CHAPTER # 6 - ปกป้อง
CHAPTER # 6 - ปกป้อง
★★★★★★★★★★★★★★★★
- Physics -
วันนี้ผอ.เรียกประชุมด่วน สงสัยมีเรื่องด่วนจริงๆ มันมีแค่3อย่างนั้นแหละที่ผอ.
เรียกประชุมด่วน1.มีเรื่องแจ้งด่วน 2.ประชุมเรื่องงานกีฬาประจำปี3.เปิดตัวนักเรียนใหม่
แต่ผมหวังว่าอาตี้คงออกไปโรงเรียนตามที่ผมเตือน ผมหวังแบบนั้นจริงๆ
ตอนนี้ 9 โมงแล้วครับ งานประชุมน่าจะเริ่มแล้ว นั่นไง อาจารย์รอย เจ้าชายฟีโรโมน เดินออกมาเป็นพิธีกรแล้วครับ อาจารย์รอยมีอลิซฟีโรโมนครับ ปล่อยให้คนรักคนหลง ผมเคยโดนครั้งนึง เห็นหน้าอาจารย์ซะน่ารักอยากจับปล้ำเลยครับแต่ตัวจะเหมือนไม่มีแรง ผมเลยได้แต่ยืนมองหนึ่ง ถ้ามันไม่เหตุจริงๆ อาจารย์จะไม่ปล่อยเล่นพร่ำเพื่อ ไม่งั้นหลงกันทั้งบ้านทั้งเมืองแล้วมั้งนั่น
“ได้เวลาแล้ว เชิญนักเรียนใหม่ออกมาแนะนำตัวครับ”
นักเรียนใหม่ งั้นต้องอาตี้น่ะสิ ทำไมมันไม่ทำตามที่ผมบอก!!
“ผมชื่อ นาย ธันวา พิทักษ์ตระการ ชื่อเล่นชื่ออาตี้ พวกผมว่าตี้เฉยๆก็ได้ครับ ตอนนี้ผมมาเรียนที่นี่ สถานะอยู่คลาสC ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
ผมนั่งมองมันแนะนำตัว มันก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ถ้ายิ่งมีการเปิดตัวแบบนี้ สิ่งที่ผมไล่มันมาเป็นอาทิตย์ก็พังหมดมันนี้หลุดออกจากโรงเรียนไม่ได้แล้วสินะ
“คนนี้น่ารักว่ะไอ่สิกษ์”
เสียงของคนที่อยู่ข้างผมดังขึ้น
“คนนี้ห้ามกูหวง”
ผมบอกออกไป
“อะไรวะ ให้เพื่อนโยคนนี้ก็ไม่ได้”
มันทำเสียงคร่ำครวญบอกผม
“มึงจำเพื่อนสมัยเด็กกูได้ไหม คนนี้แหละ”
แล้วผมก็ชี้มือไปทางอาตี้ โยมองผมทำหน้าอึ้ง
“คนนี้หรอ? แมวขโมย”
“กูบอกมึงแล้ว อย่าพูดชื่อนี้”
“กูขอโทษ เอาเป็นว่ากูจะไม่ยุ่ง”
ผมหันหน้ากลับมามองคนข้างบนเวลา อลิซของมันในหนังสือเรียนจะเรียกว่าอลิซขโมยแต่ในทางใต้ดินหรือหน่วยงานลับจะเรียกว่า แมวขโมย เป็นฉายาของผู้หญิงคนนึง ที่มีอลิซนี้อยู่ เป็นอลิซที่น่ากลัว คนที่โดนขโมยอลิซอาจจะโดนเอาอลิซไปหมดตัว จนไม่สามารถใช้อลิซอีกเลยก็ได้ แต่ถ้าโชคดีก็แค่นิดเดียว
ผมเคยโดนเอาอลิซไปตอนผมอายุ7 ขวบแต่โดนเอาไปแค่นิดเดียว โชคดีที่ผมอลิซที่รุนแรง กับพลังของอาตี้ที่อายุแค่6 ขวบเลยไม่พลังมากมาย กับอาตี้ไม่รู้เรื่องราวผมเลยบอกหินที่อาตี้ถือมาคือหินธรรมดา
จนตอนผมายุ8 ขวบ มีผู้ชายใส่ชุดดำพยายามลักพาตัวอาตี้ไป ผมวิ่งไล่ตาม ปกป้อง จนพากับมาได้ แล้วพอผมอายุ 9 ปี มีผู้ชายหน้าหนุ่มๆนั่นคือ ผอ. มาหาผม บอกจะพาผมไปเรียนที่นี่ พร้อมกับอาตี้ ผมปฎิเสธออกไป เพราะไม่มีความจำเป็นที่จะไป แต่ก็โดนข่มขู่ออกมาว่าจะฆ่าตาของอาตี้แทน และผอ.เล่าเรื่อง แม่ ของอาตี้ให้ผมฟัง จนผมต้องตกลงไปเรียน แต่ยื่นข้อเสนอว่าจะไม่ยุ่งกับอาตี้จนมันอายุ 20
แต่ตอนนี้มันอายุแค่18ทำไมผอ. ผิดสัญญากับผม จบประชุมผมต้องเข้าไปคุยกับ ผอ.ให้รู้เรื่อง
“น้องอาตี้มีอลิซอะไรครับ”
อาจารย์รอยถามอาตี้ ผมรู้คำตอบอยู่แล้ว เมื่อไหร่ที่เราบอกอลิซของเราไปถ้าเป็นอลิซที่ดีจะมีคนชื่อชมแต่อลิซของอาตี้มันไม่ใช่ มันเป็นในทางที่ไม่ดี แล้วถูกเอามาใช่กับพวกใต้ดิน
“อลิซขโมยครับ”
เสียงฮือฮาดังลั่นห้องประชุม ผมเห็นสายตาของอาตี้หวั่นไหว เป็นผมก็ทนไม่ได้กับสายตาดูถูกของใครหลายๆคน
“น้องเขามันจะเป็นไรไหมวะ โดนสายตาดูถูกแบบนี้”
เพื่อนโยพูดขึ้นมา
“กูไม่รู้ แต่กูต้องปกป้องมันให้ได้ มันจะต้องไม่เป็นไร”
ผมพูดออกไป น้ำเสียงจริงจัง
“รักจิ้ง คนนี้ เพื่อนโยอิจฉา”
ไอโยพูดขึ้นมา มันรู้เรื่องของผมทุกอย่าง ผมเล่าเรื่องให้มันฟังตั้งแต่เด็กๆ มันเข้ามาเรียนพร้อมผม นับว่าเป็นเพื่อนสนิทอีกคนครับ มันรู้หมดทั้งเรื่องอลิซของอาตี้ และเรื่องของแม่มัน
“…รักสิ…”
“มึงจะไม่ปฏิเสธหน่อยเลยไงวะ ผู้หญิงเข้ามาหามึงแทบทุกวัน แต่ไม่เห็นมึงพูดว่ารักกับใครง่ายๆแบบนี้”
ครับ ผมไม่เคยพูดว่ารักกับใคร นอกจากคนนี้คนเดียว
.
.
.
ตอนนี้เลิกประชุมแล้วครับ เห็นอาตี้ยืนอยู่กับวิวหลังเวที น่าจะปลอบกันอยู่ เห็นตัวสั่นๆแบบนี้จะร้องไห้อยู่หรือไหมเนี่ย
“แล้วมึงจะเอาไงต่อ ปกป้องมาเป็น10ปี พังจนได้”
โยพูดต่อ
“ต้องไปถาม ผอ.ให้รู้เรื่อง แล้วเดี๋ยวต้องไปหาอาตี้มันก่อน ไม่รู้จะร้องไห้หรือเปล่า”
โยมันพยักหน้าแล้วเดินตามผมไปหลังเวที ห้องประชุมเห็นอาตี้ยืนกอดวิวอยู่ ร้องไห้ชัวๆ หมาน้อยของผม
“อาตี้”
ผมพูดขึ้นมา คนที่ผมเรียกหันกลับมาพร้อมน้ำตา อาตี้เห็นผมรีบเช็ดน้ำตาแล้ววิ่งมากอดผมทันทีสัมผัสที่คุ้นเคย แม้ไม่ได้เจอกันมา10ปีสิ่งนี้ที่ผมโหยหาย ผมคิดถึงมันจัง
“ฮึก..สิกษ์..”เสียงร่างเล็กพูดเรียกชื่อสั่นๆ
“ไม่เป็นไรนะครับ..”
ผมพูดออกไปพร้อมลูบหัวและกระชับกอดให้แน่นขึ้น
“ทำไม..ก่อนหน้านี้ยังเย็นชาใส่อยู่เลย ทำไมไม่ไล่ละ”
ผมสะดุดเลยครับ ลืมไปว่าต้องเย็นชาใส่มัน แต่เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมว่าผมควรกลับไปเป็นคนเดิม ยิ่งทำแบบนี้ใส่มัน ผมว่ามันน่าจะแย่ไปอีก
“ที่สิกษ์ต้องทำแบบนี้ สิกษ์มีเหตุผล สิกษ์ว่าอาตี้เข้าใจนะครับทำไมสิกษ์ต้องคอยห้าม คอยไล่”
“ฮึก..สิกษ์..คิดถึงนะ”
ร่างบางกระชับกอดผมแน่นกว่าเดิม กับน้ำตาที่มากกว่าเดิม แต่คำพูดสุดท้ายที่ผมได้ยิน ผมรู้สึกดีจริงๆ ผมยิ้มออกมาเล็กๆ
“ว้าววววว เพื่อนสิกษ์ของเพื่อนโย ยิ้มแหะ แทบจะไม่เคยเห็น”
เสียงของเพื่อนผมเองงครับ ขัดจังหวะฟิลลิ่งกำลังโรแมติกชิบหาย
“หุบปากไปเลยไอโย” ผมหันไปด่ามัน
“ชิ..ก็ได้ครับ อ้าวๆน้องวิวของพี่โย ยังน่ารักเหมือนเดิมนะครับผม เป็นแฟนกันไหม?”
นิสัยหน้าม้อกำเริบอีกและ ผมมั่นใจ ปฏิเสธชัว ล้าน%
“เจ้าชู้แบบคุณ ผมไม่สนใจหรอกครับ”5555555
ผมบอกแล้ว
“น้องวิวอ่า พี่จีบมาเป็นปีแล้วน้า ยอมๆหน่อยเหอะ”มันอ้อนครับมันอ้อน
“เมื่อไหร่ที่คุณพี่เลิกเจ้าชู้ได้ เมื่อนั้น ผมจะรับพิจารณาอย่างถี่ถ้วน”
“โถ่ น้องวิว รักสนุกแต่ไม่ผูกพันอะครับ”
เอ้าไอนี่ ไปจีบเขายังพูดแบบนี้อีก
“งั้นก็ไม่ต้องมาจีบผม แค่นี้นะครับ ตี้ฉันไปรอที่ห้องนะ ตามมาละกัน” น้องวิวหันมาบอกคนที่อยู่ในป้อมกอดของผม
“อืม…”ร่างรักบอกเสียงสั่นๆ น่ารักจริงๆ
น้องวิวเดินออกไป แต่ไอเพื่อนตัวดีของผมมันตามไปทำเพื่อ ผมกับมาสนใจร่างเล็กๆที่อยู่ในอ้อมกอดของผม
“หยุดร้องได้หรือยังครับ”
“บอกก่อนสิว่า..คิดถึง”อาตี้พูดออกมา แต่คำสุดท้ายที่พูดอ่อยเกือบจะไม่ได้ยินเสียง แต่ผมได้ยินชัด ใกล้กันขนาดนี้
“คิดถึงครับ”
