TB:บทที่ 5 อัญมณี
TB:บทที่ 5 อัญมณี
ถึงการกระทำของเฉินหลงจะดูผิดแปลกไปแต่กลับไม่มีใครห้ามปรามเขาเลย เพราะสุดท้ายสำหรับพวกเขาแล้วมันไม่ได้สำคัญเลยว่าเขาจะขุดดินจากริมแม่น้ำไปทำอะไร นี่เขาไปขุดหลุมบนฟ้าได้ไหมนะ
ผ่านไปแล้วสิบนาที ในที่สุดเฉินหลงก็ได้ดิน2ลูกบาศก์เมตรมาครอบครอง
หลังจากขุดดินเสร็จเรียบร้อย เฉินหลงก็นั่งลงข้างๆกองดินที่เขาขุดเอาไว้
จากนั้นเฉินหลงเข้าสู่ระบบและเข้าไปที่ร้านอัคนีในทันที
"คุณเฉินหลง คุณกลับมาแล้ว" เมื่อเขาเห็นว่าเฉินหลงมาถึงแล้ว ฮั่วก็กล่าวทักเฉินหลงในทันที
“ครับ ผมเตรียมดินสำหรับคุณไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผมสามารถแลกเปลี่ยนมันได้ทุกเมื่อ” เฉินหลงกล่าว
ตอนนี้ เฉินหลงอยู่ข้างนอก แน่นอนว่ายิ่งอีกฝ่ายจ่ายเขาเร็วเท่าไหร่การซื้อขายก็เสร็จสิ้นเร็วเท่านั้น
"ได้เลย"
ฮั่วชีเยียนกลายร่างเป็นไฟ ทันใดนั้นเขาก็เริ่มแลกเปลี่ยนของกับเฉินหลง
"คุณยอมรับข้อตกลงระหว่างฮั่วชีเยียนกับคุณหรือไม่"
ฮั่วชีเยียนส่งข้อตกลงให้กับเขา ทันใดนั้นเฉินหลงก็ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ
"ยอมรับครับ" เฉินหลงตอบตกลงในทันที
"ฮั่วชีเหยียนขอแลกเปลี่ยนโดยใช้ผลลูกไฟหนึ่งผล เม็ดบัวไฟสิบเม็ดและ 500 คะแนนแลกเปลี่ยนเพื่อแลกกับดินสองลูกบาศก์เมตรของคุณ คุณยอมรับการแลกเปลี่ยนหรือไม่?"
ข้อความได้ปรากฏขึ้นในทันที
"ยอมรับ"
หลังจากที่เฉินหลงตอบตกลงอีกฝ่าย ดินสองลูกบาศก์เมตรก็หายวับไปในทันที และในมือของเฉินหลงก็มีลูกพลัมสีแดงขนาดใหญ่หนึ่งผลและเม็ดบัวแดงสิบเม็ดปรากฏขึ้น
"คุณเฉินหลง ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้ทำธุรกิจร่วมกับคุณ ฉันหวังว่าเราจะได้ทำธุรกิจกันใหม่ในภายภาคหน้า" หลังจากการซื้อขายเสร็จสิ้น ฮั่วชีเยียนรู้สึกมีควาสุขมาก
“แน่นอนครับ เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอปิดการเชื่อมต่อนะครับ” เมื่อพูดจบ เฉินหลงก็ตัดการเชื่อมต่อกับฮั่วชีเหยียนในทันทีและกลับมายังโลกแห่งความจริง
เฉินหลงกลับไปที่ห้องเช่าแล้วเริ่มหาวิธีกินผลไม้พวกนี้
"แล้วจะต้องใช้มันแบบไหนกันละนี่? ไม่ใช่ว่าเอาใส่ปากเคี้ยวๆกลืนก็ได้รึไงนะ?" เฉินหลงกำลังตัดสินใจ
สำหรับระบบเถาเป่าที่แข็งแกร่งที่สุด ตอนนี้เฉินหลงขอเก็บมันเอาไว้เป็นความลับ เขาเชื่อว่าถ้าหากเขาไม่สามารถใช้มันได้ ระบบจะไม่อนุญาตให้เขาแลกเปลี่ยนมัน
หลังจากครุ่นคิดเกี่ยวกับมัน เฉินหลงหยิบผลลูกไฟขึ้นมา เขาลังเลเล็กน้อยจากนั้นก็ส่งมันเข้าไปในปากของตน
"อืม อร่อยใช้ได้" หลังจากที่เฉินหลงกัดมันหนึ่งคำ เขาก็รับรู้ถึงรสหวานๆของมัน
หลังจากกินผลลูกไฟเสร็จเรียบร้อย เฉินหลงกลับไม่รู้สึกว่าตัวเขามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น
“ทำไมถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น? หรือว่าต้องรอให้ย่อยสักพักก่อนถึงจะออกฤทธิ์?” เฉินหลงก้มลงมองตามมือและร่างกายของตนด้วยความสงสัย
ในเวลาเดียวกัน จู่ๆความร้อนภายในร่างกายของเฉินหลงก็เพิ่มสูงขึ้น
ในขณะที่ความร้อนเพิ่มขึ้น ร่างของเฉินหลงก็ลุกเป็นไฟ และไฟนั้นได้แผดเผาเสื้อผ้าทั้งหมดที่เขาสวมอยู่
“โอ้ย ร้อนชะมัด ร้อนจะตายอยู่แล้ว” ร่างกายทุกส่วนของเฉินหลงนั้นร้อนระอุจนเขาเริ่มทนไม่ไหวจนเขาไม่สามารถขยับร่างกายได้ มีเพียงแค่สมองของเขาเท่านั้นที่ยังสามารถใช้การได้ "ไอ้ผลลูกไฟเฮงซวย ไอ้ระบบงี่เง่า ฉันกำลังจะตายเพราะแก ฉันอายุยังน้อย ฉันยังไม่อยากตายโว้ย"
ร่างกายทุกส่วนถูกไฟไหม้และความรู้สึกที่ถูกอบอยู่ในกองไฟทำให้เฉินหลงคิดว่าเขากำลังถูกเผาอยู่
แต่ถึงอย่างนั้น หลังจากนั้นไม่นาน เฉินหลงก็ยังรู้สึกตัวอยู่และในขณะเดียวกันนั้นความร้อนในร่างกายก็ค่อยๆลดลง
"เกิดอะไรขึ้น? ฉันยังไม่ตาย" เฉินหลงสงสัย "ฉันยังไม่ตายจริงๆเหรอ?! "
เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉินหลงก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
เมื่อเวลาผ่านไป ความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนในร่างของเฉินหลงก็ค่อยๆทุเลาลงไป
เมื่อความรู้สึกแสบร้อนพวกนั้นหายไป ในที่สุดเฉินหลงก็กลับมาควบคุมร่างกายของตนได้เหมือนเดิม
"กลับมาเป็นปกติแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะไม่ต่างจากเดิมสักเท่าไหร่แต่ดูเหมือนว่าจะมีกล้ามเนื้อมากขึ้นแล้วก็ไฟ นี่ไม่ได้หมายความว่าฉันสามารถควบคุมไฟพวกนั้นได้รึไง?" เฉินหลงมองดูตามเส้นเอ็นที่เด่นชัดขึ้นบนแขนกับกล้ามหน้าท้องแปดมัดของเขา แต่กลับไม่เห็นวี่แววของไฟเหมือนก่อนหน้านี้
เมื่อเฉินหลงคิดเกี่ยวกับไฟ ทันใดนั้นฝ่ามือว่างเปล่าของเขาก็ระเบิดลูกไฟออกมาสองลูก
ลูกไฟที่ปรากฏขึ้นในทันทีทำให้เฉินหลงตกใจโดยไม่ทันตั้งตัว สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อเห็นมันคือสบัดมือทิ้งเพื่อสลัดลูกไฟให้ออกไป
ทันใดนั้นเฉินหลงรู้สึกว่าเขาตื่นตูมเกินไปแล้ว อย่าบอกนะว่า ถ้ากินผลลูกไฟไปแล้วจะทำให้ควบคุมไฟได้ อีกทั้งลูกไฟบนฝ่ามือของเขาไม่ได้ทำให้เขารู้สึกราวกับว่ากำลังถูกมันเผาอยู่ แล้วทำไมเขาถึงต้องกลัวมันด้วยเล่า
"เจ๋งโคตร" เฉินหลงลองขยับนิ้ว เขาเห็นว่าลูกไฟก็ได้เคลื่อนไหวตามนิ้วของเขาเช่นกันราวกับว่าลูกไฟกำลังร่ายรำอยู่บนฝ่ามือของเขา
หลังจากนั้น เฉินหลงลองคิดว่ามันหายไป ทันใดนั้นลูกไฟที่อยู่ในมือทั้งสองข้างก็หายไปในทันที เหลือไว้เพียงแค่ลูกไฟที่อยู่ตรงนิ้วชี้ของมือขวาเท่านั้นที่ยังปรากฏอยู่
จากนั้น เฉินหลงก็เริ่มควบคุมลูกไฟด้วยพลังจิตของตนเอง
เนื่องจากการควบคุมของเฉินหลง ทันใดนั้นลูกไฟได้เปลี่ยนรูปร่างเป็นเกลียวในทันที เป็นรูปทรงกลมหนึ่งครั้ง และเป็นรูปหัวใจหนึ่งครั้ง มันนี่เชื่องจริงๆ
"นี่คือการควบคุมไฟ? ทรงพลังมาก ดูเหมือนว่าความผิดที่เคยก่อเมื่อก่อนหน้านี้จะไม่เสียเปล่าและมันก็คุ้มค่าด้วย" เฉินหลงรู้สึกตื่นเต้น
เฉินหลงเป็นเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่และเขากำลังเล่นลูกไฟอย่างมีความสุขโดยลืมไปเลยว่าตอนนี้เขากำลังโป๊อยู่...
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ความสนใจของเฉินหลงได้หายไปในที่สุด
"อ๋า นี่เราโป๊อยู่เหรอเนี่ย?" ในที่สุด ตอนนี้เฉินหลงก็ได้ค้นพบความจริง "อืม ดูเหมือนว่าเป็นกำไรแบบที่คาดไม่ถึงเลย ในที่สุดฉันก็ทำได้"
ในทางเดียวกัน เฉินหลงก็พบว่าน้องชายของเขาก็โตขึ้นเช่นกัน...
ในฐานะลูกผู้ชาย สัญลักษณ์แห่งความชาย แน่นอนว่าผู้ชายทุกคนต้องคิดว่ายิ่งใหญ่ยิ่งดี
ในขณะที่เฉินหลงกำลังจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้ เท้าของเขาก็เหยียบของแข็งบางอย่างที่หล่นอยู่บนพื้น
ในตอนนี้ ร่างกายของเฉินหลงเปลี่ยนไปเพราะผลลูกไฟได้ออกฤทธิ์แล้ว
เดิมทีความเจ็บแสบที่เขาทนไม่ได้ก่อนหน้านี้ ในตอนนี้ความรู้สึกต่างๆได้หายไปจนรู้สึกถึงมันเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
"อะไรอ่ะ?" เฉินหลงก้มหน้าลงไปมองใต้ฝ่าเท้า
เพชรเม็ดหนึ่งที่มีขนาดเท่าฝาขวดน้ำแร่
"อะไรล่ะนั่น เพชรเหรอ? มาจากไหนละเนี่ย?" เฉินหลงหยิบคริสตัลขึ้นมาแล้วมองดูมันด้วยความระมัดระวัง
เฉินหลงนำคริสตัลไปที่แสงอาทิตย์ เขาเห็นว่าเพชรเม็ดนี้ส่องแสงสะท้อนวิบวับแวววาวออกมา
"หรือว่ามันเป็นเพชรของจริง?!" ทันใดนั้นเฉินหลงนึกถึงความเป็นไปได้
"ว่าแต่เพชรนี้มีที่มาที่ไปยังไงล่ะ?" เฉินหลงสงสัยว่าทำไมเพชรเม็ดนี้ถึงได้มาปรากฏในบ้านของเขาได้
จากนั้นเฉินหลงได้ลำลึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น แต่เขาก็ไม่เข้าใจมันอยู่ดี
"ไม่ใช่ว่านี่เป็นของฝากจากร้านอัคนีนะ?"
หลังจากนั้นเฉินหลงก็เข้าสู่ระบบและดูบันทึกการค้า ในบันทึกการซื้อขาย เฉินหลงเห็นลายละเอียดต่างๆว่าเพชรมีที่มาที่ไปยังไง เพชรเม็ดนี้ถูกมอบให้กับเฉินหลงเพื่อเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆ
“ถ้ามันมาจากร้านอัคนีจริงๆล่ะก็ ไม่ใช่ว่าในโลกอัคนีมีเพชรอยู่ใช่ไหม? ว่าแล้วก็ไปถามเขาดีกว่า” เฉินหลงคิด
