314 เก็บกวาดเหนื่อยอีกแล้วเรา

ค่ำคืนที่ซิสก็ยังนอนไม่หลับ เขานั่งมองไอเท็มที่คิร่าซื้อมา และบางส่วนเธอก็แบ่งให้เขา สายไหมกลม หวาน นุ่ม และไอศกรีมช็อกโกแลต แน่นอนว่าซิสไม่ปฏิเสธใดๆ เขามองดูในกระเป๋าคาดเอว ไม่มีเงินสักทองเดียว ‘พรุ่งนี้เราจะไปทำภารกิจ เราจะต้องอยู่รอด’ ผ่านไปอีกสองชั่วโมงเขาก็นอนไม่หลับ จึงตัดสินใจเดินลงไปด้านล่างของโรงแรมนักผจญภัย มองเห็นใครหลายคนนั่งดื่มกันอย่างสนุกสนาน บางคนก็เปิดสมุดคู่มือนักผจญภัย บางคนขีดเขียนภารกิจ ไม่มีทางเลือกจึงไปกดน้ำเปล่า ‘ฟรี! ’

ทันใดนั้นเอง “นักผจญภัยหน้าใหม่ ยังไม่รู้ว่าโลกนี้ ไม่ใช่อย่างที่พวกมันคิด” นักผจญภัยสวมผ้าพันคอลายเสือดาว “เบื้องหลังมีอะไรซุกซ่อนมากมาย”

“ฉันไม่สนหรอก อย่างน้อยมันก็ดีกว่าโลกข้างนอก” นักผจญภัยยกแก้วไม้ขึ้นดื่ม พนักงานโรงแรมยืนเช็ดแก้วแทรกตัวเข้ามา มองซ้ายและขวา “ข่าววงใน ปีนี้ต้องมีนักผจญภัยหน้าใหม่เข้ามาอย่างต่ำล้านคน” นักผจญภัยเริ่มขยับหูเพื่อฟัง ซึ่งซิสก็ได้ยินแม้ว่าจะมีเสียงเพลงเบาๆกลบอยู่ก็ตาม “แต่เพราะว่าผู้ใหญ่บางคน บอกว่าเกมเป็นอาชญากรรมร้ายแรง ส่งผลพฤติกรรมให้กับเยาวชนและทำให้สังคมเสื่อมเสีย , ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามา”

“ไร้สาระ” นักผจญภัยสวมสร้อยเห็ด “ผู้ใหญ่ขี้กลัว จึงต้องรีบล้างสมอง”

นักผจญภัยอีกฝั่งเดินเข้ามา “ไม่ว่าสังคมไหน มันก็มีทั้งอาชญากรรม ความเลวร้าย ไม่ต่างกันหรอก , แต่เกมกลายเป็นแพะรับบาปฝ่ายเดียว”

“แต่เขาก็พูดถูกนะ” อีกคนเสริม “โลกออนไลน์ ยากที่จะควบคุม พฤติกรรมมันเกิดขึ้นได้ทุกที่ , ถ้าไอ้พวกนั้นไม่มาแย่งมอนสเตอร์ของอีกฝั่ง ก็คงไม่เกิดสงคราม”

“และรู้ไหม สงครามระหว่างปาร์ตี้ ใครได้ผลประโยชน์” เสียงหัวเราะดัง หันมามองทั้งห้อง “คนขายอาวุธและโพชั่น”

“นักผจญภัยเข้ามาโลกนี้ไม่ถึงห้าปี” นักผจญภัยขยับหนังสือพิมพ์ที่ถูกพับแล้วหลายรอบ มีรูปนักผจญภัยผมยาวถือดาบ มังกรน้ำแข็งตัวใหญ่ด้านหลัง “มีจิตเวทย์ผสาน เป็นไปได้ยังไง”

เสียงแก้วเครื่องดื่มกระแทกบนโต๊ะ! “ฉันได้ข่าวมันว่ามันคือหนึ่งในสมาคมใบไม้สีม่วง ปัจจุบันสมาคมถูกยุบ อันที่จริงพวกมันกำลังหนี” เขายกแก้วดื่มและวางเสียงดังอีกครั้ง “พวกมันคือหายนะ สร้างความวุ่นวายให้กับโลกนี้ มันร่วมมือกับอีกหลายสมาคมเพื่ออาศัยจังหวะและทำอะไรบางอย่างที่ชั่วร้าย ว่ากันว่า ตั้งใจจะยึดครองดินแดนสิบสอง เพราะร่วมมือกับจอมโจรภูเขาไฟ”

เสียงกระดาษขยับไปมา “ใบประกาศจับอยู่ทุกที่ นายไม่เห็นหรอ” เขาจ้องในหนังสือพิมพ์และมองไปที่ซิส

ซิสจับหมวกกล้วยที่คิร่าซื้อให้ดึงเพื่อปิดใบหน้าเล็กน้อย และเตรียมที่จะกลับขึ้นไปนอน “หมวกของนายสวยดีนะ” ชายคนนั้นพูด ซิสรีบแทรกตัวเพื่อจะหนีออกไป เขาไม่อยากจะมีเรื่องวุ่นวาย “ขอบใจ” ซิสตอบ โชคดีที่นักผจญภัยอีกห้าคนเข้ามาในห้องใต้โรงแรม ทำให้ซิสหลุดมาได้หนึ่งจุด เหลืออีกเพียงหนึ่งจุดเขาก็จะขึ้นไปห้องพักได้ ใช่ เขาเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เพื่อที่จะไม่ให้เป็นเป้าสายตา แต่ก็เหมือนจะสายไปนักผจญภัยเริ่มเบียดกันเข้ามาและมีสีหน้าแปลกๆ “แต่ฉันจะเบื่อความคิดผู้ใหญ่บางคน โทษอะไรไม่ได้ โทษเกมไว้ก่อน ใช่! มันอาจจะมีส่วน แค่อาจจะ แต่ก็ต้องดูรายบุคคล , เฮ้อ! ปลาเน่าตัวเดียว เน่าทั้งบ่อ ไม่ใช่แค่วงการเกม ทุกวงการ!”

“แล้วยังไงวะ!” เสียงตะโกนดัง เขาปาแก้วลงพื้น “จิตเวทย์ผสาน ข้าไม่เห็นจะต้องตื่นเต้นเลย”

“เพราะว่าเงินด้านในหรือด้านนอก ก็ไม่สามารถซื้อสิ่งนี้ได้” นักผจญภัยสวมหมวกปีกกว้างสีน้ำเงิน มีขนนกสีขาวสองอัน “ขั้นสูง ขั้นสูงจริงๆ บางคนฝึกเกือบสามสิบ ไม่ก็สี่สิบปี ยังแทบจะไม่มีแม้แต่จิตเวทย์” “จิตเวทย์แมวทะเลทรายของเธอก็ไม่ได้แย่นะ” หญิงสาวกัดขาปูสีส้ม ปากหล่อนเลอะซอสสีส้ม

“เจ้าหน้าที่โอเวอร์ หัวเสียอย่างเห็นได้ชัด , แต่ก็นะ บิดเบือนเรียบร้อย ว่าเขาเป็นคนจัดการปีศาจในตำนาน” อีกคนก็เสริมทันที “สมาคมเงาเห็นแก่ตัวที่สุด มีเพียงสมาคมดอกไม้ไฟ ฉันว่าเหมาะสมแล้วที่ได้อยู่อันดับหนึ่ง” หลายคนพยักหน้า และอีกหลายคนก็หันมามองด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจนัก

“ข่าวสดใหม่!” นักผจญภัยตัวเล็กสวมผ้าปิดปาก สวมแว่นหกเหลี่ยมวิ่งเข้ามาในร้าน “ดินแดนที่ห้า ปกปิดการอัญเชิญปีศาจ พวกสมาคมนักเวทย์ กำลังทดลองอะไรบางอย่าง” คู่แฝดสวมแว่นหกเหลี่ยมพูดต่อ “ว่ากันว่า ใครบางคนจับตัวเจ้าหน้าที่โบโลไปข่มขู่ ทรมาน และใช้เป็นตัวอัญเชิญ” เสียงโห่ดังขึ้น ‘นักเวทย์ชั่วร้าย!!! ’ “ทรมานด้วยการปล่อยให้อยู่กับมอนสเตอร์ในคุกใต้ดิน”

“ไม่จริง!!” ชายร่างใหญ่ถือกระบองลูกตุ้มหนาม นักผจญภัยขายข่าวคู่แฝดรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องใต้โรงแรม “ไอ้มิสเตอร์บี ใครๆ ก็รู้ว่ามันวางแผนชั่วร้าย โบโลเป็นเพียงเงาของมันในการเดินเรื่องชั่วๆ , พวกนายยังไม่รู้ว่าในห้องของ บลัช! มีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง”

อีกฝ่ายลุกขึ้นยืน จับดาบสั้นและยกโล่ขึ้นมา “พูดไปเรื่อย ก็แค่ข่าวปลอม ปลุกปั่นให้สมองพวกนายสับสน”

“แล้วแต่พวกแก ฉันน่ะรู้จักเจ้าหน้าที่ระดับสูงมากกว่าพวกแกก็แล้วกัน” เขายังคงยืนและเตรียมต่อสู้

‘หนีเร็วซิส พวกมันจะตีกันแล้ว’ ซิสสะดุดหกล้มกับพนักงานสาวที่ยกแก้ว ทำให้ต้องช่วยเธอเช็ดน้ำที่หกและกล่าวขอโทษ เสียงของซิสแทบไม่มีใครได้ยิน เพราะใต้โรงแรมได้กลายเป็นลานประลองเล็กๆ เก้าอี้ลอยฟ้า ขวดแก้วกระแทกใบหน้า พนักงานพยายามเข้ามาห้าม แต่พนักงานบางคนก็ถอดชุดและเข้าไปร่วมการต่อสู้ มากกว่าห้ากลุ่มที่โจมตีใส่กันโดยไม่สนอะไรเลย

พนักงานสาวที่ซิสทำแก้วหล่อนแตกพูด “ไม่ว่าโรงแรมระดับไหน ความถ่อยก็ไม่เคยจางหายไป เฮ้อ เก็บกวาดเหนื่อยอีกแล้วเรา” หล่อนปล่อยมือจากถาดและควักบุหรี่ขึ้นมาสูบ ยืนพิงกำแพงและมองการทะเลาะวิวาทของเหล่านักผจญภัยด้วยสายตาเย็นชา

“ผมขอตัวก่อน” ซิสรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน ‘ไม่น่าลงไปเลย’ มังกรน้ำแข็งโผล่หน้ามามอง ซิสรีบใช้ผ้าคลุมมังกรและโอบอุ้มเอาไว้ คงเป็นเพราะเสียงดัง ซิสเข้ามาในห้องก็เห็นคิร่าหลับสนิท เขาอุ้มมังกรออกมาและพูดว่า “หลับให้สบายนะ ไม่มีอะไร ฉันแค่เข้าไปผิดที่ผิดเวลา” มังกรน้ำแข็งยิ้ม ‘ฟู่!! ’ น้ำแข็งเกาะทั่วทั้งตัวของซิส ‘หลับซะ หลับ หยุดคิดได้แล้ว’

นกสีฟ้าตัวเล็กบินเข้ามาพร้อมกับสวมสร้อยใบโคลเวอร์สีม่วง คาบจดหมายสีขาว

‘ซิส! ฉันเขียนฉบับที่สามแล้วนะ ทำไมนายไม่ตอบ , มูสกลับมาแล้ว!! ’ ซิสรู้สึกตกใจ เขามองห้องที่ว่างเปล่า และทันใดนั้นคิร่าก็เดินเข้ามา “มูสกลับมาแล้ว”

“อ่านต่อสิ” คิร่านั่งลงป้อนเกล็ดเปลวไฟให้กับนกฟินิกซ์ เธอชอบหมวกกล้วย และถุงมือลายดอกไม้

“เขาได้รับการช่วยเหลือจากสมาคมเงา สุสานถูกผนึกเรียบร้อย คงไม่มีใครเข้าไปได้อีกนาน และเท่าที่ฉันรู้ สถานที่หดหู่แห่งนั้นเคยถูกปิดแล้วหลายรอบ แต่ก็ยังมีใครบางคนไปเปิดมันขึ้นมา , กลับมาสมาคมได้ปกติแล้วนะ ลุงออคัสกับฉันต้องไปจ่ายค่าปรับ วงเล็บเปิด สูงมาก วงเล็บปิด ที่ตึกขาว เพื่อทำให้เรื่องทุกอย่างเรียบร้อย วงเล็บเปิด ลุงออคัสโคตรรวย เขามีบัตรเปิดคลังที่เมืองหลวง วงเล็บปิด”

“ฉันยังไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดสักเท่าไหร่” คิร่าพูด “มันเหมือนฉันพึ่งตื่น” เธอมองไปที่ซิส “ช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังได้ไหม , สั้นๆ ก็ได้ ปล. หลังจากนี้มีภารกิจสมาคมให้ทำอีกยาว ภารกิจช่วยเหลือสังคม”

“ช่วยเหลือสังคม” คิร่าพูดซ้ำ

‘คิร่าจะกลับไปสมาคมไหมนะ หรือจะอยู่หมู่บ้านทานตะวันต่อไป’ ซิสพยายามคิดและเรียบเรียง เขาไม่มีอาหารป้อนให้กับมังกรน้ำแข็ง แต่มันก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเขา “คำสาปของเธอถูกรักษาด้วยใบไม้หายาก มูสเสี่ยงตายในการเข้าไปค้นหา” เขามองหน้าคิร่าเพื่อให้แน่ใจว่าหล่อนจะฟังสิ่งที่เขาพูดต่อ “ความสัมพันธ์เธอกับลุงออคัส และนินจาเขาเรียกตัวเองว่าแม่ , ซึ่งฉันไม่