312 ความทนทานคุ้มเกินราคา
เสื้อเกราะ แผ่นเหล็กลดราคาถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์’ เสียงประกาศดังต่อเนื่อง ‘สิ่งที่พิเศษกว่านั้น คือ ดอกไม้อันหอมฟุ้ง กลิ่นละมุนเข้าไปในหัวใจ ผลิตโดย คุณโรส!!! , ในวันนี้เธอจะนำมาจำหน่ายและลดราคาพิเศษ ย้ำว่า วันนี้ลดถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์’ เสียงปรบมือดัง ต่อจากนั้นก็มีพลุมากมายยิงขึ้นไปบนฟ้า
คิร่าเดินนำซิส เธอมองเห็นสายไหมปั้นเป็นก้อนกลม ยาว เรียว หลากหลายรูปแบบ คิร่าซื้อทันทีและปั้นก้อนเล็กๆ กินและส่งให้ซิสกินด้วย
“ว้าว ดอกทานตะวันอันนี้สวยมาก” คิร่าหยุดหน้าร้านทันที ด้านข้างก็ยังคงมีนักผจญภัยอีกหลายคน ยืนเลือกดอกไม้หลากหลายชนิด กุหลาบดูแล้วน่าจะขายดีที่สุด “กุหลาบสีม่วงก็น่าสนใจ ดอกลิลลี่ ดอกบัว”
แม่ค้ารับเงินจากคิร่า และเธอก็รับดอกทานตะวัน กลีบเบ่งบานสวยงาม มีผึ้งตัวเล็กๆ บินวนไปมา “ไม่ต้องห่วงนะ ไม่เกินอาทิตย์ผึ้งพวกนี้ก็จะหายไป” แม่ค้าพูดและยิ้ม คิร่าสูดดมกลิ่นเข้าไปเต็มจมูก และบาดแผลของเธอก็จางลงอย่างช้าๆ
“ซิส!” คิร่ารู้สึกตื่นเต้น “ดูแผลฉันสิ” เธอสูดและดมเข้าไปอีก “มันเยี่ยมจริงๆ เลย , ฉันรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก” เธอพึมพำต่ออีกนิดหน่อย “หวังว่าจะลืมเรื่องร้ายไปได้บ้าง”
ซิสไม่ขยับตัวมากนัก เขาแอบเปิดกระเป๋าคาดเอวของตัวเอง และค้นพบว่า ‘เราไม่มีเงินสักทองเดียว’ ‘คิร่า เธอรวยทั้งในชีวิตจริงและในเกม’ กำปั้นกลมเล็กผิวขาวใส เคาะบนหน้าผากของซิส ‘ป๊อก ป๊อก ป๊อก’
“คิดอะไรอยู่” คิร่ารู้สึกผ่อนคลาย นกฟินิกซ์ก็เช่นกัน “ซื้อไปอีกสองอัน ฝากยายซานและเก็บไว้ในคลัง , ก็ดีนะ , คิดว่าไง”
มังกรน้ำแข็งของซิสหลับสนิท ทำให้ซิสรู้สึกลึกๆ ในความคิดอีกครั้ง ‘หลับตาไว้มังกรตัวน้อย ลืมตามาจะอยากได้สิ่งอื่นมากมาย แต่ไม่สามารถ’ ซิสจึงหลับตา คิร่าก็ไม่ยอมหยุดเคาะหน้าผาก “เป็นอะไร”
“เปล่า” ซิสส่ายหน้า “ไปกันต่อเถอะ”
“ช่วยบอกเคล็ดลับความสำเร็จได้ไหมคะ” นักข่าวจำนวนมากยืนล้อมหญิงสาวคนหนึ่ง “รู้สึกอย่างไรบ้างค่ะ พี่น้องต่างก็ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ธุรกิจโรงแรมนักผจญภัย ธุรกิจดอกไม้หอม”
“เอ่อ.. ดิฉันขอตัวสักครู่นะคะ” เสียงหญิงสาวคนนั้นเดินออกมา
คิร่าพยายามเบียดตัวเพื่อเดินผ่านไป สายตาเธอจ้องไปที่ร้านขายเสื้อผ้า ซิสตามไปอย่างช้าๆ เขาไม่ชอบความวุ่นวาย การที่ต้องมาเดินเบียดกัน และเขาไม่ชอบการมองเห็นแต่ไม่มีเงินซื้อ
‘คิว! นายอยู่ไหน’ ซิสคิดในหัว เขาจินตนาการกับตัวเองว่าถ้าสมาคมสร้างสำเร็จ จากนั้นจะทำอะไรต่อ หรือถ้าต้องหลบหนีตลอดไป จะต้องทำอะไรต่อ และเขาจะทำอะไรต่อไป ‘ฉันอยากจะทำอะไรกันแน่’ ‘ผลิตโพชั่นขาย อืม ความคิดนี้เข้าท่า , ฟลู ผลิตอาวุธและชุดเกราะ หรือว่าเราจะล่าแร่ แผ่นเหล็ก ไม้ หิน เพื่อส่งขายให้ฟลูดีนะ’ มีใครบางคนใช้มือสะกิดซิสเบาๆ แต่เขาก็ยังคงคิดต่อไป ‘ตุ๊กตายักษ์ถูกขโมยไปแล้ว ล่าไอเท็มส่งตลาดมืดก็ดีนะ , ล่าของแรร์ ความคิดนี้ไม่เลว’
“นาย” เสียงเรียกจากหญิงสาวรอบที่สาม “ฉันจำนายได้ , นายเคยพักในโรงแรมของฉัน”
ซิสหันไปมองเขาไม่รู้สึกตกใจ เพราะยังมีเรื่องราวในหัวที่ต้องคิด ‘ถ้าเจอบอสอีกรอบจะทำยังไง’ “คุณโรส” ซิสพูด
“ใช่ ฉันเอง” โรสรีบสร้างดอกไม้จากฝ่ามือ ส่งให้ซิส “รับไป ฉันปรับปรุงสูตรใหม่ กลิ่นหอมยาวนานกว่าเดิม”
“ขอบคุณครับ” ซิสรับมา กุหลาบสีแดง มีเกล็ดชมพูอ่อนเกาะอยู่เหมือนผงอะไรบางอย่าง กลิ่นหอมทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย และหยุดจินตนาการถึงบอส และ โคตรบอส ‘ไอเท็ม ฉันจะหาเงินจากไหน เฮ้อ เอาไงดีวะเนี่ย’
คุณโรสพูดอะไรอีกมากมายแต่ซิสฟังไม่ทัน เพราะเสียงรอบตัวเขาดังขึ้นเรื่อยๆ และเขากำลังเคลิ้มกับดอกกุหลาบอันนี้ บาดแผลเขาถูกเยียวยาอย่างช้าๆ “ไว้เจอกันนะ” โรสส่งกระถางดอกไม้สีส้มเข้มไปทางน้ำตาลสองอัน “รับไป ของนายและของเพื่อนนาย คนที่ผมสีฟ้าน่ะ , อย่างที่ฉันบอกไป พวกเธอมาเที่ยวร้านดอกไม้ของฉันได้เสมอนะ” “ขอบคุณครับ” ซิสเก็บกระถางใส่กระเป๋า เขากำลังสับสน เมื่ออะไรที่มากมายล้นเข้ามา เขาทำตัวไม่ถูก เขาได้ยินเสียงพูดคุยมากมาย และในหัวเขาก็วุ่นวายไปหมด
และที่สำคัญ เขาไม่เคยซื้อของกับผู้หญิง “ช่วยฉันดูหน่อย , ลายไหนดี , สวยไหมแบบนี้” คิร่าลองเสื้อและกระโปรงยาว “ฉันชอบลายนี้ หรือจะแบบพนักงานโรงแรม มีผ้ากันเปื้อน ผูกโบ สวมชุดลูกไม้ , คาดผมอันนี้ก็สวย สร้อยเปลือกหอย ตุ้มหูดาว”
“คาดผมสามารถฝังหินได้สามเม็ดนะจ๊ะ” แม่ค้าพูดด้วยรอยยิ้ม “กระโปรงสามารถนำไปผสมกับหนังหมาป่า เพื่อเพิ่มการป้องกัน หมวกฟาง อันนี้กันแดดได้ดี , ผ้ากันเปื้อนใส่ไอเท็มได้สิบสองชิ้น มีชุดทำความสะอาดอยู่ด้านใน เพียงแค่ล้วงมือเข้าไป , ผ้าพันคอ สามารถปรับระดับความอบอุ่นและหนาวเย็นได้ทันที”
คิร่าแทบจะไม่ได้ฟังที่แม่ค้าพูด เธอเลือกไม่ถูกกับชุดแต่งกายที่เยอะเกินไป และยังหันมาถามซิสบ่อยครั้ง “ชุดนักเรียน เป็นยังไง”
“โอ๊ย!!” แม่ค้าร้องเสียงหลง “ขายดีที่สุด! กระโปรงจีบสั้น ถุงเท้ายาว เสื้อตัวเล็กรัดแน่น แถมฟรีชุดชั้นในไร้สาย , เชื่อฉันเถอะ ขายดีที่สุด”
ซิสยืนมองคิร่าสวมชุดนักเรียน แน่นอนเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงและน่ารัก แต่ซิสไม่ถนัดตัดสินใจอะไรให้ใคร
“สีไหนดี ดำ น้ำตาล หรือเทา” คิร่าถาม ซิสตอบ “ดำ” “แต่ฉันว่าน้ำตาลก็ดีนะ” “งั้นน้ำตาล” “เทาก็ดูสบายๆ ดี” “งั้นก็เทา”
คิร่าหยุดและหันมามองซิส “นายช่วยใส่ใจมากกว่านี้หน่อยจะได้ไหม ฉันขอความเห็น ช่วยฉันหน่อยก็ไม่ได้”
“ก็ช่วยเลือกแล้วไง” ซิสบ่นพึมพำ ‘คิว นายอยู่ไหน นายอยู่ที่ไหน’
แม่ค้ารีบแทรกตัวเข้ามา “ใจเย็นๆ นะแม่หนู พวกผู้ชายไม่ค่อยรู้อะไรหรอก , มานี่ ฉันจะช่วยดูให้เอง , อู๊ย!! ชุดนี้ก็ดี , ใช่เลย!! ใส่แล้วสวย , เหมาะสมที่สุด , ชุดกระรอก สวมใส่สบาย มีหมวกด้วย เห็นไหมน่ารักที่สุด”
คิร่าเดินซื้ออีกหลายร้าน วนไปร้านนั้นและวนมาร้านนี้ ซิสแวะไปดูแร่และราคาสินค้า ใช่ทุกอย่างถูกลงเพราะเทศกาล ‘ถ้ามันแพงขึ้นอีกหน่อย ฉันล่ามาขาย แน่นอน ต้องขายได้แน่’ ซิสยืนรอคิร่า และใช้จินตนาการไปเรื่อยๆ ‘ในหัวคิดถึงการบวกเลข อะไรราคาเท่าไหร่ อะไรหาจากไหน และอะไรคุ้มที่จะเสียเวลา’
“ซิส!!” คิร่าส่งเสียงดีใจ “ฉันจะซื้อหมวกไหมพรมให้คุณยาย , ฉันจำได้แล้วยายซานเคยบอกว่าอยากได้”
“อืม” ซิสพูดเบาๆ ‘ทำไมเธอถึงลืมเรื่องเลวร้ายได้ง่ายขนาดนี้’ ‘อันที่จริงเราคิดมากเกินไป มากกว่ามั้ง’
ซิสยืนดูความแตกต่างระดับแร่ หิน และแผ่นเหล็ก เสียงพ่อค้าดังขึ้น “ยินดีต้อนรับนักผจญภัยทุกท่าน วันนี้เรามีสินค้าราคาพิเศษ แผ่นเหล็กระดับสอง แผ่นเหล็กระดับสาม ลดราคายี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ ยังไม่พอ , ซื้อครบชุดแถมฟรีหินซ่อมอาวุธ”
“เอ่อ เราต้องการนำไปสร้างหอกยาว” นักผจญภัยหมวกเหล็กสีน้ำเงิน “เราควรจะใช้แบบไหนดี ในช่วงเริ่มต้น”
พ่อค้าจับแผ่นเหล็กขึ้นมา “ความแตกต่างก็ไม่ได้ซับซ้อนสักเท่าไหร่ , แผ่นเหล็กระดับหนึ่ง ความทนทานก็จะต่ำสุด แผ่นเหล็กระดับสอง ก็จะมีความทนทานที่สูงขึ้นมาอีกหน่อย , หลังร้านฉันมีแผ่นเหล็กบริสุทธิ์ แต่ราคาก็จะสูงขึ้นไปอีก”
“แล้วเราซื้อสำเร็จรูป กับนำวัตถุดิบไปสร้างเอง” นักผจญภัยอีกคนพูด “อะไรคือความแตกต่าง”
“แน่นอน ความเป็นเอกลักษณ์” พ่อค้าวางแผ่นเหล็กและยกหินสีเหลืองขึ้นมา “อาวุธทั่วไปจะมีสีทั่วไป ซึ่งถ้าเราไม่ชำนาญพอ ก็จะไม่รู้เลยว่า กำลังถูกหลอกรึเปล่า และสีอาจจะหลอกตาได้ , หินหนึ่งก้อนแผ่นเหล็กขึ้นอยู่กับฝีมือช่างตีเหล็ก ว่ากันว่า สมาคมโคลสามารถใช้เพียงอย่างล่ะหนึ่ง , และการให้นักตีดาบเป็นผู้สร้างอาวุธ แน่นอนว่ามันต้องดีกว่าอาวุธโรงงานทั่วไป”
“ว่าไงนะ” นักผจญภัยที่เดินผ่านอีกสองคนรีบเข้ามา
“ใช่ ใช้เพียงหนึ่ง ก็สามารถสร้างอาวุธชั้นดี” พ่อค้าพูดต่อ “ความทนทานคุ้มเกินราคา”
