307 ฉันไม่เคยโดนกับดักของตัวเอง

“เจล!!!” ซิสตะโกนเสียงดัง “ฉันจะช่วยนายยังไง!!!” มังกรน้ำแข็งพ่นพลังเวทย์น้ำแข็งเคลือบตัวเจลไว้แน่น และแน่นอีก แต่ก็ถูกเผาด้วยเปลวไฟสีเหลือง มันทวีคูณขึ้นมาเรื่อยๆ เจลอ้าปากขนาดใหญ่ภายในมีฟันแหลมจำนวนมาก

กริฟฟอนพุ่งเข้ามาหาโลลิอีกครั้ง ปากแหลมยาวมีวงแหวนเวทย์สีเหลืองดำสร้างเมือกออกมาจำนวนมาก “พายุ ทอร์นาโด!!” บรีชร่ายเวทย์พายุขนาดใหญ่พัดกริฟฟอนลอยขึ้นไปบนอากาศ

“เราต้องทำลายสิ่งที่พยายามควบคุมเด็กคนนั้น” คิร่าพูด “นกฟินิกซ์บอกกับฉัน!”

ซิสพยักหน้าและรับหมัดเวทย์สีเหลืองที่รุนแรง กำแพงน้ำแข็งแตกหลายชั้นและเขาก็ถูกชกปลิวออกไปไกล คิร่าโยนกับดักเชือกหวังจะรัดเจล แต่พลังสะท้อนกลับ คิร่าถูกรัดอยู่บนพื้น เจลไม่สนใจสิ่งใด นอกจากปกป้องโลลิ ร่างกายเขาไม่เป็นเช่นนั้น ขาของเขาเหยียบคทาโลลิแตกเป็นผง สมุดเวทย์ถูกขยี้ไม่เหลือชิ้นดี และหมัดที่เต็มไปด้วยเมือกสีเหลืองดำและดวงตาเปลวไฟสีเหลือง จ้องราวกับว่าจะเอาชีวิตโลลิ “ตายซะ ตายซะ นางปีศาจ” ปากของเขาขยับ

“ไม่!!!!!” เจลห้ามตัวเขาเอาไว้ไม่อยู่ ‘เฮือก! ’ เจลชกเข้าใบหน้าตัวเองสุดแรง ปากเขาขยับด้วยเสียงปีศาจ “ไอ้เด็กโง่! , พลังแห่งความรักอันบริสุทธิ์งั้นเหรอ ไร้สาระสิ้นดี” หมัดรัวชกใส่เจลแทบจะนับจำนวนไม่ได้ น้ำตาเจลไหลไม่หยุด ทุกครั้งที่จะเข้าไปทำร้ายโลลิ เขาก็บังคับให้หมัดกลับมาที่ตัวเขาเอง นกฟินิกซ์พยายามช่วยคิร่าออกมาจากกับดัก

‘เฮือก!! ’ ซิสถูกเล็บกริฟฟอนแทงและยกสูงลอยบนอากาศ เขาตกลงมาบนพื้น แต่โชคดีที่ซิลลี่สร้างบอลน้ำกลมรับซิสเอาไว้ และเขาก็รีบวิ่งเข้าไป “วงแหวนน้ำ” น้ำรูปวงแหวนอัดแน่นด้วยพลังงานเวทย์โจมตีใส่กริฟฟอน

เสียงคำรามกริฟฟอน พื้นดินสั่นสะเทือน ม่านกั้นพลังเวทย์เกิดรอยร้าว มันกระพือปีกลำตัวขยายใหญ่เป็นยี่สิบเมตร ออร่าสีเหลืองดำระเบิดรอบตัว พายุเกลียวสูงกำเนิดมากกว่าสิบอัน ซิลลี่ตกใจรีบสร้างคลื่นน้ำยักษ์รับการโจมตีไม่ให้โดน โลลิ บรีชเข้ามาด้านข้างเช่นกัน เขาพยายามร่ายพายุสวนทางเพื่อเข้าไปลดแรงลมพายุของกริฟฟอน กัมฟ์สร้างกำแพงหินเพื่อรับการโจมตี ฟราด้อนยืนหัวเราะด้วยความสะใจ เขาไม่กลัว สายตายังคงจ้องที่กริฟฟอน แม้ว่าขาและแขนของเขาจะขยับไม่ได้แล้วก็ตาม

ซิสรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที เมื่อมองเห็นพลังเวทย์อันมากมายเอ่อล้น เขาพุ่งตัวสุดแรง เท่าที่มีเข้าไปอุ้มคิร่า โลลิ และเจล ก่อนจะกางแขนตัวเองคล้ายปีกมังกร เพียงเสี้ยววินาที แรงระเบิดเวทย์ดังสนั่น ซิส คิร่า โลลิและเจลที่หมดสติ หลบอยู่ภายใต้กระดองเต่าน้ำแข็ง มีปีกมังกรน้ำแข็งด้านนอก เขารู้สึกอ่อนล้าและเริ่มจะขยับไม่ได้

พื้นสั่นสะเทือน กำแพงเมือง ต้นไม้ ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลง คลื่นน้ำซิลลี่ยกสูงขึ้นอีก และเปลี่ยนเป็นหอกยาวสิบเมตร พุ่งโจมตีกริฟฟอนทางอากาศ มันหลบได้รวดเร็ว แม้ว่าบรีชจะสร้างใบมีดลมรุนแรงและรวดเร็ว หวังจะตัดมันให้ขาดสองท่อน กัมฟ์สร้างโกเลมหินขนาดยี่สิบเมตร มันเคลื่อนที่ช้าและเสียเปรียบ พายุของกริฟฟอนรุนแรงมากพอที่จะทำให้โกเลมกลายเป็นผงทันที

ฟราด้อนขยับตัวไม่ได้ มีเพียงสิงโตไฟของเขาขยายใหญ่ขึ้นและใช้อุ้งเท้าต่อสู้กับกรงเล็บแหลม สิงโตไฟเริ่มอ่อนแรง แต่กริฟฟอนกลับมีพลังมากขึ้น บรีชได้จังหวะใช้มือจับหางของมัน และหมุนเกลียวสร้างลม กริฟฟอนหมุนหลายรอบกลางอากาศ ถูกหอกน้ำซิลลี่แทง และกัมฟ์ช่วยผสมเวทย์กับซิลลี่ กลายเป็นหอกโคลนยืดหยุ่น โผล่อีกห้าแฉก

กริฟฟอนไม่ส่งเสียงร้องเจ็บปวดใดๆ แม้ว่ามันจะถูกโจมตีหนักขนาดไหน ฟราด้อนเริ่มฟื้นฟูกลับมาอีกครั้ง เขารวบรวมพลังสร้างบอลไฟขนาดสามสิบเมตร เขาหัวเราะด้วยความสะใจและบ้าคลั่ง บอลไฟมีรูปร่างคล้ายหัวสิงโต เขี้ยวแหลมสีแดงส้มเตรียมพร้อมจะทำลายกริฟฟอน

ซิสเร่งมวลเวทย์ขึ้นอีก เขารู้สึกไม่ปลอดภัย พลังเวทย์ด้านนอกมันรุนแรงเรื่อยๆ มังกรน้ำแข็งตัวสีฟ้าอ่อน ออร่าเกล็ดน้ำแข็งฟุ้งภายใน นกฟินิกซ์หยุดกัดกับดักคิร่า และหันมาเพิ่มพลังให้กับมังกรน้ำแข็ง โลลิรู้สึกตัว เธอรีบเข้าไปโอบกอดเจลที่หมดสติ มือของเธอมีแสงสีขาวใส ส่องสว่าง ตัวโลลิและเจลมีออร่าสีเหลืองอ่อนใสๆ ปกคลุมทั้งสองคน

“ฉันไม่เคยโดนกับดักของตัวเอง” คิร่าพึมพำ และดิ้นต่อไป ซิสกางแขนแนบลำตัวบนพื้น เขายังคงเจ็บปวดกับบาดแผลปากแหลมของกริฟฟอน

“เพลิงยักษ์ราชสีห์!!” ฟราด้อนปล่อยบอลไฟก้อนใหญ่ ‘ตู้ม!!! ’ เสียงเวทย์สนั่นกลางอากาศ

“สำเร็จ!” กัมฟ์สร้างโล่ดินขึ้นมาบังแรงลมและเศษหินจากแรงระเบิด

“ยังหรอก” ซิลลี่พูด “ทุกคน โจมตีเข้าไปในไฟของฟราด้อน!”

“แกกล้ามากที่เข้ามาในที่ของฉัน” ฟราด้อนชูแขนทั้งสองข้างขึ้นบนท้องฟ้า เขารู้สึกมีพลัง พลังของเขาเอ่อล้นอีกหลายเท่า

บรีชและซิลลี่ สร้างเวทย์บอลลูกใหญ่เช่นกัน บอลเวทย์น้ำขนาดยี่สิบเมตร บอลเวทย์ลมขนาดยี่สิบห้าเมตร และค้อนดินอันใหญ่ของกัมฟ์ ทั้งสามคนโจมตีใส่เข้าไป พลังฟราด้อนหายไป พลังของซิลลี่ก็ระเบิดกริฟฟอนกลางอากาศ ตามด้วยพลังเวทย์ของบรีช และปิดท้ายด้วยค้อนดินกัมฟ์ขนาดยี่สิบเก้าเมตร ‘ตู้ม!!!! ’

หลังคลื่นพลังหายไป กริฟฟอนยังคงกระพือปีก มันได้รับบาดเจ็บทั่วทั้งตัว แต่ใช้เวลาไม่นานก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง และคราวนี้ดวงตาอันโกรธเกรี้ยวไล่ล่าจอมเวทย์ทั้งสี่เหมือนเหยื่อ ราวกับว่าเป็นหนอนตัวเล็ก

‘เฮือก!! ’ ซิลลี่หลบไม่ทัน ถูกกรงเล็บข่วนมากกว่าสิบครั้งและลากขูดไปบนพื้น กัมฟ์สร้างโล่ดินรับการโจมตีแต่ก็ไม่ทัน มันใช้ปากจิกหลายครั้ง สมุดเวทย์ดินของกัมฟ์แตกเป็นผง เขาตกใจและทำให้มันได้โอกาส ปล่อยพลังเวทย์สีเหลืองดำเจาะทะลุร่างกายของเขา กัมฟ์ร้องเจ็บปวด บรีชเข้ามาสร้างดาบลมสองเล่ม ฟันต่อสู้กับกริฟฟอน ปีกมันขาดและฟื้นฟูกลับมา หางขาดและฟื้นฟูกลับมา ในขณะที่หางมันขาด หัวงูเจาะเข้ากลางหลังบรีชปล่อยพิษทำให้ตัวของเขาชาและขยับไม่ได้ ‘ฉึก!!!!!!! ’ ปากแหลมกริฟฟอนแทงรัว บรีชร้องไม่ออกถึงความเจ็บปวด เขาใช้มือสร้างเกลียวลมเพื่อยื้อเวลาให้ซิลลี่ปล่อยพลังเวทย์

ใบมีดน้ำเกือบห้าร้อยอันพุ่งเข้ามามันหลบอย่างรวดเร็ว ค้อนดินสามร้อยอันมันใช้ปีกตีแตกเป็นผง บรีชใช้สองมือจับปากมันและระเบิดด้วยพลังเวทย์ลม ‘โบ๊ะ!!! ’ ปากขาดออก เมือกสีเหลืองกระจายทั่ว หอกน้ำยาวใหญ่แทงลงไปกลางลำตัว กำปั้นดินห้าสิบอันขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาชกใส่ท้องกริฟฟอน ลูกธนูลมสามพันอันเสียบทะลุผ่านดวงตาต่อเนื่อง ตามด้วยกระสุนฝนของซิลลี่ และกระบองหนามดินของกัมฟ์ พลังเวทย์ของทั้งสามคนระเบิดออกมาหลายชุด

ฟราด้อนยืนหลับตา เขาขยับตัวไม่ได้แล้ว มีเพียงเปลวไฟโผล่ขึ้นมาจากพื้นดินเพื่อค้ำยันตัวของเขาให้ยืนอยู่ได้ กริฟฟอนยิ่งถูกโจมตีมันก็ยิ่งโหดร้ายยิ่งขึ้นบินสูงใช้ปากเจาะม่านกั้นพลังเวทย์

“อย่าให้ม่านแตกเด็ดขาด” ซิลลี่พูดด้วยความอ่อนล้า

“ถ้ามันไปรวมวิญญาณและพลัง ประตูนรกจะเปิดออก” บรีชพูดเบาๆ “มีเพียงวิชาของเผ่านางฟ้าที่จะหยุดมันได้ และในตอนนี้มีเพียงโลลิเท่านั้น”

“แต่ว่า..” กัมฟ์รู้สึกโกรธ “มันแกร่งเกินไป ไม่สิ ฉันต่างหากที่อ่อนแอ” แท่งดินขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาบนพื้นเกือบร้อยอัน พุ่งขึ้นไปโจมตีใส่กริฟฟอน มันร่วงลงมาบนพื้นและฟื้นฟูทันที วงแหวนเวทย์อักษรโบราณสีเหลืองผสมเปลวไฟสีเหลือง ระเบิดใส่ตัวกัมฟ์ ‘ตู้ม! ’ เขาหมดสติ