บทที่ 24 ลอง

บทที่ 24 ลอง

หลังจากขุนช้างวุ่นอยู่กับการลบเพื่อน การลบแชทอยู่พักหนึ่ง ซาโดก็ตั้งค่าทุกอย่างไว้เรียบร้อยหมดแล้ว เขาได้ตั้งค่าปิดการขอเพิ่มเพื่อนชั่วคราว และจะเปิดให้เพิ่มเพื่อนใหม่ได้ในช่วงเช้าหลัง 9 โมง

เมื่อถึงช่วงเช้าแล้ว ผู้คนที่ @ มาอาจจะลดจำนวนลงไปมาก ประเด็นแบบนี้อยู่ไม่นานมากนัก แปปๆก็หายไปตามกาลเวลา ประเด็นใหม่ๆย่อมมีเกิดขึ้นทุกวัน ยิ่งช่วงนี้มีข่าวเกี่ยวกับการจะอัพเดตนู่นนี่นั่นมากมาย

บางคนก็ไม่ได้สนใจเรื่องการประลองของทั้ง 2 คนนี้มากนัก หากคุณจะดูการประลองเจ๋งๆของนักกีฬาอาชีพจริงๆ ก็ไปกดดูได้ในเว็บเกมเอาก็ได้  มีคลิปบันทึกการดวลเดี่ยวอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

แต่การประลองของขุนช้างและซาโด ได้ไปจุดไฟในตัวของคนคนหนึ่งขึ้นแล้ว ซึ่งคนนั้นก็คือ มิร่า นั่นเอง

หลังจากที่เธอดูการประลองของขุนช้างกับซาโด เธอก็เอาตัวเองเข้าไปเปรียบในจุดต่างๆ ว่าถ้าหากเป็นจังหวะนี้ จังหวะนี้ จังหวะนี้ ตนจะทำอย่างไร? ตนจะแก้ไขสถานการณ์ได้เร็วเท่ากับซาโดหรือเปล่า?

ตนจะมีการพลิกแพลงอันน่าเหลือเชื่อแบบขุนช้างได้ไหม? ถ้าเธอได้ประลองกับซาโดจริงๆ ใครจะเป็นผู้ชนะกัน เธออยากรู้มากเหลือเกิน แต่อีกใจหนึ่งของเธอ ก็ไม่อยากรู้เรื่องนี้ เพราะเธอไม่มั่นใจว่าจะสามารถชนะซาโดได้จริงๆ

เธอต้องแข็งแกร่งขึ้นมากกว่านี้อีก มากพอที่จะไปท้าประลองกับซาโด โดยไม่กลัวว่าตนเองจะต้องแพ้กลับมา สิ่งที่เธอไม่ชอบที่สุด คือ ความพ่ายแพ้

เมื่อกลับมาถึงบ้าน มิร่าก็เข้าแต่สนามประลองอย่างเดียว เธอสู้มาเกือบ 40 รอบแล้ว ชนะขาดทุกรอบ คู่ต่อสู้ในสนามประลองที่ผ่านมา ไม่มีฝีมือพอที่จะสู้กับเธอเลย เธอก็อยากเจอคนที่สูสีพอให้เธอได้ออกแรงเต็มที่บ้าง

จะทำอย่างไรดีในเวลานี้? หาคู่ต่อสู้สมน้ำสมเนื้อจากไหน?  ทักหาขุนช้างงั้นหรือ?  คิดไปคิดมา ไม่ดีกว่า ขี้เกียจจะปวดหัวกับเขา เขาออนมาเป็นชั่วโมงแล้ว แต่ตัวละครก็ยังอยู่ในเมือง Prisoner Tower เหมือนเดิม

มิร่าออกจากสนามประลองเสร็จไม่รู้กี่รอบ เขาก็ยังอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน เขาทำอะไรอยู่นะ ?

“พี่ช้างทำอะไรค่ะ?” สุดท้ายมิร่าก็ต้องจำใจลองทักไปหาดู

“เหอะๆ พวกเธอนัดกันมาหรือ?”

“นัดอะไรค่ะ หนูงง”

“อ้าว ก็บังพึ่งทักมาหาพี่ แต่บังไปนอนแล้ว พี่กำลังจะไปนอนแล้วเหมือนกัน”

“ค่ะๆ งั้นไม่รบกวนแล้ว”

“ไม่ได้รบกวนเลย พี่ไปนอนละ บาย เจอกันพรุ่งนี้” Mammoth Offline ออกไปทันที เหลือก็เพียงแต่ซาโด ที่เดินเล่น ช้อปปิ้งอยู่ในย่านขายของในเมือง Prisoner Tower

“นายทำอะไรอยู่?” มิร่าทักไปหาซาโด

“เดินดู Ability กับ Item หายากบางอย่าง เผื่อมีหลุดรอดมาบ้าง”

“รวยเนอะ”

ซาโดส่ง อิโมจิรูปสำลักน้ำกลับไป “เธอมีธุระอะไรหรือป่าว?”

“ลงดันไหม?”

“เธอคึกมาจากไหนเนี่ย! PKไปกี่รอบแล้ว ยังจะลงดันอีก วันนี้พึ่งเดินทางกลับบ้านแท้ๆ ว่าจะพักผ่อนสักหน่อย”

“สาธยายซะยาวเลย บอกไม่ลงก็จบ หึ!!”

“ไว้พรุ่งนี้ๆ ผมจะไปนอนแล้วเหมือนกัน บังกับพี่ช้างก็ออฟไลน์ไปแล้ว ลงดัน 2 คนนานเกินไป”

“โอเค”

“เธอก็ควรนอนได้แล้วเหมือนกันนะ ถ้าหากอยู่ในค่ายแล้ว เธอก็ต้องหลับนอนเป็นเวลาด้วยนะ อิอิ”

“ฉันรู้หย่ะ!!!!” ไม่นาน 007ZA ก็ Offline หายไป เหลือเพียงแค่ BPMAGIC เท่านั้น ที่อยู่ในปาร์ตี้แล้วยังออนไลน์อยู่

“การมีเพื่อนเล่นก็รู้สึกสนุกไปอีกแบบ ดีกว่าเล่นคนเดียว หาตี้มั่วๆไปวันๆ” มิร่านึกคิด หลังจากนั้นก็ออฟไลน์ตามๆกันไป

เช้าวันใหม่เริ่มขึ้นหลังจากเหนื่อยล้าจากการนั่งรถเมื่อวานนี้ ซาโดตื่นขึ้นมา รู้สึกกระชุ่มกระชวยเป็นอย่างมาก เขารีบทำกิจวัตรประจำวันต่างๆให้เสร็จเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มาเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเข้าไปเล่นเกม The Killer Arena

ตอนนี้เวลา 10.30 น. แล้ว เมื่อเปิดมายังรายชื่อเพื่อน ก็ยังมีคนที่ซาโดไม่รู้จัก  เริ่ม @ มาช่วงหลัง 9 โมง คนเหล่านี้นับว่ามีความพยายามในการจะขอเป็นเพื่อนอย่างมาก หรือ ไม่ก็อาจจะลองกดดูเล่นๆเผื่อฟลุ๊ค

แต่จำนวนน้อยลงกว่าเมื่อวานถึงหลายเท่า ถ้าหากระบบไม่ได้จำกัดคนที่สามารถ @ มาได้ 999 คนเท่านั้น เมื่อวานนี้คงจะมีคน @ มานับหมื่น แต่เมื่อคืน ก่อนที่จะนอน ซาโดได้ตั้งค่าให้ เริ่ม @ ใหม่ได้ตั้งแต่ช่วงหลัง 9 โมง หลังจากที่กดปฏิเสธคนที่ @ มาทั้งหมด

ในเวลา 1.30 ชั่วโมงที่ผ่านมานี้ จำนวนคนที่ @ เข้ามามีแค่ 42 คนเท่านั้น ถือว่าไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่ กระแสการประลองก็เริ่มบางเบาลงแล้ว

ไหนๆช่วงเช้าก็ยังว่างๆ จึงกดลบคนที่ส่งคำขอเข้ามา ทีละคนๆ แปปเดียวก็ครบทั้งหมด 42 คน ระหว่างกดปฏิเสธ ก็อ่านชื่อของตัวละครไปด้วยเล่นๆ เพราะคนที่เล่นเกมออนไลน์มักตั้งชื่อ แปลกประหลาดมากมาย รวมถึงชื่อของซาโดด้วย

มองไปยังรายชื่อผู้ที่ออนไลน์อยู่ในตอนนี้ BPMAGIC  PAIN และ Mammoth ยังขึ้นเป็นจุดสีดำอยู่เลย ซึ่งแสดงถึงว่าเขายังออฟไลน์อยู่ ซาโดจึงตัดสินใจปิดหน้าต่างรายชื่อเพื่อน

ขณะกำลังจะกดกากบาท คำขอเป็นเพื่อนก็เด้งเข้ามา 1 คน ซาโดเตรียมกดเข้าไปเพื่อปฏิเสธ และ จะทำการตั้งค่า ปิดคำขอเพิ่มเพื่อนอีกสัก 8 ชั่วโมง แต่ทว่า เมื่ออ่านดูรายชื่อเพื่อนแล้วกลับปฏิเสธไม่ลง

เพราะว่ารายชื่อนี้เป็นคนของกิลด์ใหญ่ RBM ซาโดเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นเล็กน้อย  “ถึงขนาดที่กิลด์ใหญ่ต้อง @ มาเลยงั้นหรือ ?”

แต่พออ่านชื่อของตัวละครกลับสะดุ้งขึ้นมาทีหนึ่ง และยังต้องอ่านซ้ำ 2 ดูว่า ชื่อนี้มีอะไรแอบซ่อนหรือเปล่า? ตัวจริงหรือตัวปลอมกันแน่ เพราะว่าชื่อที่ @ มาหาซาโดคือ Bloody Rose กุหลาบสีเลือด ตัวละครกัปตันทีมของ RBM เมนี่ เทพแห่งแสง

ผู้เล่นเกมออนไลน์ มักจะตั้งชื่อตามไอดอลของตนเอง หรือบางคนไม่ได้ตั้งตาม แต่อยากตั้งชื่อแบบนี้ แต่ดันมีคนตั้งไปก่อนเสียแล้ว จึงเปลี่ยนตัวอักษรบางตัวเพื่อให้มันคล้ายคลึงกับชื่อที่เราอยากได้ที่สุดอย่างเช่น 3loody Rose , Bloody Roes ประมาณนี้ ซาโดตรวจสอบเพียง 2 ครั้ง แต่สายตากวาดไปมาไม่หยุด แถมมีกิล RBM นำหน้าชื่ออยู่

“ไม่ผิดแน่นอน” แต่เหตุผลที่เมนี่ @ เข้ามา จุดนี้ซาโดก็ยังคิดไม่ออก ตัวเขาสำคัญขนาดที่ระดับเทพแห่งแสง ต้อง@มาเลยงั้นหรือ?

Player ญ ที่แกร่งที่สุดในประเทศ ไม่ตอบรับคำขอก็ไม่ได้ จึงต้องกด ยอมรับ เอาไว้ก่อน ซาโดก็ไม่ได้เสียมารยาท หลังจากที่ทำการตอบรับคำขอเป็นเพื่อนแล้ว ก็พิมพ์เข้าไปสนทนาก่อนทันที

“สวัสดีครับรุ่นพี่ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่รุ่นพี่ @ มาหาผม” ซาโดกล่าวทักทาย และเมนี่ก็อ่านข้อความของซาโดอย่างรวดเร็ว

ปกติแล้ว นักกีฬาอาชีพจะตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพื่อเล่นฟิตเนตบ้าง ออกไปวิ่งด้านนอกบ้าง กินข้าวกินปลาให้ตรงเวลา

แม้ช่วงนี้จะเป็นช่วงปิดฤดูกาล ไม่จำเป็นต้องซ้อมอะไรมากมายนัก แต่เมนี่ในฐานะที่เป็นกัปตันทีม ก็ยังทำอะไรที่ปกติเหมือนเดิมเสมอ เพื่อเป็นแบบอย่างให้กับคนในทีมของตนเอง

วันนี้เธอฝึกซ้อมเสร็จแล้ว และเธอกำลังเข้ามาเล่นเกมออนไลน์ แต่การเล่นเกมออนไลน์ของเธอ ไม่ใช่เล่นสนุกไปวันๆ เธอต้องช่วยหาทรัพยากรดีๆเข้ามาสู่สโมสร และนำพาเด็กในค่ายฝึกของสโมสรมาเพื่อช่วงชิงบอส ฝึกการเล่นเป็นทีม ต่างๆนาๆ

ทุกๆสโมสรก็นำนักกีฬาอาชีพหรือเด็กในค่ายฝึกเข้ามาในเกมออนไลน์ทุกคน หากเด็กในค่ายฝึกได้มีโอกาสสู้กับนักกีฬาอาชีพของทีมฝั่งตรงข้าม ก็นับเป็นประสบการณ์อันหายากอย่างหนึ่งเช่นกัน

การที่นักกีฬาอาชีพที่เข้ามาเล่นเกมออนไลน์ ไม่ใช่เรื่องที่ไร้สาระ หรือเรื่องที่ไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง อย่าลืมว่าพื้นฐานของการแข่งลีค อุปกรณ์สวมใส่ต่างๆนาๆ ย่อมมาจากเกมออนไลน์

ถ้าหากบอกว่า นักกีฬาอาชีพเข้ามาเล่นแล้วกลับกลายเป็นเด็กในค่ายฝึกฝั่งตรงข้ามได้มีโอกาสเข้ามาประลองกับเรา ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ดีอย่างยิ่ง  ตรงจุดนี้คิดผิดถนัด

เด็กทีมเขาได้สู้กับเรา เด็กเราได้สู้กับทีมเขา ไม่มีใครยอมเสียเปรียบใครอย่างแน่นอน อีกอย่างเด็กในค่ายฝึกของแต่ละสโมสร สามารถใช้เงินฉีกสัญญาซื้อมาได้ หากเด็กคนนั้นเต็มใจ

นักกีฬาอาชีพที่เข้ามาแล้วส่วนมากต้องโดนประมือกับเด็กในค่ายฝึกอื่นๆนั้น ก็เป็นเรื่องดีเช่นกัน เพราะจะได้เห็นแววของเด็กแต่ละคน ถึงเวลานั้นจริงๆ อาจจะซื้อพวกเขาเข้ามาร่วมทัพก็ได้

“สวัสดี นายว่างอยู่หรือเปล่า?” เมนี่กล่าวถาม

“ว่างครับ ผมชื่อซาโดนะ”

“อื้มม ซาโด นายออกมาประตูล่าง เดินลงล่างผ่านมา 2 Map ถึงแล้วบอก”

“โอเคครับ” ซาโดแอบตกใจเหมือนกัน จู่ๆ @ มา ไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ ให้เดินลงล่างมา 2 Map ทันที หรือจะเป็น บอส?  แต่ถ้าหากบอสเกิด เขาจะชวนไอคนที่ไหนก็ไม่รู้มาฆ่าบอสทำไมกัน?

“ถึงแล้วครับ ผมอยู่ใต้ต้นแอปเปิ้ล มีคนดักสุ่มเต็มไปหมด แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่เห็นครับ” เมื่อมาถึงตรง Map นี้ ซาโดรู้ทันที ว่าเมนี่ชวนให้เขามาทำอะไร

“ออกตี้”

“ออกแล้วครับ” ซาโดยังค้างอยู่ในตี้เก่า ตี้เดียวกับบังเคน

007ZA เข้าร่วมทีม ซาโดกดตอบรับคำชวนเข้าปาร์ตี้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เห็นจุดสีเขียว 2 จุด ดักซุ่มอยู่ตรงส่วนซ้าย กลางๆ Map จุดสีเขียวคนแรก คือ BloodyRose ส่วนจุดสีเขียวอันที่ 2 คือ IceRose ผู้เล่นระดับลีคอาชีพทีม RBM ตัวละครอาชีพ ช่างตีเหล็ก

“แอบย่องมาตรงนี้ ไวๆ”

“ครับ”

หลังจากพิมพ์ตอบเมนี่เสร็จ ซาโดก็ไม่ได้ แอบย่องตามที่เมนี่บอก เขาบังคับ 007ZA เดินไปแบบหน้าตาเฉย เดินแบบไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาวอะไรทั้งสิ้น

พวกคนที่ดักสุ่มอยู่ ก็เห็นการเดินของ 007ZA กันเกือบทั้งหมด แต่ก็ไม่มีใครกล้าลงมือ เป็นเพราะ หากลงมือไปแล้ว ตำแหน่งจะต้องถูกเปิดเผย

อีกอย่างซาโดเป็นคนของกิลด์ไหนนั้น ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเคยเห็น ผู้คนเพียงแค่คิดว่าเขาผ่านทางมาเฉยๆ แต่ทว่าเมื่อมองไปยังชื่อตัวละครของซาโด ทุกคนก็แอบตกใจเหมือนกัน

“อาชีพอันธพาล ชื่อ 007ZA”

“เป็นเขานี่ อันธพาลที่อยู่ในคลิป”

“เขามาเพื่อแย่งชิงบอสด้วยหรือ?”

“เจ้าบ้า ดูเขาสิ เดินไปทื่อๆแบบนั้น มาเพื่อแย่งชิงบอสที่ไหนกัน”

“ไม่รู้หละ ยังไงเราต้องรายงานกิลด์ใหญ่ก่อน”

ขณะนี้ทุกๆคน เมื่อเห็น 007ZA เดินผ่าน ต่างรีบรายงานกิลด์ใหญ่อย่างทันที ชั่วโมงนี้มีน้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก ชื่อของ 007ZA และ Mammoth

กิลด์ใหญ่ได้รับรายงานอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่เข้าใจในสิ่งที่ 007ZA กำลังจะทำ หัวหน้ากิลด์ใหญ่ต่างรีบสั่งการออกไปในลักษณะคล้ายๆกันทันที

“จับตาดู”

“ห้ามลงมือเขาเด็ดขาด อาจชักชวนเขามาช่วยเหลือเราได้”

“จับตาดู อย่าเปิดเผยตำแหน่ง”

“ปล่อยเขาไป คนเดียวเขาจะทำอะไรได้”

“เน้นจู่โจมกิลด์ใหญ่เป็นหลัก”

ซาโดคาดไว้ไม่ผิด เขาเดินผ่านสมรภูมิรบที่ต่างกิลด์ต่างดักซุ่มโจมตี เหมือนเดินอยู่ในดอกทุ่งลาเวนเดอร์อย่างไรอย่างนั้น

ทุกๆคนก็ทำได้เพียงจับตาดู ไม่เปิดเผยตำแหน่งตำแหน่งตนเองก่อน แต่เพียงละสายตาแว๊บเดียว ซาโดก็ลัดต้นไม้ ซอกนู้นซอกนี้ กระโดดไปกระโดดมา ม้วนกลิ้งบ้าง หายไปในกรีบเมฆอย่างรวดเร็ว  มาโผล่อีกทีก็ตรงพุ่มไม้เล็กๆอันหนึ่งแล้ว

“ผมมาแล้วครับรุ่นพี่”

“ฉันรู้แล้ว”

“รุ่นพี่รู้ได้อย่างไร?”

“มีคนรายงานสถานการณ์มา”

“ผมลืมซะสนิทเลยว่ารุ่นพี่อยู่กิลด์ใหญ่”

“มีบอสอยู่ในหลุม ตอนนี้มันกำลังหลับอยู่ หากใครเข้าใกล้ระยะของมัน มันจะตื่นทันที พวกกิลด์ใหญ่ต่างเฝ้าเอาไว้หมดแล้ว ใครเดินผ่านเข้าไปในระยะซี้ซั้ว มันฆ่าหมด”

“แล้วเราจะทำอย่างไรดีครับ ผมไม่เคยฆ่าบอสมาก่อน มีแต่เคยไปแจมเล่นๆเอามัน”

“รอฟังคำสั่งจากฉันก็พอ”

ในตอนนี้ต่างกิลด์ต่างมีวิธีในการกำจัดบอสเป็นของตัวเอง ที่ยังไม่ลงมือก็เพราะว่า อาจจะรอกำลังเสริมบ้าง วางแผนรอตลบหลังกิลด์ใดกิลด์หนึ่งอยู่บ้าง  รอคนมาเปิดฤกษ์บอสบ้าง หรือแม้กระทั่งรอจนงานใกล้จะปิดแล้วค่อยลงมือทีหลังก็ยังมี

ซาโดที่นั่งรออยู่ในพุ่มไม้ ก็ได้พูดคุยกับรุ่นพี่อีกคนหนึ่งเช่นกัน เธอเป็นผู้หญิง อาชีพช่างตีเหล็ก ฝีมือก็อยู่ในขั้นระดับอาชีพ แม้จะไม่เทียบเท่าพวกมหาเทพ แต่ก็ห่างกันไม่มากนัก

“สวัสดีรุ่นพี่เหมย ผมซาโดยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะน้องซาโด สู้ๆ”

“ขอบคุณครับ เกร็งๆนิดหน่อย ได้ร่วมงานครั้งแรกกับพวกพี่ๆ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าพลาดก็แค่บอสตัวหนึ่งเท่านั้น”

“กดดันมหาศาล”

ซาโดอ่านแล้วรู้สึกถึงความกดดันจากคำพูด แค่บอสตัวหนึ่งเท่านั้นหรือ?  มันไม่ใช่แค่บอสตัวหนึ่งเท่านั้น! กว่าบอสจะเกิด กว่าจะฆ่ามันได้สักครั้ง ต้องเสียเวลาเท่าไหร่กัน ต้องนำคนในกิลด์มาตีกันกับฝั่งตรงข้ามอีก พลาดไปสักตัวก็เหมือนกับพลาดทรัพยากรอันล้ำค่า

“ล้อเล่นค่ะ ฮ่าๆ สบายๆถือว่ามาเก็บประสบการณ์”