308 อย่าให้เธอใช้พลังเวทย์นั้น

ต่อไปก็ซิลลี่ ส่งเสียงร้องเจ็บปวด และขยับตัวไม่ได้ บรีชถูกไล่ล่าอยู่สักพักก็ถูกกรงเล็บจับได้ ‘เฮือก! ’ ล้มลงไปอยู่ด้านข้างของซิลลี่ กริฟฟอนหันไปมองฟราด้อน บรีชและซิลลี่จะไม่ยอมให้มันโจมตีเขาเด็ดขาด แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ มีเพียงสายตาที่ขยับได้นอกนั้นนิ่งสนิท

ปากแหลมอักษรโบราณเสียบเข้ากลางตัวฟราด้อน เขาสะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นมา เปลวไฟด้านหลังค้ำยันเขาเอาไว้ สิงโตไฟขยายตัวใหญ่และหดลงกลายเป็นหมัดสิงโตมือซ้ายของฟราด้อน เขาหัวเราะด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะชกสุดแรง ‘ตู้ม! ’ กริฟฟอนปลิวไปไกลมาก ส่วนตัวเขายังไม่ล้มลงกับพื้น โพชั่นสีม่วงไหลไม่หยุด ดวงตาของเขาแทบจะลืมไม่ขึ้นอีกต่อไป

กริฟฟอนบินกลับมา มันเห็นแสงสีขาวใสในกระดองเต่าน้ำแข็ง พุ่งด้วยความเร็วเปลวไฟสีเหลืองลุกโชน อีกเพียงสองนิ้ว ปากแหลมก็จะเจาะบนกระดองเต่าน้ำแข็ง ขาของมันผิดรูปร่าง งอเข้าหาตัวเอง อีกข้างหนึ่งก็บิดไปบิดมา ขาหลังทั้งสองข้างถูกดูดกลืนพลังเวทย์ก้อนสีดำ ดูด และดูดทำให้มันเคลื่อนที่ไม่ได้ ‘ตู้ม! ’ กริฟฟอนระเบิดพลังเวทย์นั้นหลุด กระดองเต่าน้ำแข็งแตกสลายเป็นคริสตัล ซิสและคิร่ากลิ้งไปไกล โลลิกอดเจลไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย กริฟฟอนยังคงกระพือปีกและเตรียมโจมตีโลลิ ซิสขยับตัวไม่ได้ เขาเจ็บไปทั้งตัว คิร่าหลุดออกจากกับดักของตัวเอง ยกคันธนูยิงลูกธนูไฟยาวแปดเมตร ทะลุผ่านตัวกริฟฟอนไปง่ายดาย

“ไม่จริง!” คิร่ายิงซ้ำอีกสิบเจ็ดดอก ‘ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว’ มันไม่หันมาสนใจคิร่าสักเท่าไหร่ แทบจะไม่รู้สึกถึงพลังการโจมตีของเธอ

กรงเล็บกริฟฟอนยกสูงพลังเปลวไฟสีเหลืองลุกโชน ‘หวืบ! ’ บอลเมือกพิษสีเขียวกลมห่อหุ้มกริฟฟอนเอาไว้ และหมุนเพื่อลอยขึ้นไปบนอากาศ พิษรูปร่างงูเขียวโบกสะบัดยืดตัวยาวทะลุพิษสีเขียว โจมตีกริฟฟอนภายใน

“พลังเวทย์มาจากไหนกันนะ” ซิสพูดเบาๆ

“กามัว , ดิม” บรีชพูด เขาพยายามลุกขึ้นและแบกซิลลี่เดินไปอย่างช้าๆ สร้างเชือกลมรัดตัวกัมฟ์ เดินหน้าต่อไปหาโลลิ พิษเขียวบนอากาศแตกกระจาย กริฟฟอนคำรามและมองหาจุดกำเนิดพลังเวทย์ มันยิงเปลวไฟสีเหลืองทั่วไร้ทิศทางด้วยความโกรธ และพุ่งเข้ามาเร็วขึ้น ‘เป๊ง! ’ ค้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ หญิงสาวสวมผ้าคลุมสีฟ้า มีจิตเวทย์กระต่ายนั่งอยู่บนไหล่

“เทร่า!” บรีชพูด

“ขอโทษที่มาช้า พวกเราโดนเขาวงกตเปลวไฟสีเหลือง” เทร่าพูด เธอใช้เพียงมือข้างเดียวจับค้อนน้ำแข็ง พลังสีฟ้ากำลังปะทะพลังสีเหลืองดำ “ปลุกให้ซิลลี่ตื่นและสร้างคลื่นยักษ์ป้องกันการโจมตีด้วย” ‘ตู้ม! ’ กริฟฟอนปลิวออกไปด้วยแรงผลักค้อนน้ำแข็ง

“ตายยากจริงนะ ฟราด้อน” จอมเวทย์ผ้าคลุมสีเหลืองมีสัญลักษณ์สายฟ้ายืนข้างฟราด้อน

“ฮูเบอร์” ฟราด้อนส่งเสียงผ่านลำคอ ตัวเขายังคงไม่ล้มลงพื้น ยืนสง่าด้วยโพชั่นที่ไหลทั่วทั้งตัว “แกกับฉัน ระดับเรามันต่างกัน”

“ใกล้ตาย ยังจะปากดี” ฮูเบอร์หัวเราะ ก้อนเมฆสีเหลืองจำนวนมาก ระเบิดสายฟ้าฟาดใส่กริฟฟอน ‘ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม!!! ’ พลังในอากาศสั่นสะเทือน มันล้มลงและฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

“เทร่า แล้วนักเวทย์ล่ะ” บรีชรับยารักษาจากเทร่า ซองยาผงสีฟ้า สีขาว และสีเขียว บรีชโรยบนตัวเอง ซิลลี่และกัมฟ์

“อันตราย ถ้าหากม่านกั้นเวทย์แตก ทุกดินแดนจะลุกเป็นไฟอีกครั้ง” เทร่าร่ายเวทย์กำแพงน้ำแข็งหนาหลายชั้น “เป็นอย่างที่คิด มันพยายามจะออกไป , ไม่ต้องห่วง ดิมและกามัวมาด้วย”

“กามัว!” บรีชทำเสียงตกใจ ซิสมองหาอีกสองคนที่เทร่าพูดแต่ก็ไม่เจอ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!” ฮูเบอร์หัวเราะสะใจเมื่อเขาใช้พลังสายฟ้าฟาดใส่กริฟฟอน “มันอึดได้ใจจริงๆ มอนสเตอร์ปกติแตกสลายตั้งแต่เจอสายฟ้าห้าก้อนเมฆแล้ว”

“พูดมาก” จอมเวทย์ผ้าคลุมสีเขียวพูด ผมของเขายาวหยิกเหมือนงูเลื้อยตลอดเวลา

ฮูเบอร์ระเบิดพลังเวทย์ใส่กริฟฟอนให้จมลงไปในดิน และขยับนิ้วไปมาบนอากาศ “แล้วจะทำไม ดิม!”

ดิมเดินอย่างช้าๆ โผล่ออกมาข้างเสาปูนที่ล้มอยู่ วงแหวนเวทย์สีเขียวมากกว่าหกอัน ปล่อยพิษมหาศาลต่อเนื่อง อีกคนที่เดินมาข้างๆ เขา ผ้าคลุมสีขาวดำ มีวงแหวนเวทย์สีขาวดำ ควันดำๆ และหมุนดูดกลืนเศษพลังเวทย์ติดกับเศษซากที่แตกหัก

“มาเป็นของฉันเถอะ” กามัวพูดเบาๆ บนหัวเขามีมังกรสีดำสนิท ดวงตามีจุดขาวเต็มไปหมด เหมือนภาพกาแลคซี่ที่ซิสเคยเห็น กามัวจ้องไปที่ซิส มังกรน้ำแข็งตัวเล็กแยกเขี้ยว ‘เฮือก! ’ กริฟฟอนใช้ปากแหลมแทงเข้าตัวกามัวและใช้ขาอีกข้างจับดิมบินขึ้นไปบนอากาศ สุดม่านกั้นพลังเวทย์ ม้วนตัวดิ่งลงพื้น ‘ตู้ม! ’ กระแทกลงพื้น

โลลิกอดเจลแน่นแต่ไม่สามารถห้ามพลังที่พุ่งขึ้นมา เปลวไฟสีเหลืองจำนวนมากถูกดูดเข้าไปในปากกริฟฟอน ผิวหนังของมันเริ่มมีออร่าพลังเวทย์น่าขนลุก สายตาดุร้าย เส้นเลือดสีดำผุดตามผิวหนังกริฟฟอน ขนาดตัวลดเหลือเพียงสิบเมตร ขนนกเปลี่ยนเป็นเหล็กใบมีดคมกริบ หางงูเขี้ยวแหลม

“ไม่!” บรีชกำแพงลมป้องกันพายุจากกริฟฟอน “เทร่า ห้ามโลลิ ได้โปรด อย่าให้เธอใช้พลังเวทย์นั้น” ซิสหันไปมองโลลิและเจลทันที ‘เกิดอะไรขึ้น ถ้าโลลิใช้แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น’

“เสียใจด้วย บรีช” เทร่ายืนมองโลลิและเจลส่องแสงสว่าง เหมือนแสงพระอาทิตย์ “เราห้ามการตัดสินใจของเธอไม่ได้ และเธอได้ตัดสินใจแล้ว”

“แต่ว่า...” บรีชรู้สึกเจ็บแผลและพูดไม่ออก ซิลลี่ส่ายหัว เพื่อส่งสัญญาณให้บรีชหยุดพูด กัมฟ์ลืมตาได้เพียงข้างเดียว

ฮูเบอร์เดินเข้ามา รองเท้าของเขามีกระแสไฟฟ้าระเบิดพลังเวทย์ออกมา สมุดเวทย์เป็นลักษณะก้อนเมฆสีเทาเข้ม รอบเอวมีก้อนหินพลังเวทย์จำนวนมาก คทาเวทย์สามแฉกปลายแหลม “เป็นอย่างนี้เหละ ดีแล้ว” ฮูเบอร์พูด “ทุกชัยชนะต้องมีการเสียสละ”

“ฮูเบอร์!!” บรีชตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ “แต่เธอจะถูกผนึกไปหลายปีนะ”

เขามองบรีชด้วยหางตา “หรือว่านายมีวิธีเอาชนะปีศาจตัวนี้ ในตัวเจลมีหินปีศาจสีเหลืองฝังอยู่ ต้องรอให้ไลท์มาคลายมันออก” ฮูเบอร์หันไปมอง กามัวและดิมกำลังถูกโจมตีจากกริฟฟอน “ก็เพราะว่าพวกเราไม่เคยใจอ่อนให้กับปีศาจ และนั้นเหละทำให้เราแข็งแกร่งกว่านาย” เขาพูดจบก็พุ่งเข้าไปสร้างเมฆปกคลุมตัวกามัวและดิม

กามัวและดิม พวกเขาสองคนไม่กลัวว่ามันจะแอบเข้ามาโจมตีด้านหลัง

“ฉันเข้าใจ ว่านายรู้สึกยังไง บรีช , แต่เราไม่มีทางเลือก โลลิ ไม่รู้ตัวหรอกว่ากำลังช่วยดินแดนของเรา จิตใจของเธอบริสุทธิ์ ต้องการจะช่วยเจลจากปีศาจร้าย และถ้าไม่มีโลลิ ม่านกั้นพลังเวทย์ของฟาฟูฟิสฟี้ คงไม่ทำงาน” เทร่าให้ผลึกน้ำแข็งกับจิตเวทย์ของเธอ “กริฟฟอนกำลังจะระเบิดพลัง!” เทร่ารีบสร้างกำแพงน้ำแข็งขนกระต่ายมากกว่าสามสิบชั้น “กามัวและดิมไปกดจุดมันเข้าแล้วไง ทุกคนหลบเร็วเข้า” หล่อนพูดไม่จบคลื่นพลังเวทย์สีเหลืองมหาศาลระเบิดออกมา

ซิสโอบกอดคิร่า ทั้งคู่กลิ้งไปไกลกระแทกเข้ากับเสาปูนขนาดใหญ่ บรีช ซิลลี่และกัมฟ์อยู่ในก้อนพลังเวทย์ โคลนปกคลุมด้วยลมช่วยปกป้องคลื่นพลังปีศาจได้

บรีชวางตัวซิลลี่ลง คทาสร้างเวทย์ลมต้านทานแรงระเบิด คิร่าหัวกระแทกเข้ากับรูปปั้น ทำให้โพชั่นไหลไม่หยุด นกฟินิกซ์พยายามรักษาบาดแผลคิร่า ซิสลุกขึ้นยืนจับด้ามดาบอัศวิน แทงกลางอากาศเพื่อยกกำแพงน้ำแข็งป้องกัน กำแพงน้ำแข็งตั้งขึ้นก็สลาย สลายซ้ำหลายรอบ มังกรน้ำแข็งเกาะบนหัวซิส วงแหวนเวทย์สีฟ้าขนาดใหญ่หมุนรุนแรง เขามองไม่เห็นโลลิและเจลอีกต่อไป ด้านนอกเต็มไปด้วยพายุรุนแรง คลื่นพลังโหมกระหน่ำ พื้นดินแดนสั่นสะเทือน เสียงคำรามกริฟฟอน