301 สายไปแล้ว

ดวงตาไฟสีเหลือง

ม่านสีขาวใสขนาดใหญ่ปกคลุมดินแดนที่ห้า มองจากภายนอกทุกอย่างดูปกติ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อซิสก้าวเข้าไปในดินแดน คลื่นพลังสีเหลืองมหาศาลกำลังระเบิดอยู่กลางอากาศ ลมพัดรุนแรงปราสาทพังย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี ‘เสียงพลังเวทย์หลากชนิดดังอยู่ไม่ไกล’ ซิสมองเห็นแสงสีเหลืองเหมือนคลื่นทะเลเกลียวยาวสูงขึ้นไปบนฟ้า จุดกำเนิดอยู่ตรง

กลางดินแดน มีรอยเท้า เศษเสื้อผ้าที่ฉีกขาด เศษหินและไม้ ปลิวในอากาศ

“เกิดเรื่องบ้าอะไรอีกวะเนี่ย” ซิสพูด

คิร่าเดินตามเข้ามาหลังจากผูกม้าไว้นอกดินแดน “ซิส มันเกิดอะไรขึ้น ราวกับว่าปีศาจบุกทำลายเมือง , เด็กสาวถูกจับตัวไปงั้นหรอ”

ซิสใช้ความคิด “ฉันไม่แน่ใจ , ฉันเดาว่าเราต้องวิ่งเข้าไปตรงแสงสีเหลืองกลางเมือง , คิร่า!” หล่อนหันมามอง ซิสพูดด้วยความเป็นห่วง “ฉันแค่รู้สึกถึงพลังงาน มันเป็นมอนสเตอร์ระดับสูง , ระวังตัวด้วยนะ”

“อืม” คิร่าจับคันธนู นกฟินิกซ์เกาะอยู่บนบ่า ทั้งคู่เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ลูกไฟขนาดใหญ่เกือบสิบเมตร ลอยผ่านบนอากาศ ‘ตู้ม! ’ เสียงดังสนั่น อีกทางด้านหนึ่งหนามแหลมยิงกลับไป ‘ปลาหนามหรือเปล่านะ แล้วพลังเวทย์ไฟของใคร’ ‘ทำไมไม่เห็นมีใครในดินแดนเลย’ สภาพดินแดนเต็มไปด้วยร่องรอยการต่อสู้ ซิสวิ่งเข้าไปใกล้เกลียวไฟสีเหลืองเท่าไหร่ เขาก็รู้สึกถึงพลังขึ้นเรื่อยๆ

และทั้งคู่ก็มาถึงตรงกลางเมือง พื้นที่โล่งมีเพียงเจล ผมสีเหลืองฟูลอยตัวอยู่ในพายุเปลวไฟสีเหลือง โลลิก้มต่ำและร้องไห้อยู่ในบอลลมสีเขียว ปีศาจโจรสลัด ลำตัวสูงเกือบห้าเมตร แขนซ้ายก้ามปูสีเหลืองดำ ดวงตาไฟสีเหลือง ขาอีกข้างเป็นเพียงเหล็กค้ำยันให้มันเดิน ก้ามปูแหลมกระแทกใส่บอลลมที่โลลิหลบอยู่ภายในไม่ยั้ง ‘ฮ่า ฮ่า ฮ่า’ เมือกสีเหลืองไหลจากปากระหว่างที่มันโจมตีบอลลม รอยร้าวบนก้อนลมร้าวถึงที่สุด ‘โบ๊ะ! ’ แตกออก ก้ามปูชูสูงพุ่งตรงสุดแรงใส่โลลิ

“โลลิ!” ซิสจับดาบพุ่งเข้าไปรับการโจมตี ด้ามดาบอัศวินก่อตัวเป็นดาบน้ำแข็งยาวห้าเมตร รับการโจมตีก้ามปู ‘แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก’ ปีศาจโจรสลัดก้ามปูหยุดชะงักนิดหน่อย ก่อนจะผลักดันก้ามปูให้ลึกหวังจะทะลุดาบน้ำแข็ง

คิร่าง้างคันธนูขนนกฟินิกซ์ เปลวไฟสีแดงส้ม ยิงลูกธนูยาวห้าเมตรสองดอกติดต่อกัน ‘ฉึก! ฉึก! ’ ดอกแรกทะลุตัวโจรสลัดก้ามปู ดอกที่สองซ้ำในขณะที่มันฟื้นฟูทำให้มันปลิวออกไปไกล

“พี่ซิส!!” โลลิน้ำตาคลอ หล่อนตัวสั่นด้วยความกลัว “อากาศดีไม่กี่วัน อยู่ดีๆ อยู่ดีๆ เจลก็กลายเป็นแบบนั้น , หนูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ท่านบรีชกำลังต่อสู้กับปีศาจ พวกมันน่ากลัวมาก” เธอหวาดกลัว ซิสดูออก

ซิสมองเจลหมดสติ เปลวไฟสีเหลืองลุกท่วมตัวเหมือนกับคิร่า ‘เจลโดนคำสาป’ “โบโล!!” ซิสมองผ่านพายุเปลวไฟสีเหลือง เขาเห็นโบโลไม่ได้สวมชุดเจ้าหน้าที่อีกแล้ว “รอพี่ในนี้ก่อนนะ” ‘กำแพงน้ำแข็ง!!! ’ ซิสชกบนพื้นซ้ำห้าครั้ง และใช้มือทาบเพื่อให้มันกลายเป็นโล่ ‘น้ำแข็งไม่สมบูรณ์ ยังมีส่วนที่เป็นน้ำอยู่’

“พี่จะไปไหนคะ” โลลิ

“พี่จะไปช่วยเจล , โลลิ หลบอยู่ในนี้นะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เรียกพี่ทันที” ซิสพูดและหันไปหาคิร่า “คิร่า ฝากดูโลลิด้วยนะ” โลลิร่ายเวทย์รักษาบาดแผลของตัวเธอเอง

คิร่าไม่ตอบอะไร หล่อนม้วนตัวหลบโจรสลัดก้ามปู สไลด์บนพื้นยิงธนูไฟออกไปซ้ำหลายดอก ตามด้วยวางกับดักเชือกเพื่อหวังจะรัดขาโจรสลัดก้ามปู “พวกปีศาจ ทำร้ายได้แม้กระทั่งเด็ก สลายไปซะเถอะ!” คิร่ากระตุกเชือก ‘ตู้ม! ’ มันล้มลง หันมาร่ายวงแหวนเวทย์สีเหลือง สร้างกองทัพปูตัวเล็กออกมาสิบตัว

“พวกนักเวทย์ชั้นต่ำ!” โบโลพูด ด้านหน้าของเขามีแผ่นหินสีเทาดำ หินเวทย์สีเหลืองกำลังหลอมละลายหายไปบนแผ่นหิน “ก้อนที่สิบ ในที่สุดก็ครบสักที”

“โบโล! แกทำอะไร!” ซิสตะโกนขณะถือดาบน้ำแข็ง

“... เดี๋ยวนะ ...ฉันโชคดีอะไรแบบนี้ มีใครบางคนมาหาที่ตาย!” โบโลยิ้ม “ฉัน..จะบอกให้รู้ก่อนตายก็ได้และจะไม่มีใครหยุดฉันได้อีกต่อไป ฉันกำลังอัญเชิญปีศาจที่เลวร้ายกว่าดวงไฟตาสีเขียวซะอีก!! แต่ไอ้พวกนักเวทย์มันยุ่งไม่เข้าเรื่อง , แต่ก็เอาเถอะ พวกมันจะยื้อได้สักเท่าไหร่กัน” เขาหัวเราะเสียงดัง “สายไปแล้ว มันสายไปแล้ว ไอ้นักผจญภัยหน้าโง่”

ซิสหันมองรอบด้าน ก็ไม่เห็นนักเวทย์สักคน มีเพียงพลังเวทย์ลอยบนอากาศเป็นบางครั้ง พายุเปลวไฟสีเหลืองยังคงหมุนเกลียวขึ้นไปบนฟ้า “แกต้องการอะไร!”

“กำจัดพวกสวะอย่างแกไง” โบโลดึงดาบสีเงินออกมาฟันใส่ซิส ‘เป๊ง! ’ เขายกดาบน้ำแข็งต้านเอาไว้ “และจะครอบครองทุกสิ่ง ทุกสิ่งทุกอย่าง สร้างระบบขึ้นมาใหม่และทำให้พวกแกตกเป็นทาส ชั้นต่ำ!”

ซิสผลักดาบและสร้างไฮดราน้ำแข็งขึ้นมารัดขาโบโลเอาไว้ เขาหัวเราะราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ปล่อยเจลเดี๋ยวนี้ , ฉันบอกให้แกปล่อยเจลออกมาจากพายุนั่นซะ” เขามีโอกาสฟันดาบใส่โบโล แต่เขายังคงพูดคำเดิม “ปล่อยเจลเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น...”

“สายไปแล้ว” โบโลหัวเราะเสียงดังก่อนจะเงียบและพูดด้วยเสียงเยือกเย็น “เด็กคนนั้นจะต้องสลายหายไป วิญญาณปีศาจฝังอยู่ในนั้น , เอาเถอะ ชีวิตเด็กแค่คนเดียว , ต้องมีผู้เสียสละ จริงไหม” ใบหน้าชวนอ้วกยิ้มอย่างร่าเริง

“ไอ้โบโล! ไอ้สารเลว!” ซิสตะโกน ใบมีดน้ำแข็งลอยอยู่รอบตัวบนอากาศจำนวนมาก “ถ้าแกไม่ปล่อยเจล ฉันก็ไม่มีทางเลือก”

“คน อย่าง แก จะ มา เอาชนะ คนระดับฉันงั้นเหรอ..” โบโลโยนผ้าคลุมออกไป เคียวสีน้ำตาลผสมส้มเข้ม ยาวสามเมตรปลายแหลม “เร็วไปร้อยปี , และฉันคือผู้ตัดสิน ว่าใครจะอยู่ หรือใครจะไป”

เคียวยาวตัดไฮดราน้ำแข็งออกทันที จากนั้นพุ่งเข้ามาฟาดเคียวใส่ซิส ดาบน้ำแข็งละลายออกอย่างรวดเร็ว น้ำแข็งสร้างขึ้นมาใหม่ก็ละลาย สนิมเริ่มเคลื่อนที่บนใบมีดน้ำแข็ง โบโลยิ้มด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัว “กลัวงั้นหรอ , ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้ ยังปากดีไม่ใช่หรอ”

ซิสถอยออกมา เขารู้สึกกังวลอย่างเห็นได้ชัด ‘เคียวอะไรวะเนี่ย’

“เคียวทำลายล้าง มันจะทำลายพลังเวทย์ทุกอย่าง , ฉันเตรียมมาเพื่อดินแดนนี้โดยเฉพาะ” โบโลพูด หมุนเคียวรอบตัวเพื่อสร้างพลังเวทย์ให้สูงขึ้น “คนน่าสมเพชอย่างแก ที่มีเพียงด้ามดาบ ต้องสร้างน้ำแข็งเป็นใบมีด ตายซะเถอะ”

‘โบ๊ะ!!! ’ กำแพงน้ำแข็งแตกหลายชั้น ใบมีดน้ำแข็งในอากาศสลายทันที โบโลเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว พร้อมรอยยิ้ม การถือเคียวหมุนตัวทำให้พลังเวทย์ของซิสโจมตีไม่เข้า ‘หวืบ! ’ ซิสหันหลังให้เคียวโบโลแทงเข้ามา แรงดึงดูดทำให้เคียวหนักขึ้นหลายเท่าตัว แต่ซิสก็โจมตีกลับไม่ได้เพราะเขาก็หนักขึ้นเช่นกัน

“ไอ้สวะ ผ้าคลุมสวะ” โบโลใช้เท้าเหยียบผ้าคลุมหวังจะดึงเคียวออกมา ‘ฉับ ฉับ ฉับ’ บาดแผลจำนวนมากเฉือนเท้าโบโล เขาร้องเจ็บปวดก่อนจะปล่อยเคียวหลุดมือ ซิสสะบัดผ้าคลุมเพื่อให้เคียวหลุดออกไป “ดาบน้ำแข็ง” เขายกสูงและฟาด ‘หวืบ! ’ มีเพียงลมผ่านตัวโบโล

“น้ำแข็ง น้ำแข็งหายไป” ซิสตกใจสุดขึ้น เขาถือเพียงด้ามดาบอัศวินสีเลือด ไม่มีน้ำแข็งแม้แต่เสี้ยวเดียว ‘ไม่จริง พลังเวทย์หายไป’

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” โบโลหัวเราะเสียงดัง เขาบีบซองยาสีรุ้ง แผลที่ขาหายทันที จากนั้นก็เดินเข้ามายกเคียวสนิมขึ้นมาอีกครั้ง “น่าสงสาร” เคียวขนาดสามเมตร ใบมีดยาวยกสูงเตรียมโจมตีซิส “แกทำฉันไว้เยอะ วันนี้ตาฉันเอาคืนบ้างล่ะ!!”