TB:บทที่ 4 การค้าขาย

TB:บทที่ 4 การค้าขาย

“เสี่ยวเฉิน บางครั้งอุปสรรคก็อาจจะนำพาโชคมาให้เราในแบบที่เราคาดไม่ถึงก็ได้นะ เหมือนที่นายเจอของดีไง มันทำให้นายมีกำไรเล็กๆน้อยๆนี่” ฮ่าวฉางชิงชี้นิ้วไปที่ขวดยานัตถุ์ที่อยู่ในกล่อง เขาพูดปลอบใจเฉินหลง

“ครับ ผมก็คิดว่ามันพาโชคมาให้ผมเหมือนกัน มันคงได้เวลาที่ผมต้องเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงที่สวยงามแล้วล่ะครับ” เฉินหลงยิ้มตอบ

หลังจากนั้นเฉินหลงได้พูดคุยกับฮ่าวฉางชิงอีกครั้ง เขาได้เรียนรู้ว่าฮ่าวฉางชิงเคยทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ที่พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นและเขายังเป็นผู้จัดการแผนกพระธาตุทางวัฒนธรรมของกรมวัฒนธรรมส่วนภูมิภาค อย่างไรก็ตามด้วยอายุอานามของเขาทำให้ในตอนนี้ฮ่าวฉางชิงได้เพลินเพลินกับชีวิตที่มีความสุขอยู่ที่บ้าน

ถึงแม้ว่าลุงฮ่าวจะดูเหมือนชายวัยกลางคนที่อายุราวๆห้าสิบปี แต่จริงๆแล้วเขามีอายุมากพอสำหรับการปลดเกษียณเสียอีก

ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ที่ซิงเฉิงตามลำพัง หญิงชราต้องกลับไปที่บ้านของลูกชายเพื่อดูแลหลานชายของเธอ เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับฝั่งลูกชายของเขาสักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงอยู่รอที่บ้าน

และฮ่าวฉางชิงมีลูกสาว เธอกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง เธอมักจะกลับบ้านไปเยี่ยมฮ่าวฉางชิงเมื่อถึงวันหยุด

หลังจากที่ได้ทำความความเข้าใจกันและกันแล้ว เฉินหลงและฮ่าวฉางชิงก็ได้แยกย้ายกันไปทำธุระของตน ก่อนจะจากกันไปฮ่าวฉางชิงได้บอกเฉินหลงว่าถ้าเขามีเรื่องไม่สบายใจเมื่อไหร่เขาสามารถไปหาอีกฝ่ายได้ทุกเมื่อ เขาจะให้ช่วยเหลือเต็มที่

หลังจากออกมาจากร้านกาแฟแล้ว เฉินหลงก็กลับไปที่ห้องเช่าของตน ทันทีที่ประตูปิดลง เฉินหลงก็กระโดดโลดเต้นอยู่ในห้อง

"สุดยอด สุดยอด แค่ออกไปข้างนอกแป็ปเดียวก็หาเงินได้ตั้ง 150,000 หยวน เยี่ยมที่สุด!" เฉินหลงหยิบแว่นตาวิเคราะห์คุณภาพต่ำออกมาจากกระเป๋าแล้วจรดริมฝีปากจุ๊บแว่นไปหนึ่งครั้ง

"แต่ว่าตอนนี้ แว่นตาสามารถใช้ได้อีกแค่สองครั้ง อีกหนึ่งสิ่งที่ต้องทำคือหาวิธีเก็บคะแนนแลกเปลี่ยนจะได้เอาไปแลกของที่มีประโยชน์ทุกชนิดจากระบบเถาเป่าได้ " เฉินหลงเริ่มคิดหาวิธีที่ว่าเขาจะใช้แว่นตาอีกสองครั้งที่เหลืออยู่ยังไงกับวิธีเก็บคะแนนแลกเปลี่ยน

หลังจากคิดเกี่ยวกับมันอยู่สักครู่ เฉินหลงลองหยิบดินจำหนึ่งหนึ่งจากกระถางต้นแคคตัสที่เขาปลูกไว้แล้วนำดินไปลงขายในร้านเถาเป่าโดยใช้ 0.1 คะแนนแลกเปลี่ยน

ร้านค้าถูกสร้างโดยเฉินหลงแบบอัตโนมัติเมื่อเขาได้เชื่อมต่อกับระบบ

ทันทีที่เฉินหลงวางขายดินในระแบบ ดินที่อยู่ในมือของเขาก็หายวับไปกับตา

หลังจากนั้น เฉินหลงก็ออกไปข้างนอกอีกครั้ง

ในครั้งนี้ เฉินหลงตั้งใจจะไปซื้อโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ให้น้องสาวของตน เนื่องจากว่าในตอนนี้เขามีเงินแล้ว เฉินหลงไม่จำเป็นต้องสั่งโทรศัพท์ทางออนไลน์อีกต่อไป

เมื่อเขามาถึงร้านขายโทรศัพท์แบรนด์ผลไม้ชนิดหนึ่ง เฉินหลงเลือกซื้อโทรศัพท์รุ่นที่มีสีโรสโกลด์ให้กับน้องสาวเพราะคิดว่ามันน่าจะเหมาะกับเธอ

หลังจากที่เฉินหลงจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย ทันใดนั้นเฉินหลงก็ได้รับข้อความในหัวของเขา ข้อความนั้นมาจากร้านเถาเป่าของเขานั่นเอง

"อย่าบอกนะว่าดินที่ฉันเพิ่งลงขายไป ขายออกแล้ว?"

เมื่อคิดแบบนั้น เฉินหลงก็ตรงกลับไปที่ห้องเช่าในทันที

การเข้าสู่ระบบ เพื่อความปลอดภัยขอกลับไปเช็คที่ห้องเช่าดีกว่า

หลังจากกลับไปที่ห้องเช่า เฉินหลงก็เข้าสู่ระบบทันที

เป็นดังคาด สินค้าของเขา “ดิน” มีคนซื้อไปแล้ว ขายออกแล้ว

แล้วผู้ซื้อก็ทิ้งข้อความเอาไว้ด้วย

"เรียนคุณเฉินหลง คุณมีดินเหนียวขายไหม? ถ้าหากว่าคุณมี ฉันจะรับซื้อมันทั้งหมด แน่นอนว่าร้านของฉันเองก็มีของดีขายเช่นกัน คุณลองเข้ามาดูสินค้าต่างๆที่ร้านของฉันได้ และถ้าหากว่าคุณสนใจสินค้าชิ้นไหน เราสามารถแลกเปลี่ยนกันได้เช่นกัน"

ข้อความที่ส่งมาจากดาวอัคนี

หลังจากที่ได้อ่านข้อความเรียบร้อยแล้ว เฉินหลงก็เข้าไปดูร้านค้าของดาวอัคนี

ทันทีที่เขามาถึงร้านอัคนี เฉินหลงก็รู้สึกถึงความร้อนที่กำลังแผดเผาใบหน้าของเขาอยู่ แน่นอนว่าความร้อนนั่นไม่ใช่ของจริง ก็แค่ความรู้สึก

ในร้านอัคนี เฉินหลงสังเกตเห็นว่าสินค้าภายในร้านนั้นเป็นสินค้าที่เกี่ยวข้องกับไฟทั้งหมด

"ผลลูกไฟสามารถควบคุมไฟได้หลังจากใช้มัน ราคาอยู่ที่ 500 คะแนนแลกเปลี่ยน สินค้าคงเหลือ 1/1 "

"เม็ดบัวไฟ ทำให้มองภาพชัดขึ้น หลังจากใช้หนึ่งเม็ดสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆในที่มืดชัดเจนขึ้น หลังจากใช้สิบเม็ดสามารถมองเห็นภาพลวงตาต่างๆได้ ราคาอยู่ที่ชิ้นละ 20 คะแนนแลกเปลี่ยน สินค้าคงเหลือ 40/50 "

"ดวงใจอัคนี สามารถเปลี่ยนของที่ไม่มีชีวิตให้มีชีวิตได้ ดราบใดที่ไฟยังไม่ดับของก็จะมีชีวิตอยู่ ราคาอยู่ที่ 5,000 คะแนนแลกเปลี่ยน สินค้าคงเหลือ 1/1"

......

"สวัสดีครับ ผมคือเฉินหลงมาจากโลก ผมมีดินมากมาย ถ้าคุณต้องการ เราสามารถเจรจากันได้ครับ " เฉินหลงไล่ดูสินค้าของร้านอัคนีแล้วส่งข้อความทักทายเจ้าของร้าน

"สวัสดี คุณเฉินหลง ฉันคือฮั่วชีเยียน ยินดีที่ได้ติดต่อกับคุณ"

ในเวลาเดียวกัน มีข้อความปรากฏขึ้นในหัวของเฉินหลง

"คุณต้องการติดต่อกันผ่านภาพเสมือนจริงหรือไม่?"

หลังจากเห็นข้อความของร้านอัคนีแล้ว ทันใดนั้นระบบก็ได้ส่งข้อความแจ้งเตือนให้กับเฉินหลงเช่นกัน

"ไม่ต้องการ" เฉินหลงรีบกดเลือกปฏิเสธการวิดีโอคอลในทันที

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเฉินหลงจะไม่ได้เลือกวิดีโอคอลแต่อีกฝ่ายกลับเลือกการโทรแบบวิดีโอคอล

สภาพทางชีวภาพของอีกฝ่ายมีลักษณะและใบหน้าแบบมนุษย์ แต่สีผมของเขาเป็นสีไหม้เหมือนกับไฟปราฏขึ้นในหัวของเฉินหลง

"สวัสดี คุณฮั่วชีเยียน ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มีโอกาสได้ทำธุรกิจกับคุณ" เฉินหลงกล่าว

"เฉินหลง ที่คุณบอกว่าคุณมีดินเยอะนั้นเป็นเรื่องจริงเหรอ?" ความรู้สึกแปลกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคุณฮั่ว

"ใช่แล้ว เยอะ เยอะมากๆ" เฉินหลงตอบ

"คุณเฉินหลง ผมมีคะแนนแลกเปลี่ยนไม่ค่อยมากนัก ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากแลกเปลี่ยนมันกับของในร้านของผม" บนใบหน้าของคุณฮั่วมีความเขินอายปรากฏอยู่

"คุณฮัวชีเยียน ร้านของคุณมีสินค้าดีๆมากมาย แต่สำหรับผมแล้วมีแค่ผลลูกไฟและเม็ดบัวไฟเท่านั้นที่ใช้งานได้ อ้อ ถ้าเป็นไปได้ ผมขอเม็ดบัวไฟสิบเม็ด แลกกับดินหนึ่งลูกบาศก์เมตร "เฉินหลงเสนอความคิด

"จริงเหรอ? เยี่ยม ถ้าเป็นไปได้ก็แลกของกันตอนนี้เลย" คุณฮั่วไม่รอช้า

"เอ่อ คือตอนนี้ผมไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ครับ ผมต้องใช้เวลาเตรียมของก่อน" เฉินหลงไม่สามารถหาดินหนึ่งลูกบาศก์เมตรมาให้เขาในตอนนี้ได้

"คุณเฉินหลง คุณต้องการเวลาเตรียมของนานขนาดไหน? " คุณฮั่วถาม

"ประมาณครึ่งชั่วโมง" เฉินหลงใช้ความคิดก่อนที่จะตอบอีกฝ่าย

"ตกลง ฉันจะรอ" เมื่อเขาได้ยินว่าเฉินหลงขอเวลาเตรียมของเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น คุณฮั่วพยักหน้าหลายครั้ง

นี่เป็นระบบ แน่นอนว่าฮั่วจึงเข้าใจว่าครึ่งชั่วโมงที่เฉินหลงบอกนั้นนานแค่ไหน

"คุณฮั่วชีเยียน ถ้าเป็นไปได้ ผมหวังว่าคุณจะใช้คะแนนซื้อดินพวกนั้นนะครับ พอดีว่าผมเรื่องด่วนเลยจำเป็นต้องใช้คะแนนแลกเปลี่ยน" คะแนนแลกเปลี่ยนนั้นสำคัญมากสำหรับเฉินหลง

"ได้เลย ฉันมีคะแนนแลกเปลี่ยน 500 คะแนน ผมคิดว่ามันน่าจะมีค่ามากพอที่จะซื้อดินของคุณเฉินหลงได้" ฮั่วตอบอีกฝ่ายโดยเร็ว

“ตกลงครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปเตรียมของให้คุณก่อนก็แล้วกัน” เฉินหลงตอบ

"โอเค คุณเฉินหลง ฉันจะรอคุณ"

หลังจากนั้น เฉินหลงก็ตรงไปที่แม่น้ำสักแห่ง

เฉินหลงใช้เวลาถึงยี่สิบนาทีเพื่อมาถึงที่แม่น้ำ

"ถ้าไม่มีรถขับ การเดินทางก็ลำบากลำบนเหมือนกันแหะ ถ้าทำการซื้อขายสำเร็จ ได้ของดีจากระแบบแล้วนำมันไปหากำไรแล้วค่อยกลับมาซื้อรถไว้ขับสักคันก็แล้วกัน" หลังจากมาถึงแม่น้ำแห่งหนึ่ง เฉินหลงคิดมันในใจ

หลังจากคิดได้เช่นนั้น เฉินหลงก็หยิบพลั่วออกมาแล้วก็เริ่มปฏิบัติการขุดดินแถวริมแม่น้ำไปในที่สุด