถเรนจ์โรเวอร์ ไฮบริด พลัส

เมื่อเดินเข้าไปในโฟร์เอส สโตร์ ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้เขาพร้อมกับใบหน้าที่สดใส เขาพูดขึ้นอย่างสุภาพ

"มีอะไรให้ผมช่วยคุณไหมครับ"

ชายคนนั้นมีความฉลาดในการพูด เนื่องจากว่าไม่ใช่ลูกค้าทุกคนที่มาที่โฟเอส สโตร์แห่งนี้เพื่อมาซื้อรถสักคัน ถ้าหากว่าคุณถามอีกฝ่ายว่า ‘คุณต้องการรถรุ่นไหนครับ’ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเจอกัน บางครั้งมันอาจจะทำให้ลูกค้าที่ไม่ต้องการซื้อรถและมองว่ามันเป็นคำถามน่าอึดอัด และมีโอกาสสูงมากที่จะสูญเสียลูกค้าคนนั้นไป ดังนั้นในการพูดและการใช้วาจาจาที่ดี ปัญญาและความรอบรู้จึงเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่ง

"ผมต้องการซื้อเรนจ์โรเวอร์ ไฮบริด พลัส ไม่ทราบว่าในสโตร์ของคุณจะมีสักคันไหมครับ?" เฉินลองถามตรงๆ

"ครับ ร้านของเรามีรถคันสีดำหนึ่งคัน ถ้าคุณลูกค้าไม่พอใจกับสีที่ทางร้านมี คุณลูกค้าสามารถทำการสั่งซื้อใหม่ได้แล้วเราจะนำรถมาส่งให้คุณลูกค้าภายในเจ็ดวันหลังจากสั่งครับ" ชายคนนั้นกล่าว

ชายคนนี้ทำงานอยู่ในร้านมาได้สักพักแล้ว คนที่ต้องการซื้อรถหรือคนที่ต้องการมาดูรถเฉยๆ หลังจากได้พูดคุยกันสองสามประโยค เขาก็สามารถแยกแยะคนพวกนั้นได้ จากคำถามของเฉินหลง เขาก็รู้แล้วว่าเฉินหลงต้องการซื้อรถจริงๆ แถมเป็นรถหรูซะด้วย

"ไม่เป็นไรครับ ผมชอบสีดำ ในเมื่อผมจะซื้อรถในร้านของคุณแล้ว ถ้าอย่างนั้นเราไปทำสัญญาการซื้อขายกันเลยได้ไหมครับ?" เฉินหลงถาม

"ได้เลยครับ" เขาตอบ

"โอเคครับ ถ้าอย่างนั้นพาผมดูรถหน่อยสิครับ" เฉินหลงพยักหน้า

เมื่อเฉินหลงเห็นเรนจ์โรเวอร์สีดำ ตัวรถ 5199 * 1983 * 1866 และจากการพิจรณารุ่นรถที่ทันสมัยกว่าแล้ว เขาก็ตกหลุมรักเรนจ์โรเวอร์ที่ดูเหนือชั้นกว่าในทันที

"รถคันนี้ราคาเท่าไหร่ครับ?" เฉินหลงใช้มือสัมผัสที่รถแล้วถามอีกฝ่าย

"ถ้าคุณซื้อรถทั้งคันที่ตกแต่งแล้ว ราคารวมอยู่ที่ 2,940,000 หยวน ซึ่งราคาซื้อของรถเปล่าอยู่ที่ 2,604,000 หยวน ภาษีซื้ออยู่ที่ 220,000 หยวน ค่าธรรมเนียมการคุ้มครองรถยนต์ในบางกรณี ภาษียานพาหนะและภาษีการขนส่งอยู่ที่ 5,300 หยวน และค่าธรรมเนียมการตรวจสอบใบอนุญาตยานพาหนะอยู่ 500 หยวน " ชายคนนั้นกล่าว

"ดี เร็วเลยครับ พาผมไปจ่ายเงินตอนนี้เลยครับ" เฉินหลงไม่สนใจค่าธรรมเนียมและภาษีต่างๆ ในตอนนี้เขาแค่ต้องใช้เวลาไปกับการขับแลนด์โรเวอร์ไปตามทางก็แค่นั้น

เมื่อก่อน ตอนที่เฉินหลงเห็นคนอื่นมีรถขับดีๆ เขาทำได้แค่อิจฉาและริษยา แต่ตอนนี้ ในเมื่อโอกาสได้มาถึงเขาแล้ว แน่นอนว่าเฉินหลงจะทำให้คนอื่นรู้สึกอิจฉาและริษยาเขาแน่นอน

"เชิญทางนี้เลยครับ" ชายคนนั้นตอบ นำทางเฉินหลงไปชำระเงิน

ในขณะเดียวกัน ภายในใจของชายคนนั้นรู้สึกมีความสุขมาก เพราะเขาจะได้รับโบนัสเพิ่ม

หลังจากชำระเงินเสร็จเรียบร้อย เฉินหลงนั่งลงบนเก้าอี้ ดื่มกาแฟ ในขณะที่รอให้เจ้าหน้าที่จัดการธุรกรรมให้เรียบร้อย

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เฉินหลงเดินออกจากร้านโฟเอส และกลับไปที่ห้องเช่าของเขา

สัมภาระของเฉินหลงนั้นมีไม่เยอะสักเท่าไหร่ รวมถึงของบางอย่างก็สามารถหาซื้อใหม่ได้ ดังนั้นเฉินหลงจึงรีบเก็บกระเป๋าให้เรียบร้อย

"พี่หวู่ พี่หวู่อยู่รึป่าว?" เฉินหลงวางกระเป๋าของเขาไว้ในรถแล้วไปที่บ้านของหวู่จวน

"เสี่ยวเฉิน! มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ?" ชุดนอนที่เธอสวมอยู่ หวู่จวนเปิดประตูด้วยความงัวเงีย

ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงของหวู่จวน หวู่จวนที่ไม่แต่งหน้า แทบจะทำให้เฉินหลงจำอีกฝ่ายไม่ได้

"พี่หวู่ พอดีว่าผมจะย้ายออกวันนี้ ผมมาที่นี่เพื่อมาคืนกุญแจให้พี่" เฉินหลงวางกุญแจไว้บนมือของหวู่จวน

"เสี่ยวเฉิน นายจะย้ายออกแล้วเหรอ?" เมื่อได้ยินข่าวว่าเฉินหลงจะย้ายออก ความง่วงของหวู่จวนก็หายไปในทันที

"ใช่ครับ ผมหาบ้านหลังใหม่ไว้แล้ว แล้วก็สามารถเข้าอยู่ได้เลย ดังนั้น... " เฉินหลงตอบ

“โอ้ แล้วเธอต้องการคนช่วยขนของไหม เสี่ยวเฉิน?” หวู่จวนถาม

"ไม่เป็นไรครับ ของของผมไม่ค่อยเยอะ ผมขนไปไว้ที่รถแล้ว เอ่อ พี่หวู่ ผมไม่รบกวนพี่แล้วดีกว่า ไปละนะครับ" จากนั้นเฉินก็หันหลังแล้วเดินจากไป

หวู่จวนที่ไม่แต่งหน้าแต่งตานั้นยากที่จะได้เห็นมัน นอกจากนี้ยังสวมชุดนอนอยู่อีก มันเหมือนกับหวู่จวนอยู่ที่สนามบินที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เป็นธรรมดาที่เฉินหลงจะไม่อยากอยู่ที่นี่

"เสี่ยวเฉิน ให้ฉันไปส่งนะ" หวู่จวนกล่าว

"ไม่ ไม่ ไม่เป็นไรครับ แค่เดินเองครับ" จากนั้นเฉินหลงก็เร่งฝีเท้าของเขา

หลังจากที่เห็นเฉินหลงขึ้นรถแลนด์โรเวอร์ไปแล้ว หัวใจของหวู่จวนก็ระเบิดความอิจฉาและริษยาออกมา

ผู้ชายที่เคยเป็นหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร ตอนนี้เขาได้เปลี่ยนไปแล้วสตาร์ทรถแลนด์โรเวอร์ การเปลี่ยนแปลงนี้เร็วเกินกว่าหวู่จวนจะยอมรับได้

"ดีจัง ฉันไม่เห็นจะมีชีวิตแบบนั้นบ้างเลย มันยังไม่ถึงตาของฉัน" เมื่อเห็นว่ารถได้หายไปแล้ว หวู่จวนก็ฮัมเพลงขึ้นมาทันที "พี่ชานจี้"

เฉินหลงขับรถไปยังวิลล่าขนาด 400 ตารางเมตร ซึ่งปัจจุบันนี้ มันเป็นของเขาเรียบร้อยแล้ว

กดปุ่มของประตู ประตูเหล็กได้เปิดช้าๆ

เมื่อประตูได้เปิดกว้างเต็มที่ เฉินหลงก็ขับรถเข้าไปจอดข้างในโรงรถ และเดินเข้าไปในบ้านต่อ

“นี่คือชีวิตของเจ้าของบ้าน? ชอบจัง” เฉินหลงนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น กางมือของเขาออกแล้วเอนกายลงบนโซฟา รู้สึกสบายๆ "แต่จะดีกว่านี้ถ้าฉันมีสาวสวยอยู่ข้างๆ แล้วส่งซิการ์ราคาแพงมาให้ฉันสูบสักมวน"

นึกถึงสาวๆแล้ว ทันใดนั้นเฉินหลงก็นึกถึงนัดเดทของเขากับจี้โม่ซีขึ้นมาได้

“พรุ่งนี้ ฉันจะกลับไปที่บ้านเกิด แล้วไปรับพ่อกับแม่และน้องสาวมาอยู่ด้วย แต่เราจำเป็นต้องเตรียมห้องให้พวกเขาด้วย” พอนึกถึงเรื่องนี้แล้ว เฉินหลงก็เดินขึ้นไปชั้นบน เพื่อเลือกห้องพักสำหรับคนอื่นๆในครอบครัวของเขา

ในตอนนี้วิลล่าก็เปรียบเสมือนกับของเล่นชิ้นใหม่เขาของ มันยากที่จะทำให้เฉินหลงสงบจิตสงบใจได้

แต่ถึงอย่างนั้น หลังจากเฉินได้รับสายจากจี้โม่ซี ในที่สุดเขาก็ได้สลัดความตื่นเต้นออกไป

"เพื่อนเก่า เธอเลิกงานแล้วหรอ โอเค รอแปปนะ ฉันกำลังออกไปรับเธอเดี๋ยวนี้" เมื่อรู้ว่าจี้โม่ซีเลิกงานแล้ว เฉินหลงคว้ากุญแจรถแล้วออกไปในทันที

ยี่สิบนาทีผ่านไป รถเฉินหลงก็ได้ไปจอดอยู่ข้างหน้าบริษัทองจี้โม่ซี