267 อธิบายลักษณะบอสให้เราฟังหน่อย
“นักผจญภัยผมฟ้า ยิงพลังเวทย์ของนายใส่ประตูวาร์ป เดี๋ยวนี้” ไซพูด เขาใช้พลังรักษารีท “ระเบิดประตูนั้นทิ้งซะ ก่อนที่มันจะพาตัวอะไรมาอีก”
“ครับ” คิวตั้งหลักปืนใหญ่ ใส่ระเบิดลูกสีแดงลงไป เปลวไฟลุกโชน ‘ฉึก! ’ เล็บเหยี่ยวข่วนเข้าใบหน้าของคิว มันพ่นขี้สีขาวขุ่น สีน้ำตาลขุ่นใส่คิว ตามด้วยปากแหลมจิกซ้ำ ทำให้คิวล้มลงไป ซิสมองเห็นจึงเปลี่ยนตำแหน่งเข้ามาช่วย ท่อนไม้ใหญ่จากลิงตัวใหญ่ขนาดสามเมตร ฟาดซิส ‘ตู้ม! ’ จมลงไปในโคลน
“พวกเรากำลังจะแพ้!” เสียงนักผจญภัยหลายคนพูด ซึ่งหลายคนเริ่มหมดหวัง บาดเจ็บ สูญเสีย และทรมาน
คิวลุกขึ้นมาเอามือปาดขี้นกออกจากหน้า ยิงลูกปืนใหญ่เปลวไฟร้อนแรง ‘ตู้ม ตู้ม ตู้ม’ ซ้ำไปสิบลูกกว่าประตูจะแตกสลาย เขาตะโกนเสียงดัง “เรายังไม่แพ้ เรายังไม่แพ้!! ได้ยินฉันไหม” เหยี่ยวบินมาทิ่มแทงคิวมากขึ้น เหล่าออร์คตัวเล็กโกรธคิวมากที่ทำลายประตู มันพยายามสร้างขึ้นใหม่ และดึงขวดเมือกสีดำยกกลืน กลายเป็นออร์คตัวสีดำขนาดสิบเมตร โผล่ขึ้นมาอีกสามตัว ตัวที่ห้า ตัวที่หก บางคนก็กลัวจนตัวสั่นถึงกับปล่อยอาวุธ
“เคียวกระต่าย รูปแบบที่หนึ่ง” นักผจญภัยเหวี่ยงเคียวยาวมีฟันกระต่ายโผล่ออกมา สร้างคลื่นพลังสีแดงโจมตีใส่ออร์คสีดำล้มลงไป วิ่งสลับเข้าไปเกี่ยวสร้อยคอออร์คจับเหวี่ยงและหมุนโยนออกไป ‘ตู้ม! ’ ทุกคนเห็นนักผจญภัยคนนั้นยังต่อสู้ จึงลุกกลับมาใช้พลังทั้งหมดที่มี “ดาบหมูป่า” “ธนูค้างคาว” ‘ฟิ้ว! ’ ออร์คสีดำแตกสลายออกจากการโจมตีหลายทิศทาง
ประตูหินมรกตแตกสลายออกเมื่อทุกคนมาถึง กล่องสมบัติราชาเซอรัสถูกขโมยไปหมดทุกอย่าง ไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว ห้องโถงขนาดใหญ่มีเพียงรอยเท้า นักผจญภัยหลายคนถึงกับหัวเสีย ระเบิดพลังทุกอย่างใส่กำแพง และสบถคำหยาบคายที่จะออกตามล่ามอนสเตอร์
“พวกมันขโมยไปหมดเลย” นักผจญภัยคนหนึ่งพูด
“ประตูมรกต” เมทัลพูดตามนักผจญภัยผ้าคลุมสีเหลือง
การต่อสู้ดำเนินไปอีกสองวัน และวันนี้ทุกคนได้พักผ่อน การต่อสู้ดุเดือดตลอดทั้งวัน ความเหนื่อยล้าเริ่มโจมตี คุณอเล็กแบ่งทีมไปรับอาหารจากหมู่บ้านทานตะวัน รถม้าส่งของก็ได้ส่งข่าวบางส่วนมา ทุกคนรวมตัวกันในสมาคมชาและกาแฟ เป็นสถานที่แห่งเดียวที่ยังมีสภาพดีอยู่
คุณอเล็กคลี่ข้อความอ่าน “ดินแดนที่หนึ่งล่มสลายแล้ว” ทุกคนหันมามองและกัดกินอาหารอย่างหิวโหย “ฝ่ายพันธมิตรดินแดนที่สองกำลังไปฟื้นฟูและช่วยเหลือ ราชาก็อบลินสามสิบห้าตัวยึดครองทั้งดินแดน สร้างกองทัพก็อบลินและคนเหมือง หอคอยแห่งโซ่ตรวนคืออาวุธของปีศาจตัวใหญ่ ว่ากันว่าคือมันอสุรกายในตำนาน” หลายคนรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย ซิสรับถ้วยชาจากเมทัล คิวนั่งกอดปืนใหญ่พยายามไม่หลับ กลัวจะพลาดข่าวที่ตนเองไม่รู้ “อาวุธที่มันได้ไป ยังไม่ทราบแน่ชัด”
“มีแค่นี้เองหรอ” นักผจญภัยคนหนึ่งพูดขึ้นมา “พวกเราไม่มีข้อมูลมากกว่านี้แล้วรึไง” อีกคนเสริม “ฉันว่าใครกำลังเล่นตลกกับพวกเรา ปล่อยบอสขนาดใหญ่ เพื่อสร้างความวุ่นวาย และกำลังลงมือทำอะไรบางอย่างที่ชั่วร้าย” “นายอาจจะคิดมากไป” “เธอนั่นเหละที่ไม่รู้อะไร”
“หยุดทะเลาะกันก่อนทุกคน” ไซพูดและหันกลับไปใช้น้ำยารักษาร่างกายของรีท สภาพของรีทแย่มาก เขาถูกคำสาปสีดำโจมตี
“เราไม่ได้เจอแค่มอนสเตอร์ พวกมันไม่ได้ทำให้พลังกายเราลด แต่พวกมันกำลังทำให้เรากลายเป็นมอนสเตอร์” นักผจญภัยสวมหมวกใบใหญ่สีส้มพูด ทุกคนถึงกับอึ้งในประโยคของเธอคนนั้น เงียบซะจนได้ยินเสียงเม็ดฝนกระทบหลังคา
คุณอเล็กไอเบาๆ เพื่อเรียกความสนใจในการอ่านจดหมายฉบับต่อไป “เราไม่มีข้อมูล แต่เรามีข่าวจากหลายดินแดนเพื่อวิเคราะห์สิ่งที่เกิดขึ้น” อเล็กพูดต่อ “ฉันจะอ่านให้หมดทุกฉบับ ดินแดนที่สามมีการฟ้องร้องหลายคดี เนื่องจากเคยประกาศว่าเป็นดินแดนปราศจากมอนสเตอร์ สมาคมนินจาทำงานหนักเป็นสองเท่าในการรับมือ , ดินแดนที่สี่ ทุ่งข้าวลุกเป็นไฟ ขนมปังถูกขโมย ไม่สามารถผลิตได้ โรงงานถูกทำลาย สมาคมกระบี่ออกมาควบคุมได้บางส่วน งานศิลปะถูกทำลายและขโมยไปทั้งหมด , ดินแดนที่ห้า ดูเหมือนว่าจะปลอดภัยดี การต่อสู้ด้วยฝีมือเหล่านักเวทย์ระดับสูงที่รวมตัวกัน แต่ก็ต้องออกไปช่วยเหลือชาวประมงดินแดนที่หก ทำให้ไม่สามารถไปช่วยเมืองหลวงได้” อเล็กคลี่กระดาษอีกใบ “ดินแดนที่เจ็ด เมืองพ่อมดและแม่มดถูกซ่อนตัวไว้ ทำให้พวกมันมองไม่เห็น ด้วยเวทมนตร์วิเศษ”
“พ่อมดแม่มดดีจริงๆ เกิดอะไรก็ไม่ส่งผลกระทบ” นักผจญภัยคนหนึ่งพูด อีกคนเสริม “ก็ใช่น่ะสิ พวกนั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกประเภท แถมยังมีความสามารถ ไม่ว่าโลกจะเป็นยังไง พวกนั้นก็ไม่ตกในความลำบาก”
อเล็กพูดต่อ “พ่อมดและแม่มด ถูกทำลายดินแดนมหัศจรรย์ ขโมยผลงานชิ้นเอกทั้งหมดที่จะเปิดตัวในเดือนหน้า”
“ไม่นะ ลานน้ำพุผลไม้ ขนมเปลี่ยนเสียง หมวกแปลงร่าง” นักผจญภัยหมวกสีส้มใบใหญ่พูด “บอลลูนท่องเที่ยวใต้ท้องทะเล , ว่าไงต่อค่ะ ดินแดนที่เจ็ด” ซิสหันมาฟังอย่างตั้งใจขณะที่นักผจญภัยหมวกสีส้มพูด
อเล็กอ่านต่อ “ดินแดนที่เจ็ด มีเท่านี้ ฉันเสียใจด้วย” อเล็กมองทุกมุมกระดาษก็ไม่มีข้อความที่มากกว่านี้ “ใบสุดท้าย สมาคมดอกไม้ไฟ หายไปทุกคน ว่ากันว่ามีส่วนร่วมในความวุ่นวายครั้งนี้ แต่อีกสำนักข่าวหนึ่งบอกว่า สมาคมดอกไม้ไฟสร้างเมืองใหม่ในดินแดนสิบเอ็ด”
“ไม่จริงหรอก ถ้ำพญามด บริเวณนั้นไปอยู่มีหวังตกนรกทั้งเป็น” นักผจญภัยพูด “ไม่มีใครโง่เข้าไปยึดหรอก”
“แต่ข่าวที่ฉันได้มา สมาคมดอกไม้ไฟจะตั้งเมืองขึ้นมาจริงๆ นะ” อีกคนเสริม
“มีเท่านี้หรอ อเล็ก” ไซถามมองดูรีทที่สภาพอ่อนแรง โดนฟ้าผ่า ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลสีเขียว “ฉันว่าจะพารีทกลับไปที่เมืองหลวงเพื่อรักษา ในที่นั้นมีหมอเก่งๆ”
ซิสได้ยินอย่างนั้น ทำให้นึกถึงคิร่า ‘คิร่าถูกคำสาป ไม่ใช่ถูกฟ้าผ่า’
นักผจญภัยตัวเล็กสวมผ้าคลุมและผ้าปิดปาก เข้ามาทางหลังคา กระซิบข้อความให้คุณอเล็กฟัง คุณอเล็กมีสายตาที่หวาดกลัวออกมาเล็กน้อย ซิสสังเกตได้ ‘มีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่’ “คิว ตื่นเร็วเข้า” ซิสเขย่าตัวคิว “เออ ฉันยังไม่หลับ ข่าว เรื่องใหม่ สดใหม่ ทำให้ฉันตื่นตัวตลอดเวลา”
คุณอเล็กเดินเข้าไปปรึกษาไซ และกลุ่มนักผจญภัยระดับสูงอีกสิบกว่าคน เตรียมตัวจะพูดอะไรบางอย่าง “ทุกคน ฟังทางนี้” อเล็กหยุดชะงักไปเสี้ยววินาที เมื่อฟ้าร้องส่งเสียงในก้อนเมฆ “ได้โปรด เมื่อทราบแล้วอย่าตื่นตระหนก บอสตัวนั้น กำลังเดินทางมาใกล้จะถึงหน้าเมืองของเราแล้ว” เสียงจับอาวุธดังทั่วทั้งห้อง “เท่าที่ได้รับรายงาน กองทัพออร์คสามพันตัว กองทัพก็อบลินสามพันตัว งูสามหัวห้าสิบตัว กระทิงสามสิบเอ็ดตัว ฉันจะให้เขาอธิบายเพิ่ม” อเล็กถอยไปสองก้าว
นักผจญภัยตัวเล็กดึงผ้าปิดปากลง “เราไปกันห้าคน บาดเจ็บไปสี่ ทุกคนกำลังได้รับการรักษา ส่วนตัวฉันรีบมาบอกข่าวให้ทุกคนทราบ รถขว้างหิน มันเสริมด้วยน้ำมันราดไฟ บางคันก็เป็นบอลเมือกพิษ ท่อนไม้ยาวเพื่อใช้ทำลายกำแพงหน้าเมือง”
“อธิบายลักษณะบอสให้เราฟังหน่อย” นักผจญภัยคนหนึ่งพูด “เราต้องการรู้สิ่งนี้”
“อืม ตัวใหญ่เกือบยี่สิบเมตร ทางเรามองไม่ชัด เห็นเพียงฟ้าผ่าลงมา เงาขนาดใหญ่ ท่อนล่างคล้ายมนุษย์แต่เท่าที่เห็นมันมีลักษณะเป็นขาสัตว์” นักผจญภัยตัวเล็กพูด “มีเขาด้านบน ถืออาวุธกลมอันใหญ่ ดวงตาไฟสีเขียวลุกโชน”
“ปีศาจแพะงั้นเหรอ” นักผจญภัยคนหนึ่งพูด นักผจญภัยหมวกสีส้มพูด “ไม่มีทาง ในบันทึกการเดินทาง ปีศาจแพะเป็นปีศาจรักความสงบ แม้ว่าจะมักมากในกาม แต่เท่าที่ได้ข้อมูลหลายดินแดนแล้ว เป็นการบุกยึดดินแดน น่าจะเป็นปีศาจตัวอื่น”
“เธอเก่งนัก คิดว่าเป็นตัวอะไรล่ะ” นักผจญภัยคนนั้นแย้ง อีกสองคนก็พูดแทรกตาม
