268 พวกเราก็ทำอยู่ นายไม่เห็นหรอ

“ฉันไม่รู้ ปีศาจแพะจะจับตัวแต่ผู้หญิงเท่านั้น” นักผจญภัยหมวกสีส้มเบือนหน้าหนี

นักผจญภัยตัวเล็กอธิบายต่อ “เท่าที่รู้ประมาณนี้ กองทัพมันจะเดินทางมาถึงในพรุ่งนี้เช้า เราต้องเตรียมตัว” เสียงนักผจญภัยลุกฮือกันดังลั่น ก่อนจะปลีกตัวออกไปโดยไม่สนใจ ให้เหตุผลว่าจะไปกำจัดด้วยตัวเอง กลุ่มของคุณอเล็กพยายามห้ามเอาไว้ อธิบายว่ามันเสี่ยงเกินไปที่จะไปตัวคนเดียว แต่ก็มีอีกหลายปาร์ตี้แยกตัวออกไปทันทีโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น ทำให้นักผจญภัยในสมาคมชาและกาแฟลดลงอย่างเห็นได้ชัด

“แค่ข่าว ทำให้คนเราเปลี่ยนพฤติกรรมได้รวดเร็วขนาดนั้นเลยหรอ” นักผจญภัยหมวกสีส้มพูด “ไตร่ตรองกันบ้างก็ดี”

“อืม” อเล็กเหนื่อยที่จะห้าม “ถ้ามันคือดวงตาไฟสีเขียว ปีศาจในตำนาน ข้อมูลเรามีไม่มากเท่าไหร่นัก แต่ที่แน่นอนที่สุด ฟ้าผ่าของมันคือคำสาป”

“เป็นไปได้ไหมครับ ที่ปีศาจตัวนี้จะกลืนกินจิตใจมากกว่าสิ่งอื่น” ซิสพูด

“นายหมายความว่ายังไง” เมทัลเสริม ทุกคนหันมาสนใจสิ่งที่ซิสพูดทันที

“ก็แบบว่า อย่างที่เธอคนนั้นพูด มันจะทำให้เราเป็นมอนสเตอร์” ซิสพูด “เราก็ควรที่จะระวังตัวให้มากขึ้น ไม่ควรให้คนที่ค่าพลังน้อย ออกไปเสี่ยง เราต้องเตือนพวกเขา”

นักผจญภัยหมวกสีส้มรู้สึกภูมิใจ “เห็นไหม หมอนั่นก็คิดแบบฉัน” อีกคนแย้ง “แต่เราไม่มีหลักฐาน”

“พวกเราก็ทำอยู่ นายไม่เห็นหรอ” กลุ่มของคุณอเล็กพูด

ซิสหันไปมองคิวที่กำลังส่ายหน้า ส่งสัญญาณไม่ให้เล่าเรื่องราวที่ทั้งคู่เผชิญ คิวให้เหตุผลเบาๆ ว่า ในสถานการณ์แบบนี้ อันตรายเกินไป เพราะอาจจะถูกเข้าใจผิดได้หลากหลายรูปแบบ อเล็กกำลังใช้ความคิด นักผจญภัยคนอื่นๆ ก็เช่นกัน ต่างก็วิเคราะห์ บางคนก็เดินเข้ามาอ่านข่าวที่อเล็กอ่านไปแล้ว เพื่อยืนยันด้วยตัวเอง

“แล้วทางรอดของเราคืออะไร” นักผจญภัยคนหนึ่งพูดขณะยืนขึ้น

ไซห่มผ้าให้กับรีท ก่อนจะเดินมาพูด “คือชนะมัน ด้วยการต่อสู้ อย่าลืมสิว่าเราทำลายประตูนรกมันได้แล้ว”

“พวกเราเหลือไม่ถึงสามร้อยคน กับมอนสเตอร์หกพันกว่าตัว ค่าพลังที่จะต่อสู้แบบนี้ได้ก็สัก สี่พันขึ้น” นักผจญภัยถือดาบพูดต่อ “บอสที่เราคาดเดาไม่ได้ ค่าพลังต้องหกพันขึ้นไป”

“สำหรับปาร์ตี้ฉันสบายมาก มีค่าพลังหกพันถึงสิบสองคน” นักผจญภัยผ้าคลุมสีเหลืองพูด ด้านข้างเขามีผ้าคลุมแบบเดียวกันเกือบยี่สิบคน “สี่พันอีกห้าคน ส่วนที่เหลือสายสนับสนุน มันจะดีกว่าไหมถ้าพวกนายเปิดทางให้ปาร์ตี้ฉันลึกเข้าไปถึงตัวบอส”

“ใครจะยอมให้พวกแกได้ชื่อเสียงกันเล่า” นักผจญภัยถือดาบ น้ำเสียงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“งั้นก็เชิญแพ้ได้เลย” นักผจญภัยผ้าคลุมสีเหลืองพูดต่อ “ถ้านายเข้าใจระบบโลกนี้ จะรู้ว่าไม่สามารถต่อสู้ได้ด้วยตัวคนเดียว กับสถานการณ์แบบนี้”

“ใช่ เขาพูดถูก ในเวลานี้เราต้องร่วมมือกัน” อเล็กพูด

ไซพูดเสริม “ฉันไม่สัญญาหรอกว่าหลังจากนี้จะมีอะไร แต่แน่นอน ทุกคนในดินแดนจะได้รับผลตอบแทนเท่าที่หมู่บ้านเซอรัสจะทำให้ได้”

“พวกฉันไม่ได้สนรางวัล” นักผจญภัยสวมหมวกเห็ดพูด ด้านข้างมีคนถือโล่กระดองเต่า ดาบปู หมวกเม่น กระบองไม้กางเขน รวมตัวกันเกือบสามสิบคน

“ถ้าอย่างนั้น เราควรวางแผนให้ดีที่สุด” อเล็กพูด

ในค่ำคืนนั้น ทุกคนได้ช่วยกันวางแผน แบ่งกลุ่มออกไปลาดตระเวน เพื่อตรวจสอบ ซึ่งใครบางคนมองเห็นกลุ่มมอนสเตอร์ขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนที่เข้ามา กำแพงหน้าเมืองปรับปรุงในไม่กี่ชั่วโมง ป้อมปราการปืนใหญ่เตรียมพร้อม รถยิงธนู ตำแหน่งนักเวทย์ ตำแหน่งฝ่ายสนับสนุน ในแผน การต่อสู้จะแบ่งเป็นสามระยะ หนึ่งหน้าเมือง ขัดขวางมันให้ได้เยอะที่สุด เพื่อลดกำลังบางส่วน สอง กลางเมือง ให้บอสเข้ามาตรงกลางเพื่อเป็นเป้าหลักในการโจมตี ฝ่ายจัดการมอนสเตอร์ทั่วไป ฝ่ายสร้างความปั่นป่วน ฝ่ายปกป้องนักเวทย์และฝ่ายสนับสนุนพลัง สาม ถอนกำลังถ้าเสียเปรียบ หรือไม่สามารถเข้าถึงบอสได้ จุดนัดหมายประตูดินแดนทางทิศใต้

ปกป้องดินแดนสิบสอง

ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้ม มีเพียงแสงสว่างคบเพลิง หินดวงจันทร์ส่องแสงออกมาทั่วทั้งเมือง นักผจญภัยเกือบสามร้อยคนเตรียมตัวต่อสู้ บนหอคอย มองเห็นระยะไกลได้ก่อนคนอื่น จึงส่งสัญญาณว่ามันใกล้เข้ามาแล้ว คนที่อยู่บนกำแพงได้ยินจึงรีบเตรียมตัว ฝ่ายหน้าเมืองบนพื้นดิน เห็นแค่เพียงสายฝนที่โปรยลงมา

“มันมาแล้ว!” นักผจญภัยบนกำแพงถือลูกปืนใหญ่เตรียมตัวยิง

“ใจเย็นก่อน” อเล็กพูด เขาปักธงสัญลักษณ์ราชาเซอรัสเอาไว้ มีเพียงตัวอักษรสีดำบนธงสีขาว ในสมาคมชาและกาแฟ นักผจญภัยสายผลิตอาวุธ ระเบิด อาหาร ซ่อมชุดเกราะ ทำงานหนักเช่นกัน และเตรียมเคลื่อนย้ายออกไปประตูเมืองทางทิศใต้ พ่อค้าที่มีทักษะขับรถม้าที่เก่ง ก็มาส่งกล่องใส่ระเบิด โพชั่นหลากสี เพื่อแบ่งให้กับทุกคน อาหารเสริมคนล่ะชิ้นสองชิ้น

เมื่อคนที่ยืนบนกำแพงมองเห็น ก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ซิส คิว อยู่บนกำแพง ส่วนเมทัลอยู่ด้านล่าง เขาเริ่มมองเห็นเงาดำขนาดใหญ่เคลื่อนที่เข้ามา

“ยังก่อน ฉันบอกว่ายังก่อน” อเล็กพูดและห้ามนักผจญภัยบางคน

“เราจะรอไปถึงไหน” นักผจญภัยพูด

“ยังไม่ใช่ระยะการยิง” นักผจญภัยอีกคนเสริม “การโจมตีตัวแรกได้นั้น ไม่คุ้มค่า เท่ากับการโจมตีกระจายวงกว้าง”

อเล็กพูดต่อ โดยใช้ปากเป็ดเพื่อกระจายเสียง “ทุกคน เตรียมตัว เมื่อฉันบอกให้ยิง ค่อยยิง ต่อจากนั้นมันน่าจะเร่งฝีเท้า เราจะตั้งรับ เก็บแรงไว้ต่อสู้ในดินแดน เพื่อไม่เป็นการเสียเปรียบ เราจะปรับแผนเป็นระยะ ขอให้ทุกคนอยู่ประจำตำแหน่ง เกาะกลุ่มปาร์ตี้เอาไว้”

เสียงกลองหนังถูกตีถี่ขึ้น เสียงเขาสัตว์ดังต่อเนื่อง มันใกล้เข้ามามาพอที่ทุกคนจะเห็นได้ว่ามันเยอะขนาดไหน หลายคนเริ่มกลัว แต่ไซก็สร้างต้นไม้เสริมพลังไว้ทุกจุด ออร์คสีเขียวสูงเกือบห้าเมตร ก็อบลิ้นขนาดหนึ่งเมตร หมาป่ากัดก็อบลินกลืนลงไปในท้อง ก่อนจะส่งเสียงขึ้นฟ้า ออร์คบางตัวก็ขี่หมูป่า คันธนูเหล็กแหลม และด้านหลัง มีเพียงตัวอะไรบางอย่างดวงตาไฟสีเขียวขนาดใหญ่ ความสูงตัวของมันเกือบยี่สิบเมตร กระทิงดวงตาไฟสีเขียวอีกสูงเกือบสิบเมตร

‘ฟิ้ว! ’ ลูกธนูพุ่งเข้ามาเสียบที่หอคอย ปล่อยหนอนตัวเล็กเลื้อยออกมากินเปลือกไม้

“โจมตี!!!!!!!!!!!!” อเล็กตะโกนเสียงดัง หลายคนรู้สึกกลัวอย่างเห็นได้ชัด

“มันไม่ใช่มอนสเตอร์ที่เราจะเห็นได้ในทุกๆ วัน” ซิสพูด

“อืม ถ้าระเบิดไม่อั้นแบบนี้ ปืนใหญ่ฉันคงคุ้มค่าที่ฟลูมันสร้างมาให้” คิวพูด