CHAPTER # 9 - หนี !!!!
CHAPTER # 9 - หนี !!!!
★★★★★★★★★★★★★★★★
★
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะรู้สึกได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้เสียงดังภายในห้องของผม ผมเป็นคนตื่นสาย แต่ไม่ใช่คนตื่นยาก มีอะไรกวนหน่อยก็ตื่นแล้ว เวลาตื่นก็ความดันจะต่ำ หงุดหงิดไปหมดเช่นตอนนี้ เสียงดังชิบหาย มีใครตายหรือยังไง
“บ้านไฟไหม้ไง เสียงดังโว้ย!!!!”ผมตะโกนออกไปอย่างไม่พอใจ
“อาตี้ ตื่นได้แล้ว”เสียงของผู้ชายี่แสนคุ้นเคยพูดขึ้น
อืมมม..เสียงคุ้นๆแหะ ใครว่ะ ยิ่งตื่นเช้าแบบนี้ ตามันเบลอๆ
“ไม่ตื่นจะเจอแบบเมื่อก่อนนะครับ…จะเอาไหมครับ?”
คำพูดที่มันดูไม่หน้ากลัวแต่มันน่ากลัวสำหรับผมมาก เสียงที่แสนน่าขนลุกแบบนี้มีคนเดียว เมื่อก่อนผมได้ยินแบบนี้ทุกเช้า บ้านใกล้กัน สิกษ์จะมาปลุกผมทุกวันเพื่อไปโรงเรียน แต่พอสิกษ์ไป ตาต้องบอกปลุกผมแล้วผมก็ไม่ยอมตื่น ไปสายทุกวัน - -
แต่ทุกคนคงสงสัยว่า เจอแบบเมื่อก่อนมันคืออะไร ผมจะอธิบายให้ฟัง
เมื่อก่อนผมตื่นสาย เวลาสิกษ์มาผลุกผมก็ไม่ยอมตื่น ผมเลยนอนต่อ พอผมตื่นหน้าผมเต็มไปปากกาเมจิก ลบไม่ออกด้วย!
ผมเลยต้องไปเรียนทั้งแบบนั้น อีกวันผมไม่ยอมตื่น สิกษ์เอานอนมาใส่ตัวผม ผมเกลียดหนอน มันกระดิ๊บๆ อะ หึยยยยย อีกวันนี่เอาน้ำมาราดผมเลย เตียงผมเปียกเลย- -
เจอแต่ละวันนี่ไม่เหมือนกันเลย ไม่รู้มันเอาหัวอะไรคิดถึงได้มาแกล้งผม พูดแล้วแค้น
“โอเคๆ ตื่นแล้ว”ผมลุกขึ้นมา เห็นคนที่นั่งอยู่บนพื้น คนหล่อหน้าตาดีจนหมาเมิน7ตัว กับชะนี1นาง อืมมมมม ทีมที่ตั้งเมื่อวานนิหว่า แล้วมาทำอะไรแต่เช้า ไหนว่าแผนเริ่ม2ทุ่ม ตอนนี้กี่โมงเนี่ย
ผมยกนาฬิกาบนหัวเตียงขึ้นมาดู ตีห้า!
บ้านมึงเป็นไก่ไง มาทำอะไรแต่เช้า!!!!!!!
“มาทำไก่ไรตีห้าห้ะ!”
ผมเริ่มหงุดหงิดกว่าเดิม ตอนตื่นใหม่ๆนี่หงุดหงิดจริงๆ
“คืองี้..ผอ.มันรู้แล้วว่าเราจะหนี เลยต้องรีบรวมบอกแผนการแล้วไปเลย”
ห้ะ! เพิ่งคุยกันเมื่อคืน รู้แล้ว อะไรมันจะข่าวแรงเร็วทะลุนรกแบบนี้ ตอนคุยก็คุยกันแค่นี้ ล้ำลึกไปละ
“แล้ว ผอ.รู้ได้ไง??”
อันนี้เสียงวิวครับ มันยังใส่ชุดนอนอยู่ แสดงว่าเพิ่งตื่นแบบผม
“คนแบบผอ.ใครๆก็รู้แหละ ยังหวั่นๆเลยว่าจะหนีพ้นหรือเปล่า”
อันนี้เสียงพี่หญิงครับ สตรี1
นางของทีม เธอเป็นคนสวยนะ สวยมาก แต่ดูร้ายๆยังไงไม่รู้ ยิ่งเห็นบอกอยู่คลาส SS
ยิ่งน่ากลัว แต่เมื่อพี่หญิงบอก ช่วยๆเด็กหนี น่าสนุก ท้าทายเจ้าแม่ดี ขอบคุณครับ ชาบูๆ
“แล้วแผนเป็นยังไง”
เสียงไอ่เสือครับ วันนี้ก็น่ากลัวเหมือนเดิม สมแล้วที่ชื่อเสือ พ่อแม่ตั้งได้เข้ากับหน้าตาดี
“เราจะออกไปทางหลังโรงเรียนโดยใช้อลิซเทเลอพอทของไนท์เพื่อไปยังหลังโรงเรียน เพราะไม่มีทางที่จะเดินไปถึงในเวลานิดเดียว กำแพงของโรงเรียนไม่สามารถใช้อลิซผ่านไปได้ เราจะไปทางประตูหลังข้างๆ มันจะมีช่องเล็กๆ ที่มันร้าวเราจะทุบตรงนั้นทิ้งซะ” ล้ำลึก แล้วคุณพี่ไปเห็นรูเล็กๆนั้นได้ยังไง
“มึงไปเห็นรูตรงกำแพงได้ยังไง”เสียงฟิสิกษ์ถามขึ้น
“บังเอิญปีที่แล้วไปสอยหญิงแถวนั้นมา”โอเคตามน้ำ ผมไม่น่าอยากรู้เลย- -
“แล้วแถวนั้นจะมีการ์ดอยู่ประมาณ10คน หรือมากกว่านั้น หน้าที่จัดการก็ให้ มึง! ไอ่สิกษ์ กับมึงไอ่เสือ จัดการไปคน 5-5จัดการเงียบๆด้วย ส่วนน้องเนียร์ ลองอ่านความคิดของการ์ดทั้งหลายดู ว่ามันคิดอะไรอยู่”
“ได้ครับ”เนียร์ตอบ
“ส่วนน้องวิวคนสวย ใช้ภาพลวงตาสนับสนุนไอ่สิกษ์กับไอ่เสือนะครับ”
ทำไมต้องมีคนสวย ตอนเคร่งเคลียดก็ยังหน้าม่อได้นะครับ พี่โยคนแก่ร้อยเมีย
“แล้วผมละ?”
อันนี้เสียงผม
“น้องอาตี้คอยอยู่กับพี่หญิง ถ้ามีคนเข้ามาจะทำร้ายน้องอาตี้กับพี่หญิงก็ขโมยอลิซมาเลย”
คือผมต้องปกป้องผู้หญิงใช่ไหมครับ รู้สึกมีประโยชน์
“ส่วนพี่หญิงก็อยู่กับน้องอาตี้นะครับ ใครบาดเจ็บก็รักษาสนับสนุนอยู่ข้างหลัง”
“ฉันไม่ได้อ่อนแอนะย้ะ พูดแบบว่าฉันไม่เคยสู้ เดี๋ยวเจ้บี้ช้างน้อยเข้าให้”
แค่คิดก็เสียวแล้วครับ ผู้ชายเวลาโดนบี้ตรงนั้นคงเข้าใจว่ามันเจ็บปวดมากกก T^T คิดแล้วน้ำตาแทบไหล
“ส่วนกูจะทุบกำแพงเอง น้องไนท์ไปกับพี่นะครับ เทเลพอทจะได้หนีง่ายๆ”
“ครับ”น้องไนท์ตอบ
“โอเคแผนมันก็มีคร่าวๆแค่นี้ละ ส่วนจะหนีได้หรือไม่ได้นี่กูไม่สามารถประเมินได้ ขึ้นชื่อว่าผอ.มันอะไรมันก็ยาก จะทำอะไรต้องระวัง ขนาดอลิซของผอ.คนที่เรียนมายังไม่มีใครรู้”
แสดงว่าผอ.เป็นคนที่น่ากลัวมากเลยสินะครับ
“ผอ.มันไม่น่ากลัวหรอกคนที่น่ากลัวน่ะ พี่รอยเลย อลิซพี่แกเป็นอะไรที่หนีไม่พ้นจริงๆ”พี่หญิงพูดขึ้นมา
“ผมก็เคยโดน หลงจนโงหัวไม่ขึ้น ฟีโรโมนอย่างแรง”น้องไนท์พูด
“งั้นตอนนี้อย่าเพิ่งคิดอะไรเริ่มแผนการได้!”
.
.
.
ด้วยอลิซของน้องไนท์ตอนนี้เรามาอยู่หลังโรงเรียนแล้ว บอกเลยเป็นอะไรที่ผมไม่เคยพบเจอ จับมือน้องไนท์ปุ้บมาถึงหลังโรงเรียนปั้บ มึนๆ งงๆ
“กำแพงตรงนั้น”
พี่โย ชี้ไปทางกำแพงที่การ์ดประมาน20คน ไหนว่า10คนไงอันนี้เยอะกว่าเดิมตั้งเท่านึง
“โอเค คน10-10นะมึงไอ่เสือ”สิกษ์หันไปพูดกับไอ่เสือ
“จัดไป”
ไอ่เสือตอบด้วยน้ำเสียงแสนดุร้าย พร้อมกับเขี้ยวและเล็บที่ยื่นออกมา เป็นเล็บกับเขี้ยวที่แหลมคม ร่างกายเริ่มเปลี่ยนไป เหมือนเสือที่แสนดุร้าย
“โอเค ไป!”
สิกษ์บอกพร้อมกับวิ่งไปเข้าหาการ์ด
////
ตัดเป็นบรรยายของไรท์
/////
สิกษ์ปล่อยมัดไปจนการ์ดล้มไปหลายคน ส่วนวิวก็ยกมือขึ้นจับมือปล่อยอลิซภาพลวงตาทำให้การ์ดเห็นเป็นภาพทุ่งหญิงที่ไม่มีคนอยู่ เหมือนล่องลอยอยู่ในอากาศ ทางด้านโยกับไนท์ ทั้งสองคนเทเลอพอทมายังกำแพงที่มีรอยร้าว โยยกค้อนมาทุบจนร้าว แต่ขณะนั้น มีการ์ดคนนึงที่ล้มไปจากการสู้ของเสือรอยเคี้ยวที่คอยังไม่ลึกพอที่จะทำให้สลบทำให้การ์ดคนนั้นลุกขึ้นมาจับตัวหญิงที่ยืนอยู่หลังอาตี้
“ปล่อยนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”เสียงของหญิงร้องขึ้นมา
“หยุดนะ!”
ชิ้งงง
!
เสียงอลิซของอาตี้ดังขึ้นมาพบเป็นอลิซสโตน การ์ดตกใจมากจนปล่อยหญิงให้หลุดออกมา หญิงทรงตัวดีดีก่อนจะ…
“อีตาบ้า!มาจับตัวฉันได้”
เพียะ
!
เสียงฝ่ามือด้านซ้ายกระทบที่แก้มของการ์ดคนนั้นล้มลง พร้อมกับ ขาที่สวมส้นสูงของหญิงยกขึ้น ใช้เข็มส้นเท้าที่แหลมมากๆทิ่มลงไปยังจุดกึ่งกลางของลำตัวของการ์ด
“หึยยยยยยยยยยยยย”
เสียงของอาตี้ร้องเพราะรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดถ้าได้เจอเหมือนการ์ดคนนั้น นึกถึงคำพูดที่เจ๊แกจะบี้ บี้จริงๆ
“กล้าดีมากที่มาจับฉัน เดี๋ยวแม่จะเจี๋ยนให้ขาด”
“พี่หญิงใจเย็นครับ ใจเย็น ผมเห็นแบบนั้นแล้วเสียวสันหลัง”
อาตี้รีบห้ามหญิง
ทางด้านเสือกับฟิสิกษ์ ฟิสิกษ์ไม่ได้ใช้อลิซแต่อย่างใด เพราะฟิสิกษ์คิดว่าระดับของเขาไม่จำเป็นที่จะจ้องใช้อลิซที่แสนอันตรายนั้น แต่มันก็ทำให้ฟิสิกษ์มีบาดแผลไม่มากก็น้อย ทางด้านโยกับไนท์ โยทุบกำแพงไปได้เกือบจะทำให้คนผ่านไปได้แต่ขณะนั้นเอง
“คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือยังไง เด็กๆทั้งหลาย”
เสียงของชายผู้มีใบหน้าแทบไม่ทราบอายุกกับผู้ชายที่มีฟีโรโมนที่พร้อมจะทำให้คนหลงใหลเดินเข้ามาพร้อมกับการ์ดอีกนับร้อนเดินเข้ามา
โยกับไนท์หันหน้าไปทางเสียงที่แสนคุ้นเคยเวลาเข้าประชุมพูดขึ้นมา ทำให้หน้านิ่วทันทีที่เห็นหน้าของชายผู้นั้น
“หยุด!”
เสียงของผอ.
สั่งให้การ์ดที่กำลังต่อสู้กับเสือและฟิสิกษ์หยุดพร้อมวิ่งเข้าไปทางหลังแถวที่มีการ์ดจำนวนมากอยู่ข้างหลัง
ฟิสิกษ์ถึงกับอารมณ์เสือสบศออกไปอย่างไม่พอใจ แผนที่กำหนดแผนการที่จะหนีพาอาตี้ออกไปจากโรงเรียนแบบนี้กับผู้คนที่จะใช้เขาทำเรื่องไม่ดี หนีไปให้ไกล
หญิง วิว อาตี้ เมื่อเห็นเหตุการ์ณเหล่านั้นรีบวิ่งไปหาฟิสิกษ์กับเสือเพื่อไปปะคองไว้ไม่ให้ล้ม ถึงทั้งสองจะเก่งกาจในการต่อสู้แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีบาดแผล หญิงรีบวิ่งเข้าไปใช้อลิซของจนรักษาให้ทั้งสอง
“ฉันบอกนายแล้ว จตุรภัทร ยังไงนายก็ไม่สามารถหนีฉันได้”
คำพูดแสนดูถูกของผอ.พูดขึ้นมา
“ถึงผมจะไม่สามารถพาธันวาหนีออกไปได้ แต่ผมจะไม่มีวันทำให้คุณใช้เขาในสิ่งที่คุณต้องการ!”
ฟิสิกษ์พูดออกไปทำให้ผู้ร่วมทีมของเขารู้สึกมึน งง กับสิ่งที่ฟิสิกษ์พูด เพราะเขาไม่ได้บอกว่าทำไมถึงหนีออกไป
“ไว้จะอธิบายให้ฟังนะ”
ฟิสิกษ์รู้ตัวว่าทำให้คนอื่นมึนงงเลยพูดบอกไป คนในทีมพยักหน้าพร้อมกันเพราะรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาอธิบาย
“งั้นถ้าเธอยังขวางแบบนี้ ฉันต้องทำในสิ่งที่ฉันควรทำ!”
