บทที่ 35 : อุปกรณ์ระดับทองทั้งสามและระดับภารกิจการสร้างเมือง
ในฐานะบอสระดับรีเจนดารี วิลเลียมไม่ได้ต้องการอุปกรณ์อะไรมากนักในตอนนี้
เพราะว่าอุปกรณ์ระดับเริ่มต้นจะใช้แค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น
หลังจากที่เขาพบเหมืองมิทริล วิลเลียมก็นับได้ว่าเป็นคนที่ร่ำรวยคนหนึ่ง แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะเสียทรัพยากรไปเพื่ออุปกรณ์ระดับต่ำแค่ไม่กี่ชิ้น
ท้ายที่สุดแล้ว วิลเลียมก็เข้าใจว่า หากเขาไม่พาตัวเองไปเจอกับปัญหา มันคงจะยากมากที่เขาจะตายภายใต้การคุ้มครองของลอทเนอร์
นอกจากนี้การเพิ่มระดับของเขานั้นค่อนข้างเร็ว จึงไม่มีเหตุผลใดๆที่ต้องสร้างอุปกรณ์
แม้ว่าอุปกรณ์จะสามารถย่อยสลายและกลับกลายเป็นวัสดุได้เหมือนเดิมก็ตาม แต่มันจะดีหรอหากได้มิทริลกลับคืนมาแค่ 1 กิโลกรัม หลังจากใช้ทำอุปกรณ์ไป 10 กิโลกรัม…
ถึงอย่างไรก็ตาม การสร้างอาวุธนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นมากนัก!
หลังจากการค้นพบเหมืองมิทริล เขาได้ให้โอดอมและลอทเนอร์ทำงานร่วมกันเพื่อสร้างอาวุธให้กับเขา
พวกเขาสร้างดาบยาว, ธนู, และกริช
ทั้งโอดอมและลอทเนอร์ต่างก็มีอาชีพเสริมเป็นช่างตีเหล็ก หนึ่งในพวกเขาเป็นช่างตีเหล็กระดับแกรนด์มาสเตอร์ในขณะที่อีกคนเป็นช่างตีเหล็กระดับมาสเตอร์ อาชีพเสริมของพวกเขานั้นเหนือกว่าอาชีพหลักที่มีระดับกลางเสียอีก…
ท้ายที่สุดแล้ว อาชีพสายเลี้ยงชีพและอาชีพสายต่อสู้ก็ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้
NPC และผู้เล่นนั้นแตกต่างกันอย่างมาก NPC ไม่ได้มีการเพิ่มระดับด้วยค่าประสบการณ์ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องพึ่งพาความชำนาญของอาชีพสายเลี้ยงชีพ
ช่วงหลายปีที่โอดอมอพยพออกมา เขาเลือกที่จะอยู่ในเหมืองเพราะเป็นสิ่งที่ดีต่อคนหมู่มาก
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมงานอดิเรกของเขาถึงทำได้แค่เพียงตีเหล็กเล่นเท่านั้น…
และนั่นก็นานกว่าสี่สิบปีมาแล้วตั้งแต่เขาเกิดมา
เขาเริ่มหัดตีเหล็กตั้งแต่ยังเด็ก มันก็เป็นเวลากว่าสี่สิบปีมาแล้วที่เขาตีเหล็กมา ส่งผลให้เขาได้แขนที่แข็งแรงคู่หนึ่ง
ด้วยแขนที่ทรงพลังของเขาและสายเลือดระดับอีปิคทำให้เขาเป็นช่างตีเหล็กระดับแกรนด์มาสเตอร์ได้
[ระดับของอาชีพสายเลี้ยงชีพ คือ เริ่มต้น, กลาง, สูง, มาสเตอร์, แกรนด์มาสเตอร์, รีเจนดารี]
วิลเลียมให้ทั้งคู่ทำงานร่วมกันเพราะเขาต้องการให้ลอทเนอร์ดูแลเรื่องรูปร่างของอาวุธในขณะที่โอดอมดูแลเรื่องการใช้งานของอาวุธ เพราะเมื่อคนแคระสร้างอาวุธขึ้นมาซักชิ้นหนึ่ง พวกเขาจะจดจ่อกับการใช้งานมากกว่ารูปลักษณ์ ถึงอย่างไรก็ตาม วิลเลียมก็เป็นครึ่งเอลฟ์ที่ดูหล่อเหลา…
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมดาบของเขาถึงต้องดูเท่เช่นเจ้าของ!
ท้ายที่สุดแล้ว การมีความแข็งแกร่งหรือไม่นั้นเป็นปัญหาของเวอร์ชั่นเกม แต่ความดูดีนั้นเป็นสิ่งที่คงทนถาวร
ดาบแห่งรุ่งอรุณ
คุณภาพ : ระดับทอง
ระดับ : เริ่มต้น
ผู้สร้าง : ลอทเนอร์และโอดอม เฮฟวี่แฮมเมอร์
วัสดุ : มิทริล, แร่เหล็กบริสุทธิ์ และอื่นๆ
พลังโจมตี : 180 ~ 310
พละกำลัง : +7
ความว่องไว : +5
เสน่ห์ : +3
ความยาว : 148 cm
น้ำหนัก : 5.6 kg
ข้อจำเป็นในการใช้ : การใช้ดาบมือเดียวต้องการความแข็งแรง 90 หน่วย สำหรับการใช้ดาบสองมือต้องการความแข็งแรง 60 หน่วย
ข้อจำเป็นในการใช้ : ผู้เชี่ยวชาญระดับเริ่มต้น
คุณสมบัติพิเศษ : มีผลต่อการเกิดบาดแผลและมีโอกาส 30% ที่จะทำให้คู่ต่อสู้ตกอยู่ในสภาวะเลือดไหล ซึ่งจะมีผล 8 วินาที และทุกๆวินาทีจะสร้างความเสียหายแก่พลังชีวิต 50 หน่วย
คุณสมบัติพิเศษ : พลังการต่อสู้จะมีพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 20%
ธนูแห่งรุ่งอรุณ
คุณภาพ : ระดับทอง (เริ่มต้น)
ระดับ : เริ่มต้น
ผู้สร้าง : ลอทเนอร์และโอดอม เฮฟวี่แฮมเมอร์
วัสดุ : มิทริล, เหล็ก, ไม้, หลอดเลือดดำของหมีป่ายักษ์
พลังโจมตี : 160 ~ 350
พละกำลัง : +3
ความว่องไว : +7
เสน่ห์ : +3
ความยาว : 110 cm
น้ำหนัก : 3.8 kg
ข้อกำหนดการใช้งาน : ต้องมีค่าความแข็งแรงอย่างน้อย 70 แต้ม
ข้อกำหนดการใช้งาน : ผู้เชี่ยวชาญระดับเริ่มต้น
คุณสมบัติพิเศษ : เมื่อโจมตีถูกศีรษะความเสียหายจะเพิ่มขึ้น 30%
คุณสมบัติพิเศษ : มีโอกาสกำจัดหรือผลักคู่ต่อสู้ออกไป 30%
กริชแห่งรุ่งอรุณ
คุณภาพ : ระดับทอง (เริ่มต้น)
ระดับ : เริ่มต้น
ผู้สร้าง : ลอทเนอร์และโอดอม เฮฟวี่แฮมเมอร์
วัสดุ : มิทริล, แร่เหล็กบริสุทธิ์ และอื่นๆ
พลังโจมตี : 160 ~ 330
พละกำลัง : +5
ความว่องไว : +7
เสน่ห์ : +3
ความยาว : 33 cm
น้ำหนัก : 2.1 kg
ข้อกำหนดการใช้งาน : ต้องมีค่าความแข็งแรงอย่างน้อย 60 แต้ม
ข้อกำหนดการใช้งาน : ผู้เชี่ยวชาญระดับเริ่มต้น
คุณสมบัติพิเศษ : เมื่อโจมตีคู่ต่อสู้จากทางด้านหลัง ความเสียหายจากการโจมตีพื้นฐานจะเพิ่มขึ้น 30%
คุณสมบัติพิเศษ : มีผลต่อการเกิดบาดแผลและมีโอกาส 20% ที่ทำให้คู่ต่อสู้ต่ออยู่ในสภาวะเลือดไหล ซึ่งจะมีผล 5 วินาที และทุกๆวินาทีจะสร้างความเสียหายแก่พลังชีวิต 50 หน่วย
ชุดเซ็ทอาวุธแห่งรุ่งอรุณล้วนแต่เป็นอุปกรณ์ทองระดับเริ่มต้นทั้งสิ้น
อุปกรณ์ระดับทองและแม้แต่ระดับอีปิคก็สามารถสร้างขึ้นได้เช่นเดียวกัน
สำหรับโอดอมแล้ว มิทริลและแร่เหล็กบริสุทธิ์นั้นไม่ได้มีมากพอสำหรับการสร้างอาวุธที่ทรงพลังกว่าระดับทองขึ้นไป และอาวุธคุณภาพระดับทองประเภทนี้ก็ถือว่าดีกับคนที่มีระดับเริ่มต้นมากแล้ว
อุปกรณ์ไม่ได้ตั้งค่าสถานะใดๆไว้ แต่ดาบและกริชก็สามารถทำให้ศัตรูตกอยู่ในสถานะเลือดไหลได้ สำหรับทหารธรรมดาแล้ว มันก็คล้ายกับออร์คตอนที่ทำความผิดในวัยเยาว์ และพ่อของตนก็รอใช้ฟันหมาป่าเป็นอาวุธในการลงโทษอยู่
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าความหัวรุนแรงของเหล่าออร์คนั้นเกิดจากความรุนแรงในครอบครัว
อย่างไรก็ตาม ในสังคมที่ถูกชักนำโดยชนชั้นสูง พวกเขาก็ควรคุ้มครองชาวเมืองในขณะที่พวกเขายังทำได้…
สำหรับนักรบที่ต่อสู้ระยะสั้นใน Gods นอกจากพวกที่มีความเชี่ยวชาญในการใช้โล่ต่อสู้ พวกเขาก็มักจะเลือกใช้อาวุธสองชนิด
อาวุธหลักจะใช้ทำความเสียหายเป็นหลัก ขณะที่อาวุธเสริมอาจจะใช้สำหรับลอบโจมตีหรือขัดขวางการโจมตี แน่นอนว่าอาวุธเสริมก็เป็นตัวทำความเสียหายที่ดีได้อีกด้วย ความแตกต่างที่สำคัญคือสไตล์การต่อสู้ของแต่ละคน
ส่วนพวกเขาจะสามารถขัดขวางการโจมตีสำเร็จหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับโชคและทักษะส่วนบุคคล…
เมื่อผู้เล่นใหม่หลายคนเห็น NPC เล่นดังนั้น พวกเขาก็เริ่มเล่นตามและจบลงด้วยการตาย…
ในช่วงสิบปีของการเล่นเกม วิลเลียมใช้อาวุธสองมือได้คล่องแคล่วมาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเจาะจงขอกริชสั้นเป็นพิเศษ ในชีวิตก่อนเมื่อตอนเบื่อๆเขาก็อาจจะไปเป็นนักฆ่า แต่ในที่สุดการเป็นนักฆ่าก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เขาชอบและเข้ากับแนวทางของการเป็นนักฆ่าได้อย่างดี
ส่วนคทาเวทมนตร์?
นั่นเป็นสิ่งที่เขาควรแตะต้องหรอ?
เหตุผลที่เขาอยากเรียนรู้เวทมนตร์สายสนับสนุนที่ควบคุมได้เช่นเวทย์วิญญาณเพราะว่าเขาไม่ต้องการที่จะแตะต้องคทาเวทมนตร์ยังไงล่ะ…
“หลังจากที่ฉันนำค่าประสบการณ์ทั้งหมดไปเพิ่มเลเวลของเวทย์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ มันก็เพิ่มไปถึงเลเวล 5 ทันที ในขณะที่ทักษะอื่นๆถึงแค่เลเวล 3 แต่แค่นี้ค่าประสบการณ์ก็ไม่มีเหลือแล้ว...” วิลเลียมทึ้งหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด เกมนี้คือที่สุดแห่งการดูดค่าประสบการณ์แล้ว
การเพิ่มเลเวลตัวละครจำเป็นต้องใช้ค่าประสบการณ์จำนวนมาก ในขณะที่พลังการต่อสู้และหนังสือเวทมนตร์ต่างก็เป็นสิ่งที่สำคัญและต้องการค่าประสบการณ์ หรือแม้แต่ทักษะเองก็ต้องใช้ค่าประสบการณ์อีกด้วย
หากเขาตายอีกครั้ง เขาจะไม่ได้ไปสุสานของผู้เล่นอีกต่อไป แต่อาจจะกลายเป็นวิญญาณผู้เล่นแทน
“หากฉันไม่ได้รับภารกิจมาเมื่อสองวันก่อน ฉันคงกังวลนิดหน่อยเป็นแน่” วิลเลียมมองไปยังภารกิจระดับ A ในรายการภารกิจของเขาจนน้ำลายแทบไหล ถ้าได้ค่าประสบการณ์อันมหาศาลตรงหน้าเขาจะเลื่อนเลเวลได้กี่ระดับกันนะ?
สร้างเมือง
ระดับภารกิจ : A
จำนวนสิ่งก่อสร้าง : 5355/8000
กำแพง : 0/10000 เมตร กำแพงห้ามต่ำกว่า 5 เมตร และห้ามบางกว่า 1 เมตร
โถงประชุม : 0/1
ห้องตีเหล็ก : 5/5
ห้องตัดเย็บ : 5/5
ค่ายทหาร : 2/2
ขนาดกองทัพ : 800/500
โถงอาชีพ : ผู้ฝึกนักรบ 1/1 , ผู้ฝึกนักฆ่า 1/1, ผู้ฝึกอัศวิน 1/1 , ผู้ฝึกหน่วยลาดตระเวน 1/1, ผู้ฝึกนักล่า 1/1, ผู้ฝึกนักยิงปืน 0/1
อาจารย์สอนผู้วิเศษระดับเริ่มต้น 1/1, อาจารย์สอนเวทย์ระดับเริ่มต้น 1/1, อาจารย์สอนเวทย์ธาตุ 4/5, แม่มด 1/1
กลุ่มทหารรับจ้าง : 0/1
โรมแรมขนาดเล็ก : 0/3
วิหารแห่งแสง : สามารถก่อสร้างได้
วิหารเวทมนตร์ : สามารถก่อสร้างได้
ราชวังแห่งความมืด : สามารถก่อสร้างได้
จำกัดเวลา : 180 วันถึง 360 วัน
รางวัลค่าประสบการณ์ : ค่าประสบการณ์ 300000 หน่วย หากสำเร็จภายในหกเดือน คุณจะได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มเป็นพิเศษ หากสำเร็จหลังจากหกเดือน ค่าประสบการณ์จะลดลง
รางวัลลับ : ?
การสร้างเมืองเป็นเป้าหมายเล็กๆของวิลเลียมในอีกหกเดือนข้างหน้า ส่วนรางวัลลับ เขามองไปยังมรดกที่เขาปกป้องและเลือกที่จะไม่ขอสิ่งใดอีก
“แม้ว่าเราจะมีห้องตีเหล็กเพียงห้าห้อง แต่ก็ล้วนเป็นห้องตีเหล็กขนาดใหญ่พิเศษ และมีช่างตีเหล็กชั้นดี 133 คน” วิลเลียมไม่ได้หยุดคนแคระจากการสร้างห้องสำหรับช่างตีเหล็กขนาดใหญ่พิเศษ
ท้ายที่สุดแล้ว คนแคระเหล่านี้ก็หนีหัวซุกหัวซุนมาหลายปี และเวลาส่วนใหญ่ก็ใช้ชีวิตอยู่ในเหมืองหรือไม่ก็ถ้ำ นอกจากการต่อสู้แล้ว พวกเขารู้ว่าพรสวรรค์ตามธรรมชาติของตนคือการตีเหล็ก
เขาต้องยอมรับว่า ในที่อื่นๆนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนแคระเป็นช่างตีเหล็กจำนวนมากแม้ว่าพวกเขาจะต้องการก็ตาม มีหลายเมืองที่อยากได้ช่างตีเหล็กระดับสูง แต่พวกเขาก็ได้แต่ฝันกลางวันเท่านั้น
แต่เมืองชายแดนแห่งนี้มีช่างตีเหล็กระดับสูงอยู่กี่คนล่ะ?
มากกว่าสามสิบ
ก็ช่วยไม่ได้นะ แม้แต่คนแคระที่ตามธรรมชาติมีเหล็กเป็นของเล่นสำหรับพวกเขาอยู่แล้วก็มีระดับที่สมเหตุสมผลตามเหตุการณ์ที่เขาต้องเผชิญ พวกเขาต้องรักษาชีวิตตัวเองจึงไม่สามารถมีงานอดิเรกอย่างอื่นได้อีก…
สำหรับช่างตีเหล็กระดับมาสเตอร์ นอกจากลอทเนอร์แล้วก็ยังมีช่างตีเหล็กคนแคระอีกมาก!
ส่วนช่างตีเหล็กระดับแกรนด์มาสเตอร์ นอกจากโอดอม ก็ยังมีเฒ่าแฮงค์ที่เป็นตัวละครลับสายเลือดระดับอีปิค
แล้วจะมีคนซื้อสิ่งที่คนแคระสร้างหรือไม่?
นี่ไม่ใช่สิ่งที่น่ากังวล
ในฐานะลอร์ด วิลเลียมต้องหาทางที่จะขายพวกมันได้อย่างแน่นอน เช่นอาณาจักรลาวาดำที่ไม่มีทรัพยากรเหล็กเป็นเวลายาวนานแล้ว พวกเขาจะซื้อชุดอุปกรณ์เป็นจำนวนมากเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก
แต่ท่านลอร์ดก็ไม่ได้วางแผนที่จะขายแค่เหล็กธรรมดาอีกต่อไป เขาให้สร้างพวกมันเป็นชิ้นส่วนของอุปกรณ์ จึงจะขายได้ราคาที่สูงกว่า
การเป็นช่างตีเหล็กไม่เพียงแต่ได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมากเท่านั้น แต่ยังได้รับเงินก้อนโตอีกด้วย
แน่นอนว่า ในฐานะพ่อค้าคนกลาง เขาจะได้รับผลประโยชน์มากที่สุด เพราะในฐานะลอร์ด วิลเลียมเป็นเจ้าของเหมืองเหล็กและคนแคระก็ทำงานให้กับเขาด้วย
วิหารแห่งแสง, วิหารเวทมนตร์ หรือราชวังแห่งความมืดนั้นเป็นสิ่งก่อสร้างที่เป็นของฝ่ายกลางทั้งหมดจึงไม่ต้องกังวลที่จะมีสิ่งก่อสร้างเหล่านี้อยู่ในเมือง
การเป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายกลาง เมืองชายแดนสามารถเลือกที่จะไม่สร้างสิ่งก่อสร้างทั้งสามได้
แต่ถึงอย่างไรพวกมันก็จะถูกสร้างขึ้นพร้อมกันอยู่ดี
สิ่งก่อสร้างเช่นนี้เป็นการกระจายความเชื่อของตนเอง ทั้งสามสิ่งนั้นต่อสู้กันตลอดเวลา
หากพวกเขาสร้างวิหารแห่งแสง อาชีพหายากเช่นอัศวินแห่งแสงและบาทหลวงก็จะปรากฏออกมา
หากพวกเขาสร้างสถานที่อื่นๆอีก อาชีพหายากบางอาชีพก็จะปรากฏออกมาเช่นกัน
“มันเป็นเรื่องยุ่งยากเล็กน้อยที่จะติดต่อกับคนเหล่านั้น หรือไม่พวกเขาก็อาจจะดูถูกเหยียดหยามเมืองของฉันจนไม่จำเป็นต้องส่งใครมา...” วิลเลียมเกาหัว เขาต้องสร้างวิหารแห่งแสงและราชวังแห่งความมืด ผลประโยชน์หลักคือการดึงดูดผู้เล่นในอนาคต
ส่วนวิหารเวทมนตร์ เขาไม่ควรสร้างมัน ไม่เช่นนั้น ชีวิตในอนาคตของโมเสสอาจจะยุ่งยากและเขาอาจจะออกจากเมืองไป
เขาไม่อยากทิ้งการเป็นบอสระดับรีเจนดารีในอนาคตแค่เพื่ออาจารย์สอนเวทมนตร์ระดับกลาง
“หรือฉันควรโยนมันทิ้งทั้งหมดแล้วไปสร้างหอคอยผู้วิเศษสำหรับโมเสสตอนนี้เลยดีไหม?” วิลเลียมเกาศีรษะอีกครั้ง การสร้างหอคอยผู้วิเศษนั้นแพงมาก แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย แค่เป็นไปได้ยากนิดหน่อยล่ะนะในตอนนี้...
