263 ขอบใจมาก ฟลู
“ผ้าคลุมสุดโปรดของมูส เขายกให้นาย ฉันจำได้” บับเบิลมองซิสที่กำลังขดตัวโอบกอดผ้าคลุม “นายคงจะคิดถึงเขามากน่ะสิ ไม่เป็นไรนะ อีกอย่างนายคงจะกลัวไม่ต่างจากฉัน เข้มแข็งเอาไว้นะ”
“คุณบับเบิลครับ ลุงออคัสอยู่กับมูส กำลังรักษาตัวเขาอยู่” ซิสพูด
“ถ้างั้น ก็วางใจได้ ไม่มีอะไรต้องห่วงเมื่ออยู่กับมูส” บับเบิลรู้สึกกลัว แต่ก็ต้องพูดออกมาในสถานการณ์แบบนี้
“ผมอยากให้มูสอยู่ด้วย ผมกลัวที่จะเผชิญศึกใหญ่แบบนี้” ซิสรู้สึกสับสนไปหมด เหมือนหลายอย่างโจมตี เขาจับผ้าคลุมสีดำไว้แน่น “ฉันจะทำซุปเห็ดให้กินนะ” บับเบิลพูดลุกขึ้นกลับไปทำอาหาร “อาหารพิเศษให้คนในครอบครัวได้กิน”
‘เสริมพลัง ฝึกฝน เพิ่มทักษะ มันยังไม่พอ’ ‘ไม่มีเวลาแล้ว ทุกอย่างใกล้เข้ามา’ ‘มันแค่โลกในเกม จะไปคิดอะไรมาก’ ‘ไม่ ไม่ว่าโลกไหน เรามันก็ไม่ได้เรื่อง’ ‘ถ้ามูสรู้เรื่องถูกขโมยน้ำยาลดความเหนื่อยล้า ตายแน่เรา’ ‘เอายังไงดี ขอร้องความช่วยเหลือ’ ‘แล้วใครจะช่วยเรา’ ‘เราตัวคนเดียวอย่างที่ปีศาจมันพูดนั่นเหละ’
ฟลูเดินออกมาจากห้อง “ฉันคิดอะไรได้นิดหน่อย ฉันว่าจะยกระดับดาบของนายขึ้นไปอีก , ไม่ดีใจงั้นหรอ แย่จริง , ไม่ต้องห่วง ฉันลงบัญชีไว้ทุกรายการ จบงานนี้แกกับคิวจะต้องเป็นคนงานในร้านฉัน ว่ะ ฮ่า ฮ่า” ฟลูรู้สึกว่าเรื่องตลกของเขาไม่รื่นรมย์สักเท่าไหร่ “ซิส นายเป็นอะไร”
“เปล่า” ซิสพูดและลุกขึ้นนั่ง เขารู้สึกเหมือนเป็นไอ้โง่คนหนึ่งที่แสดงความอ่อนแอออกมา แต่เขาแค่กลั้นมันไว้ไม่อยู่
“ซิส” ฟลูเดินเข้ามา ขาเขาเตะเข้ากับขวด “ไม่เป็นไร ขวดมันมาขวางทางฉัน ฮ่า ฮ่า , ซิส นายไม่ต้องแข็งแกร่งตลอดเวลาก็ได้ พ่อฉันบอกไว้ว่า แม้แต่แร่ที่แข็งแกร่ง ยังถูกหลอมละลาย แต่ในขณะที่มันถูกหลอม มันจะเป็นอาวุธที่เยี่ยมชั้นหนึ่ง หากมันผ่านไปได้”
“ลุงฟิล” ซิสพูด ฟลูนั่งลงข้างๆ และตบไหล่เบาๆ “ใช่ ลุงฟิล , เราจะผ่านไปด้วยกัน”
ความเงียบปกคลุม มีเพียงเสียงเม็ดฝนหยดลงบนหลังคา ‘ใช่ ฉัน ยัง มี เพื่อน และ สมาคม ใบ ไม้ สี ม่วง’ ซิสรู้สึกเหมือนคิดอะไรได้ หลังจากหดหู่ไปสักพัก เขายกดาบอัศวินสีดำให้ฟลู วางบนโต๊ะ เสียงฝนโปรยปรายลงบนหลังคา ตามด้วยเสียงระเบิดและการต่อสู้ ดังกว่าภายในร้านที่เงียบไปชั่วขณะ
ฟลูทำการยกระดับเพิ่มพลังให้ดาบสีดำขึ้นไปอีก ยื่นดาบใส่เตาไฟ เร่งระดับความร้อน ซิสมองเห็นอัศวินชุดเกราะเหล็กบนดาบสีดำ เปลวไฟพุ่งไปมาเหมือนกับเลือดที่พุ่ง เหมือนกับภูเขาไฟระเบิด “ดาบอัศวิน ทนความร้อนและความเย็นได้ดี” ฟลูพูด “นายมีทักษะน้ำแข็ง ใช่ไหม” ซิสพยักหน้า “เยี่ยม ปกติดาบอัศวินจะไม่ยืดและหด อันที่จริงมันค่อนข้างยาก แต่ดูจากการยืดหยุ่น หรือร่องรอยในขณะที่มันอยู่ในเตาหลอม มันสามารถยืดได้อีกเยอะ และนั่นเหละจะทำให้ความสามารถสูงหลายระดับ” ฟลูส่งดาบคืนให้กับซิส “ฉันเคลือบแร่ชนิดพิเศษ ทนทาน สามารถเจาะเกาะได้ด้วย ถ้ามันแสดงผลนะ”
“ขอบใจมาก ฟลู” ซิสรับดาบเขารู้สึกมันเบาขึ้นนิดหน่อย “ฉันลงบัญชีนายไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วง” ฟลูยิ้ม
คิวเปิดประตูร้านเข้ามา ท่าทางตื่นเต้น “พวกนายต้องไม่เชื่อแน่ ดินแดนที่หนึ่งถูกยึดครอง นักผจญภัยส่วนใหญ่ถูกจับไว้คุกใต้ดิน ราชาก็อบลินและฝูงก็อบลิน กำลังขนทองกลับออกไป” คิวกัดไก่อบชิ้นใหญ่ ตามด้วยขนมปังไส้กรอก แยมองุ่น “อาหารคุณบับเบิลสุดยอด ซุปกระดูกหมูเยี่ยมที่สุด ขนมปังราดซอสมะเขือเทศ ไส้กรอกรมควัน”
“พูดต่อสิ คิว” ซิสฝึกแกว่งดาบสีดำ ลดขนาดเหลือเพียงหนึ่งเมตร
‘ง่ำ ง่ำ’ ‘เสียงซดน้ำซุป เสียงกัดกุ้งชุบแป้ง กร๊อบ กร๊อบ’ คิวกลืนและพูดต่อ “คุณอเล็กบอกให้เราไปรวมตัวกันพรุ่งนี้ตอนกลางคืน เพื่อตั้งกองทัพโจมตีกลับเต็มรูปแบบ หลังจากอพยบชาวเมือง เด็ก และคนที่ไม่สามารถต่อสู้ได้ กลับไปเมืองหลวง เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องเป็นกังวลว่าดินแดนสิบสองจะถูกโจมตี , ว่ากันว่า เมืองหลวงก็ปั่นป่วนไม่แพ้กัน” ‘ง่ำ ง่ำ’ ‘เสียงดื่มน้ำมะนาว’
“มอนสเตอร์รอบเมือง บุกโจมตีรอบด้าน เจ้าหน้าที่บางส่วนก็ออกมาต่อสู้” คิวพูดเสียงเบา “แต่บางส่วนก็อยู่ในอาคารนั่นเหละ ให้ชาวเมืองออกไปรับชะตากรรมเอาเอง ในความวุ่นวายของมอนสเตอร์ ก็มีการกล่าวถึงภาษีที่จ่ายไป แต่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรดีขึ้นเลย”
“อืม” ซิสเก็บดาบไว้ด้านหลัง “ฉันว่าจะส่งคิร่ากลับไปหมู่บ้านคุณยายซาน”
“ไม่เป็นไรซิส ฉันดูแลคิร่าเอง พวกนายไปร่วมกองทัพคุณอเล็กเถอะ” บับเบิลพูดแมวสีส้มกระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง บับเบิลรู้สึกดีใจและอุ้มเข้ามาไว้ในอ้อมกอด “หิวไหม เจ้าอ้วน”
“แต่ว่า..” เหมือนความคิดในหัวซิสกำลังตีกัน ‘ตามนั้นเหละ บางทีเราก็คิดมากเกินไป’ “ครับ ขอบคุณสำหรับอาหาร”
“อาหารเสริม น่าจะเสร็จทันก่อนคืนพรุ่งนี้” บับเบิลพูด “ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง คิว”
“ข่าวกรองล่าสุด ยังมีมอนสเตอร์หลงเหลือ มีเพียงห้าจุดที่เหล่านักผจญภัยไปรวมตัว ส่วนใหญ่ก็ราชวัง กับ หมู่บ้านเซอรัส” คิวพูด
“คิว ลุงออคัสอยู่กับมูส” ซิสพูดออกไป หวังจะให้คิวสบายใจ
“ฉันว่าแล้ว ลุงออคัสต้องไม่เป็นอะไร” คิวรู้สึกภูมิใจ “ฟลู นายไปร่วมกองทัพกับเราสิ”
ฟลูไม่ตอบอะไร บับเบิลรู้สึกผ่อนคลายเมื่ออยู่กับแมวตัวอ้วนสีส้ม จากนั้นเธอก็ค่อยๆ นอนเล่นกับแมวบนโซฟาอีกตัว
“เป็นอะไร พ่อค้าสายบู๊ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น” คิวอ้าปากกว้าง หนังท้องตึง “อิ่มไปเลยว่าไหม”
“ไม่เป็นไร มีฉันกับนายและกองทัพ ก็น่าจะไหวอยู่ ให้ฟลูเป็นกำลังเสริมนี่เหละดีที่สุดแล้ว” ซิสพูดเพื่อขัดจังหวะความเงียบที่น่าอึดอัด “เอ่อ มูสบอกไว้ว่า เราจะต้องพุ่งความสนใจไปที่มิโนทอร์ตัวนั้น โจมตีที่เขาวัวของมัน และห่วงคล้องจมูก”
“เยี่ยม อย่างน้อยเราก็มีข้อมูล ฉันหาข้อมูลปีศาจตัวนี้ไม่ได้เลย” คิวพูด ฟลูยังคงเงียบ “นักผจญภัยบางคนก็ไม่เชื่อว่าเป็นปีศาจ บางคนก็ยังคิดว่าเป็นกิจกรรมพิเศษ ซึ่งคุณอเล็กบอกว่า ก็ดี จะได้มีกองทัพสู้มันได้ บางส่วนก็เริ่มปล่อยข่าวลือ ถึงความเจ็บปวดจากการโดนปีศาจตัวนี้โจมตี , เชื่อหรือไม่ก็ตาม ฉันอยากจะพูดว่าเป็นคนเห็นมันกำเนิดต่อหน้าต่อตา”
“ฉันด้วย” ซิสพูดเสริม หวังจะให้บรรยากาศในร้านดีขึ้น มีเพียงเสียงเล่าของคิวและเสียงฝนที่โปรยลงมา ดูเหมือนการต่อสู้ด้านนอกจะสงบลงไปบ้าง “เป็นฉัน ฉันก็คงเดาไม่ต่างกับคนอื่นหรอกคิว มันยากที่จะเชื่อในสิ่งที่เรายังไม่เห็น หรือไม่มีหลักฐานยืนยัน”
“ก็นั่นเหละ ฉันจึงอธิบายไปว่า ปีศาจมีลักษณะอย่างไร และมันกำลังสร้างกองทัพออร์คเพื่อยึดดินแดน เราอาจจะยังไม่เห็นกองทัพนั่นในวันนี้ แต่ฉันอยู่พื้นที่สีแดงเคยโดนโจมตีมาแล้ว , อย่างว่า บางคนก็เชื่อ บางคนก็ไม่เชื่อ ยังคงไม่เตรียมตัว” คิวพูด “แต่ฉันไม่ได้เล่าผ้าคลุมที่มันช่วยให้เรามีชีวิตรอด ไม่งั้นเรื่องนี้สนุกสุดๆ”
“คิว ซิส” ฟลูพูดแทรกขึ้นมา คิวยังพูดไม่จบ “ตามฉันมา ขอเวลาพวกนายไม่นาน”
“ฉันพูดอะไรผิดไป” คิวยืนขึ้นและทำหน้ามึนงง ซิสพูดเบาๆ “เงียบเถอะน่า ลองตามมันไปก่อน”
บ้านฟลู
แสงสว่างสาดส่องจากตู้เสื้อผ้า ฟลูนั่งรถเข็น ผมสีแดง ตามด้วยคิวผมตั้งตรง สวมเสื้อคอปก ซิสผมยาวสีน้ำตาล สวมเสื้อสีดำ ทั้งสามคนอยู่ในห้องนอนของฟลู ซิสและคิวกำลังตกใจกับสิ่งที่เห็น ฟลูไม่มีขา และในห้องก็มีประตูเข้าเกมส่วนตัว
