309 อย่าปล่อยมือเด็ดขาด!!!

“ย๊า!!!!!” คลื่นพลังเวทย์น้ำแข็งของซิส ต้านพลังของกริฟฟอนเอาไว้ได้ แต่ด้ามดาบอัศวินค่อยๆ กลายเป็นผง เขาไม่สามารถสร้างดาบน้ำแข็งได้อีก เขาเหลือเพียงสองมือ ‘แม่งเอ๊ย! ’ เขาทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ คิร่าลุกขึ้นยืนยกมือสองข้างต้านพลังของกริฟฟอนเช่นกัน ซิสหันไปมองคิร่า ก่อนที่จะหันมาเร่งพลังเวทย์ขึ้นอีก

“เราต้องช่วยกัน” คิร่าพูด เธอผสานมือกับซิส กลายเป็นม่านน้ำแข็งเปลวไฟสวยงาม สามารถป้องกันแรงระเบิดของกริฟฟอนได้

“คิร่า” ซิสหันไปมองหล่อน และหันกลับมาพุ่งความสนใจไปที่มือผสาน

“อย่าปล่อยมือ” บรีชตะโกน “อย่าปล่อยมือเด็ดขาด!!!”

นางฟ้าปีขาวตัวเล็กส่องแสงสว่าง กามเทพตัวเล็กถือคันธนูรูปหัวใจ บินเข้ามาด้านหลังของซิส ‘ทำไมฉันรู้สึกว่าเป็นโลลิและเจล’ ซิสรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที เขาหันไปหาบรีช “บรีช บรีช!!! ได้โปรดบอกผมทีเถอะ โลลิใช้พลังอะไรครับ , ทำไม ทำไม ทำไมผมรู้สึกว่าโลลิและเจล...”

ซิลลี่ช่วยยกมือต้านพลังเวทย์ของกริฟฟอน ทำให้บรีชผ่อนลงได้นิดหน่อย “โลลิ ใช้พลังเวทย์ขั้นสูงของแสงสว่างผนึกเจลให้รอดพ้นจากปีศาจ ปีศาจเปลวไฟสีเหลือง กลืนกินวิญญาณของเจล เพราะว่าเจลมีหินเวทย์ปีศาจ ฝังไว้ในตัว” บรีชเงียบไปและพูดต่อ “เด็กทั้งสองคนเคยเป็นทาส เจลพาโลลิหนีหลายรอบ และเขาก็ถูกจับ , โซ่คล้องคอหินเวทย์ปีศาจทำให้เจลไม่มีแรงที่จะหนี นับวันผ่านไป หินเวทย์ปีศาจได้กลืนกินเข้าไปในตัวเจล , แต่มันไม่สามารถกำเนิดได้ เพราะโลลิคอยรักษาทุกครั้งที่เจลมีดวงตาไฟสีเหลืองโผล่ออกมา , และฉันโกรธมาก ที่พึ่งจะรู้ไม่กี่วันก่อนเกิดเหตุการณ์นี้!” ‘ย๊า!! ’

แรงระเบิดรุนแรงนานเกือบสามสิบนาที และค่อยๆ สงบลง เทร่า ฮูเบอร์ ดิมและกามัว ต่อสู้กริฟฟอนกลางอากาศ

คิร่าหายใจแรงและรับนางฟ้าตัวเล็ก กามเทพตัวเล็กเข้ามาบนฝ่ามือ ซิสหายใจแรงเช่นเดียวกับบรีช กัมฟ์หมดสติหลับลงไป บรีชพูดต่อ “พลังเวทย์ของโลลิคือ แสงสว่าง ฉันไม่รู้ว่าเธอใช้วิชาของเผ่านางฟ้าได้อย่างไร และสิ่งที่เธอทำ...” บรีชรู้สึกแย่ เสียงสั่นเล็กน้อย “เธอผนึกตัวเองด้วยพลังเวทย์ขั้นสูง”

“คุณพูดเหมือนถ้าทั้งคู่แตกสลาย จะไม่ไปเกิดที่น้ำพุเมืองหลวง” ซิสพูด เขารู้สึกสับสน

“ใช่” บรีชตอบ “ปีศาจในตำนานจะกินวิญญาณเอาไว้จนกว่ามันจะสลายหายไป”

ซิลลี่พูดต่อ เพราะเขาเห็นบรีชพูดไม่ออก “จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ ฟาฟูฟิสฟี้ ท่านเคยทำเช่นกัน , ในบันทึกการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ เปลวไฟสีแดง ครั้งหนึ่งโลกนี้เคยอยู่ในยุคมืด ความเลวร้ายเกิดขึ้นตลอดเวลา ท่านจึงใช้พลังเวทย์ผนึกตนเอง เพื่อปกป้องดินแดนที่ห้าเอาไว้จากพลังของเปลวไฟสีแดง” ซิลลี่มองลงพื้น “ใช่...ใช่… น้ำพุกลางเมืองหลวง คือจุดกำเนิดทุกสิ่ง นักผจญภัยรุ่นก่อนหน้านี้ ก็เผชิญกับปีศาจหลากหลายชนิด แต่ไม่เพียงพอจะต่อสู้กับพวกมันได้ พวกมันทวีคูณกำเนิดขึ้นมาเรื่อยๆ ทุกวัน ทุกเวลา ทุกวินาที , และน้ำพุคือแท่นผนึกของสิบสองท่าน สิบสองดินแดน”

“เราโชคดีที่มีโลลิ” บรีชพูดต่อ หลังจากเขาเงียบไประหว่างซิลลี่พูด “ม่านกั้นพลังเวทย์จึงทำงานอีกครั้ง”

“บรีช!!” ซิลลี่พูดเสียงดัง “หยุดทำเสียงหดหู่ได้แล้ว , เรามีโอกาสชนะมัน เมื่อโลลิผนึกพลังเวทย์ ทำให้กริฟฟอน ไม่เป็นอมตะ!”

บรีชนั่งลง เขามองนางฟ้าตัวเล็กและกามเทพ “มันจะมีความหมายอะไร ที่เด็กสองคนต้องมาเจอเรื่องแย่ๆ”

“มันก็ดีกว่า กริฟฟอนกลายเป็นกุญแจนำทางไปสู่พลังเปลวไฟสีเหลืองและพลังที่แท้จริงของมัน” ซิลลี่พูด “โลลิและเจลจะกลับมาเป็นปกติ ฉันสัญญาจะช่วยทั้งคู่ด้วยพลังทั้งหมดที่มี”

นางฟ้าตัวเล็กปล่อยละอองเกสร ฟุ้งกระจายทั่วบริเวณนั้น ทำให้กลายเป็นกำแพงใสส่องแสงสว่าง และปีกแมลงอันเล็กมากกว่าสามพันอัน บินเข้าไปหากริฟฟอน “อย่าออกไปนะ ทุกคน” เสียงโลลิดัง บรีชน้ำตาซึมเขาพยายามไม่ร้องไห้ ซิสอุ้มมังกรน้ำแข็งไว้บนตัก เช่นเดียวกับคิร่าที่ใช้มือลูบขนนกฟินิกซ์ “ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูสบายดี” เสียงโลลิดังประโยคสุดท้าย แสงสว่างอันอบอุ่นก็แผ่กระจาย ออร่าพลังเวทย์สีขาวใสมหาศาลฟุ้งไปทั่วทั้งดินแดน

“ไม่ ไม่!!!!!!” กริฟฟอนคำรามเสียงดัง ปล่อยขนนกเหล็กห้าพันอันพุ่งไปหาโลลิ เทร่ากระโดดขึ้นไปบนอากาศ สร้างขนกระต่ายน้ำแข็งห้าพันอันเพื่อปะทะขนนกกริฟฟอน ‘ตู้ม!!!!!! ’ พลังเวทย์ระเบิดกลางอากาศ อีกชุดและอีกชุด ขนกริฟฟอนเหล็กแปดพันอัน เทร่าหายใจเหนื่อย จิตเวทย์กระต่ายน้ำแข็งขยายตัวใหญ่ยี่สิบเมตร ใช้หมัดชกใส่กริฟฟอน มันหลบได้อย่างรวดเร็ว ขนนกเหล็กตัดผ่านลำตัวกระต่ายน้ำแข็งขาดเป็นหลายท่อน ‘ตู้ม! ’ เทร่าปลิวไปกับจิตเวทย์กระต่ายน้ำแข็ง

กริฟฟอนโมโหหนักขึ้น มันจ้องแต่โลลิที่กลายเป็นนางฟ้า “เผ่านางฟ้าจะต้องสลายหายไป!!!! ตลอดกาล!!!” มันพ่นเปลวไฟสีเหลืองลูกใหญ่ขนาดห้าสิบเมตร ดิมกางม่านหนังงูพิษสิบห้าชั้น รับการโจมตีของกริฟฟอน กามัวไม่สนใจที่จะไปด้านหน้า เขาสวมถุงมือดวงตาปีศาจสีดำ มังกรสีดำปล่อยคลื่นพลังเวทย์สีเทาขุ่น เล็บเท้ากริฟฟอน หงิก และ งอ คล้ายกับบีบอะไรบางอย่างในอากาศ ขาของมันบิดเปลี่ยนรูปร่าง หางงูรัดตัวมันเอง ลิ้นงูสองแฉกโผล่ออกมา

กริฟฟอนหยุดร่ายเปลวไฟและหันไปโจมตีกามัว เขาหลบได้สองครั้ง และครั้งที่สามกรงเล็บเหล็ก แทงเข้าไปที่ลำตัวกามัว คลื่นพลังเวทย์สีดำโผล่ออกมา จิตเวทย์มังกรสีดำกลายเป็นหลุมดำ ดูดกลืนขากริฟฟอนลงไป ลึกขึ้นและลึกลงไปอีก ‘ตู้ม!!!!!! ’ สายฟ้าขนาดใหญ่ฟาดลงด้านหลังกริฟฟอน มันส่งเสียงร้องเจ็บปวด ทำให้หัวงูด้านหลังขยายใหญ่พุ่งเข้ามาบีบรัดคอกามัว ดิมสร้างกระสุนพิษจำนวนมาก คล้ายสายฝนยิงขึ้นไปบนอากาศ ‘ฟิ้ว ฟิ้ว’ ทะลุเข้าไปเลื้อยอยู่ในตัวกริฟฟอน มันส่งเสียงร้องโหยหวน

“พวกนายอย่ามายุ่ง” กามัวตะโกนเสียงดัง พลังเวทย์สีดำสร้างเกลียวหมุนดูดกลืนกริฟฟอน ร่างกายของมันผิดรูปร่าง และเกิดแรงระเบิดภายใน กามัวปลิวออกไปไกล มังกรสีดำบินไปกางปีกรับเขาเอาไว้กลางอากาศ

ดิมขยับนิ้วทั้งสิบ วงแหวนเวทย์สีเขียวโผล่ออกมา เขาใช้มือสะบัดร่ายเวทย์ เมือกสีเขียวสร้างงูเขี้ยวยาวบนอากาศ ‘ฟิ้ว! ’ เวทย์หัวงูสามร้อยอันพุ่งตรงเข้าหากริฟฟอน มันกระพือปีกรัวสร้างพายุเกลียวสีเหลืองดำ ปะทะพลังเวทย์หัวงู ฮูเบอร์แอบร่ายเวทย์ก้อนเมฆไฟฟ้าอยู่ด้านหลัง กริฟฟอนสัมผัสได้มันเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว ข่วนกรงเล็บกลางอากาศ มากกว่าสองร้อยที ‘ฉับ ฉับ ฉับ’ โพชั่นสีม่วงกระจายออกทั่วตัวฮูเบอร์

เทร่าร่ายเวทย์เสริมพลังให้จิตเวทย์กระต่ายน้ำแข็ง ลำตัวขยายใหญ่ขึ้น รับค้อนจากเทร่าและวิ่งเข้าไปด้วยความรวดเร็ว ฟาด ฟาด กริฟฟอนหลบ ยิงขนเหล็กพิษ กระต่ายน้ำแข็งหลบสะบัดขนกระต่ายน้ำแข็ง หมุนตัวฟาดค้อน หางงูยาวพุ่งเข้ามารัดคอกระต่ายน้ำแข็ง เทร่าร่ายเวทย์หินน้ำแข็งตกมาจากท้องฟ้า กริฟฟอนบินหลบ กระต่ายน้ำแข็งถอยและรับการโจมตี กริฟฟอนพ่นเมือกสีดำเหลืองเส้นตรง ‘ตู้ม! ’ ลำแสงไวและรวดเร็วทำให้กระต่ายน้ำแข็งปลิวไปไกล เทร่าวิ่งตามไปติดๆ

“กรีนแมมบ้า” งูเขียวตัวใหญ่เลื้อยออกมาจากวงแหวนเวทย์ของดิม ออร่าสีเขียวเร่งมวลเวทย์ต่อเนื่อง ดิมดึงหินพลังเวทย์ออกมาใช้สองก้อน งูเขียวสายตาอันดุร้ายตัวใหญ่ เลื้อยหลบอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปฉกใส่กริฟฟอน มันหลบและใช้เล็บข่วน พ่นเมือกสีเหลืองดำ แมมบ้าดูดเมือกเข้ามาในปาก เลื้อยเพื่อหาจังหวะเข้าไปบีบรัด ดิมยกคทางูสองหัวชูขึ้นบนฟ้า เพื่อสร้างเขี้ยวให้แมมบ้ายาวขึ้น เกล็ดงูแวววาวสีมรกต กริฟฟอนเสียจังหวะจากการที่ฮูเบอร์ร่ายเวทย์หอกไฟฟ้า โจมตี มันหลบได้แต่ก็พลาดถูกงูแมมบ้ารัด เขี้ยวยาวเจาะเข้าลำตัวกริฟฟอน เสียงร้องเจ็บปวดดังทำให้พื้นดินสะเทือน คลื่นพลังสีเหลืองจางๆ ไหลรวมมาในอากาศเข้าสู่ลำตัวกริฟฟอน คอของมันยืดยาวเพียงพอที่จะจิกงูลงไปฟาดกับพื้น และกลืนลงท้อง ขนาดของมันเหลือเพียงสิบเมตรก็จริง แต่มันโหดขึ้นกว่าเดิม