311 ไปงานเทศกาลกันเถอะ

“เหลืออีกเพียงสามสิบวินาที” เสียงโลลิดังขึ้น “มันจะกลับมาเป็นอมตะเหมือนเดิม” นางฟ้าตัวเล็กล้มลง กามเทพยิงศรขึ้นบนอากาศ ปล่อยเกสรบนตัวกามัว ทำให้กามัวลุกขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันทำอะไรได้บ้าง” ซิสลุกไม่ขึ้น พลังเวทย์ด้านหลังบีบอัดอยู่ในผ้าคลุมสมาคมเงา คิร่าขดตัว มังกรน้ำแข็ง กระต่ายน้ำแข็งและนกฟินิกซ์ก็อยู่ในอ้อมกอดของซิส ซิสคิดในหัวมากมาย แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ

กามัวจ้องกริฟฟอนด้วยความโกรธ หมัดด้านซ้ายอัดแน่นด้วยเกล็ดมังกรดำ พลังสีขาวดำ หดและขยายตัวต่อเนื่อง เขาพุ่งเข้าไปด้วยความเร็ว ชกในดวงตาเปลวไฟสีเหลืองกริฟฟอนอีกข้าง ‘เสียงกริฟฟอนโหยหวน’

“เหลือเพียงสิบห้าวินาที” โลลิพูดด้วยเสียงสั่น กามเทพบินมาด้านหน้านางฟ้าตัวเล็ก “สิบวินาที”

“ย๊า!!!!!” ฟราด้อนคำราม “ย๊า!!!!!” กามัวคำรามเช่นกัน ทั้งคู่ยกหมัดออกและเร่งมวลเวทย์ขนาดใหญ่และย่อเล็กลงอัดแน่นอีกครั้ง ก่อนจะชกซ้ำเข้าไป ‘ย๊า!!!!!! ’

‘บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม!!!!!!!!!!!!!! ’ ‘บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม!!!!!!!!!!!!!! ’ ‘บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม!!!!!!!!!!!!!! ’ หินและอากาศระเบิด

พื้นดินสั่นสะเทือนรุนแรง พายุหลายลูกโหมกระหน่ำ ท้องฟ้าแปรปรวน สายฟ้าผ่าทั่วทั้งดินแดน ฝนตกและหยุดตก

‘โบ๊ะ! ’ กริฟฟอนแตกสลายเป็นคริสตัลสีเหลือง ก้อนเมฆสีแดงโผล่มาดูดและหายไปทันที

ฟราด้อนยืนตัวแข็ง สิงโตไฟใช้อุ้งเท้าดันเอาไว้ ไม่ให้เขาล้มลงพื้น กามัวหายใจแรงและนอนลงบนพื้น

หนึ่งวันผ่านไปกับการฟื้นฟูร่างกาย ดินแดนที่สวยงามของนักเวทย์ทั้งหลาย ปัจจุบันกลายเป็นสนามรบ มีแต่เศษซากหิน กำแพง ต้นไม้ฉีกขาด เศษธง เศษผ้า และร่องรอยการต่อสู้ นักเวทย์ที่เหลือถูกช่วยกลับมาได้อย่างปลอดภัย ซิสพูดคุยกับเทร่า เธอยินดีจะสอนทักษะน้ำแข็งให้ซิส “เหมือนเธอจะไม่ค่อยแข็งแรงนะ” เทร่าแบ่งผงน้ำแข็งให้มังกรน้ำแข็งกินและใช้มือลูบหัวมังกรน้ำแข็งเบาๆ

ซิสรู้สึกไม่ค่อยดี กามัวจ้องเขาไม่หยุด และเป็นอย่างที่เขารู้สึก กามัวเดินอย่างช้าเข้ามาหา “ประลองกับฉัน โดยพนันด้วยจิตเวทย์มังกร หากใครแพ้คนนั้นจะต้องเสียจิตเวทย์มังกรให้อีกฝ่าย”

“กามัว!” บรีชลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธเดินเข้ามาปกป้องซิส เทร่ารู้สึกตกใจเช่นกัน “ไม่เอาน่า กามัว” เทร่าพูด

“เธอก็รู้ว่าฉันชื่นชอบมังกรขนาดไหน” กามัวเริ่มร่ายเวทย์อย่างช้าๆ บรีชก็เช่นกัน เทร่าก็ด้วย

ดิมมองด้วยสายตาเยือกเย็น มีเพียงฮูเบอร์ส่งเสียงเชียร์ให้โจมตีกันและกัน

‘ตู้ม! ’ ซิสผลักคิร่าออกไปให้ห่าง คลื่นพลังเวทย์มังกรสีดำปะทะคลื่นมังกรน้ำแข็ง ทำให้เทร่าและบรีชปลิวออกไป

“พลังรุนแรงใช้ได้” กามัวพูด แต่เขาก็ต้องหยุดชะงัก เช่นเดียวกับทุกคนบริเวณนั้น มังกรน้ำแข็งตัวใหญ่กางปีกพ่นน้ำแข็งเคลือบกามัวเอาไว้ ซิสยังคงตกใจ วงแหวนเวทย์สีฟ้าหมุนรุนแรงด้านหลังของเขา

“ไม่จริง!!!” กามัวคำรามด้วยความโกรธ “จิตเวทย์ผ.. ผสาน!!” ‘ตู้ม! ’ น้ำแข็งแตกกระจายม่านหลุมดำกางรอบตัวกามัว เขาเหมือนคนสติหลุด และเสียสติ แรงดึงดูดทำให้ซิสเริ่มเคลื่อนที่เข้าไปอย่างช้าๆ เขาไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้ “นายไม่มีทางทำแบบนั้นได้ ไม่มีทาง!!”

“หนีไป!!” บรีชจับเต่าบนหัว โยนไปที่ตัวของซิส เต่าลมขยายตัว ซิสและคิร่าอยู่ด้านในและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วในสายลม

เมืองหลวง

“ฉันไม่รู้ คิร่า” ซิสพูดรอบที่สอง “ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงโจมตีฉัน”

คิร่า หยุดและมองซิส เธอทำใบหน้าเหมือนมีคำถามมากมายและรู้สึกอึดอัด ราวกับว่าซิสมีความลับกับเธอ นกฟินิกซ์ย่อตัวและบินรอบตัวคิร่า เช่นเดียวกับมังกรน้ำแข็ง มันดูอ่อนแรงและหลับสนิทอยู่ในเส้นผมสีน้ำตาล

ทั้งคู่เข้าไปโรงแรมนักผจญภัย เหลือเพียงห้องเดียวที่ว่างอยู่ คือเตียงเดี่ยว ห้องสี่เตียง แปดเตียง สิบหกเตียง เต็มหมดแล้ว เพราะพรุ่งนี้จะมีงานเทศงานในเมืองหลวง ซิสบอกว่าชอบนอนบนพื้นมากกว่า แม้ว่าเตียงจะกว้างมากเพียงพอถึงสามคนด้วยซ้ำ นักผจญภัยส่วนใหญ่รู้ดีหากต้องเข้าห้องพักคนเดียว ราคาเตียงรวมถูกกว่าหลายเท่า ซิสใช้เวลานานกว่าจะนอนหลับ ‘มังกรตัวที่สามร้อยสี่สิบเก้า มังกรตัวที่สามร้อยห้าสิบ’

สองวันผ่านไปกับการพักผ่อนและรักษาบาดแผล ในตอนเช้าวันที่สาม ภายใต้โรงแรมนักผจญภัยดูมีชีวิตชีวา นักผจญภัยส่วนใหญ่เดินเข้าไปเติมอาหารรอบที่สองและรอบที่สาม

“ธรรมดาของงานเทศกาล” นักผจญภัยพูด “ตั๋วห้องพักจะราคาสูงแต่ก็เสริมมาด้วยอาหารเช้าฟรี , ฉันพอรับได้” ในปากของเขาเต็มไปด้วยไส้กรอก ขนมปัง และผลเบอร์รี่

ซิสและคิร่าไม่มีโต๊ะนั่ง จึงยืนอยู่ข้างเสาไม้ มีที่วางอาหารได้นิดหน่อย ไข่หลากขนาด ซิสรู้สึกกลัวจึงเลือกใบเล็ก เขากลัวว่าเปิดใบใหญ่ออกมาจะเป็นแม่ไก่ตัวใหญ่ และทำให้เขากินไม่ลง คิร่าเลือกไข่สีแดงอ่อน ขนาดกลาง เมื่อแกะเปลือกไข่ออก ผิวไข่กลายเป็นสีเขียวขุ่นๆ กลิ่นหอมสมุนไพร ซึ่งคิร่ารู้สึกดีมาก ของซิสเป็นไข่ธรรมดา เติมซอสสีดำ เค็มๆ เขาก็พอกินได้ น้ำส้ม น้ำองุ่น มันบด เนื้อไก่ย่าง ไข่เจียว ซุปเห็ด ซุปหอย ซุปมะเขือเทศ ผลไม้อีกหลากหลายชนิด ทำให้ทั้งคู่อิ่มไปได้ถึงมื้อกลางวัน

“งานจะเริ่มแล้ว พวกเรา!” นักผจญภัยขยับปกเสื้อให้เรียบร้อย ส่องกระจกและปัดผม

“ไปกันเถอะ” ทุกคนต่างทยอยเดินออกไป

“ไปงานเทศกาลกันเถอะ” คิร่าพูดกับซิส ขณะอ่านกระดาษสีขาวมีข้อความและรูปดอกไม้หลากชนิด “เทศกาลดอกไม้ โรเซ่ วงเล็บเปิด ดอกไม้เยียวยาจิตใจ วงเล็บปิด น่าสนใจ”

“แต่ว่า..” ซิสวางแก้วน้ำส้ม “เราควรจะกลับไปที่สมาคม”

คิร่าจ้องตาซิส แยกเขี้ยวเล็กน้อยทำให้มังกรน้ำแข็งหดตัวลงไปในเส้นผม “สมาคมของเรากำลังหนีตายกันอยู่ ไม่ใช่รึไง” คิร่าพึมพำ “คนอะไร ลืมง่ายไปหมด”

“เออ ก็จริง” ซิสยิ้มเพราะไม่รู้จะตอบอะไร “อืม งั้นเราจะรอจดหมายจากคิว แล้วค่อยออกเดินทางกลับสมาคม”

“ตกลง” คิร่าทำความสะอาดมือด้วยผ้าของทางโรงแรมนักผจญภัย “เราทั้งคู่พึ่งเจอเรื่องราวเลวร้าย พักผ่อนบ้างก็ดี , หยุดคิดมากและไปได้แล้ว”

ทั้งคู่ก้าวออกไป กลิ่นหอมก็ฟุ้งเข้าจมูกทันที เมืองหลวงเปลี่ยนไปมาก หลังจากโดนโจมตีครั้งใหญ่ กำแพงเมืองมีสีสันขึ้นมา ไม่ได้เป็นเพียงสีเทาจืดๆ ร้านขายอาวุธ สร้างด้วยไม้ชนิดที่ดีขึ้น ดูแข็งแรง ร้านขายอาหาร เนื้อสัตว์ ผลไม้ จัดเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย

ไม่มีใครรู้เรื่องราวของทั้งคู่ว่าเมื่อไม่กี่วัน เจออะไรมาบ้าง แต่เพราะความวุ่นวายในเมืองหลวง ทำให้ต้องสนใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า และเดินหน้าต่อไป

ลานกิจกรรมมีดอกไม้หลากชนิด นักผจญภัยมากกว่าเก้าพันคน เดินสวนกันไปมา ในมือมีทั้งลูกโป่ง อาหารลดราคา เนื้อสัตว์ ขนมปัง พวงองุ่นหลากสี น้ำแตงโมในผลแตงโม เครื่องประดับ แกะสลักไม้ ฝังชื่อบนเครื่องสวมใส่

‘สวัสดีครับทุกท่าน’ เสียงประกาศดังขึ้น ‘กิจกรรมของเราจัดขึ้น โดยมีจุดประสงค์เพื่อเยียวยาจิตใจหลังเกิดเหตุร้ายแรงเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมาและเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ สินค้าลดราคาจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็น ดาบ ธนู กระบอง ขวาน ยัง ยังไม่หมดแค่นั้น