บทที่ 178.2 หาสมบัติ
บทที่ 178.2 หาสมบัติ
ผู้แปล loop
“ฮ่าฮ่าผมก็หมือนกัน ผมชอบดูรายการสะสมของเกาเช่นจานลายครามสีน้ำเงินและสีขาวจากราชวงศ์หยวนเป็นรายการโปรดของผม”
"เยี่ยมเลย ฉันก็ชอบเครื่องเคลื่อบ สีน้ำเงินและสีขาว” ใครไม่ชอบสิ่งที่มีมูลค้ามากกว่าร้อยล้าน
ฮูซินเหลียนเป็นคนช่างสังเกตมากและเธอเห็นดงซูบินกำลังมองแจกันลายคราม เธอจึงเงียบและเดินออกไปกับสามีของเธอ พวกเขาไม่ต้องการรบกวนดงซูบินในการเลือกของโบราณในครั้งนี้
เจ้าของร้านคนเดินไปมา “ลูกค้ากำลังมองหาอะไรอยู่หรอ?”
ดงซูบิน ชีไปที่ชั้นวางนั้น “แจกันเหล่านี้มีราคาเท่าไหร่”
“โอ้ นี้มันเครื่องชามดินเผาธรรมดา ราคามันอยู่ 5,000 หยวน ชามใบเล็กนี้มันมาจากราชวงศ์ ราคา 30,000 หยวน แจกันนั่นก็ 30,000 หยวน…” ดงซูบินจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับราคาก่อน มันจะไร้ประโยชน์ถ้าเขาสามารถหาสินค้าเครื่องลายครามแท้ๆและเจ้าของขายมันไปหลายร้อยล้านหยวน โชคดีที่เครื่องลายครามทุกชิ้นมีราคาไม่แพง เจ้าของบริษัทจะต้องรู้ด้วยว่าผลิตภัณฑ์ของเขาเป็นสินค้าประเภทไหน
หลังจากการดูไปสักพัก ดงซูบินเริ่มตรวจสอบรายการเครื่องเคลือบต่างๆ
ประมาณ 10 นาทีต่อมา ดงซูบินเลือก 3 รายการที่เขารู้สึกว่าเป็นของแท้ ‘เอาล่ะเริ่มกันเลย.’
แย่ล่ะ! ดงซูบินยกมือขึ้นและทุบเครื่องลายครามของลายมักมังกรลงบนพื้น เขาก้มลงอย่างรวดเร็วและหยิบชิ้นส่วนที่แตกหัก
เจ้าของร้านคำราม:“ลูกค้าทำอะไรลงไปไหนเนี่ย!”
ฮูซินเหลียน และสามีของเธอตกตะลึง “หัวหน้าซูบินคุณเป็นอะไรไป……”
ดงซูบินเพิกเฉยพวกเขาและตรวจสอบชิ้นส่วน จากส่วนที่ขาดชิ้นส่วนนี้ไม่ได้ดูจริง เขาหยิบชิ้นชามลายครามอีกชิ้นขึ้นมาและทุบลงบนพื้นคอนกรีตก่อนหยิบชิ้นส่วนที่หักเพื่อศึกษา เจ้าของรีบวิ่งไปข้างหน้าและชูกำปั้นของเขาเพื่อตีใส่ชามพวกนั้น ฮูซินเหลียนก็จำได้ว่า ดงซูบินพึงไปดื่มมาก่อนหน้านี้และอาจกำลังเมาอยู่ ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาเธอไม่สามารถมองเห็นผู้นำของเธอถูกทุบตีทำลายสิ่งของต่อหน้าเธอได้ เธอผลักสามีของเธอและเขาก็วิ่งไปหยุดการกระทำนั้น
ดงซูบินส่ายหัวหลังจากตรวจสอบชิ้นส่วนที่แตกและทุบเครื่องลายครามชิ้นที่สาม
ของเครื่องลายครามชิ้นที่สามนั้นไม่ใช่ของเก่าแท้ๆ
หลังจากนั้นซักพักดงซูบินก็พูดพึมพำและตะโกนว่า “ย้อนกลับ 1 นาที!”
……
ทุกอย่างเงียบสงบในร้านขายของเก่าฮูซินเหลียนและสามีของเธอกำลังคุยกันเรื่องชามเครื่องลายครามและเจ้าของร้านกำลังอธิบายเกี่ยวกับแจกันลายครามสีน้ำเงินและสีขาวให้กับดงซูบิน
ดงซูบินแกล้งทำเป็นฟังเขาและหยิบของ 3 ชิ้นจากชั้นวาง
แย่ล่ะ! ดงซูบินเริ่มโยนชามใบหนึ่งลงบนพื้นและทำซ้ำสิ่งที่เขาทำก่อนหน้านี้
มันไม่ใช่ของจริง!
นี่มันไม่จริงด้วย!
นี่เป็นของปลอมอีกแล้ว!
……
ภายในครึ่งชั่วโมงดงซูบินใช้เวลาในการย้อนกลับ 6 นาที เขาเหลือเวลาเพียง 1 นาที!
ฮูซินเหลียน ตัดสินใจซื้อชามเครื่องลายคราม มันไม่แพงและมีราคาประมาณ 1,000 หยวน “หัวหน้าซูบินชิ้นนี้น่าสนใจนะ?”
ดงซูบินยิ้ม “ผมยังไม่พบชิ้นที่ผมชอบเลย”
ฮูซินเหลียน ชี้ไปที่ถ้วย 5 สี “อันนี้ฉันคิดว่าสวยดี”
ดงซูบินได้ทุบถ้วยนี้มาก่อนหน้านี้และจากเศษที่แตกมันไม่ได้ดูสมจริง ถอนหายใจ ... 6 นาทีที่การย้อนกลับนั้นสูญเปล่าโดยไม่ได้กำไรใดๆกลัยมาเลย ดูเหมือนว่าคุณภาพของโบราณในร้านนี้แย่ ฉันควรใช้หนึ่งนาทีสุดท้ายที่นี่เลยหรือไม่
ดงซูฐินเลือกรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมในขณะที่กำลังคิดอะไรบ้างอย่างอยู่
ฮูซินเหลียน เห็นดงูบินมองดูเจ้าแม่กวนอิมโดยไม่พูดอะไรและคิดว่าเขาคงต้องการรูปปั้นนี้ “หัวซูบินอยากไดรูปปั่นเจ้าแม่กวนอิมกลับไปหรือเปล่า”
สามีของ ฮูซินเหลียน ดูรูปปั้นและเตือนเขา “นี่ไม่ใช่ของโบราณ มันเป็นงานศิลปะสมัยใหม่”
ฮูซินเหลียน จ้องที่สามีของเธอ “หัวหน้าซูบินรู้ดีน่าว่ากำลังทำอะไรอยู่ ไม่ต้องให้คำแนะนำกับเขา!”
สามีของเธอเงียบลงไปในทันที
ดงซูบินยังรู้ว่ารูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมประเภทนี้สามารถพบได้ในทุกห้างสรรพสินค้าและมีมูลค่าน้อยกว่า 200 หยวน เขาหยิบรูปปั้นนั้นขึ้นมาเพราะเขามีความคิดลึกซึ้ง เฮ้อ…ไม่เป็นไร แม้ว่าฉันจะทุบอีกสองสามชิ้นฉันจะไม่พบโบราณวัตถุใด ๆ ที่แท้จริง ฉันไม่ควรใช้ย้อนกลับไปสูญเปล่า หลังจากการตัดสินใจของเขาดงซูบินวางรูปปั้นกลับบนหิ้ง “ไปกันเถอะ…”
เมื่อดงซูบินหมุนแขนของเขาขัดกับฐานรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมโดยไม่ตั้งใจ!
ดงซูบินยังคงเมาเล็กน้อยหลังจากดื่มและปฏิกิริยาของเขาช้า ก่อนที่เขาจะตอบโต้รูปปั้นก็ตกลงมาจากหิ้ง!
ฮูซินเหลียน อ้าปากค้างและรีบออกไปจับรูปปั้น
อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป เกิดความผิดพลาดขึ้น! รูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมตกหล่นบนพื้นแตก!
“คุณ…” เจ้าของร้านจ้องที่ดงซูบิน
ดงซูบิน สถบออกมาภายในใจและถอนหายใจออกมาอย่างแรงของเขาและนำกระเป๋าเงินของเขาออกไปจ่ายค่ารูป ทันใดนั้นจากมุมดวงตาของเขาเขาเห็นชิ้นส่วนที่แตกของรูปปั้นและถูกทำให้มึนงง เขากระพริบตาและคิดว่าแอลกอฮอล์ทำให้เกิดภาพลวงตา แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นฮูซินเหลียนและสามีของเธอก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความตกใจเมื่อมองดูชิ้นส่วนที่แตกหัก ดงซูบินรู้ว่าดวงตาของเขามีอะไรแปลกไป เขาผลักเจ้าของออกไปข้างนอกแล้วนั่งยอง ๆ เพื่อตรวจสอบชิ้นเครื่องลายคราม! ไม่ตริง! เกิดอะไรขึ้น?
เจ้าของร้านก็สังเกตเห็นและแช่แข็ง “นี่คือ…”
ดงซูบินไม่ได้คิดมากและใช้“ย้อนกลับ” สุดท้าย!
……
ฉากต่อหน้าเขาส่องประกาย!
“คุณอยากได้รูปปั่นเจ้าแม่กวนอิมนี้กลับไปไหม” ฮูซินเหลียน ยิ้มและถาม
สามีขอฮูซินเหลียน:“นี่ไม่ใช่ของโบราณ มันเป็นงานศิลปะสมัยใหม่”
ฮูซินเหลียน จ้องที่สามีของเธอ “หัวหน้าซูบินรู้ดีอยู่แล้ว คุณไม่ต้องไปให้คำแนะนำกับเขาเลย!”
หนึ่งนาทีก่อน !!!
ร่างกายของดงซูบินสั่นและคว้ารูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมอย่างรวดเร็ว เขาระงับความตื่นเต้นและถามเจ้าของ “เจ้าแม่กวนอิมขายเท่าไหร่?”
เจ้าของร้านดูที่ดงซูบินเพื่อนของเขาวางรูปปั้นขนาดเล็กนี้และเจ้าของรู้ว่ามันไม่คุ้มค่ามากนัก แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธลูกค้าของเขาและปล่อยให้เขาวางรูปปั้นนี้เพื่อขาย ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาไม่มีใครถามซื้อรูปปั้นเลย “ถ้าคุณต้องการฉันจะขายให้คุณ 500 หยวน”
ดงซูบิน ดึงเงิน 500 หยวนออกจากกระเป๋าของเขาทันทีโดยไม่ลังเล
เจ้าของร้านแปลกใจเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าดงซูบินจะจ่ายเงินให้เขาในทันที เขาคิดกับตัวเองหมอนี้จะต้องบ้าไปแล้ว รูปปั้นที่คล้ายกันนี้ขายในห้างสรรพสินค้า 100 หยวน!
ฮูซินเหลียนยังตกตะลึงและหยุดสามีของเธอซึ่งกำลังจะหยุดดงซูบิน เธอคว้าแขนสามีแล้วส่ายหัวเล็กน้อย พวกเขาเตือนหัวหน้าซูบินก่อนหน้านี้และเนื่องจากหัวหน้าซูบินยังต้องการซื้อมันพวกเขาไม่ควรหยุดเขา
ดงซูบินยังรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่
……
กลับมาที่เขตรักษาความปลอดภัยสาธารณะดงซูบินล็อคประตูและยิ้ม
เขาวางรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมไว้บนโต๊ะอย่างระมัดระวังและดึงไขควงออกจากลิ้นชักก่อนจะม้วนแขนเสื้อขึ้น เขายกรูปปั้นขึ้นด้วยมือเดียวและใช้ไขควงเพื่อแทงฐาน แตก! ดงซูบินพยายามที่จะเจาะรูที่ด้านล่างและมีเศษกระดาษร่วงในรูปปั้นกลวง เขาหยิบกระดาษจากรูปปั้นออกมาอย่างระมัดระวังแล้ววางลงบนโต๊ะ
ดงซูบินเปิดกระดาษยู่ยี่และมีแท่งผมหยกอยู่ข้างใน!
นี่คือ หยก เฮนเทียน!
หยกสีขาว เฮนเทียน!
ดงซูบินหัวเราะ เขาไม่รู้ว่าใครปิดผนึกแท่งผมหยกชิ้นนี้ในรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิม แต่ด้วยเครื่องประดับหยกนี้การประมูลครั้งแรกของ บริษัท ของเขาจะมีสินค้าดาวเด่น!
ดงซูบินโทรหาฉูหยวนในทันที “ฉันได้รับของแล้ว”
ฉูหยวนถึงกับสับสน “นายกำลังพูดถึงสินค้าที่จะเอามาประมูลหรอ?”
“นี้เป็นสินค้าประมูลหลักของเรา หวีผมหยก”
ฉูหยวนหยุดครู่หนึ่งแล้วถาม “มันเป็นหยกประเภทไหนและมาจากยุคอะไร”
ดงซูบินตอบอย่างมั่นใจ “ฉันแน่ใจว่าหยกเป็นหยกขาวที่มีชื่อเสียงที่สุดของเฮนเทียนสำหรับยุคมันน่าจะเป็นอย่างน้อยกว่าร้อยปี ฉันไม่แน่ใจ คุณต้องให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบมัน ราคาของชิ้นนี้ควรจะได้รับประมาณไม่กี่ร้อยถึง 1 ล้านหยวน”
“…ซูบินนาย…นายนี้....”
“เธอหมายถึงอะไร”
“ฉันหมายความว่าอย่างไร นานแค่ไหนแล้วที่ฉันโทรหา นายก่อนหน้านี้และนายก็หาสมบัติ? แม้แต่การปล้นธนาคารก็ไม่ได้รับเงินมากเท่ากับนายนะ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่านี่มันไม่มีอะไรเลย…ฉันแค่โชคดี เอ่อ ... ฉันจะส่งสินค้านี้ให้เธอได้อย่างไร”
“เมื่อเช้าเพื่อนของฉันพึงขับรถไปส่งพวกผู้เชียวชาญกลับและน่าจะกำลังเดินทางกลับ ฉันขอให้หล่อนแวะไปที่เขตหยานไท่เพื่อพบคุณ”
“เธอเชื่อถือได้หรือป่าว? หวีหยกนี้มีค่า”
“เธอเคือเสี่ยวเต่า เธอทำงานกับฉันที่สำนักหนังสือพิมพ์เป็นเวลานานและเธอลาออกเพื่อมาช่วยฉัน เธอสามารถเชื่อถือได้”
"ตกลง. ให้เบอร์เธอมาหน่อย ฉันจะโทรหาเธอ”
เมื่อเวลาประมาณ 21.00 น. เสี่ยวเต่าถึงโรงน้ำชาใกล้กับสถานที่พักของดงซูบิน
ดงซูบินส่งหวีผมหยกที่ห่อไว้อย่างดีให้กับเธอและยิ้ม “เอาให้ฉูหยวนให้หน่อยนะครับ บอกเธอให้โทรหาผทก่อนการประมูล ถ้าผมมีว่างผมจะไปเข้าร่วมด้วย”
ด้วยราคาของหวีผมหยกชิ้นนี้ มันจะช่วยดึงดูดคนเข้าร่วมการประมูลได้อย่างมหาศาล!
