คำขอโทษ [ 3 ]
จิตใจยังคุกรุ่นไม่จางกระทั่งถึงห้อง ระยะทางจากห้องตะวันมาห้องพี่กันต์ไม่ไกลกันมาก นั่งรถไม่เกินยี่สิบนาทีก็ถึง “เฮ้ยถอดรองเท้าด้วย” พี่กันต์ท้วงเสียงแข็ง ผมก้มลงถอดรองเท้าแล้วโยนไปที่ชั้นอย่างส่งๆ เดินโงนเงนเข้ามาในห้องทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างไม่สนใจอะไรอีก ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กเหมือนพี่กันต์ทำอะไร ผมพย...